เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 601 ลาก่อน มอนโร!
ตอนที่ 601 ลาก่อน มอนโร!
หลี่เหว่ยกล่าว “ครียคุณชายเย่ ตอนที่มาเราก็ได้รับคำสั่งมาแล้วว่าขอแค่คุณยินดีเคียงข้างเรา คุณก็จะได้รับสมญานามว่า ขุนพลมังกรแห่งแผ่นดิน!จะต้องเสียสละเพื่อประเทศชาติอย่างมาก! หลังจากที่คุณชายกลายเป็นขุนพลมังกรแล้วจะได้รับอภิสิทธิ์หลายอย่าง! ทุกคนในสมาคมมังกรหมอบของเราจะทำตามคำสั่งของขุนพลมังกร!!”
ถึงแม้ว่าเย่เฉินจะไม่ได้เห็นค่าของตำแหน่งนี้เท่าไร อย่างไรเสียตระกูลของเขาก็ก้าวนำหน้าโลกใบนี้ไปหลายสิบปีแล้ว แต่อภิสิทธิ์ที่จะได้จากตำแหน่งนี้ก็เย้ายวนใจอยู่
อย่างไรเสียตระกูลเย่ก็เป็นตระกูลลึกลับ ไม่ใช่ทุกคนจะยอมรับพวกเขา โดยเฉพาะพวกคนมีเงินในประเทศบางคน
เย่เฉินยิ้มแล้วกล่าว “งั้นก็แปลว่าบัญชีที่โดนอายัดของผมก็สามารถปลดอายัดได้แล้วน่ะสิใช่ไหม?”
หลี่เหว่ยเก้อเขินอย่างยิ่งเขารีบกล่าว “ผมจะรีบไปจัดการให้ทันที ผมขอรับรองเลยว่าหลังจากที่คุณชายกลับประเทศไปแล้ว บัญชีจะใช้ได้ทั้งหมด!”
เย่เฉินพยักหน้ารับแล้วถอนหายใจยาว การที่ไม่สามารถใช้เงินได้นั้นมันทรมานใจ
ก่อนหน้านี้ลูกสาวก็เห็นเย่เฉินไม่มีเงินจ่ายค่ารถ
ในยุคนี้ใครกันที่ไม่พกเงินออกบ้าน
หลี่เหว่ยกล่าว “ท่าขุนพลมังกรตอนนี้คุณเป็นถึงขุนพลของเรา ยิ่งไม่ควรจะไปบุกชิงตัวคนมาจากบ้านบลูเฮ้าส์ ท่านซูก็บอกแล้วว่ายอมเสียสละคุณจางเชี่ยนจือ แต่ก็จะไม่ยอมให้คนมาด่าประเทศเรา”
เย่เฉินรู้ว่าซูเจิ้นหาง ยอมสละชีวิตเพื่อความถูกต้องด้วยซ้ำ ดังนั้นยิ่งไม่ต้องพูดถึงถ้าจะต้องเสียสละชีวิตของภรรยาของลูกชาย ที่เป็นแค่ลูกสะใภ้ของเขาเท่านั้นเอง
ความจริงแล้วเย่เฉินเองก็ไม่ชอบจางเชี่ยนจือเท่าไร เขาก็อยากให้อีกฝ่ายหายตัวไปจากโลกใบนี้ เขาจะได้ไม่ต้องโดนคนด่าว่าแบบนี้
แต่ว่าจางเชี่ยนจือเป็นแม่ยายของเขา เขาไม่มีทางยอมให้คนตระกูลพัคชิงตัวแม่ยายของเขาไปง่ายๆ แบบนี้
เย่เฉินกล่าว “ผมไม่มีทางล้มเลิกความคิดที่จะช่วยแม่ยายของผม ถ้าผมไม่แยแสเนื่องนี้ งั้นขั้นต่อไปคนตระกูลพัคก็จะจับภรรยาผม ลูกสาวผม คนตระกูลเย่จะไม่ยอมปล่อยให้คนมารังแกเราง่ายๆ!”
หลี่เหว่ยมีท่าทีตึงเครียดอย่างเห็นได้ชัด หรือว่าวันนี้ขุนพลมังกรของเขาจะต้องบุกเข้าบ้านบลูเฮ้าส์ให้ได้อย่างนั้นเหรอ?
เย่เฉินกล่าว “คุณสบายใจเถอะนะ เดิมทีผมเองก็ไม่คิดจะเข้าไปในบ้านบลูเฮ้าส์ ผมมีวิธีอื่น”
เรื่องจางเชี่ยนจือโดนจับไป พัคอินอาไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วย อีกอย่างพัคอินอาก็คือพัคอินอา ส่วนพัคซุงวูก็คือพัคซุงวู ทั้งสองคนก็เป็นผู้ใหญ่ที่อายุ 30 กว่าๆ กันหมดแล้ว ไม่จำเป็นต้องเหมารวมพวกเขา
บวกกับที่เย่เฉินเองก็มีใจให้พัคอินอา เขาไม่อยากจะให้เรื่องน้องชายของหญิงสาวสร้างความเดือดร้อนให้หล่อน
หลี่เหว่ยมีสีหน้าดีใจ “ผมเองก็เชื่อว่าขุนพลมังกรจะต้องมีวิธีอื่นในการแก้ปัญหาแน่ๆ! ขุนพลผมทิ้งเบอร์ให้คุณแล้วกัน ถ้ามีอะไรให้ช่วยล่ะก็คุณโทรหาผมได้ตลอดเวลาเลยนะ!”
“อืม”
เย่เฉินแลกเบอร์กับหลี่เหว่ย แล้วก็ไม่ได้อยู่ต่อ พวกเขาแยกย้ายกันอย่างรวดเร็ว
ไม่นานเย่เฉินก็กลับขึ้นมาบนเหอเฟิงหมายเลข 3 อีกครั้ง
ซีกวาและเสี่ยวหวังเห็นเย่เฉินไม่ไปบ้านบลูเฮ้าส์ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก
เสี่ยวหวังถาม “คุณชายเย่ครับ ตอนนี้คุณชายจะเอายังไงดีครับ?”
เย่เฉินตอบ “พวกนายตามหากันตามที่ต่างๆ กันต่อ ถ้ามีบุคคลหรือว่าสถานที่ต้องสงสัยให้ค้นทันที ฉันจะไปอยู่ในเกมสักพัก อย่าเพิ่งมารบกวนฉันล่ะ”
พวกเสี่ยวหวังนิ่งไป คุณชายจะเล่มเกมเหรอเนี่ย?
แม่ยายโดนจับตัวไปนานแล้วก็ยังไม่มีเบาะแส แต่คุณชายของพวกเขายังมีแก่ใจจะเล่นเกมเหรอเนี่ย?
นี่ไม่เหมือนสไตล์ของเย่เฉินเลย!
เย่เฉินย่อมไม่อาจทนดูจางเชี่ยนจือตายได้ ที่เขาเล่นเกมก็เพื่อจะหาข่าวของจางเชี่ยนจือและพัคซุงวู!
ถูกต้องแล้วเย่เฉินไม่ได้เล่นเกมธรรมดาๆ แต่จะเล่นเกมที่มีแต่สมาชิกของทั้งแปดตระกูลเท่านั้นที่จะเล่นได้!
พัคซุงวูอาจจะไม่ได้อยู่ในเกม หรือต่อให้อยู่ หมอนั่นก็ไม่มีทางบอกข่าวของจางเชี่ยนจือและตัวเองแน่ๆ
ดังนั้นเย่เฉินเข้าไปในเกมไม่ได้จะตามหาเขา แต่จะไปหาเกอร์ธา·สมิตซ์ต่างหาก!
เกอร์ธาเป็นผู้หญิงที่พัคซุงวูชอบ หล่อนจะต้องมีวิธีติดต่อเขา อีกทั้งหล่อนทั้งน่ารักและใสซื่อ คราวก่อนเขาเผลอจูบอีกฝ่ายไป หล่อนยังไม่โกรธเลยด้วยซ้ำ
ไม่แน่ว่าเด็กสาวคนนี้อาจจะยินดีช่วยเย่เฉินล่อพัคซุงวูออกมา!
พอตอนนั้นเย่เฉินก็ยจะรวบตัวพัคซุงวูและช่วยจางเชี่ยนจือออกมา!
“ไม่รู้ว่าเกอร์ธาจะอยู่ในเกมหรือเปล่า…”
เย่เฉินเดินมาที่ห้องพักของเครื่องบิน แล้วก็จัดแจงสวมแว่นตา VR ในมือ
พูดกันตามจริงถ้าตัดเรื่องต้องขอความช่วยเหลือจากเกอร์ธาแล้ว เย่เฉินเองก็หวังว่าตนเองจะได้เจอเด็กสาวคนนี้อีกครั้งอยู่เหมือนกัน
เย่เฉินเป็นพวกบ้าคนสวย ชอบผู้หญิงหน้าตาสะสวย เกอร์ธาเองถือว่าได้ว่าเป็นหวังเจียเหยาและซูมู่ชิงเวอร์ชั่นยุโรป ดังนั้นจึงค่อนข้างเย้ายวนเย่เฉินมากทีเดียว
เย่เฉินเข้าไปในเกมอย่างรวดเร็ว
ในโลกของเกมก็ยังคงสมจริง เย่เฉินปั่นจักรยานวนไปมาในสวนสาธารณะ และพื้นที่ต่างๆ หลายรอบ เสียดายไม่เจอใครสักคน
“เฮ้!”
ทันใดนั้นเองเย่เฉินก็ได้ยินเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังมาจากด้านหลัง
เย่เฉินหันไปมองก็พบว่าเป็นคนรู้จัก แต่ไม่ใช่เกอร์ธา แต่กลับเป็นมาริลีนมอนโรจากตระกูลจอร์จแทน
“คุณหนูจอร์จเหรอ?” เย่เฉินตกใจเพราะคิดไม่ถึงว่าจะได้พบอีกฝ่าย
ผู้หญิงที่แสร้งเป็นมอนโรคนนี้ เป็นคนเปิดเผยมากทีเดียว คราวก่อนที่เย่เฉินยังจูบเขาเลย
จากการวิเคราะห์จิตใจของเย่เฉิน เขาคิดว่ามอนโรคนนี้จะต้องเป็นพวกคนเงียบๆ แตกต่างจากในเกมอย่างสิ้นเชิง ไม่อย่างนั้นหล่อนไม่มีทางปลดปล่อยนิสัยตัวเองแบบนี้ในเกม
“สุดหล่อไม่เจอกันตั้งนานคิดถึงฉันแล้วหรือยัง?”
มอนโรเดินมาหาแล้วทรุดตัวลงนั่งข้างๆ เขา
“ผม…” เย่เฉินมีท่าทีเก้อเขิน ที่อีกฝ่ายรุกขนาดนี้
เย่เฉินกล่าวแล้วระบายยิ้ม “คิดถึงอยู่แล้ว จูบที่คุณฝากไว้เมื่อคราวก่อนผมยังลืมไม่ลงจนวันนี้เลย”
“งั้นเหรอ? งั้นฉันคงต้องทำให้คุณจำฉันได้มากกว่านี้แล้วกัน”
หญิงสาวพูดพลางโน้มตัวเข้ามาจะจูบเขาอีก
เย่เฉิน “……”
เย่เฉินพูดไม่ออก คุณหนูตระกูลจอร์จอย่างพวกคุณ ไม่ว่าอย่างไรก็เป็นหนึ่งในตระกูลที่สุดยอดที่สุดจากทั้งแปดตระกูลช่วยวางตัวหยิ่งๆ หน่อยเถอะนะ!
เย่เฉินไม่ได้สนใจจะจูบกับหญิงสาว เพราะเขารู้สึกว่าที่หญิงสาวเลือกดาราผู้ล่วงลับไปแล้วเป็นสกินในเกม ไม่เหมือนกับเกอร์ธาที่ใช้หน้าตาจริง เพราะมีเรื่องปิดบัง
ใครจะรู้ในโลกความจริงคุณหนจอร์จคนนี้มีหน้าตาแบบไหน!
เย่เฉินผลักฝ่ายตรงข้ามออกช้าๆ แล้วกล่าว “คุณหนูจอร์จ รอเดี๋ยว”
มอนโรดูไม่ค่อยพอใจ “ทำไมอีก ที่รัก คุณไม่รักฉันแล้วเหรอ?”
เย่เฉินพูดไม่ออก แม่คุณ ก่อนหน้านี้เหมือนผมจะไม่เคยบอกรักคุณนะใช่ไหม?
ต่อให้รักกันในเกมเฉยๆ ก็ไม่น่าจะต้องไวขนาดนี้!
เย่เฉินกล่าวอย่างตั้งอกตั้งใจ “คราวนี้ที่ผมเข้าเกมมาเพราะมีธุระ คุณรู้จักเกอร์ธาจากตระกูลสมิตช์ไหม?”
มอนโรเลิกคิ้ว “แม่เทพธิดาศักดิ์สิทธิ์แห่งสวิตเซอร์แลนด์คนนั้นเหรอ?”