เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 590 เทพธิดาศักดิ์สิทธิ์แห่งสวิตเซอร์แลนด์!

ตอนที่ 590 เทพธิดาศักดิ์สิทธิ์แห่งสวิตเซอร์แลนด์!

เย่เฉินประหลาดใจ “เทพธิดาศักดิ์สิทธิ์แห่งสวิตเซอร์แลนด์เหรอ? ใช่ตระกูลลึกลับสมิตช์หรือเปล่า? หล่อนเป็นใคร? ทำไมต้องดูก่อนว่าหล่อนออนไลน์หรือเปล่า?”

พอได้ยินคำว่าเทพธิดาศักดิ์สิทธิ์เย่เฉินเองก็ชักจะสนใจขึ้นมาบ้างแล้ว

เพราะคำว่าเทพธิดาศักดิ์สิทธิ์ปกติแล้วจะหมายถึงผู้หญิงที่หน้าตาสะสวย อีกทั้งจะติ้งโดดเด่นไม่เหมือนใครด้วย

แล้วที่สำคัญกว่านั้นคือ ผู้หญิงที่จะโดนเรียกว่าเทพธิดาศักดิ์สิทธิ์นั้น ปกติจะไม่มีแฟนหรือว่าสามี

เทพธิดาศักดิ์สิทธิ์คือหญิงสาวที่บริสุทธิ์ ต้องอยู่เพียงลำพัง จะมีความรักหรือความต้องการไม่ได้

พัคซุงวูอธิบายเพิ่มเติม “หล่อนมีชื่อว่าเกอร์ธา สมิตซ์ เป็นทายยาทรุ่นที่สามของตระกูลสมิตซ์ที่สวิตเซอร์แลนด์ ปีนี้อายุ 18 ปี หล่อนเป็นเด็กผู้หญิงที่ฉันชอบ…”

เย่เฉินหัวเราะเบาๆ เขาเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดในทันที

ที่แท้พัคซุงวูชอบเทพธิดาศักดิ์สิทธิ์ชาวสวิตเซอร์แลนด์คนนี้ ดังนั้นเขาถึงอยู่ในเกมไม่ได้ แล้วไม่สามารถปล่อยให้หญิงสาวได้เห็นสภาพตนเองที่โดนเย่เฉินชนจนสะบักสะบอมได้

เย่เฉินกล่าวพลางระบายยิ้ม “พัคซุงวู นายนี่มันหน้าอายจริงๆ ปกติชอบพวกกระดังงาลนไฟ แต่พอเอาเข้าจริงๆ กลับชอบเด็กผู้หญิงอายุแค่ 18 ปี!”

พัคซุงวูไม่รู้ว่าจะแก้ตัวอย่างไร “เกอร์ธาเป็นตัวเลือกว่าที่ภรรยาของฉัน ผู้หญิงที่บริสุทธิ์ถึงจะคู่ควรกับฉัน ตระกูลของพวกเราอยากจะดองกับสมิตซ์มานานแล้ว! นี่เรียกว่าเป็นการดองกันของครอบครัวที่แข็งแกร่ง!”

เย่เฉินแค่นเสียง “หล่อนคู่ควรกับนายแล้วนายคู่ควรกับหล่อนหรือไง? แม่หนูคนนั้นเพิ่งจะอายุ 18 ปี บริสุทธิ์ผุดผ่องไม่เคยมีแฟนมาก่อน นายล่ะ? นายอย่าเอาโรคไปปล่อยใส่หล่อนล่ะ ”

“บ้าบอ นายอย่าพูดเหลวไหล! เดี๋ยวเกอร์ธาได้ยินเข้าจะไม่ดี!”

พัคซุงวูร้อนรนขึ้นมา

เขาเดินวนไปมาอย่างร้อนใจ แล้วตะโกนเรียกชื่อแม่เทพธิดาศักดิ์สิทธิ์ของเขาไม่ขาดปาก

“เกอร์ธา เกอร์ธา คุณอยู่ไหม?”

ตะโกนอยู่หลายนาที ก็ไม่มีใครตอบ

เย่เฉินเดินตามหลังเขาแล้วกล่าว “เลิกยื้อเวลาได้แล้ว เกอร์ธาที่นายชอบไม่อยู่ในเกมแน่ๆ รีบขึ้นรถไปเถอะ”

และในเวลานี้เอง ก็มีฝรั่งหลายคนปรากฏตัวขึ้นมาอย่างกระทันหัน

บุคคลที่ปรากฏตัวขึ้นในเกมจะต้องเป็นคนจากทั้งแปดตระกูลแน่นอน และเป็นไปได้อย่างมากว่าจะเป็นคนในตระกูลทางฝั่งยุโรป

“ไฮ พัค ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”

ชายหนุ่มร่างกายกำยำที่แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าสีสันฉูดฉาด เป็นฝ่ายทักทายพัคซุงวู เห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งสองคนรู้จักกัน

พัคซุงวูเก้อเขิน แต่ก็ยังยิ้มแห้งๆ “ไฮ คุณโรส คุณแอดดิงตัน คุณเฮ้าส์ พวกคุณก็อยู่กันเหรอเนี่ย?”

ชายผิวขาวตอบ “ใช่แล้วล่ะ เราอยากจะเล่นเกมฟุตบอลแบบ 2 ต่อ 2 ที่ชายหาด ขาดคนพอดีเลย ไปเล่นด้วยกันไหม?”

พัคซุงวูหันมองเย่เฉินแล้วตอบกลับ “ขอโทษด้วยนะ พวกคุณไปเล่นกันเองเถอะ”

แล้วในตอนนี้เองชายชาวฝรั่งก็หันมองเย่เฉินแล้วถาม “นี่คือสมาชิกคนใหม่ของตระกูลพัคเหรอ?”

ชายชาวฝรั่งอีกคนก็โพล่งออกมา “อ้าว นี่ไม่ใช่คนที่โดนพัคซุงวูชนจนลอยกระเด็นออกไปเมื่อคราวก่อนเหรอ? เขาน่าจะเป็นคนของตระกูลเย่หรือเปล่า?”

พอได้ยินแบบนี้เย่เฉินก็หัวเสีย เรื่องที่ตนเองโดนคนตระกูลพัคชนจนกระเด็นเข้าหูคนทั้งเจ็ดตระกูลไปกันหมดแล้ว!

โชคดีที่ในเกมเย่เฉินไม่ได้บอกชื่อจริงของตนเอง เขาอ้างชื่อเย่เซวียน

เย่เฉินหัวเสีย “ใช่ ผมคือสมาชิกที่เพิ่งเข้าเกมมาใหม่ของตระกูลเย่ ชื่อเย่เซวียน!”

พัคซุงวูที่อยู่ข้างๆ หน้าฉายแววหงุดหงิด แล้วคิดในใจว่านายคือเย่เฉินไม่ใช่หรือไง? ทำไมบอกว่าตัวเองชื่อเย่เซวียนไปเสียได้ล่ะ?

ในตอนที่กำลังจะอ้าปาก ก็โดนสายตาของเย่เฉินเตือน

เย่เซวียนมีชื่อเสียงลือกระฉ่อน คนจากตระกูลโรสและแอดดิงตันรวมไปถึงเฮ้าส์ก็โห่ร้องทันที

“ไฮ เพื่อน นายนี่เจ๋งดีนี่ ได้ยินมาว่าผู้หญิงที่นายเคยนอนด้วยเยอะกว่าเราสามคนรวมกันสียอีก!”

“เพื่อน นายจีบสาวเก่งขนาดนี้ ทำไมพอเข้าเกมมากลับโดนคนตระกูลพัครังแกจนหมดสภาพขนาดนั้นล่ะ?”

“ฮ่าๆ รูปที่พัคชนนายแปะอยู่ตรงนั้นน่ะ เราเห็นกันหมด”

เย่เฉินโกรธจัดเมื่อโดนคนพวกนี้เยาะเย้ย นี่มันยังไม่ทันได้ทำอะไรก็เสียชื่อไปแล้ว

ด้วยโทสะที่พุ่งขึ้นหน้า ทำให้เขาสาวเท้าเดินไปดึงภาพที่พัคซุงวูแปะเอาไว้มาฉีกทิ้ง

“พัคซุงวู นายทำให้ฉันต้องขายหน้ากับคนในตระกูลทั้งเจ็ด ทำให้ตระกูลเย่ของเราโดนคนเยาะเย้ย วันนี้นายแพ้พนันฉัน ฉันต้องการจะล้างอายที่นายทิ้งไว้ให้ฉันด้วยวิธีเดียวกัน!”

เย่เฉินพูดพลางเดินเข้าไปในรถเก๋งแบบ SUV แล้วกล่าวกับพัคซุงวู “ฉันให้เวลานายหนึ่งนาที รีบขึ้นรถเดี๋ยวนี้!”

พัคซุงวูกล่าว “ฮึ ได้ ฉันให้โอกาสนายล้างแค้น! แต่ว่าจะชนฉันได้ไหมต้องดูความสามารถของนายแล้วนะ ฉันไม่มีทางยืนนิ่งๆ ให้นายชนฉันหรอก!”

พัคซุงวูเองก็รีบขึ้นรถสปอร์ตคันหนึ่งแล้วขับเคลื่อนออกไปด้วยความเร็ว

“อ้อ สองคนนี้จะแข่งรถกันเหรอ? พวกเพื่อนๆ เราเอาด้วยดีไหม?”

“ไอเดียนี้น่าสนใจดีนะ”

เย่เฉินลดกระจกลงแล้วกล่าวกับทั้งสามคน “ถ้าพวกนายจะตามมา ก็ตามมาติดๆ หน่อยล่ะ ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวอดเห็นฉากที่ฉันชนพัคซุงวูจนกระเด็นไปล่ะ!”

เย่เฉินพูดจบก็เหยียบคันเร่งแล้วพุ่งทะยานไปหาพัคซุงวู

พัคซุงวูขับรถด้วยความรวดเร็ว เห็นได้ชัดว่าเขาไม่อยากจะให้พวกคนจากทั้งสามตระกูลเห็นภาพน่าอายของเขาเข้า

แต่เย่เฉินจะปล่อยให้เขาสมหวังได้อย่างไรล่ะ?

“เย่เฉิน อยากจะชนฉัน นายต้องขับรถตามฉันให้ทันก่อน” พัคซุงวูกล่าวอย่างได้ใจ

“ชิ”

เย่เฉินแค่นเสียง ไม่ว่าจะขับรถอย่างไรในเกมก็ไม่ตายหรอก ไม่ต้องกังวลอะไรนักหนา ถ้าเขาคิดจะชนพัคซุงวูก็ทำได้ดังใจคิด!

เย่เฉินขับรถเข้าประชิดตัวพัคซุงวูไปเรื่อยๆ!

“บ้าชิบ!”

พัคซุงวูเริ่มกลัวขึ้นมาจับใจ

และในเวลานี้เองทันใดนั้นเองเย่เฉินก็สังเกตเห็นว่าด้านหน้ามีเด็กผู้หญิงในชุดกระโปรงสีขาวยืนอยู่ตรงริมถนนฝั่งขวา

“สวรรค์ หน้าตาสวยขนาดนี้ก็คงจะทำได้แค่แต่ในเกมเท่านั้น!”

เย่เฉินตกตะลึงในหน้าตาของเด็กหญิง ในพวกเด็กฝรั่งผู้หญิง เย่เฉินเองก็ไม่เคยเห็นคนที่หน้าตาสวยขนาดนี้มาก่อน

และแน่นอนว่าในเกมนี้สามารถสรรร้างหน้าตาของตัวเองในเกมได้ อยากจะทำให้ตัวเองสะสวยอย่างไรก็ได้

“เกอร์ธา!”

ทันใดนั้นเองเย่เฉินก็อุทานออกมา

“อะไรนะ? นายเรียกชื่อใครนะ?”

พัคซุงวูติดกับทันที เขาเสียสมาธิแล้วหันมองสองข้างทางทันที

เย่เฉินไม่ได้รู้ด้วยซ้ำว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นคือใคร เขารู้ว่าพัคซุงวูชอบเกอร์ธา ดังนั้นเลยใช้เกอร์ธามาทำให้เขาเสียสมาธิ

และเป็นอย่างที่คิดพัคซุงวูก็ช้าลง ส่วนเย่เฉินเองก็ใช้สะบัดตัวรถพุ่งพรวดไปชนรถของพัคซุงวูจนลอยละลิ่วอยู่กลางอากาศ!

“โอ้ย!”

พัคซุงวูร้องตะโกนเสียงดัง

สถานการณ์เหมือนกับเย่เฉินเมื่อคราวก่อนไม่มีผิด รถของพัคซุงวู ก็กระจายอยู่กลางอากาศ ส่วนตัวพัคซุงวูเองก็ลอยละลิ่วจนลงมากองกับพื้นอย่างหมดสภาพ

เสียงโครมดังขึ้นแล้วเขาก็กระแทกลงบนพื้นอย่างแรง

แล้วที่บังเอิญก็คือเขาล้มลงตรงหน้าเด็กหญิงผิวพรรณขาวผ่องหน้าตาสะสวยอีกต่างหาก

เด็กหญิงผิวขาวลุกขึ้นยืนอย่างตกใจ แต่คิดไม่ถึงว่าจะเป็นฝ่ายยื่นมือให้กับพัคซุงวูที่ล้มลงบนพื้น แถมยังถามอย่างห่วงใย

“คุณพัค คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

เด็กหญิงชาวฝรั่งน้ำเสียงอ่อนหวาน หน้าตาสะสวยอย่างไร้ที่ติ เหมือนเทพธิดาอย่างไรอย่างนั้น!

แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากที่พัคซุงวูเห็นเด็กหญิงแล้วก็ระเบิดอารมณ์ออกมา “เย่เฉินฉันเกลียดนาย!”

พูดจบพัคซุงวูก็รีบออฟไลน์ไปอย่างรวดเร็ว โดยที่ไม่ได้พูดจาอะไรกับเด็กสาวสักประโยคเดียว