เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 440 นี่มันของเลียนแบบ!
ตอนที่ 440 นี่มันของเลียนแบบ!
เย่เฉินกอดหญิงสาวเอาไว้ในอ้อมแขนแน่น เขาในตอนนี้ตื่นเต้น คิดไม่ถึงเลยว่าจะได้มาเจอหญิงสาวที่นี่!
ผู้หญิงคนอื่นๆ ในห้องซ้อมเต้นต่างก็แปลกใจในความสัมพันธ์ระหว่างเย่เฉินกับฉินหงเหยียน
“ผู้ชายคนนี้เป็นแฟนของหวังเจินอวี่ไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงได้กอดกับน้องหงเหยียนล่ะ?”
“ไม่รู้เหมือนกัน ผู้ชายเจ้าชู้มั้งเนี่ย”
เย่เฉินไม่ได้สนใจคำพูดของผู้หญิงกลุ่มนี้ เขามองฉินหงเหยียนอย่างดีใจ น้ำตาใกล้จะไหลออกมา มือสองข้างคว้าแขนของฉินหงเหยียนแล้วกล่าวถาม
“หงเหยียน ทำไมคุณไปไม่ลา? ทำไมจู่ๆ ถึงได้หายไปไม่บอกไม่กล่าว? ตอนหายไปไม่บอกอะไรเลย ในช่วงนี้คุณรู้ไหมว่าผมเอาแต่ตามหาคุณ คุณรู้หรือเปล่าว่าผมคิดถึงคุณมากเท่าไหร่!”
แต่ท่าทีของฉินหงเหยียนไม่คลั่งรักเท่าเย่เฉิน หล่อนยืนนิ่งเฉย เห็นเย่เฉินเหมือนเห็นคนแปลกหน้า
เมื่อหญิงสาวเห็นเย่เฉินตื่นเต้น ดวงตาที่นิ่งเฉยก็เลิ่กลั่ก แล้วแสร้งทำท่าทีหลงรักเขาแล้วกล่าวกับเย่เฉิน
“ที่รัก ฉันเองก็คิดถึงนายนะ”
พูดจบก็โน้มตัวจะไปจุมพิตเย่เฉิน!
ทันใดนั้นเองเย่เฉินก็ต่อต้านขึ้นมาในใจ!
เขาคิดถึงซูมู่ชิง!
เขาแต่งงานกับซูมู่ชิงแล้ว ตอนนี้หญิงสาวเป็นภรรยาของเขา อีกทั้งซูมู่ชิงก็รักเขามาก ซื่อสัตย์กับเขา
เมื่อผ่านเรื่องช่วงนี้มาทำให้ความรักระหว่างเย่เฉินกับซูมู่ชิงยิ่งลึกซึ้งไปทุกที
แต่ว่าฉินหงเหยียนก็ยังคงเป็นผู้หญิงที่เขารักอย่างลึกซึ้ง!
ถึงขนาดที่ว่าเขาแต่งงานกับซูมู่ชิง ก็เพื่อหาข่าวคราวของฉินหงเหยียน!
ดังนั้นเย่เฉินจึงปิดเปลือกตาลง ไม่ต่อต้าน แต่จุมพิตกับหญิงสาวต่อหน้าธารกำนัล!
เกิดเสียงเซ็งแซ่ในงาน
“สวรรค์ น้องหงเหยียนใจกล้าเกินไปแล้วล่ะมั้ง? อายุเพิ่งจะ 20 กว่าๆ ก็กล้าจะจูบกับแฟนต่อหน้าคนจำนวนมากๆ แล้ว!”
“หล่อนไม่กลัวจะกระทบกับชื่อเสียงเหรอ? ศิลปินของบริษัทเราห้ามศิลปินมีแฟน ต่อให้มีแฟนก็ต้องแอบๆ คบกัน ห้ามคนอื่นรู้”
“จริงด้วยๆ บริษัทเราก็เหมือนกัน น้องหงเหยียนใจกล้าจริงๆ แถมยังดีกับเรา มักจะส่งของกินให้เรา เราต้องช่วยหล่อนห้ามให้เรื่องนี้หลุดลอดออกไป!”
“อืมๆ!”
และในตอนนี้หวังเจินอวี่ก็เดินผ่านมา คว้าแขนของเย่เฉิน แล้วพยายามลากเขาออกมา
“พี่เย่เฉิน รีบหยุดปากเลย! อย่าไปจูบผู้หญิงสารเลวคนนี้นะคะ หล่อนไม่ใช่ฉินหงเหยียนตัวจริงๆ หล่อนเป็นตัวหลอม เป็นฉินหงเหยียนปลอม!”
พอเย่เฉินได้ยินแบบนี้ ทันทีรีบผลักหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าออก!
จากนั้นก็รีบร้อนใช้มือถูปากทันที
“ฉินหงเหยียนตัวปลอมเหรอ?”
เย่เฉินหันมองหญิงสาวตรงหน้าอีกครั้ง!
แล้วพบว่าผู้หญิงคนนี้ ไม่ว่าจะมองอย่างไรก็เหมือนกับฉินหงเหยียนอย่างมาก โดยเฉพาะริมฝีปาก จมูก ใบหน้าและเรือนร่างเหมือนกันอย่างกับคนๆ เดียวกัน
แต่ว่าใบหน้าของผู้หญิงคนนี้มองรวมๆ แล้วก็ดูไม่เป็นธรรมชาตินัก เห็นได้ชัดว่าเคยโดนมีด เคยศัลยกรรมมาก่อน!
ทันใดนั้นเองเย่เฉินก็จดจำได้ในทันทีว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร!
“หล่อนเป็นผู้หญิงที่เคยเปิดห้องกับเหอเหวินเจี้ยน! หล่อนเป็นสาวคารโอเกะใน KTV ของเทียนไห่!”
ทันใดนั้นเองเย่เฉินก็หวนนึกถึงเรื่องที่เกิดในเทียนไห่ก่อนหน้านี่้
ในตอนนั้นหลิวเจ๋ออวี่เคยเจอผู้หญิงที่หน้าตาเหมือนฉินหงเหยียน เลยส่งตัวไปศัลยกรรมที่เกาหลี
โดยศัลยกรรมตามใบหน้าของฉินหงเหยียน
จากนั้นก็จัดการส่งตัวผู้หญิงคนนี้ไปให้เหอเหวินเจี้ยนที่อยากครอบครองฉินหงเหยียน
จากนั้นรูปถ่ายของพวกเขาสองคนโดนปล่อยในอินเตอร์เน็ต ในอินเตอร์เน็ตก็คิดว่าฉินหงเหยียนคบหากับเหอเหวินเจี้ยนจริงๆ
เย่เฉินเองก็คิดไม่ถึงเลยว่าตนเองจะได้มาเจอคนที่ศัลยกรรมใบหน้าให้เหมือนแฟนเก่าของตนเอง!
“แม่ง!”
เย่เฉินโกรธจนหัวฟัดหัวเหวี่ยง แม่สาวคาราโอเกะคนนี้กลับกล้าเป็นฝ่ายจุมพิตเขา เย่เฉินรู้สึกว่าตนเองสกปรกจนอยากจะไปแปรงฟันเดี๋ยวนี้ให้รู้แล้วรู้รอด!
เมื่อโดนเย่เฉินแฉภูมิหลัง หญิงสาวหน้าพลาสติกก็ลนลาน
“นาย…เหลวไหล! นายสิมันเด็กเอน! คนทั้งบ้านนายต่างหากเป็นเด็กเอ็น!”
ฉินหงเหยียนตัวปลอมคนนี้ผูกมิตรกับเด็กสาวกลุ่มนี้เป็นอย่างดีตั้งแต่เข้าร่วมการแข่งขัน
อย่างไรเสียเจ้าหล่อนก็เคยเป็นเด็กเอ็น การประจบเอาใจไม่ว่าจะผู้หญิงหรือชายก็เหมือนๆ กัน เอาใจพวกไอดอลสาวพวกนี้ง่ายดายมากจริงๆ
ดังนั้นเพื่อนสาวทั้งหลายของหล่อนก็ทยอยมาออกตัวแทนหล่อน
“คุณเป็นผู้ชายแต่ไม่มีมารยาทเลยนะ!”
“จริงด้วยๆ มีสิทธิ์อะไรมาด่าคนอื่นว่าเป็นเด็กเอ็นเนี่ย พวกคุณจำคนผิดเอง แถมหอมเพื่อนฉัน แต๊ะอั๋งแล้วเนียนโวยวายเหรอเนี่ย!”
เย่เฉินจุมพิตหล่อนถือเป็นการแต๊ะอั๋งเจ้าหล่อนหรือไง
อ้วก!
ผู้หญิงประเภทนี้แค่หอมก็ขยะแขยง!
เย่เฉินไม่มีอารมณ์ไปถกเถียงกับพวกสาวๆ ที่เขาไม่รู้จัก แต่หันไปกล่าวกับ ‘ผู้หญิงหน้าพลาสติก’ อย่างไม่พอใจ
“ใครอนุญาตให้ใช้ชื่อฉินหงเหยียน! คุณศัลยกรรมหน้าเป็นหล่อน แถมยังใช้ชื่อหล่อนเข้าร่วมการแข่งขันอีก รนหาที่ตายชัดๆ!”
“ไสหัวออกจากการแข่งขันเดี๋ยวนี้! ไสหัวออกไป!”
ฉินหงเหยียนเป็นผู้หญิงที่เย่เฉินรักที่สุด ถึงแม้ว่าตอนนี้จะไม่รู้ว่าหล่อนเป็นตายร้ายดีที่ไหน แต่ว่าเย่เฉินไม่มีทางปล่อยให้คนที่ใช้ชื่อของหล่อนและหน้าตาของหญิงสาวไปเป็นดารา!
และในตอนนี้เองก็มีหญิงสาวคนหนึ่งปราดเข้ามาขวางระหว่างเย่เฉินและผู้หญิงหน้าพลาสติก “คุณมีสิทธิ์อะไรสั่งให้หงเหยียนถอนตัวจากการแข่งขัน? คุณคิดว่าคุณคือใคร?”
เย่เฉินหันมองผู้หญิงที่ถือว่าหน้าตาน่ารักใช้ได้แล้วถาม “คุณเป็นอะไรกับหล่อน?”
หญิงสาวคนนั้นตอบด้วยรอยยิ้ม “เราสองคนอยู่ในบริษัทเดียวกัน! นอกเสียจากว่าผู้บริหารบริษัทเราสั่งให้หงเหยียนถอนตัวจากการแข่งขันหล่อนถึงจะถอนตัว คุณมีสิทธิ์อะไรสั่งให้หล่อนถอนตัวล่ะ?”
คนอื่นๆ ต่างก็กล่าว
“จริงด้วยๆ เขาคิดว่าตัวเองเป็นใคร”
“ดูแล้วก็ไม่เหมือนลูกคนรวยเลย คิดว่าคงจะไม่เท่าไหร่”
หลงอีเยี่ยนเห็นเด็กผู้หญิงพวกนั้นดูถูกเย่เฉินก็รีบปกป้องเขา “ท่านผู้นี้คือเย่เฉินเจ้าของเฉินเย่เอ็นเตอร์เทนเมนท์ คุณเย่เป็นเจ้าของตัวจริงของชิงกั่วเอ็นเตอร์เทนเมนท์ ขนาดฉันยังทำงานให้เขาเลย พวกเธอยังจะกล้าพูดว่าคุณเย่ไม่เท่าไหร่เหรอ?”
ในบริเวณนั้นมีศิลปินของชิงกั่วด้วย พวกเขาหันมองเย่เฉินเป็นตาเดียวทันที
“สวรรค์ ชิงกั่วเป็นของเขาเหรอเนี่ย? อายุยังน้อยอยู่เลยแต่เป็นผู้บริหารของบริษัทเอ็นเตอร์เทนเมนท์เหรอเนี่ย? สุดยอด!”
“ชิ เขาบริหารชิงกั่วแล้วยังไง ฉินหงเหยียนไม่ใช่เด็กในสังกัดพวกเขาเสียหน่อย!”
“จริงด้วย น้องฉินหงเหยียนอยู่ในบริษัทซีกวาเอ็นเตอร์เทนเมนท์ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขาเสียหน่อย เขามีสิทธิ์อะไรสั่งให้หล่อนถอนตัวจากการแข่งขัน”
กระทั่งโปรดิวเซอร์เติ้งยังกล่าวกับเย่เฉิน “คุณเย่ รายการของเราถ่ายทำตอนแรกเอาไว้แล้ว ถ้าคุณสั่งให้เด็กฝึกถอนตัว คงจะไม่ค่อยดีนะคะ”
เย่เฉินกล่าวเสียงเย็น “แล้วยังไง? ก็ตัดตอนของหล่อนออกสิ”
โปรดิวเซอร์คิดว่าส่วนของฉินหงเหยียนค่อนข้างน่าสนใจมากทีเดียว ไม่อยากจะลบทิ้งนักจึงกล่าว
“คุณเย่ ต่อให้เรายอมลบทิ้ง แต่เกรงว่าทางต้นสังกัดของฉินหงเหยียนคงจะไม่ยอม”
เย่เฉินหันมองหลงอีเยี่ยนแล้วถาม “เจ้าของซีกวาเอ็นเตอร์เทนเมนท์คือใคร?”
หลงอีเยี่ยนกล่าว “ซีกวาเอ็นเตอร์เทนเมนท์เป็นบริษัทเพิ่งก่อตั้งขึ้น ฉันไม่เคยเจอเจ้าของบริษัทนั้นจริงๆ แต่จะถามให้นะคะ”
หลงอีเยี่ยนโทรหาเพื่อนเพื่อหาข่าวของบริษัทแห่งนี้
จากนั้นหลงอีเยี่ยนรายงานเย่เฉิน “คุณเย่ สืบเจอแล้ว เจ้าของซีกวาแซ่เถียน แต่เขาไม่ใช่เจ้าของตัวจริง”
“เจ้าของบริษัทตัวจริงคือเศรษฐีที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองเสินเฉิง สวี่ฉู่หมิง!”