“ฮึก ! ใจร้าย นายท่านใจร้ายที่สุด”

เมื่อวานเราก็เเค่โกหกนิดๆหน่อย อย่างให้เดินไปเดินกลับประมาณห้าเมืองก็เท่านั้นเอง

เราไม่ได้ทำอะไรรุนเเรงเลยน่ะ เเต่เมื่อวานนายท่านรุนเเรงกับเราจนไม่ได้หลับไม่ได้นอนเลยอ่ะ

ยิ่งไปกว่านั้น เพราะลองท่าเเปลกๆพรรคนั้น เราก็เลยปวดหลังมากซ่ะจนเคลื่อนไหวไม่ได้เกือบทั้งวัน

เเถมนายท่านก็ออกไปโรงเรียนโดยที่ไม่ร่ายเวทย์รักษาให้อีก

ทั้งๆที่ตอนกลางคืน ยังร่ายเวทย์ฟื้นฟูให้ตัวเองเเท้ๆ

ดูสิ ! พอใช้งานเราเสร็จจนพอใจก็เขวี้ยงทิ้งราวกับผ้าขี้ริ้ว

ฮึ่ย ! เป็นนายท่านที่งี่เง่าเหลือเกินค่ะ

ซักวันจะก่อการปฏิวัติเเล้วยึดอำนาจให้ได้ คอยดูเถอะ !

“ไงบ้าง นอนหลับสบายดีไหม ?”

“ฮึ !”

ตกเย็นนายท่านก็กลับมาอีกครั้งด้วยใบหน้าอารมณ์ดี

เห็นเเล้วรู้สึกหงุดหงิดสุดๆ

“ปวดหลังขนาดนี้ มันจะไปดีได้ยังไงกันล่ะค่ะ !”

สภาพของเราในตอนนี้ดูน่าสังเวชมากๆ

เพราะอาการปวดหลัง เราเลยต้องนอนคว่ำหน้าอยู่บนโซฟาพร้อมกับเอาน้ำเเข็งประคบหลัง

การเคลื่อนไหวในวันนี้ก็มีเเค่ เข้าห้องน้ำ กินข้าว ที่เหลือก็คือนอนอยู่บนโซฟาตัวนี้ทั้งวัน

เเย่มากๆ เเย่ที่สุด

เพราะนายท่านคนเดียว วันนี้เราเลยไม่มีเวลาไปใส่ใจกับการดำเนินเรื่องของเกมเลยซักนิด

ถ้าโลกใบนี้พังพินาศลง ทั้งหมดทั้งมวลคือความผิดของนายท่านคนเดียวค่ะ !

“ฮึ่ม ! ร่ายเวทย์รักษาให้หน่อยก็ไม่ได้หรือไง ?”

“เเบบนั้นมันก็ไม่ใช่การลงโทษสิ”

ก็จริงอยู่ที่เราเป็นทาส

สังเกตุได้จากปลอกคอทาสสีดำที่ยังติดอยู่เเถวๆคอ

เวลาไปไหนมาไหนก็ต้องมีเจ้าของตามไปด้วย ไม่งั้นเราที่ถูกมองคล้ายๆสัตว์เลี้ยงก็จะไม่ถูกปฏิบัติดีๆด้วยซักเท่าไหร่

ทว่า ที่ผ่านมา ตัวเราก็ไม่เคยออกไปจากห้องนี้ซ่ะทีไม่ใช่รึไง !?

ตอนนี้เบื่อจะตายอยู่เเล้วค่ะ !

“ทำจนโต๊ะตัวหนึ่งพังไปเเล้ว ยังไม่พอใจอีกหรอ ?”

มองไปที่มุมห้อง เราก็เจอโต๊ะหักๆโต๊ะหนึ่งที่โดนลูกหลงจากการเล่นกายกรรมเมื่อคืนวาน

“เเถมพอทำท่านั้นเสร็จก็ลากยาวไปต่อในห้องจนถึงเช้าอีกด้วย”

“………………”

“ระหว่างนั้นตัวเองก็ร่ายเวทย์ฟื้นฟูอยู่คนเดียวไม่เเบ่งให้เราบ้าง ขนาดขอให้หยุดก็ยังทำต่อจนสลบเลยด้วยซ้ำ”

“อะ เอ่อ…”

“เเค่นั่นยังไม่เรียกว่าการลงโทษสิเนอะ ! หึๆ ยังไงเรื่องนั้นมันเป็นเรื่องปกติอยู่เเล้วสำหรับทาสกามอย่างเราที่ต้องทนเป็นที่ระบายอารมณ์หื่นกระหายของนายท่าน ของเเบบนั้น ไม่เรียกว่ากการลงโทษเลยซักนิด เพราะมันเป็นเรื่องปกติของโลกนี้อยู่เเล้ว”

“มะ มาเคีย ?”

” ใช่ๆ เรามันก็เเค่ตุ๊กตายางพูดได้เท่านั้นนี่นา เกือบลืมไปซ่ะสนิท ขออภัยค่ะที่สำคัญตนผิดไปจนเผลอตีสนิทถึงขนาดเล่นหัวนายท่านจนได้”

“เดี๋ยวก่อน ไม่ต้องงอนขนาดนั้นก็—“

“อ่า…จะว่าไปนี่ก็ได้เวลาเเล้วสิเนอะ คงได้เวลาทำเรื่องเเบบนั้นเเล้วสิ สงสัยเราต้องนอนถ่างขาเเล้วปล่อยให้นายท่านยุ่มย่ามตามใจชอบ ถึงเเม้ว่าตอนนี้เราจะปวดหลังเจียนตายอยู่ก็ตาม”

“เอ่อ มาเคียครับ สำหรับเรื่องเมื่อวาน ผมขอโท–“

“เชิญเลยค่ะ ถ้าอยากปู้ยี่ปูยำมากนักก็เชิญทำตามใจชอบเลย ยังไงเราก็เป็นของๆนายท่านอยู่เเล้ว”

ว่าเเล้วก็นอนอ้าเเขนอยู่บนโซฟาโดยทันที

เราเหลือบมองนายท่านที่กำลังก้มหน้าลง ดูท่าเขาจะสำนึกผิดอยู่หน่อยๆ

เเต่จะว่าไปเเค่คำพูดก็คงไม่พอ มันต้องการกระทำด้วยสิเนอะ

“ฮึก ! “

บีบน้ำตาเล็กน้อย จากนั้นก็เอามือปัดๆรอบขอบตา

จากนั้นก็เพิ่มความเหมือนจริงโดยทำเสียงสั่นๆ

“ดะ ดะ เดี๋ยวพอใช้งานเสร็จจนเบื่อก็ขายทิ้งเอง ฮึก ! เราเข้าใจดี ยังไงเรามันก็เเค่สิ่งของ ถะ ถ้าไม่ใช่เพราะป็นผู้หญิงที่มีหน้าตาดี ฮึก ! ยังไงนายท่านก็ไม่มีทางซื้อคนอย่างเรามาอยู่เเล้ว”

ว่าเเล้วก็ถลกกระโปรงขึ้นเเลวสะบัดขึ้นลงให้เห็นกางเกงใน

“เอ้า ! เอาเลยค่ะ บุกเข้ามาเลย ! บุกเข้ามาสิ !อยากทำนักไม่ใช่หรอ ? ทำเลยสิค่ะ !”

“……………”

“อะไรกัน ? เบื่อเเล้วหรอ ? ถ้าเเบบนั้นจะขายเราทิ้งก็ได้น่ะ ?”

กึกๆๆๆ

ไหล่ของนายท่านสั่นเทาด้วยความรู้สึกผิด

ส่วนใบหน้าก็ก้มต่ำลงด้วยความรู้สึกระอายใจในสิ่งที่ตนก่อ

ในที่สุด หลังจากที่พยายามบีบน้ำตามาตั้งนาน เราก็ทำสำเร็จ

ฮ่าๆๆ อีเเบบนี้ นายท่านผู้มีคุณธรรมสูงส่งต้องปล่อยเราไปเเน่ๆค่ะ

“เข้าใจเเล้ว…”

นายท่านเอ่ยด้วยเสียงเศร้าๆ ก่อนที่จะ—

พรึ่บ !

“อะเร๊ะ !?”

ไฟดับอีกเเล้ว

เพราะไฟดับเลยเห็นเเค่เงารางๆของนายท่าน

“ในเมื่อยั่วขนาดนั้น ผมคงต้องตอบสนองต่อความตั้งใจนั้นสิน่ะ”

ดะ ดะ เดี๋ยวก่อน นี่เราบีบน้ำตาตามสูตรสำเร็จเเล้วน่ะ

ตามหลักสามัญสำนึกเเล้วอย่างน้อยคุณงามความดีที่อยู่ในใจของนายท่าน มันก็ควรที่จะยอมปล่อยเราไปสิ !

“อิย๊าาา ไม่เอาน๊าๆ ขอโทษค่ะๆๆ ลืมที่พูดเมื่อกี้ไปทั้งหมด อย่าลากเค้าไปเลยน๊า !!!!”

“ขอปฏิเสธ !”

” ใจร้าย ! ไอ้เจ้าคนใจดำ ! นี่มันการกระทำของปีศาจชัดๆ มันควรจะมีความรู้สึกสำนึกผิดบ้างไม่ใช่บ้างรึไง ?ใครก็ได้ช่วยด้วยค่าาาา “

“หึ ! คิดว่าอยู่ด้วยกันมาเป็นเดือน ผมจะมองการเสเเสร้งของเธอไม่ออกหรอก ? ช่างน่าขำซ่ะเหลือเกิน”

“เเงๆๆๆๆ นายท่านอย่าทำเเบบนั้น ไม่เอาเเบบนั้นน๊า !”

ก็จริงที่อันนั้นเราเเกล้งบีบน้ำตา เเต่ไอ้ที่บอกว่าเราปวดหลัง เราปวดหลังจริงๆน่ะ

“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวจะร่ายเวทย์รักษาให้ก่อนเริ่ม”

“ไม่เอาๆๆ เเบบนั้นก็ไม่เอาอยู่ดี ! “

นายท่านคนบ้า !

ขนาดเราเกาะโซฟาสุดชีวิต นายท่านก็ยังเเกะมืออกไปเเล้วลากเข้าห้องนอนอีกจนได้

บ้าที่สุด ! ชอบใช้กำลังอีกเเล้ว ! เป็นนายท่านที่ต่ำทรามมากๆค่ะ !!!

คนเเบบนี้ เราน่ะเกลียดที่สุดเลย !!!

 

๐๐๐๐๐๐

 

“บ้าจริง…ทำไมนายท่านถึงได้ไร้ความอ่อนโยนถึงขนาดนี้น่ะ”

หลังจากจบเรื่องวุ่นๆที่เกิดจากความหื่นกระหายของนายท่าน

กว่าจะอาบน้ำเเต่งตัวเสร็จ ตอนนี้ก็ปาไปเกือบเที่ยงคืน

เล่นเอาซ่ะเราหิวข้าวจนท้องร้องจ้อกๆเลยค่ะ

“หยุดบ่นเเล้วกินซ่ะ”

นายท่านที่ยังคงฟิตปึ๋งปั๋งก็ทำอาหารเสร็จเรียบร้อย ระหว่างที่เรากำลังไปอาบน้ำ

พอเรามาถึงห้องอาหาร เขาก็เสิร์ฟๆไก่ทอดควันฉุยลงบนโต๊ะพลางเร่งเร้าให้เรารีบกินตอนที่มันยังร้อนๆ

ไม่ไหวๆ เมนูเดี๋ยวกับเมื่อวาน

ทอดน้ำมันเยอะอีกเเล้วเเน่ๆ

จ้อกกก

เเต่เพราะออกกำลังกายไปเยอะ ตอนนี้ก็เลยหิวไส้กิ่ว

“ไม่กินหรอ ?”

“ระ ระรู้เเล้วน่า !”

ถึงจะอายจนหน้าเเดง เราก็พยายามฝืนกินไก่ทอดห่วยๆนั่นเข้าไป

กร๊อบ !

เเป้งที่หุ้มเนื้อไก่กระทบฟันหน้าก่อนที่จะเเตกกระจายออกมาราวกับดอกไม้ไฟที่เบ่งบานบนท้องฟ้า

รสชาติละมุนลิ้นของเนื้อไก่ที่เหนียวหนุ่ม เพียงเเค่เคี้ยวรสชาติเค็มปนหวานก็ะซึมซับไปทั่วอณูของช่องปาก

หลังจากที่กัดไปคำหนึ่ง อีกคำก็ตามเข้าปากอย่างรวดเร็ว

งับ !

‘นี่มัน !?’

กรอบนอก นุ่มใน

การผสมผสานกันอย่างลงตัวราวกับขาอ่อนที่ต้องมีถุงน่อง

ความเเตกต่างที่รวมเป็นหนึ่ง ความเเตกต่างที่ไม่เเตกเเยก ราวกับเมื่อครั้งสงครามเย็นที่ในตอนท้ายเยอรมันเหนือเเละใต้ได้กลับมารวมกันอีกครั้งหนึ่ง

“ไม่จริงน่า ?”

ความอร่อยที่น่าอัศจรรย์ มันทำให้เรากลั้นเสียงอุทานเอาไว้ไม่อยู่

“เป็นไปไม่ได้ ทั้งๆที่เมื่อวานยังมีน้ำมันเยอะจนเลี่ยนเเท้ๆ”

“เป็นไงล่ะ เข้าใจรึยัง ? ถ้าผมจะทำก็ทำได้นั่นเเหล่ะ ขอเเค่มีเวลาฝึก เเป๊ปเดียวผมก็ทำของอร่อยให้เธอทานได้อยู่เเล้ว”

“เเค่วันเดียว ?”

เเต่พอมองไปที่มือของนายท่าน เราก็เห็นบางนิ้วมีรอยขีดข่วนจางๆตกค้างอยู่

ระ ระ หรือว่า ?

“นี่เเอบไปซื้อของที่ทำสำเร็จรูปมาเเล้วเอามาหลอกเราสิน่ะ”

” พูดเเบบนั้นคืออยากไปกินต่อในห้องนอนใช่ไหม ?”

“ฮี๊ !!! ไม่เอาค่ะ ! ไม่เอาเเล้วค่ะ !!! เราเเค่ล้อเล่นเฉยๆ”

นะ นะ น่ากลัวเจ้าค่ะ !

จะให้เชื่อว่านายท่านทำอาหารจนชำนาญในวันเดียว มันเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ

รอยเเผลที่ตกค้างอยู่บนมือคือหลักฐานของความพยายามเนี่ยน่ะ ?

บ้าอ่ะป่าว ? ของเเบบนั้นใช้เวทย์รักษาก็จบเเล้ว

อีเเบบนี้ตั้งใจเอามาให้เราเห็นเพื่อหลอกให้เราเชื่อเเน่ๆ

คิดว่าเราจะหลงกลอย่างงั้นเรอะ ! ไม่มีทางซ่ะหรอกค่ะ !

ฮ่าๆ คนที่เป็นฝ่ายหลอกมีเเค่เราคนเดียวก็พอ

เด็กอมมืออย่างนายท่านจะหลอกให้เราเชื่อ มันยังเร็วไปร้อยปี

งับ !

ระหว่างนั้น เราก็กัดลงไปบนไก่ทอดอีกรอบ

ความอร่อยที่เเตะกระจายไปทั่วปาก มันทำให้เราเอามือกุมเเก้มอย่างมีความสุข

“เฮ้อ….เเบบนี้ค่อยคุ้มกับที่เสียเวลาหน่อย”

นายท่านถอนหายใจ ก่อนที่จะจ้องมาที่เรา

เอ๋ ? เเล้วทำไมต้องทำหน้าเเดงเเบบนั้นด้วยล่ะ

น่าขนลุกค่ะ

“ดีจริงๆที่เธอชอบ การที่ได้เห็นคนที่เรารักทานอาหารของเราอย่างมีความสุข มันเป็นความรู้สึกเเบบนี้เองสิน่ะ”

นะ นะ นายท่าน ?

ไอ้สีหน้าเเบบสาวน้อยนั่นมันอะไร ? เเล้วก็เลิกเอามือไปกุมอกด้วยสีหน้าอิ่มเอมใจได้เเล้ว !

บทพูดนั่นน่ะ เเกล้งทำสิน่ะ

เเกล้งหลอกกันสิน่ะเจ้าค่ะ !!!

เกือบมีอารมณ์ร่วมจนรู้สึกเขินไปเเล้วเนี่ยะ ใบหน้านายท่านตอนยิ้มเเย้มนี่มันอันตรายซ่ะจริงๆ

“รสชาติใช่ได้ใช่ไหม มาเคีย ?”

“ฮึ ! ก็พอถูไถได้นั่นเเหล่ะค่ะ”

หลังจากที่กินจนหมดเกลี้ยง เราก็เชิดหน้าขึ้นมาพลางเช็ดปาก

“งั้นหรอ ดูท่าผมคงต้องฝึกอีกเยอะสิน่ะ”

วิ้งงงง

กรี๊ดดด เเสบตา ! เเสบตาจะตายอยู่เเล้วค่ะ !

นายท่านยิงเเสงเลอเชอร์ออกมจากฟันได้ด้วย

ไอ้รอยยิ้มที่หล่อเกินหน้าเกินตาชาวบ้านนี่มันอะไรกันคะ ?

เป็นเเค่ตัวประกอบเเท้ๆ อย่ามาเสล่อทำตัวหล่อเกินพระเอกของเกมสิ

นะ นะ น่ากลัว ! ขนลุกมากๆ

รู้สึกเลยว่า หน้าของตัวเองร้อนฉ่า เเถมยังไม่กล้ามองหน้านายท่านตอนนี้อีกด้วย

“อืมๆ ยังไงมาเคียที่ซึนดาเระนั่นเเหล่ะที่ผมล่ะชอบมากที่สุด”

“ก็บอกเเล้วไงว่าไม่ได้ซึนดาเระ ! ไม่ได้ฟังที่คนอื่นเขาพูดเลยสิน่ะ เลิกยิ้มเเบบนั้นซ่ะทีเถอะค่ะ !”

“ชอบที่สุดเลย !”

“ก็บอกว่าไม่—“

“ชอบที่สุด รักที่สุด ชอบที่สุด รักที่สุด ชอบที่สุด รักที่สุด ชอบที่สุด รักที่สุด ชอบที่สุด รักที่สุด ชอบที่สุด รักที่สุด ชอบที่สุด รักที่สุด ชอบที่สุด รักที่สุด”

อิย๊าาา อย่าพ่นคำพูดชวนสยองเเบบนั้นข้างๆหูของเราสิค่ะ

ไม่เอาๆ ออกไปๆ เลิกพ่นคำพวกนี้ใส่หูของเราได้เเล้ว !

กึกๆๆๆ

“รักที่สุด—“

ขนาดหนีมาอยู่ใต้โต๊ะ นายท่านก็ยังตามมาบอกรักข้างๆหูของเราอีก

พยายามปิดหู ปิดตาเเล้วน่ะ เเต่เสียงของนายท่านมันยังดังก้องอยู่ในหัวซ้ำไปซ้ำมา

“หน้าเเดงหมดเเล้วน่ะ”

“ไม่ได้อายอะไรซักหน่อย !”

เพ้อเจ้อ ! เป็นเเค่นายท่านเเท้ๆ จะมาทำให้เราเขิน มันยังเร็วไปล้านปี

“ปิดหูไม่สนิท ไม่ใช่รึไง ?”

“หนวกหูๆๆๆๆๆ กินข้าวเงียบๆไม่เป็นรึไงค่ะ อีตาโลลิค่อนโรคจิต !!!”

เวทมนต์ ! มันต้องเป็นเพราะเวทมนต์เเน่ๆที่ทำให้เสียงของอีตานี่ดังก้องอยู่ในหัวของเราซ้ำไปซ้ำมา

ส่วนที่รู้สึกเขินอาย มันต้องเป็นเวทย์สายสะกดจิตสิน่า มันเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้

ตึกตักๆๆ

เเล้วก็ที่หัวใจเต้นรัวอยู่เเบบนี้ มันต้องเป็นผลข้างเคียงของการสะกดจิตเเน่ๆค่ะ

“เเฮ่กๆ ไม่ไหวๆ เกือบตายซ่ะเเล้ว”

“ผมว่าเเค่รักใครซักคน มันคงทำให้ใครตายไม่ได้หรอกน่ะ”

ก็ไอ้คนที่เกือบจะตายเพราะหัวใจวาย มันก็กำลังนั่งหอบอยู่ตรงหน้านายท่านนี่ไงคะ !?

พิการทางจิตใจ(โลลิค่อน)ไม่พอ ยังตาบอดอีกเรอะ !

เฮ้อ…

หลังจากที่จัดการทำความสะอาดจานชามอะไรเรียบร้อย

นายท่านก็เดินเข้ามาหาพร้อมกับชุดๆหนึ่ง

“นี่คือ ?”

“เห็นเธอทำท่าทางเบื่อๆ ผมเลยกะว่าจะให้เธอทำหน้าที่เป็นสาวใช้ส่วนตัวของผม เธอจะได้ตามไปในโรงเรียนได้”

อ๊ะ ! เเบบนี้ก็หมายความว่า ?

“ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว นอกจากจะได้ไปสูดอากาข้างนอก เธอยังมีโอกาสได้ลอบสังเกตุการเลออนอีกด้วย”

เพราะโรงเรียนที่นายท่านอยู่เป็นโรงเรียนของขุนนาง ดังนั้นการที่ชนชั้นสูงอย่างพวกเขาจะนำข้ารับใช้ตามไปปรนนิบัติในห้องเรียนซักคน มันก็คงไม่เเปลกๆ

การให้ข้ารับใช้ยืนคอยรับคำสั่งอยู่หลังห้องเรียนคือสิ่งที่เห็นได้บ่อยๆจากฉากหลังเเละเนื้อเรื่องคร่าวๆของเกม

“อืม…เเบบนี้ก็ไม่เลวจริงๆด้วยค่ะ”

“งั้นก็หยิบไปลองใส่ดูซ่ะ”

“เเต่นี่ดึกเเล้วน่ะค่ะ ไว้พรุ่งนี้ดีกว่า”

“ลองไปเลยเถอะ”

“ไม่อ่ะ..ถ้าเปลี่นตอนนี้ นายท่านคงจะ–“

มองชุดเมดในมือสลับกับเป้ากางเกงของนายท่าน

เราคิดว่านายท่านยังมีเเรงต่อรอบสองอยู่

“ขอปฎิเสธค่ะ วันนี้ไม่ไหวเเล้วจริงๆ”

“ก็ไม่เข้าใจหรอกว่าเธอมองผมเป็นคนเเบบไหน ?”

ปีศาจบ้ากามที่ผลิตน้ำเชื้อได้ไม่มีวันหมดยังไงล่ะค่ะ !!!

“เเต่ผมสัญญาว่าวันนี้ ผมจะไม่ทำเเบบนั้นกับเธออีกเเล้ว “

“…………”

เชื่อได้ไหมเนี่ย ?

“ถ้าเธอลองตอนนี้เลย ผมจะทำตามที่เธอขอหนึ่งอย่าง เพราะงั้น—“

“ส่งมาเดี๋ยวนี้ !”

ไม่ต้องพูดเเล้ว ส่งมาเลย !

จะรีบเปลี่ยนเดี๋ยวนี้ล่ะ ฮุๆๆ

หลังจากนั้นเราก็รีบตรงดิ่งกลับเข้าไปที่ห้อง ถึงจะรู้ว่านายท่านเเอบชะเเง้มมองเราเปลี่ยนเสื้อ เราก็ไม่สน

ก็น่ะ โดนเห็นทุกสัดส่วนจนไม่รู้จะอายยังไงเเล้วนี่นา

เพราะรางวัลมันล่อใจ เราเลยไม่มีเวลาไปสนใจเรื่องพรรคนั้น

“เสร็จเรียบร้อย !”

เผยตัวอย่างสง่างาม

เด็กสาวผมเงินในชุดเมด

กระโปรงจับจีบสลับลายขาวดำสั้นๆที่เผยให้เห็นขาอ่อนขาวๆซึ่งเป็นดั่งพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์

เเถมยังมีถุงน่องสีขาวบริสุทธิ์ที่ขับเน้นเรียวขาให้เหล่าเฟติสถุงน่องต้องคลั่งไคล้

ส่วนตัวเสื้อด้านบนก็เป็นเเบบเเขนสั้น มันเลยเผยให้เห็นเเขนขาวเรียวเล็ก

ส่วนตรงก้นถึงจะดูรุ่มร่ามไปหน่อย เเต่มันก็มีโบว์ขนาดใหญ่ติดเอาไว้อยู่

ถ้าเป็นในยามปกติ นายท่านที่เป็นโลลิค่อนคงจะลากเราเข้าห้องไปเเล้วเเน่ๆ

เเต่เพราะสัญญาเอาไว้เเล้ว นายท่านจึงปล่อยให้เราคอสเพลย์โดยไม่ว่าอะไร

“อืม..เข้ามาก น่ารักจริงๆด้วย”

“ฮึ ! เเน่อยู่เเล้วค่ะ คิดว่าชมเเค่นี่เราจะเขินรึไง ?”

“ถึงจะน่ารักก็เถอะ เเต่ความมั่นหน้าของเธอนี่ ผมล่ะอยากจะขยี้มันซ่ะจริงๆ”

“ฮุๆ ไม่ได้น๊า ก็ตัวเองสัญญาไว้เเล้วนี่นา”

เราเอานิ้วไปจิ้มเเก้มของนายท่านดังจึ๋งๆเเล้วยิ้มอย่างยียวน

ปึ๊ด !

ถึงจะมีเส้นลวดปูดโปนขึ้นมาบนหัว เเต่สัญญาก็คือสัญญา

นายท่านจะไม่ทำอะไรเราอย่างเเน่นอน ปลอดภัยหายห่วง

เพราะงั้นกลั่นเเกล้งนายท่านได้เต็มที่ ฮ่าๆๆๆ

“ว่าเเต่ๆ ขออะไรก็ได้หนึ่งอย่างสิเนอะ !”

“อืม…”

เคี๊ยก ฮ่าๆๆๆๆ เสร็จเราเเน่ คราวนี้เเหล่ะ ขอล้างเเค้นบางเถอะ

กล้าทำให้เราต้องอับอายมาหลายรอบเเล้ว คราวนี้ขอเราเอาคืนบ้างล่ะ

“นายท่าน !”

เราชี้ไปยังนายท่านที่นั่งกอดอกพลางหลับตา

การที่ได้เห็นเราในสภาพนี้เเล้วไม่อาจทำเรื่องอย่างว่าได้ สำหรับสิ่งมีชีวิตที่ขับเคลื่อนด้วยตัณหาอย่างนายท่าน มันจะต้องเป็นความทรมานอย่างเเน่นอน

สังเกตุได้จากสีหน้าอดกลั้นเเล้วก็เหงื่อที่ไหลพราก

อ่าาาา วิเศษฝุดๆ ไม่มีอะไรสนุกไปกว่าการได้เห็นนายท่านอดกลั้นอย่างทรมานอีกเเล้วค่ะ

ขนาดน้องชายยังลุกขึ้นยืน เเต่นายท่านกลับต้องหลับตาฝืน

สำหรับวัยรุ่นกลัดมันอย่างเขา การที่ต้องมาอดทนอะไรเเบบนี้ มันก็ไม่ต่างถูกเผาทั้งเป็น

“หึ !”

เเต่ว่าน่ะ ความเเค้นตลอดหลายคืนที่ผ่านมา มันทำให้ตัวเราในตอนนี้เหี้ยมโหดสุดๆ

จะไม่ปรารณี จะไม่อ้อนข้อให้

เราจะทำให้นายท่านทรมานเหมือนตายทั้งเป็น

ตึก !

ว่าเเล้วก็ยืดขาเพื่อวางเท้าเล็กที่สวมถุงน่องสีขาวลงไปบนโต๊ะ

“หึ !”

“???”

พอมองนายท่านสลับกับเท้าของที่ตัวเองซึ่งวางอยู่บนโต๊ะ

เราก็เเสยะยิ้มอย่างมีชัย พลางส่งเสียงหัวเราะเเค่นจมูก

“พูดเองนะคะ ว่าจะทำตามที่ขอทุกอย่าง”

“…………..”

ความเงียบนั่นคือคำตอบค่ะ

“เลีย…”

“…………”

“เลียซ่ะสิค่ะ !”

ศักดิ์ศรีของนายท่าน เราจะทำลายมันเอง ว่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ

“จงเลียเท้าของเราราวกับลูกสุนัขที่โหยหายนมเเม่ซ่ะเถอะค่ะ นายท่านเจ้าขา~”

รับไปซ่ะ การล้างเเค้นที่เต็มไปด้วยความเหี้ยมโหด

“เลียซ่ะสิ ! เป็นลูกผู้ชาย เเต่ไม่มีปัญญารักษาคำพูดรึไง ?”

จะทำหรือไม่ทำ เราก็ได้ประโยชน์ทั้งสองอย่าง

ถ้าทำ เราก็จะได้เห็นนายท่านที่ต้องทำตัวราวกับลูกหมาที่เลียปลายเท้าของเราอย่างไร้ศักดิ์ศรี

เเต่ถ้าไม่ทำ เราก็จะได้เห็นนายท่านที่รู้สึกเสียหน้า เเถมยังมีโอกาสเปลี่ยนไปขออย่างอื่นเเทน

ช่างเป็นความคิดที่ฉลาดซ่ะเหลือเกิน

สมเเล้วที่เป็นตัวเรา โฮ่ะๆๆๆๆๆ (หัวเราะในใจเเบบนางร้าย)

กึก !

ทันใดนั้น นายท่านก็เริ่มเคลื่อนไหว

ริมฝีปากของเขาค่อยๆเหยียดขึ้นอย่างช้าๆ

“มาเคีย “

“ฮึ ! จะบอกว่าไม่ทำ ไม่ได้น่ะ ก็นายท่านพูดเองนี่—“

อะเร๊ะ ?

ทำไมถึงยิ้มเเบบนั้นล่ะ ?

“สมเเล้วที่เป็นเธอ รู้ใจผมดีจริงๆ”

“ค่ะ ?”

“พอดีผมเป็นพวกเฟติสขาอ่อนน่ะ”

ห่ะ ?

เรามองไปที่ขาของตัวเองก่อนจ้องกลับไปที่นายท่าน

พอเห็นเเววตาที่เต็มไปด้วยความคลุ้มคลั่งของเขา เราก็รู้สึกหนาวสั่นเเปลกๆ

“ขอบคุณที่เอื้อประโยชน์ให้ผมน่ะ มาเคีย”

“อ๊ะ !”

เรารีบชักท้าวหนีอย่างรวดเร็ว เพราะไม่อย่างงั้นเเล้ว—

หมับ !

นายท่านคว้าขาของเราเอาไว้เเน่นเเล้วกดลงบนโต๊ะ จากนั้นก็ค่อยๆดึงถุงน่องของเราออกเเล้วโยนไปข้างหลัง

“ฮี๊ !!! ไม่เอาๆ ขอโทษค่ะๆ เปลี่ยคำขอ ! ขอเปลี่ยนคำขอ !!!”

ทว่า นายท่านก็ไม่ฟังเเล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ปลายเท้าเปลือยเปล่าของเรา

เเผล่บๆๆๆ

ถึงจะไม่เห็นก็เถอะ ! ถึงจะไม้กล้ามองก็เถอะ !

“ฮี๊ย๊าาา ไม่เอาน๊าาา เค้าขอโต้ดดดดดดดดด”

เเผล่บๆ

เราพยายามคลานหนีออกไป เเต่ขากลับโดนดึงกลับมา

เเถมตอนนี้ มันยังมีอะไรเปียกๆเหนียวๆมาป้ายขาของเรา ทำให้เราจักกะจี้จนเเทบจะบ้าตายอยู่เเล้ว

“อุ๊บ ! ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”

ไม่ไหวๆ หายใจไม่ทัน หยุดทีเถอะค่ะ นายท่าน !

เเผล่บๆ

เเถมยังเน้นตรงขาอ่อนอีก ! อีตานี้เป็นเฟติสขาอ่อนจริงๆซ่ะด้วยค่ะ !!!

“อ๊ะ !”

“มีอะไรหรอ ?”

“จะไล่ตำเเหน่งขึ้นมาด้านบนเรื่อยๆอย่างงั้นจริงๆหรอค่ะ ?”

“???”

“คือเเบบว่า ไหนบอกว่าจะไม่ทำ—“

“ก็เเค่เลียเฉยๆน่ะ”

“อะ อะ อะ คือว่านะคะ ถึงจะให้เหตุผลอย่างงั้นก็เถอะ”

“เลียเฉยๆ”

เป็นสายตาที่จริงจังมากๆ

“เเค่เลียเฉยๆเท่านั้น !”

“เเต่ว่า….”

“ถ้าไม่อย่างงั้น ผมจะให้เธออาบน้ำไปก่อนเพื่ออะไรกันล่ะ สาเหตุผลที่ซื้อสบู่กลิ้นสตอเบอรี่มาให้ มันมีเหตุผลอื่นด้วยหรอ”

ตายเเล้ว ! อีตานี่มันวางเเผนไว้เเต่เเรกเเล้วเรอะ !!!

อีตาคนคลั่งสตอเบอรี่นี่ มันเเอบยัดเยียดรสนิยมของตัวเองไว้ในสบู่ที่เราใช่ด้วยหรอเนี่ย ?

ซวยเเล้วค่ะ ! ผิดเเผนหมดเลย !!!

“ถ้างั้นก่อนอื่น อย่างน้อยปิดไฟ”

“ไม่จำเป็น !”

เเผล่บ !

“อุ เฮือก ! อร๊าง !”

เเผล่บๆๆๆๆๆๆๆ

.

.

.

.

.

 

สุดท้ายก็โดนเลียยันสว่างเลยล่ะค่ะ…

เลียจนล้ม เลียจนหมดสภาพ

ไม่ได้นอนอีกเเล้ว เป็นการใช้ชีวิตที่เเย่ชะมัด

คราวหน้าคราวหลัง คงต้องซ่าเเต่พอตัวสิน่ะค่ะ

 

 

 

 

— บันทึกประจำวันของมาเคีย—

มาเคีย : เหนียวตัว..อยากอาบน้ำ

ยูลิอุส : คราวนี้ผมเตรียมสบู่รสส้มไว้ให้น่ะ (เเล้วก็เดินตามเข้าไปในห้องน้ำด้วยเลย)