เกิดใหม่เป็นภรรยาอ้วนของหัวหน้ากองพันสุดฮอต ยุค 80 - บทที่ 581 ผู้หญิงบนเตียง?
บทที่ 581 ผู้หญิงบนเตียง?
เจียงหว่านจ้องมองอีกฝ่ายอย่างเย็นชา และไม่คิดยอมแพ้
“อู่เยี่ย นายกำลังข่มขู่ฉัน!”
อู่เยี่ยเลิกคิ้ว “ไม่ ฉันก็แค่พูดไปตามสถานการณ์!”
“ไปที่ลานบ้านของเสี่ยวเจียงกันเถอะ แล้วรอดูว่าน้องสาวของเขาจะกลับมาเมื่อไหร่!”
“อืม!”
เสียงดังขึ้นจากด้านนอกประตู และไม่นานทุกคนก็มาถึงที่ลานบ้านที่เจียงหว่านใช้
ภายใต้สายตาของอู่เยี่ยและเสี่ยวติง เจียงหว่านไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเดินตามพวกเขาไป
ขณะที่กำลังเดิน เธอก็นึกคิดในใจว่าจะจัดการเรื่องราวยังไงดี เวลานี้เธอไม่ได้กลัวว่าหลังจากเฉียวเหลียนเฉิงกลับมาแล้วจะไม่สามารถแก้ตัวได้…
แต่เธอกลัวว่าเขาจะไม่ได้เตรียมพร้อมแล้วกลับมาทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ปลอมตัว จนถูกจับได้ว่าเป็นผู้ชาย
ทว่าช่วงเวลาที่ผ่านมาเจียงหว่านพบเจอเรื่องราวร้าย ๆ มามากมาย ในเวลานี้เธอจึงยังคงรกษาสีหน้าที่ค่อนข้างสงบไว้ได้
ทุกคนมาถึงลานบ้านด้านข้าง แต่ยังไม่ได้เข้าไป ทั้งหมดยืนรออู่เยี่ยอยู่ในลาน
กระทั่งอู่เยี่ยและเจียงหว่านมาถึง ทั้งหมดหันหน้ากลับมามอง
เวลานี้ทุกคนอยู่พร้อมหน้า เจียงหว่านจึงไม่ยอมเสียเวลา
“มากันครบแล้ว เข้าไปเถอะ!”
หลังพูดจบ เธอก็เดินนำเข้าไปในบ้าน
แต่ทันทีที่เธอเปิดประตูห้องนอนเข้าไป ในใจก็แอบตื่นตระหนก เพราะตอนนี้เฉียวเหลียนเฉิงนอนอยู่บนเตียง
เขาสวมวิกผม เสื้อเชิ้ต และห่มผ้าเอาไว้แน่นหนา
ทว่าทรวดทรงที่โค้งเว้าเลือนรางนั้นดูสวยงาและดูดึงดูดอย่างช่วยไม่ได้
เจียงหว่านกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก เธอนึกสงสัยในใจว่า ชายร่างใหญ่สามารถกลายร่างเป็นปีศาจยั่วสวาทแบบนี้ได้จริงเหรอ…
ขณะที่กำลังสับสน เสี่ยวติงกับอู่เยี่ยก็เดินเข้ามาด้านใน
ทันใดเจียงหว่านที่หยุดอยู่ตรงประตู ก็รีบหันไปผลักทั้งสองออกอย่างรวดเร็ว
“พวกนายรออยู่ด้านนอก! น้องสาวของฉันจะออกมาเอง รออีกเดี๋ยว!”
สีหน้าของทั้งสองคนเปลี่ยนไปทันที เพราะพวกเขาเห็นชัดเจนว่ามันมีรองเท้าอีกคู่อยู่ในห้อง
มีคนอยู่ในบ้านหลังนี้!
“เสี่ยวเจียง เกิดอะไรขึ้น?”
ใบหน้าของอู่เยี่ยแปรเปลี่ยน เขาเริ่มเผยท่าทีเกรี้ยวกราด
เจียงหว่านลังเลจะตอบ “ไม่ ไม่มีอะไร ไปรอที่ลานโน้นก่อนไป!”
เห็นอย่างนั้น เสี่ยวติงก็เหลือบมองอู่เยี่ยด้วยความสงสัย
อู่เยี่ยเม้มปาก
จากนั้นเสี่ยวติงก็ผลักเจียงหว่านออก ก่อนจะพุ่งตัวเข้าไปด้านใน
ทันใดเสียงอุทานก็ดังขึ้น “โอ๊ย ไอ้บ้า!”
“ออกไปนะ!” เสียงตะโกนดังขึ้นลั่นห้อง
แล้วก็ตามมาด้วยเสียงของหนักหล่นลงพื้น ก่อนที่เสี่ยวติงจะวิ่งออกมาโดยไม่พูดไม่จา
อู่เยี่ยเผยสีหน้าสับสนอีกครั้ง
“เกิดอะไรขึ้น?”
เสี่ยวติงยกยิ้มขมขื่น “ผู้หญิง!”
อู่เยี่ยตกตะลึง เขาหันมองเจียงหว่านแล้วหันมองเข้าไปในห้อง จากนั้นจึงเข้าใจ!
หลายคนจากไปเงียบ ๆ เจียงหว่านไม่สนใจคนที่อยู่ภายในห้อง แล้วติดตามพวกเขาออกไป
อู่เยี่ยหันมาถามพี่น้องของเขา
“ก่อนหน้านี้พวกแกบอกว่าไม่เจอผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เหรอ!”
ชายคนหนึ่งพูดขึ้นว่า “เรามองเข้าไปในห้องนั้นแล้วครับ และเห็นว่าผ้าห่มยังไม่คลายออกทั้งยังมีฝุ่นเกาะ เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าไม่มีใครอยู่ในห้อง!”
“ไร้สาระ!” เสี่ยวติงโกรธจัดพร้อมตบหน้าคนพูดอย่างแรง
หลังจากนั้น เจียงหว่านก็เดินออกมา เสี่ยวติงจึงหันไปถามด้วยความสับสน “แล้วน้องสาวพี่ล่ะ!”
เจียงหว่านเหลือบตามองอย่างเย็นชา “รู้ใช่ไหมว่าน้องสาวของฉันสูงกว่าฉัน!”
เสี่ยวติงพยักหน้ารับ
เจียงหว่านพูดต่อ “พวกเราไม่ใช่พี่น้องทางสายเลือด เธอเป็นลูกบุญธรรมที่พ่อของฉันรับเลี้ยง และพวกเราก็รักกัน”
“อีกอย่างเธอก็ได้รับการยอมรับจากทุกคนแล้ว!”
“นี่คือเหตุผลว่าทำไมพวกเราถึงออกจากเหยียนจิงและไปที่หลินเฉิง!”
นี่เป็นเรื่องละเอียดอ่อน และทุกคนก็เข้าใจดี
พวกเขาเป็นพี่น้องบุญธรรม แต่ก็เป็นคนรักกันด้วย
ทุกคนที่ได้ยินเรื่องนี้อดไม่ได้ที่จะเขินอาย แต่อู่เยี่ยและเสี่ยวติงอับอายมากที่สุด
เสี่ยวติงรีบอธิบาย “ผมขอโทษด้วย ความจริงแล้วตั้งแต่น้องสาวของพี่มาที่นี่ พวกเราก็รู้สึกว่ามันมีบางอย่างผิดปกติ”
“แต่พวกเราก็ไม่เข้าใจว่ามันผิดปกติยังไง ผมไม่คิดมาก่อนว่า…”
เจียงหว่านโบกมือก่อนจะตะโกนถามเข้าไปในห้อง
“นาน่า พร้อมหรือยัง?”
“อื้ม เรียบร้อยแล้ว!” เสียงเกียจคร้านดังขึ้น จากนั้นเฉียวเหลียนเฉิงก็เดินออกมาพร้อมสัมภาระ
“พี่คะ ฉันพร้อมแล้ว!”
เจียงหว่านรับสัมภาระ ก่อนจะหันมาพูดกับคนอื่น ๆ
“เอาละ อู่เยี่ย เราไม่มีอะไรต้องพูดคุยกันอีกต่อไปแล้ว ความร่วมมือของเราสองคนหยุดลงเท่านี้!”
“ตั้งแต่ฉันอยู่ที่นี่ พวกนายทดสอบฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในเมื่อนายไม่คิดวางใจฉันจริง ๆ เพราะงั้นความร่วมมือของเราก็จบกันเพียงเท่านี้เถอะ!”
“ถึงตอนนี้ฉัน หลัวชิงซาน จะเป็นเสือที่ตกที่นั่งลำบาก แต่ฉันก็ไม่คิดจะให้สุนัขตัวไหนมารังแก”
“คิดเสียว่าฉันไม่เคยมาที่นี่ก็แล้วกัน!”
เพียงพูดจบ เจียงหว่านก็คว้ามือเฉียวเหลียนเฉิง เดินออกไป
เวลานี้เจียงหว่านเย็นชาและไม่แยแสต่อสิ่งใด เธอเด็ดขาดอย่างมาก
เฉียวเหลียนเฉิงเชื่อฟังเธอมาก ท่าทางของเฉียวเหลียนเฉียงเหมือนว่าทุกคนที่อยู่ที่นั่นทำผิดอย่างร้ายแรง หลัวนีน่าจึงต้องการจากไปพร้อมกับพี่ชายของตน
อู่เยี่ยกังวลมาก เขารีบเข้ามาหยุด ‘เสี่ยวเจียง’ เอาไว้
แต่เจียงหว่านไม่สนใจ หยิบกุญแจรถ เปิดประตูรถตู้ แล้วขึ้นไปนั่ง
คราวนี้เสี่ยวติงเริ่มกังวล เขาวิ่งไปดักหน้ารถ ต้องการขวางทางรถเอาไว้ไม่ให้ออกไปได้
จากนั้นคนของอู่เยี่ยก็ล้อมรอบรถ ไม่ปล่อยพวกเขาไป
เจียงหว่านกำลังจะพูดบางอย่าง แต่จู่ ๆ เธอมองเห็นเงาดำร่างหนึ่งที่ลานบ้านของอู่เยี่ย
ร่างนั้นน่าจะเป็นเลี่ยงจื่อ
เจียงหว่านจึงหันมองทางอื่น เดิมทีเธอวางแผนที่จะออกไปจากที่นี่ แต่ดูเหมือนว่าเธอจะต้องถ่วงเวลาให้เลี่ยงจือก่อน
เธอจงใจลงจากรถก่อนจะแสร้งทำเป็นเสียใจ
“อู่เยี่ย นายต้องการอะไรอีก? ฉันกับหลัวนีน่าก็ทำดีกับนายแล้ว ยังไม่พอใจอีกเหรอ?”
“บอกฉันมาสิว่าตั้งแต่ฉันมาอยู่ที่นี่ พวกนายทดสอบฉันกี่ครั้งแล้ว?”
“ฉันบอกไปแล้วว่าเราร่วมมือกัน และนายไม่มีสิทธิ์มายุ่งว่าฉันกับน้องสาวจะทำอะไร แม้ฉันพูดอย่างนั้น แต่ก็เหมือนว่านายจะไม่เข้าใจ”
“นายจับตาดูพวกเราสองพี่น้อง คอยแต่จะจับผิดพวกเราอยู่ตลอดเวลา”
อู่เยี่ยนิ่งอึ้งก่อนจะรีบส่ายศีรษะปฏิเสธ
เสี่ยวติงเองก็ส่ายศีรษะด้วยความสิ้นหวัง พร้อมตอบกลับว่าพวกเขาไม่ได้มีเจตนาอย่างนั้น
เมื่อเห็นทุกคนปฏิเสธ เจียงหว่านก็โกรธมาก
“คิดว่าทำแบบนี้แล้วฉันจะอยู่ต่อเหรอ?!”
พูดจบ เจียงหว่านดึงมีดออกมา
“มา! มาดูกันว่าวันนี้ใครกล้าหยุดฉันได้! เข้ามาเลย!”
เสี่ยวติงแทบจะร้องไห้ออกมา
อู่เยี่ยมีสีหน้ามืดครึ้มด้วยเช่นกัน พวกเขาเพียงคิดว่าจะต้องรับผิดชอบต่อเรื่องราวในวันนี้ แต่กลับกลายเป็นการทำให้อีกฝ่ายสติหลุดไปเสียได้
ยิ่งเห็นว่าเจียงหว่านต้องการจะไป เขารีบก้าวไปด้านหน้าก่อนจะเอ่ยด้วยสีหน้าจริงใจ
“พี่ชาย ผมผิดไปแล้ว ผมกับอู่เยี่ยยอมรับผิดทุกอย่าง พวกเราสำนึกผิดแล้วจริง ๆ!”
หลังพูดจบ เขาก็ประสานหมัดพร้อมคุกเข่าลงบนพื้น
สำหรับอู่เยี่ย นี่คือเป็นการลดทอนศักดิ์ศรีอย่างยิ่ง
เจียงหว่านเหลือบมองเหลี่ยงจื่อจากหางตา พอเห็นเลี่ยงจื่อเดินออกจากลานแล้ว
ทันทีที่อีกฝ่ายกระโดดข้ามกำแพงไป ในใจของเจียงหว่านก็สงบลง
เธอแสร้งทำเป็นโมโหก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด
“อู่เยี่ย ฉันจะพูดครั้งสุดท้าย ถ้านายไม่ไว้ใจฉันอีก พวกเราสองพี่น้องก็จะจากไปทันที!”
“ต่อให้เราจะต้องเร่ร่อน แต่เราก็จะไม่อดทนอยู่ใต้คนอื่น!”
“แค่หาคนมาร่วมมือด้วย ยังไงก็มีคนมากมายที่พร้อมจะร่วมมือกับเรา!”
อู่เยี่ยพยักหน้ารับในข้อตกลงทันที
จากนั้นเจียงหว่านก็แสร้งทำเป็นล็อกประตูรถอย่างเกรี้ยวกราด แล้วพาเฉียวเหลียนเฉิงเดินกลับไป
ทั้งสองกลับมาที่ลาน และปิดประตูลง เวลานี้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ถูกเปิดเผยแล้ว พวกเขาจึงไม่ได้แยกห้องนอนอีกต่อไป ทั้งคู่เข้าไปนอนในห้องเดียวกัน
ครั้นเจียงหว่านได้ยินว่าทุกคนเดินออกไปหมดแล้ว เธอก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
เฉียวเหลียนเฉิงสวมกอดเธอ ก่อนจะกระซิบข้างหู
“เลี่ยงจื่อน่าจะทำสำเร็จแล้ว นี่เป็นแผนการที่เราวางไว้ ผมคิดตั้งนานว่าจะดึงความสนใจจากอู่เยี่ยยังไง ไม่คิดเลยว่าเขาจะสร้างปัญหาด้วยตัวเองแบบนี้!”
เจียงหว่านหัวเราะเบา ๆ “จริง โง่เป็นบ้า!”
“เชื่อเถอะ อีกไม่นานศาลเจ้านั่นจะต้องระเบิดออก!”
YOU MAY ALSO LIKE
