เกิดใหม่เป็นภรรยาอ้วนของหัวหน้ากองพันสุดฮอต ยุค 80 - บทที่ 322 ทำไมฉันต้องมาอยู่กับคนโง่พวกนี้ด้วย?
บทที่ 322 ทำไมฉันต้องมาอยู่กับคนโง่พวกนี้ด้วย?
เจียงหว่านหยุดฝีเท้า เธอไม่ได้กลัวแม้แต่น้อย ทั้งยังยกริมฝีปากเป็นรอยยิ้มแปลกประหลาดอีก
เธอหันหลับมาหาหลัวชิงซาน
“ที่นี่คือโถงประมูล ไม่ใช่คุก ทำไมฉันจะเข้า ๆ ออก ๆ ไม่ได้!”
“ทำไม? คุณคิดจะกักขังพวกเราไว้ที่นี่เหรอ?”
หลัวชิงซานหัวเราะ “ฉันไม่ได้ขังพวกคุณ แต่เรากำลังจะเริ่มการประมูลแล้ว และคุณไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปตามอำเภอใจ นี่คือกฎที่ทุกคนในนี้จะต้องทำตาม”
“ใครจะรู้ว่าคุณอาจกำลังร่วมมือกับคนข้างนอกเพื่อดักทำร้ายพวกเราหรือเปล่า!”
เจียงหว่านหัวเราะ “กลัวว่าเราจะทำร้ายคุณงั้นเหรอ? เป็นคุณต่างหากล่ะมั้งที่กำลังคิดทำร้ายพวกเรา!”
“คุณมีลูกน้องหลายสิบหรือหลายร้อยรออยู่ที่ห้องด้านนอก และทุกคนมีอาวุธครบมือ แต่ตอนนี้คุณกำลังบอกว่าฉันจะทำร้ายคุณงั้นเหรอ?”
“ฉันมากกว่าที่ควรคิดว่าคุณกำลังจะฉ้อโกงคนอื่น!”
“หา!” คำพูดของเจียงหว่านสร้างความวุ่นวายให้บรรดาผู้ประมูลทั้งหมดทันที
ทุกคนหันมองหลัวชิงซานด้วยความสงสัย
หลัวชิงซานเองก็ตกตะลึงไม่แพ้กัน มีความตื่นตระหนกฉายชัดในแววตา แต่ก็เพียงครู่เดียวเท่านั้น ไม่นานเขาก็เผยความเย็นชาพร้อมกล่าวปฏิเสธหนักแน่น
“พูดเรื่องไร้สาระอะไรกัน? ฉัน หลัวชิงซาน ใครบ้างในเมืองหลินเฉิงที่ไม่รู้จักพวกเราพี่น้องตระกูลหลัว ถ้าหากฉันทำผิด ฉันก็ถูกลงโทษอยู่แล้ว!”
หลัวนีน่าได้ยินก็รีบกล่าวเสริม “หยุดพูดพล่ามได้แล้ว ความซื่อสัตย์เป็นสิ่งที่พวกเราพี่น้องให้ความสำคัญเป็นอันดับหนึ่งนะ”
“คนด้านนอกที่อยู่สองริมฝั่งทางเดินมีไว้เพื่อปกป้องความปลอดภัยของทุกคน เพราะมีคนเข้าร่วมงานประมูลจำนวนมาก ใครจะรู้ว่าจะมีคนแบบพวกคุณโผล่มาสร้างปัญหาอีกไหม”
คำพูดของสองพี่น้องตระกูลหลัวทำให้ผู้คนทั้งหมดชื่นชม
บางคนถึงกับตะโกนออกมา “ใช่ ๆ สองพี่น้องตระกูลหลัวเป็นคนดี พวกเขาจะทำแบบนั้นได้ยังไง!”
“ใช่ พวกเขาผิดหรือไงที่ใช้คนมากมายเพื่อปกป้องพวกเรา?”
ชายร่างผอมในชุดสีแดงกระโดดออกมาจากฝูงชนก่อนจะตะโกนเสียงดัง
“พวกคุณมาจากไหน? เราทั้งหมดคุ้นเคยกับเมืองนี้และเมืองใกล้เคียง แต่กลับไม่เคยเห็นหน้าคุณสองคนมาก่อน”
“หากจะต่อว่าพี่น้องตระกูลหลัวคิดฉวยผลประโยชน์จากคนอื่น ฉันจางซานเป็นคนแรกที่จะไม่เชื่อข่าวบ้าบอพวกนี้ และคิดว่าพวกคุณคงจะมีแผนการณ์อยู่ในใจแน่!”
คนที่อยู่ใกล้ ๆ รีบตะโกนเสริม “ใช่ พูดถูกแล้ว ฉันหลี่ซือก็ไม่เชื่อเรื่องนี้เหมือนกัน!”
ทันทีที่ทั้งสองคนลุกขึ้นต่อว่า ทุกคนก็หันมาตั้งคำถามกับเจียงหว่านแทน
เจียงหว่านกล่าวออกไปอย่างเหยียดหยาม
“เรื่องแบบนี้พูดยากนะ แล้วนี่พวกคุณเป็นพี่น้องกับพวกเขาด้วยเหรอ?”
“คนพวกนี้เป็นหนี้นอกระบบอยู่ 80,000 หยวน และไม่สามารถชำระคืนได้”
“เขาสร้างความขุ่นเคืองให้กับลูกชายคนโตตระกูลมู่แห่งเมืองหลวง ใครก็ถูกห้ามให้เขายืมเงินแม้แต่แดงเดียว!”
“ลองคิดดูเถอะ พวกคุณมีกันเท่าไหร่? และถือเงินมาเท่าไหร่? ถ้าหากถูกปล้นแล้วโจรหลบหนีออกนอกประเทศไป พวกคุณจะมีปัญญาเอาเงินคืนไหม? เหอะ รอถึงชาติหน้าก็ยังยาก!”
“โอ้!” ทุกคนตกตะลึงอีกครั้ง
เจียงหว่านกล่าวถ้อยคำเหล่านี้อย่างเชื่องช้า ซึ่งสร้างความตื่นตระหนกในใจของทุกคน
พวกเขาได้รับข่าวก่อนหน้านี้แล้วว่าหลัวชิงซานติดหนี้นอกระบบ และเขาเป็นคนบอกกับทุกคนเองว่าจะขายข้าวในราคาต่ำเพราะจะหาเงินไปใช้หนี้
แต่พวกเขาไม่คิดมาก่อนว่าอีกฝ่ายจะเป็นหนี้มากถึง 80,000 หยวน
ยิ่งกว่านั้น พวกเขาไม่รู้ว่าคนในเมืองหลวงทั้งหมดถูกสั่งห้ามไม่ให้พี่น้องหลัวยืมเงิน!
ทุกคนตกอยู่ในความวุ่นวายอีกครั้ง
ก่อนหน้านี้คำพูดของเจียงหว่านทำให้พวกเขาตะหงิดใจเล็กน้อย แต่ตอนนี้ความสงสัยเพิ่มขึ้นกว่าครึ่ง!
ทุกคนเริ่มกระซิบกระซาบกัน
“มันเกิดอะไรขึ้น?”
“พวกคุณคิดว่าทั้งหมดเป็นเรื่องจริงไหม? พวกเขาวางแผนจะปล้นเงินพวกเราจริงเหรอ?”
“ไม่รู้สิ แต่ที่ทั้งสองคนนั้นพูดมาก็ถูกนะ พวกเรามีกันตั้งมากมาย และมีเงินกว่า 50,000 หยวนในกระเป๋า รวม ๆ แล้วก็ราว ๆ ล้านหยวนเลยนะ!”
“ล้านหยวน! พระเจ้า! นั่นมากพอที่จะอยู่อย่างสุขสบายไปได้ตลอดชีวิตเลยนะ!”
“ฉันไม่คิดอย่างนั้น ถึงหลัวชิงซานจะกำลังแย่ แต่ครอบครัวของเขาก็ยังมีธุรกิจขนาดใหญ่มากมาย และการขายข้าวตอนนี้ก็น่าจะเพียงพอให้ชำระหนี้ได้หลายส่วนแล้ว”
“เขาเป็นหนี้ 80,000 หยวนนะ แต่ขายเมล็ดข้าวคราวนี้จะได้เงินแค่ 50,000 หยวนเท่านั้นเอง”
ขณะที่ทุกคนโต้เถียงกัน ถานหย่งที่อยู่ข้างกายหลัวนีน่าก็หัวเราะออกมา
“ฮ่าฮ่าฮ่า นี่มันเรื่องตลกอะไรกัน!”
เสียงหัวเราะทำให้ทุกคนหันกลับมามองทันที
“ถานหย่ง คุณหัวเราะอะไร?” จางซานถึงกับเอ่ยปากถาม
ถานหย่งยิ้ม เขาคว้าข้อมือของหลัวนีน่าเอาไว้ และอดไม่ได้ที่จะลอบบีบก้นของเธอสักที
หลัวนีน่าหน้าแดงก่ำ เธอจ้องมองอย่างขุ่นเคือง แต่ก็ไม่กล้าต่อว่าอีกฝ่ายตรง ๆ
จากนั้นถานหย่งก็กล่าวขึ้นว่า “ฉันหัวเราะเยาะที่พวกคุณโง่ไงล่ะ!”
“ต่อให้หลัวชิงซานจะตายวันนี้ ฉันก็จะบอกพวกคุณว่าฉันจะแต่งงานกับหลัวนีน่า!”
“โอ้!” ทุกคนตกใจกับข่าวใหม่นี้อย่างเห็นได้ชัด
ถานหย่ง เขาคือบุคคลที่ทุกคนรู้จักดี ไม่มีใครในเมืองไป๋เหอไม่รู้จักเขา
ไม่เพียงแต่เขาจะมีภูมิหลังที่แข็งแกร่ง แต่ถานหย่งยังมีความโดดเด่นมาก จนทำให้ผู้อาวุโสหลายคนในตระกูลยกให้เขาเป็นผู้บริหารธุรกิจขนาดใหญ่ของตระกูล และเขาก็เป็นผู้ชิงตำแหน่งผู้นำตระกูลอันดับที่หนึ่งหรือสองด้วย
ถ้าหากว่าหลัวนีน่าแต่งงานกับถานหย่ง ตระกูลหลัวจะกลับมาโลดแล่นแน่นอน!
เห็นสถานการณ์ตรงหน้าแล้ว ถานหย่งกล่าวต่อว่า “วางแผนจะปล้นเรอะ? ต่อให้เงินหนึ่งล้านหยวนจะมาก แต่จะเทียบเท่ากับเงินที่ฉันมีได้เหรอ?”
“อากับลุงของฉันทำอะไร พวกคุณก็รู้ดีอยู่แล้ว เพราะงั้นตราบใดที่หลัวนีน่าแต่งงานกับฉัน เงินแค่หนึ่งล้านมันก็แค่เล็กน้อย!”
คำพูดของเขาดังก้องหูของทุกคน และทำให้คนที่เคยเคลือบแคลงใจก่อนหน้าหยุดความสงสัยลงทันที
“ใช่ พี่น้องตระกูลหลัวเป็นผู้ยึดมั่นในความซื่อสัตย์ พวกเขาจะไม่เอาเปรียบพวกเราแน่!” จางซานยังเป็นคนแรกที่เห็นด้วยเช่นเดิม
หลี่ซื่อเองก็กล่าวออกมาด้วยเช่นกัน “ใช่ ถ้าหากพวกเขากล้าเอาเปรียบพวกเราจริง ฉันยอมกินขี้เลย!”
ทุกคนหัวเราะลั่น และเวลานี้ปัญหาทั้งหมดก็ถูกคลี่คลายแล้ว
เห็นทุกคนเชื่ออย่างนั้น หลัวนีน่าจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ถานหย่งส่งยิ้มละโมบให้หลัวนีน่า ก่อนจะบีบก้นเธออีกครั้ง “เป็นยังไงบ้างจ้ะที่รัก? พอใจไหม?”
หลัวนีน่ากัดฟัน แล้วเปล่งเสียงรอดไรฟัน “พอใจ!”
“แล้วคุณจะตอบแทนฉันยังไงล่ะ?” ถานหย่งขยับเข้าไปใกล้ พร้อมกับหอมแก้มหลัวนีน่าเบา ๆ แววตาของเขาชัดเจนถึงความปรารถนาภายใน
หลัวนีน่าหัวเราะแห้ง “พี่หย่งต้องการให้ฉันขอบคุณแบบไหนล่ะคะ?”
ถานหย่งยิ้ม “ไม่ยากเลย คืนนี้แค่กลับไปกับฉัน และแต่งงานกับฉัน หรือจะอีกหนึ่งหรือสองวันข้างหน้าก็ได้!”
หลัวนีน่ากัดฟันแน่น เธออยากจะให้อีกฝ่ายรีบตายไปเร็ว ๆ แต่เมื่อคิดถึงแผนของพี่ชาย เธอจึงทำได้เพียงอดกลั้นและพยักหน้ารับอย่างไม่เต็มใจ
แต่ในสายตาของถานหย่ง เขากลับเห็นสิ่งตรงหน้าเป็นว่า หญิงสาวกำลังเขินอาย และยินยอมต่อเขาแล้ว
อารมณ์ของเขายิ่งพลุ่งพล่าน
ตอนนี้ในห้องโถง คำพูดของถานหย่งเปลี่ยนสถานการณ์ไปโดยสมบูรณ์
หลายคนเริ่มนั่งประจำที่อีกครั้ง เฝ้ารอการประมูลต่อไป
เจียงหว่านกอดอก มองเหล่าคนโง่เง่าเหล่านี้ด้วยความเหนื่อยหน่าย และเธอไม่ต้องการจะพูดคุยกับคนไร้สมองอีก
เวลานี้เธอขยิบตาให้เฉียวเหลียนเฉิง แล้วพูดว่า “เราไปกันเถอะ”
ทั้งสองคนเก็บของแล้วเดินตรงไปยังประตู
เมื่อประตูเปิดออก ก็เจอชายหน้าดุยืนอยู่หน้าประตู และชายคนนั้นก็ถือมีดยาวเล่มใหญ่อยู่ด้วย
“หยุดซะ การประมูลยังไม่จบ พวกคุณจะไปไหน?”
เจียงหว่านหงุดหงิดจึงด่าออกไปโดยตรง “ฉันไม่อยากเข้าร่วมการประมูลคราวนี้แล้ว หลบไปซะอย่ามาขวาง!”
“ในเมื่อพวกคุณไม่ได้คิดวางแผนปล้น แล้วทำไมถึงไม่ปล่อยให้ฉันออกไปเล่า?!”
YOU MAY ALSO LIKE
