เกิดใหม่เป็นภรรยาสุดโหดยุค​ 80 - บทที่ 45 เมียนายลายมือสวยมาก

    บทที่ 45 เมียนายลายมือสวยมาก

    

    โจวจินหนานไม่รู้ว่าทำไมความตื่นเต้นของสวี่ชิงจึงปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน น้ำเสียงของเธอราวกับคาดหวังบางอย่าง ท่าทางแห่งความสุขใจดุจเด็กเล็กบังเกิดชัด

    

    เขาเดินตามสวี่ชิงไปยังซอยฮวยซู่โดยไม่ถามอะไร

    

    เมื่อสวี่ชิงมาถึงบ้าน หญิงสาวก็กล่าวทักทายเฟิงซูฮวา จากนั้นเดินไปยังโต๊ะอาหารขนาดเล็กในห้องครัว กางกระดาษสีขาวขนาดใหญ่ออกก่อนจะเริ่มเขียนด้วยแปรงจุ่มหมึก

    

    ในชีวิตที่แล้ว สวี่ชิงชื่นชอบการอ่าน วาด และเขียนจนเรียกได้ว่าเป็นงานอดิเรกของเธอ ดังนั้นลวดลายของตัวอักษรที่บรรจงเขียนจึงงดงาม

    

    การตวัดแปรงของเธอลื่นไหลดุจสายน้ำ แต่ละตัวอักษรก็วิจิตรบรรจง

    

    โจวจินหนานได้กลิ่นฉุนของหมึกลอยโชยมาจึงเกิดความสงสัย “คุณจะเขียนอะไรครับ?”

    

    สวี่ชิงกล่าวโดยไม่คิด “รายงานครั้งใหญ่”

    

    หลังพูดออกไปเธอก็ตระหนักได้ว่า โจวจินหนานอาจรังเกียจการกระทำเช่นนี้จึงรีบอธิบาย “หมายถึงป้ายประกาศน่ะค่ะ”

    

    โจวจินหนานไม่ได้ถามอะไรต่อ สวี่ชิงก็ตั้งใจต่อสิ่งที่กำลังทำอย่างมาก

    

    สวี่ชิงเขียนป้ายประกาศจำนวนสามฉบับเกี่ยวกับสวี่หรูเยว่ว่า หล่อนได้ทำการโกงคะแนนสอบเข้ามหาวิทยาลัยโดยสลับข้อสอบของผู้อื่น แต่กลับอ้างว่าตัวเองเผาน้ำมันตะเกียงตอนเที่ยงคืน *(1)และตัดชุดแต่งงานให้ผู้อื่น*(2) คนเช่นนี้สมควรได้รับการศึกษาที่ดีได้อย่างไร!

    

    หากทางมหาวิทยาลัยและกระทรวงศึกษาธิการไม่ตรวจสอบอย่างเข้มงวด จะต้องเป็นที่ครหาของนักเรียนคนอื่นอย่างแน่นอน

    

    เธอแทรกคำยั่วยุมากมายลงไปในจดหมาย

    

    สวี่ชิงเคยบริหารจัดการองค์กรขนาดใหญ่ เธอจึงรู้วิธีดึงดูดผู้คนเป็นอย่างดี

    

    แน่นอนว่าผู้ใดได้อ่านจดหมายนี้จะต้องเกิดความไม่พอใจและโกรธเคือง!

    

    หลังเขียนและอ่านอย่างระมัดระวังถึงสองครั้งเพื่อตรวจทานให้แน่ใจว่าไม่มีข้อความใดผิดหรือตกหล่น เธอก็ทำให้หมึกแห้งสนิทอย่างประณีต

    

    โจวจินหนานถาม “คุณจะส่งจดหมายนี้ไปที่มหาวิทยาลัยใช่ไหมครับ?”

    

    สวี่ชิงจ้องมองโจวจินหนานด้วยความประหลาดใจ “พี่รู้ได้ยังไงคะ?”

    

    โจวจินหนานยื่นมือออกมา “เอามันมาให้ผมดีกว่าครับ ผมจะหาคนที่ไว้ใจได้นำไปส่ง เพื่อให้แน่ใจว่าป้ายประกาศจะไม่ถูกทำลายและไม่มีใครรู้ว่าคุณเป็นคนเขียน”

    

    สวี่ชิงเห็นด้วย หากเธอนำส่งด้วยตัวเอง สวี่หรูเยว่ต้องทำลายทิ้งอย่างแน่นอน ความจริงของเรื่องนี้ก็จะไม่ถูกเปิดโปง

    

    แต่การที่ถูกจับได้ว่าเป็นคนเขียนนั้น สวี่ชิงไม่ได้เกรงกลัว

    

    เพราะหากมีอะไรเกิดขึ้น ฟางหลานซินก็จ้องสงสัยเธอเป็นคนแรกอยู่แล้ว

    

    “จะไม่ถามถึงเนื้อหาที่ฉันเขียนหน่อยเหรอคะ?”

    

    โจวจินหนานยิ้ม “ไม่ว่าคุณจะเขียนอะไร ผมก็เชื่อว่าคุณจะไม่ทำร้ายผู้อื่นโดยไม่มีหลักฐาน”

    

    สวี่ชิงเองก็หัวเราะเช่นกัน เธอรู้สึกดีที่เขาเชื่อใจ “ฉันกำลังจะเปิดโปงสวี่หรูเยว่เรื่องการสอบเข้ามหาวิทยาลัยของเธอ คุณจะโกรธไหมคะ?”

    

    โจวจินหนานส่ายหัว “ไม่ เพราะหล่อนกระทำผิดจริง ตอนนี้คุณช่วยโทรหาเกาจ้านให้มารับผมได้ไหม คุณจะได้ไม่ต้องไปที่นั่นด้วยตัวเอง”

    

    สวี่ชิงครุ่นคิดพลางเห็นด้วยกับข้อเสนอของเขา

    

    เธอรีบวิ่งไปยังที่ทำการไปรษณีย์เพื่อโทรหาเกาจ้านตามหมายเลขโทรศัพท์ที่โจวจินหนานมอบให้ จากนั้นก็รุดไปซื้อกาวมาให้เขาเพื่อเตรียมการ

    

    เกาจ้านมาถึงอย่างรวดเร็ว หลังโจวจินหนานขึ้นรถ เขาก็รีบบึ่งออกไปทันที

    

    วันรุ่งขึ้นสวี่ชิงอดไม่ได้ที่จะไปดูที่มหาวิทยาลัย แต่เธอไม่รู้ว่าโจวจินหนานติดป้ายประกาศเหล่านั้นหรือยัง

    

    และไม่รู้ว่าปฏิกิริยาของทุกคนเป็นอย่างไร

    

    แต่ในที่สุดก็ไม่อาจห้ามใจตัวเองได้ เธอบอกเฟิงซูฮวาว่าจะเดินทางไปยังมหาวิทยาลัยประจำจังหวัด

    

    ประตูมหาวิทยาลัยเงียบสงัด สวี่ชิงคิดว่าโจวจินหนานอาจส่งติดป้ายประกาศไว้ที่หน้าประตู

    

    ถ้าไม่ใช่ตรงนี้แล้วเขาเอาไว้ตรงไหน?

    

    เธอเดินเข้าไปในมหาวิทยาลัยด้วยความสงสัย เมื่อตรงไปยังอาคารเรียนก็บังเอิญได้ยินเหล่านักศึกษาที่เดินผ่านไปมากระซิบกระซาบกัน

    

    “เมื่อกี๊ฉันเดินผ่านตึกเฉอเต๋อเห็นป้ายประกาศที่ติดไว้บนกระดานโฆษณา เขียนว่ามีคนฉ้อโกงคะแนนสอบเข้ามหาวิทยาลัยด้วยแหละ”

    

    “ฉันก็เห็น แต่มีผู้ชายสองคนไปยืนอยู่ด้านหน้าป้ายประกาศนั้น ไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้เลย และไม่ยอมให้ใครทำลายด้วย”

    

    เมื่อได้ยินดังนั้นสวี่ชิงก็วิ่งไปยังอาคารเฉอเต๋อทันที

    

    เธอเห็นกลุ่มคนยืนล้อมรอบป้ายประกาศพร้อมพูดคุยกันจากระยะไกล

    

    สวี่ชิงวิ่งเข้าหาฝูงชน เห็นป้ายประกาศถูกติดอย่างเรียบร้อยกลางกระดานโฆษณา มีชายสองคนยืนเฝ้าเพื่อไม่ให้ใครบุกเข้าไปทำลายมัน

    

    เมื่อคิดว่านี่เป็นผลงานชิ้นเอกของตัวเอง โจวจินหนานก็อดไม่ได้ที่จะก้มศีรษะหัวเราะพลางได้ยินเสียงพูดคุยมากมาย

    

    “โกงคะแนนสอบ น่าขยะแขยง”

    

    “ใช่ เรานอนกันวันละสองสามชั่วโมงเพื่ออ่านหนังสือสอบเข้ามหาวิทยาลัย แต่คนคนนี้กลับโกงคะแนนเพื่อมาแทนที่คนอื่นเนี่ยนะ”

    

     “น่ารังเกียจเกินไปแล้ว!”

    

    “คนแบบนี้ไม่สมควรได้รับการศึกษา”

    

    โจวจินหนานและเกาจ้านเองกำลังเฝ้ามองจากระยะไกลเช่นกัน จากนั้นเกาจานก็กล่าวขึ้น “เมียนายก็อยู่ที่นี่ด้วย”

    

    โจวจินหนานทำตัวไม่ถูก “เธอไม่กลัวอะไรเลยจริง ๆ”

    

    เกาจ้านกอดอกกล่าวกับโจวจินหนานต่อ “แต่เมียนายลายมือสวยมาก ยังกับฝึกฝนมานานหลายปีเลย”

    

    โจวจินหนานภาคภูมิใจต่อคำชมเชยที่มีต่อสวี่ชิงอย่างอธิบายไม่ได้ “เธอยอดเยี่ยมอยู่แล้ว”

    

    เกาจ้านถอนหายใจ “นายหลงรักเธอแล้วสินะ!”

    

    โจวจินหนานไม่สนใจ เขาเพียงเฝ้าดูทุกการเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นภายในมหาวิทยาลัยเท่านั้น

    

    เขาไม่รู้ถึงสาเหตุแห่งความคับข้องใจระหว่างสวี่ชิง ฟานหลานซิน และสวี่หรูเยว่ แต่ไม่ว่าเธอจะตัดสินใจทำอะไร โจวจินหนานก็จะสนับสนุนโดยไม่มีเงื่อนไข

    

    เกาจ้านจ้องมองด้วยความตื่นเต้นพลางสนทนากับโจวจินหนานด้วยเสียงทุ้มต่ำ เขาไม่เคยคาดหวังว่าอีกฝ่ายจะแต่งงานกับหญิงผู้นี้

    

    มหาวิทยาลัยเกิดความโกลาหลตั้งแต่เช้า ทำให้เหล่าผู้บริหารตื่นตระหนก

    

    ผู้บริหารสั่งให้ฝ่ายรักษาความปลอดภัยของมหาวิทยาลัยฉีกทำลายป้ายประกาศ แต่พวกเขากลับหวาดกลัวชายสองคนที่เฝ้าดูอยู่

    

    สวี่ชิงเห็นทุกสิ่งที่เกิดขึ้น เมื่อเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของมหาวิทยาลัยไม่สามารถทำลายป้ายประกาศได้ พวกเขาก็เดินกลับไปด้วยท่าทางอับอาย

    

    ผู้บริหารไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเรียกประชุมฉุกเฉิน

    

    อันที่จริงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ผู้คนจะโกงคะแนนหรือใช้ชื่อปลอมในการเข้าเรียนมหาวิทยาลัย

    

    มีช่องโหว่มากมายในการสอบเข้ามหาวิทยาลัยที่จะได้เปรียบต่อเหล่าผู้มีความสามารถ

    

    แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกับเมื่อก่อนที่หัวไชเท้าเติบโตในหลุมของมัน*(3) ทุกคนต่างได้รับการศึกษา

    

    ดังนั้นสิ่งที่ทางมหาวิทยาลัยเพิกเฉยและปกปิดมาโดยตลอดจึงได้รับการเปิดโปงโดยไม่อาจยับยั้งได้

    

    หากนักศึกษาเหล่านี้รวมตัวกันเพื่อเคลื่อนไหว ประวัติศาสตร์จะไม่ซ้ำรอยอย่างแน่นอน

    

    เมื่อซ่งหลิงหลิงเพื่อนสนิทของสวี่หรูเยว่เห็นป้ายประกาศก็รุดไปยังบ้านของอีกฝ่ายทันที

    

    เมื่อสวี่หรูเยว่ได้ยินว่าการสอบเข้ามหาวิทยาลัยของหล่อนถูกเปิดโปงบนกระดานโฆษณาก็แทบเข่าทรุด จ้องมองซ่งหลิงหลิงอย่างเหลือเชื่อ “เธอพูดจริงเหรอ?”

    

    ซ่งหลิงหลิงพยักหน้า “ตอนนี้ทุกคนในมหาวิทยาลัยรับรู้ข่าวนี้และโกรธมาก พวกเขาบอกว่าการโกงคะแนนสอบของเธอเพื่อแทนที่คนอื่นเป็นเรื่องน่ารังเกียจ!”

    

    ฟางหลานซินที่ผ่านมาได้ยินตกใจจนถ้วยชาในมือหล่น แต่ยังคงพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ไร้สาระ!! หรูเยว่ของเราสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ด้วยความสามารถของเธอเอง”

    

    ซ่งหลิงหลิงกล่าวอย่างลังเล “ทำไมคุณน้าไม่ไปดูที่มหาวิทยาลัยล่ะคะ? ตอนนี้ผู้คนมากมายต่างหลั่งไหลเข้ามาอ่านป้ายประกาศ พวกเขาโกรธมาก เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาที่นั่นเพื่อจะฉีกทำลายป้ายประกาศ แต่ก็ถูกขวางไว้”

    

    ความคิดแรกของฟานหลานซินคือ สวี่ชิงเป็นคนทำเรื่องนี้

    

    แต่สวี่ชิงจะรู้ได้อย่างไรว่าสวี่หรูเยว่โกงคะแนนสอบเข้ามหาวิทยาลัย?

    

    ในตอนแรก ฟางหลานซินเน้นย้ำให้สวี่หรูเยว่ขะมักเขม้นในการอ่านหนังสือเพื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัย แต่ไม่ว่าจะพยายามเพียงใด หล่อนก็สอบได้เพียงห้าสิบคะแนนเท่านั้น

    

    ดังนั้นติงชางเหวินจึงทำการสลับข้อสอบของหล่อนกับนักศึกษาคนอื่น

    

    แน่นอนว่าไม่มีใครรู้เรื่องนี้ นับประสาอะไรกับสวี่ชิง

    

    สวี่หรูเยว่ตื่นตระหนกมากขึ้น “แม่คะ เราจะทำยังไงดี?”

    

    ฟางหลานซินจ้องมองลูกสาว “จะกลัวอะไร? อย่าลืมสิว่าลูกสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ด้วยความสามารถของตัวเอง ไปดูกันเถอะว่าใครใส่ร้ายเรื่องไร้สาระแบบนี้ให้กับลูก!”

    ……………………………………………………………………………………

    

    สำนวน หมายถึงอยู่อ่านหนังสือหรือทำงานจนดึกดื่น

    สำนวน หมายถึงเหน็ดเหนื่อยทำอะไรสักอย่าง โดยไม่ได้รับผลประโยชน์หรือผลดีใดเลย และบางทีผลประโยชน์ที่คาดหวังจะได้รับก็กลับกลายเป็นของผู้อื่น

    สำนวน หมายถึงทุกคนมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ ไม่มีผู้ใดสนใจเรื่องของคนอื่น

    

    สารจากผู้แปล

    ความสามารถตัวเองอะไร โกงเขาชัดๆ นังหรูเยว่ยังไม่รอดแน่ค่ะ

    ไหหม่า(海馬)