เกิดใหม่เป็นนางร้ายในโลกเกมจีบหนุ่มที่ฉันเกลียดซะได้.. แต่ตัวประกอบสาวๆ ในเกมนี้พวกเธอน่ารักกันทุกคนเลยอ่ะ - ตอนที่ 79

บทที่ 79 – แสงสีดำ

 

พริบตาที่ทุกอย่างพังทลายลงต่อหน้าของทั้งอนาสตาเซียและเซเลน่า.. เสียงของทูจังก็ดังเข้าสู่โสตประสาทของเซเลน่า

“คำเตือน เนื่องจากสภาวะกาลอวกาศโค้งงอมากเกินไปจนเกิดภาวะที่คล้ายกับภาวะ..ซิงกูลาริตี้.. หรือภาวะเอกฐานเชิงโน้มถ่วง”

“เอ๊ะ.. หมายความว่าไงน่ะ?”

“ตอบ กล่าวง่ายๆ พื้นที่แห่งนี้กำลังหลุดออกนอกกรอบของกฎแห่งปริภูมิและเวลาแล้ว.. นั่นกล่าวได้ว่าตอนนี้ที่นี่กำลังจะกลายเป็นหลุมดำขนาดย่อย”

“เอ๊ะ.. ไม่เห็นจะเข้าใจเลย ทำไมเป็นงั้นไปได้ล่ะ!”

เซเลน่าร้อนรนพร้อมกับร้องออกมา ไม่ใช่ว่าเธอไม่ได้เรียนเรื่องพวกนี้มาในโลกเดิม แต่มันคืนคุณครูกลับไปหมดแล้วนี่น่า

แต่ถ้าพูดถึงหลุมดำ ใครก็คงรู้จักเพราะมันมีในการ์ตูนในหนังเยอะแยะ ว่ากันว่าแม้แต่แสงที่เป็นความเร็วสูงสุดก็ไม่อาจหนีพ้นจากหลุมดำได้

“สรุป โดยทั่วไปแล้วหลุมดำนั้นจะเกิดจากการที่มีดาวฤกษ์ขนาดใหญ่มากแตกออกหรือสิ้นอายุขัย สสารทุกอย่างที่ดำรงอยู่ภายในดวงดาวนั้นจะถูกบีบอัดลงไปด้วยแรงโน้มถ่วงจนกลายเป็นเพียงมวลหนาแน่นที่เล็กยิ่งกว่านิวเคลียส และนั่นก็คือภาวะเอกฐาน”

“เสริม แน่นอนว่านั่นเป็นในกรณีทั่วไป เพราะเมื่อกลายเป็นมวลหนาแน่นแล้วระบบพิกัดทั่วไปจะไม่สามารถวัดได้เนื่องจากภายในภาวะเอกฐานนั้นจะมีกาลอวกาศที่สนามความโน้มถ่วงมีค่าเป็นอนันต์ และ.. ตอนนี้สถานที่แห่งนี้ก็ได้จำลองสภาวะดังกล่าวขึ้นด้วยพลังเวทของเธอคนนั้นเพียงคนเดียว”

ปริภูมิและเวลานั้นสัมพัทธ์กัน ซึ่งกล่าวคือเมื่อทุกอย่างถูกเร่งจนเกินขอบเขตทำให้สถานที่แห่งนี้มีค่าเป็นอนันต์ทั้งเวลาและปริภูมิ ซึ่งเป็นคุณสมบัติเดียวกับหลุมดำ ทำให้… ที่นี่กลายเป็นหลุมดำไปโดยไม่จำเป็นต้องมีแรงโน้มถ่วง

อย่างไรก็ตามถึงนะบอกว่าเหมือน.. แต่มันก็แค่ ‘คล้าย’ เพราะมันไม่ได้มีแรงโน้มถ่วงยิ่งยวดเพียงแค่มีสภาวะที่กาลอวกาศถูกยืดออกจนมีค่าเป็นอนันต์..

แต่…

“เดี๋ยวก่อน.. หมายความว่าไง?”

เซเลน่าถามด้วยความสงสัย แม้จะไม่ได้บอกว่า ‘หมายความว่าไง’ ของเธอหมายถึงอะไรแต่เหมือนทูจังจะเข้าใจสิ่งที่เธอต้องการถามทันที

“ถูกต้อง.. สถานที่แห่งนี้ถูกเร่งไปข้างหน้าจนมีค่าเทียบเท่ากับอนันต์ในทุกๆ อย่าง…”

“แต่ทำไม.. ทุกอย่างเหมือนพังลงแบบนี้ด้วยล่ะ”

“ตอบ อย่าลืมว่าที่นี่เป็นแค่มิติจำลองที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อบททดสอบ กล่าวคือมันไม่ได้รองรับแนวคิดต่างๆ เทียบเท่าโลกจริง เมื่อเกิดการทำงานผิดปกติจึงเกิดปรากฏการณ์เช่นนี้ขึ้น”

เมื่อพูดถึงจุดนี้ ต่อให้เป็นเซเลน่าเองก็เข้าใจขึ้นมา

“งั้นหมายความว่ามิตินี้จะพังทลายเหรอ แล้วพวกเราจะเป็นยังไง ?”

“ตอบ.. ทันทีที่มีปรากฏการณ์เหนือกว่าสิ่งที่มีอยู่จะรองรับได้ทุกอย่างจะ Error และพังทลาย อย่างไรก็ตามเพราะสถานที่แห่งนี้ถูกเร่งความเร็วอยู่ตลอดเวลาเพื่อสร้างช่องว่างระหว่างเวลาเลยทำให้มันส่งผลกระทบต่อโลกจริงไปด้วย”

“….?”

ยังไม่ทันขาดคำทุกสรรพสิ่งก็แตกสลายราวกับเศษกระจกปลิวว่อนไปทั่วทุกหนแห่ง ซึ่งในเศษกระจกเหล่านั้นราวกับมีโลกแตกต่างกันมากมายดำรงอยู่

ดวงตาของเซเลน่าและอนาสตาเซียเบิกกว้างด้วยความสับสน อย่างไรก็ตามนั่นยังไม่ทั้งหมด เพราะร่างกายของทั้งสองกลับไม่รู้สึกถึงแรงโน้มถ่วงอีกต่อไป

ทุกอย่างนอกจากเศษกระจกกลายเป็นสีดำมืดสนิท กล่าวง่ายๆ คือพวกเธอได้ทำลายกฎของมิติพิเศษไปด้วยการสร้างโลกที่มีกฎสูงกว่า

ถูกแล้ว ด้วยพลังของเซเลน่าและพลังเวทของอนาสตาเซีย ในอาณาเขตที่พวกเธอเร่งเวลาไปข้างหน้ามันได้เป็นเหมือนกับโลกอีกใบ

ส่งผลให้ขัดแย้งกับมิติพิเศษจนเกิดการพังทลาย แถมมิติพิเศษที่พังทลายก็กำลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็วใกล้แสงในมิติเร่งความเร็ว

และเมื่อมีวัตถุที่พุ่งเข้าความเร็วใกล้แสงเกิดความบิดเบี้ยวผิดปกติ คุณสมบัติที่คงที่ก็ถูกแปรเปลี่ยนเนื่องจากใช้พลังงานที่เพียงพอกับมวลเท่ามิติพิเศษในการเร่ง

พอมวลของมิติพิเศษแปรเปลี่ยนมันจึงเหมือนกับรถไฟตกรางส่งผลกระทบยังโลกจริง ไม่เพียงแค่นั้นเพราะคุณสมบัติอนันต์นั้นไม่มีในมิติพิเศษ

ดังนั้นมันจึงทำลายมิติพิเศษมาสอดคล้องกับโลกความจริง สุดท้ายก็.. บู้ม! เป็นเหมือนการที่จู่ๆ ก็มีพลังประหลาดโผล่มากลางโลก

ทำให้โลกแห่งความเป็นจริงส่งผลใส่กันและกัน… จนในที่สุด.. ท้องฟ้าในโลกแห่งความเป็นจริงก็แตกออก และด้านนอกนั้นมีดวงตาขนาดมหึมาจ้องลงมายังโลกใบนี้

แต่เหมือนสิ่งมีชีวิตเบื้องล่างจะไม่สามารถมองเห็นได้ มีเพียงคนเดียวที่เห็นดวงตานี้ในเมืองก็คือจอมมารไพซิส.. เธอเงยหน้ามองดวงตามหึมา

สำหรับอนาสตาเซียกับเซเลน่าที่พวกเธอหลุดลอยไปยังโลกแห่งเศษกระจกนั้นที่นี่มันก็เหมือนกับช่องว่างระหว่างโลก

ทุกเศษกระจกนั้นเป็นเหมือนรูทต่างๆ ในเกมและมันมีเยอะมาก.. ที่แน่ๆ มากกว่าที่รูทในเกมมีแน่ๆ แต่ก็คงไม่เกินพัน

อย่างไรก็ตามแค่นั้นก็ทำให้ทั้งเซเลน่าและอนาสตาเซียงงงวย เห็นได้ชัดว่าพวกเธอไม่เข้าใจว่าอะไรกำลังเกิดขึ้น

อันที่จริงสิ่งที่เกิดขึ้นมันประหลาดเกินไปจนไม่สามารถคิดได้ว่าเศษกระจกเหล่านั้นคือภาพในแต่ละรูทนั่นเอง

ภายใต้ความสับสนของทั้งสองนั้นเอง

ภาษาที่ไม่รู้จักก็ดังขึ้น แต่แม้จะเป็นภาษาที่ไม่รู้จักกลับเป็นภาษาที่สามารถเข้าใจได้อย่างน่าประหลาดเสียอย่างนั้น

“ค้นพบ ‘สิ่งแปลกปลอม’ ละเมิดสัญญาที่ตกลง.. ดำเนินการกำจัด”

เสียงนั้นเป็นเหมือนเสียงของระบบ แต่มันก็ไม่เชิง.. ว่าไงดีมันเหมือนกับเป็นสัญชาตญาณการตอบสนองยังไงยังงั้น

ไม่รู้สิ พวกเธอทั้งสองไม่รู้ว่าทำไมถึงคิดแบบนั้น แต่ทั้งคู่ก็คิดเหมือนกัน… ยังไม่ทันได้ตอบสนองแสงสีดำสนิทที่กลมกลืนกับพื้นที่แห่งนี้สาดใส่ร่างกายของอนาสตาเซีย

โดยที่เธอยังไม่ทันได้รับรู้หรืออะไรทั้งสิ้นร่างกายของเจ้าตัวก็หายไปเหลือไว้เพียงแขนและขาที่ขาดลอยเคว้งพร้อมกับเลือดที่ลอยไร้แรงโน้มถ่วงอยู่

“…..”

ดวงตาของเซเลน่าเบิกกว้าง.. พร้อมกับสับสนสิ่งที่เกิดขึ้น.. เพราะทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วเกินไป

ใช่แล้วอนาสตาเซียถูกฆ่าไปด้วยแสงสีดำปริศนาโดยที่ไม่ทันได้กรีดร้อง ไม่สิ.. เธอยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตนเองกำลังเจออะไร

ทุกอย่างที่เกิดขึ้นนั้น คนที่รับรู้ว่าทำไมก็มีเพียงแค่เซเลน่าที่ได้รับการแจ้งเตือนจากทูจัง.. แน่นอนว่าสกาเล็ตเองก็ไม่ได้รู้ว่าที่นี่คืออะไร

กล่าวคืออนาสตาเซียตายไปโดยไม่ทันตั้งตัวด้วยซ้ำ

“อนาสตาเซีย!!!”

เซเลน่ากรีดร้องชื่อนั้นออกมาครั้งแรก ดวงตาของเธอเผยแววสับสนอย่างชัดเจน ถึงหล่อนจะเป็นผู้หญิงแปลกๆ

เป็นผู้หญิงที่ดูเกลียดเธอ แต่ก็ไม่ใช่คนเลวอะไร อันที่จริงในเกมอนาสตาเซียก็ไม่ใช่คนไม่ดี แต่ก็ไม่ใช่ว่าเซเลน่าจะชอบเธอเช่นกัน

แต่พอมานึกดูดีๆ แล้วยัยคนนี้ต่างจากตอนเป็นเกมพอสมควร ทั้งช่วยเธอจากฝูงยุง.. ถึงจะเป็นเพราะหล่อนเองที่พามา

แต่การที่เธอช่วยเซเลน่าก็แสดงให้เห็นว่าเจ้าตัวไม่ได้จงใจ.. แถมตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันเงียบๆ ท่าทางและการแสดงออกของผู้หญิงคนนั้นก็เหมือนกับ….

จะว่าไปแล้ว… ตอนนั้นที่อเล็กซานเข้าไปหาเรื่องอนาสตาเซียเหมือนเห็นเจ้าตัวอ้วกออกมาด้วย

ถ้าหากนั่นไม่ใช่การอ้วกแบบในเกม.. แต่เป็น….

ภาพของผู้หญิงคนหนึ่งลอยขึ้นมาในหัวของเซเลน่า.. ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนสำคัญสำหรับเธอ แต่ครั้งล่าสุดที่คุยกันคือทะเบาะกันและเลิกรากัน

หลังจากนั้นก็ได้ข่าวว่า..เจ้าตัวฆ่าตัวตาย… เพราะถูกกล่าวหาว่าฆ่าคน…

ไม่หรอก.. ไม่หรอก… ไม่หรอก.. นั่นบังเอิญเกินไป.. นั่นบังเอิญเกินไป

เซเลน่าปฏิเสธความคิดของตัวเอง

ก่อนที่เสียงที่คล้ายกับระบบจะดังขึ้นอีกครั้ง

“ตรวจพบ—”

“กลับจุดเซฟ!”

ก่อนที่เสียงระบบของโลกจะดังขึ้น เสียงของทูจังก็ดังตัดขึ้นภายใต้ความสับสนของเซเลน่าทุกอย่างก็ย้อนกลับไปก่อนหน้า ก่อนที่อนาสตาเซียจะตายทันที

ในขณะที่เซเลน่ายังไม่ได้ตัดสินใจทำอะไรด้วยซ้ำ!