บทที่ 59 – เส้นทางของนางร้าย

 

“อุ้บ”

แคลร์ที่นั่งอยู่ห่างออกไปไม่ไกลเธอจู่ๆ ก็ยกมือขึ้นปิดปากของตัวเองพร้อมกับมีเสียงเบาๆ ไม่รู้ความออกมาจากปาก

อ้ากกกก ฉันอยากจะมุดดินหนีตอนนี้เลย ขนาดคนนิ่งๆ ขรึมๆ แบบแคลร์ยังหัวเราะให้ฉันเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงลูซิเรียที่มองมาที่ฉันด้วยสายตาแปลกๆ

อันที่จริง สายตาที่เธอมองมาที่ฉันมันต่างจากก่อนหน้านี้ที่เหมือนจะมองเป็นศัตรูแล้วก็จริง

แต่ตอนนี้เธอทั้งสับสนและไม่เข้าใจ.. ยัยนี่หัวช้าเรื่องความรักแท้ๆ แต่โดนท่าพิชิตใอย่างกระซิบหูแบบไม่เป็นอะไร..

ฉันประเมินความสามารถเธอต่ำไปสินะ…

“หือ บรรยากาศแบบนี้มันอะไรกันเนี่ย?”

ในตอนนั้นเองเสียงสวรรค์ก็ดังขึ้น เหมือนกับพระเจ้าลงมาโปรดให้กับฉันเลยก็ว่าได้ แน่นอนว่าเสียงนั้นไม่ใช่เสียงใครอื่นนอกจากเสียงของแครอลลิน่าอย่างแน่นอน

ทุกคนที่หันมามองพวกเราก็หันกลับไปจนหมดแล้ว แต่เพราะฉันทุบโต๊ะก่อนหน้านี้เลยทำให้ทุกอย่างเงียบลงนั่นแหละ

แต่ทุกอย่างก็กลับมาเสียงดังวุ่นวายเหมือนเดิม แต่ถึงแบบนั้นเสียงของแครอลลิน่าก็ไม่ได้ถูกกลบแต่อย่างใด

นอกจากนี้เสียงเท้าที่เดินเข้ามาใกล้โต๊ะที่ฉันอยู่เหมือนมีสองคนด้วย

“พอดีฉันไปเจอเธอกำลังหาที่นั่งน่ะ แต่ที่นั่งเต็มหมดแล้วเลยชวนเธอมาด้วยน่ะ พวกเธอไม่ว่าอะไรใช่ไหม?”

ลูซิเรียไม่ได้ตอบ ส่วนแคลร์ก็แค่มองด้วยสายตาครู่หนึ่งก่อนจะไม่สนใจ ต้องเป็นฉันสินะ ที่เป็นคนตอบน่ะ

สองคนนี้ไม่รู้จักปฏิสัมพันธ์เอาซะเลย

“แน่นอน พวกเราไม่ใช่เจ้าของที่นี่สักหน่อย”

ฉันมองแคลร์กับลูซิเรียและส่ายหน้า หันไปหาแครอลลิน่า และคนที่มาพร้อมกับแครอลลิน่าคือ… เอ๊ะ…

ขอเปลี่ยนคำได้ไหม ไม่ให้นั่งด้วยได้ป่ะ.. ทั้งสองคนเดินมานั่งลงข้างๆ ฉันทำให้ฉันขยับออกไปด้านข้างโดยไม่รู้ตัว

คนที่มาด้วยกับแครอลลิน่าไม่ใช่ใครอื่นนอกจากยัยนางเอกเกมเซเลน่า เดี๋ยวสิ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ ตอนนี้เป็นเวลาที่เซเลน่าต้องไปอยู่กับตัวเอกไม่ใช่หรือไงล่ะเนี่ย

เซเลน่าพอเห็นหน้าฉันเจ้าตัวก็จ้องมาที่ฉันด้วยสายตาแปลกๆ ทันที.. แน่นอนล่ะก่อนหน้านี้พวกเราเจอกันแบบตัวต่อตัวมาบ่อยแล้ว

ยัยนี่รู้แล้วว่าฉันคือคู่หมั้นของเจ้าอเล็กซาน ตอนนี้คงคิดแผนอะไรสักอย่างใส่ฉันอยู่ละมั้งนะ.. แต่เหตุการณ์เมื่อวันก่อนไม่น่าจะใช่ฝีมือเธอใช่ไหม

อีกอย่างเซเลน่าที่ฉันรู้จักคนนั้นก็เหมือนไม่โผล่ออกมาอีกเลย อื้ม.. ไม่รู้สิตอนนี้ยังเดาอะไรไม่ได้เลย

“เอ่อ.. ฉันว่าฉันไปนั่งที่อื่นดีกว่า..”

เซเลน่าพอเห็นหน้าฉันก็เหมือนพูดแบบนั้นออกมา.. ดูเหมือนว่าแม้แต่นางเอกเกมก็แพ้ให้กับเสน่ห์ของนางร้ายแครอลลิน่าคนนี้สินะ

ว่ากันตามความเป็นจริงแล้ว เซเลน่าจะไม่มองแครอลลิน่าเป็นศัตรูเพราะว่าเธอไม่ได้อยู่ในรูทโดโนแวนนั่นเอง

เซเลน่านั้นวางแผนสูงใส่แครอลลิน่าเพราะเธอจะมาขัดขวางเส้นทางรักของหล่อนกับโดโนแวนจึงกลายเป็นศัตรูกัน

แต่ตอนนี้ถึงจะไม่รู้ว่าอยู่รูทไหนเพราะเซเลน่าตอนนี้ควรจะไปอยู่กับตัวเอกในรูทของตัวเองกลับมาอยู่กับพวกเราก็เถอะ

แต่โอกาสที่จะเป็นรูทของอเล็กซานซึ่งมีฉันเป็นนางร้ายยังมีมากกว่ารูทอื่นอยู่ดี.. แต่จะยังไงก็ตามแต่เพราะแบบนั้นสำหรับเซเลน่าแล้ว

แครอลลิน่าไม่ได้เป็นอะไรเลยนอกจากคนใจดีและเข้าหาง่ายคนหนึ่ง หากพูดถึงความสวยก็คงสวยพอๆ กันนั่นแหละ

ถึงจะไม่อยากยอมรับแต่เซเลน่าก็เป็นคนสวย ถ้าไม่สวยคงทำเจ้าหน้าโง่อเล็กซานหลงรักไม่ได้ขนาดนั้นหรอกเนอะ

“เอ๊ะ ทำไมล่ะ ที่อื่นไม่มีที่ว่างแล้วนะ”

พอเห็นเซเลน่าจะไปที่อื่น แน่นอนว่าแครอลลิน่าห้ามไว้ก่อน.. แคลร์ที่เห็นแบบนั้นก็พยักหน้าเห็นด้วยพร้อมกับพูดขึ้น

“นอกจากนี้เห็นว่าการแข่งขันใกล้จะเริ่มแล้ว ถึงจะไม่รู้ว่าต้องทำอะไรบ้าง แต่พอรู้มาว่าต้องเอาตัวรอดในมิติพิเศษอะไรสักอย่างด้วย ถ้าเป็นแบบนั้นอยู่ด้วยกันเยอะๆ จะดีกว่านะ”

แคลร์นี่เป็นคนดีจริงๆ ถึงเธอจะไม่ค่อยพูดและดูเป็นคนเย็นชาก็เถอะ แต่จริงๆ แล้วก็เป็นคนใจดีเหมือนกับแครอลลิน่านั่นแหละ

อาเร๊ะ… เดี๋ยวก่อนสิ ไม่ใช่ว่าที่พวกหล่อนมานั่งข้างๆ ฉันเพราะจะเกาะกลุ่มรวมตัวกันเข้าแข่งขันใช่ไหมเนี่ย…

ฉันมองไปทางลูซิเรียที่ไม่สนใจคำพูดของแคลร์ แต่การที่เธอยังเฉยอยู่ก็แสดงให้เห็นแล้วว่าเจ้าตัวเองก็คิดแบบเดียวกัน

ยัยนี่… ถึงจะแสดงตัวเป็นศัตรูขนาดนั้นแต่ก็ยังมาหวังผลประโยชน์จากฉันเฉยนี่น่า.. ตอนแรกก็นึกว่าจะมาหาเรื่องเฉยๆ

แต่ก็พอเข้าใจได้ คนแบบหล่อนไม่มีเพื่อนชัวร์ๆ อยู่แล้วล่ะนะ แต่ฉันไม่คิดว่ามาอยู่ด้วยกับคนที่ตัวเองเคยจะต่อยหน้าไม่น่าจะใช่เรื่องดีเท่าไหร่นะ

ส่วนแคลร์นี่อ่านไม่ออกเท่าไหร่ แต่เธอก็คงคิดว่าอยู่เป็นกลุ่มดีกว่าละมั้ง..

ส่วนแครอลลิน่าก็…

“เอ้ะ.. เป็นงั้นเหรอคะเนี่ย?”

นั่นไง เธอไม่รู้อีโหน่อีเหน่อะไรหรอก เจ้าตัวแค่อยากหาเพื่อนนั่งคุยด้วยกันเท่านั้นแหละมั้งนะ

แต่จะว่าก็ว่าเถอะ เป็นการรวมตัวที่โคตรแปลกประหลาดเลยแฮะ นางร้ายสี่คนกับนางเอกหนึ่งคนมารวมตัวด้วยกันเนี่ย แถมเหมือนจะกลายเป็นการจัดทีมเฉยเลย

แต่น่าเสียดายหน่อยนะ ตอนส่งไปในมิติพิเศษทุกคนจะถูกจับโยนไปยังเขตต่างๆ ตามที่กำหนดมาไว้จากทางโรงเรียน

อีกทั้งยังต้องปกป้องเมจการ์ดอีกด้วยน่ะนะ

“ช่างเรื่องนั้นเถอะค่ะ ตอนนี้ไหนๆ ก็มาแล้วเรามากินด้วยกันดีกว่า ยิ่งกินเยอะยิ่งอร่อยนี่น่า”

“…อ..อืม”

เซเลน่าเหมือนจะปฏิเสธไม่ได้เธอจึงจำใจต้องนั่งลงข้างๆ แครอลลิน่าอย่างช่วยไม่ได้ หลังจากนั้นพวกเราก็ทานอาหารกันต่อโดยมีแครอลลิน่าพูดกับเซเลน่า

ตอนแรกหล่อนก็ดูเกร็งๆ ซึ่งจริงๆ แล้วน่าจะเพราะมีศัตรูแบบฉันอยู่ด้วยเฉยๆ ละมั้ง แต่พอผ่านไปสักพักเธอก็คุยกับแครอลลิน่าเป็นปกติ

แน่นอนว่าฉันเองก็มีคุยกับแครอลลิน่าบ้าง ในขณะที่แคลร์กับลูซิเรียกลับไม่ได้สนใจพวกเธอทานอาหารเงียบๆ

ซึ่งเอาจริงๆ ก่อนหน้านี้ที่ฉันพูดจีบลูซิเรียออกไปตอนนั้น ฉันคิดแผนหนึ่งออกมาได้

ตอนแรกฉันมัวแต่คิดว่าตัวเองต้องต่อสู้กับธงแห่งความตายซึ่งเกิดขึ้นมาจากน้ำมือของนางเอกแบบเซเลน่า

แต่ถ้าหากมาคิดดีๆ ถ้าฉันหนีจากธงความตายนี้โดยการให้ยัยนางเอกเซเลน่าไปจีบคนอื่น นั่นก็หมายความว่าคนอื่นในนี้ต้องกลายเป็นนางร้ายแทน

ซึ่งมันไม่แก้ปัญหาอยู่ดี เพราะสุดท้ายแล้วถ้ายัยเซเลน่าสามารถจบแบบ Happy End ได้ พวกเธอก็จะกลายเป็นคนที่ซวยแทนฉันนั่นเอง

ถ้าหากนางเอกแบบเซเลน่าฉลาดเหมือนตอนเป็นเกมจริงๆ ยังไงพวกเธอทั้งสามคนก็สู้เซเลน่าไม่ได้ สาเหตุที่เซเลน่าแพ้เข้า Bad End นั่นเป็นเพราะตัวเลือกของผู้เล่นต่างหาก..

กล่าวคือพื้นฐานของสติปัญญาเธอถูกวางไว้มาให้สูง แต่ผู้เล่นอาจจะตามไม่ทันนั่นเอง สรุปคือทั้งสามคนแม้ไม่บอกว่าโง่

แต่เธอก็สู้อัจฉริยะแบบเซเลน่าไม่ได้แน่ๆ

และตัวแปรนั้นก็มีอยู่ ซึ่งก็คือฉันนั่นเอง ฉันสามารถช่วยพวกเธอทุกคนได้..

พอฉันคิดแบบนั้นได้แล้ว ฉันจึงคิดบางอย่างขึ้นมาได้ว่า.. แล้วทำไมฉันต้องเดินตามรูทแต่ละรูทในเกมด้วยล่ะ

ตลอดมาฉันมัวแต่คิดว่า ฉันจะรอดสถานการณ์ปัจจุบันได้ยังไง.. แต่ถ้าหากลองเปลี่ยนเป็นถ้าฉันทำให้ทุกอย่างต่างจากในเกมโดยสิ้นเชิงน่ะ

ฉันหมายถึง ถ้าฉันร่วมมือกับนางร้ายทุกคนนั่นแหละ ใช่แล้วแผนที่ฉันคิดขึ้นมาได้คือหวังพึ่งนางร้ายทุกคน

ถ้าหากฉันทำให้ทุกคนมีบทบาทในสถานการณ์สำคัญมากขึ้น เป็นไปได้ว่าจะหลุดออกจากรูทต่างๆ ได้ ไม่ใช่แค่รูทของอเล็กซานหรือใครก็ตาม

แต่ทุกคนจะมีอิสระอย่างแท้จริงยังไงล่ะ

เพราะตามเกมปกติ แครอลลิน่า แคลร์ ลูซิเรียหรือแม้แต่อนาสตาเซีย ทุกคนจะมีบทก็ต่อเมื่อตอนที่นางเอกเกมเดินทางเข้ารูทนั้นๆ เท่านั้น

และถ้าหากฉันทำให้ทุกคนมีบทบาทเท่ากันล่ะ..

ใช่ เช่นการแข่งขันที่จะถึงนี้.. ฉันทำให้ทุกคนได้อันดับเหนือกว่าพวกอเล็กซาน ฉันละอยากรู้จริงๆ ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น

“นอกจากนี้….”

ไม่คิดว่ายัยเซเลน่าจะมาที่นี่เหมือนกัน… อย่างที่บอกว่าการแข่งขันเฟสเตอร์นี้เป็น Big Event ซึ่งนั่นหมายความว่าสามารถเปลี่ยนเป้าหมายในการจีบได้..

ถามว่าทำไมถึงต้องเปลี่ยนเป้าหมายในการจีบล่ะ ในเมื่อเล่นเกมมาถึงจุดจุดหนึ่งแล้วก็ต้องเล่นเพื่อเก็บฉากจบสิ.. ใช่ไหมล่ะ

นั่นก็เพราะทางในอีเว้นนี้.. ในงานแข่งขันเฟสเตอร์นี้เกมจะนำเสนอให้นางเอกนั้นรู้จักกับตัวละครเป้าหมายในการจีบอื่นมากขึ้น

และเป้าหมายในการจีบที่ชนะการประลองได้..จะเป็นรูทหลักของมันนั่นเอง

หรือก็คือ.. อีเว้นนี้คืออีเว้นที่ทำให้นางเอกเกมหรือผู้เล่นประทับใจตัวละครอื่นมากขึ้น จะทำให้มันชนะงานแข่งขันเฟสเตอร์และเปลี่ยนเป้าหมายในการจีบได้นั่นเอง

และสมมุติว่า ฉันทำให้หนึ่งในสามคนนี้เป็นคนชนะการประลองฉันละอยากรู้ว่ายัยนางเอกคนนี้จะเปลี่ยนเป้าหมายมาเป็นพวกเธอแทนไหม

และถ้าหากฉันทำให้เซเลน่าชนะการประลองด้วยตัวเองล่ะ หล่อนอาจจะไม่สนใจห้าหน่อที่เป็นเป้าหมายในการจีบนั่นอีกเลยก็ได้

ยังดีที่นี่เป็นช่วงต้นเกมอยู่ ค่าความชอบของเซเลน่ามีต่อเป้าหมายในการจีบยังไม่เยอะมาก กล่าวคือฉันอาจจะเปลี่ยนความชอบของหล่อนได้นั่นเอง

ถึงเจ้าตัวจะเป็นคนที่ฉลาด แต่ก็มีหัวใจของหญิงสาวซึ่งโหยหาความรักตามที่เกมเซตติ้งเอาไว้นั่นแหละ กล่าวคือถ้าฉันหลบจากรูทไม่ได้

ฉันที่เข้าใจเกมนี้เป็นอย่างดีก็แค่ใช้เจ้าตัวแปรของเกมอย่างนางเอกเกมให้ออกจากเกมตัวเองก็พอนั่นเอง

…ถึงจะไม่มีความมั่นใจว่าจะทำได้ไหมเพราะยัยนี่ฉลาดจนอาจจะสังเกตเห็นความต้องการของฉันก็เถอะนะ…

แต่..ถ้าทำสำเร็จฉันจะหลุดออกจากเกมนรกนี่แล้วไปเปิดฮาเร็มหูสัตว์ของฉันได้สักที นี่แหละเส้นทางของฉัน เย้!