เกิดใหม่เป็นนางร้ายในโลกเกมจีบหนุ่มที่ฉันเกลียดซะได้.. แต่ตัวประกอบสาวๆ ในเกมนี้พวกเธอน่ารักกันทุกคนเลยอ่ะ - ตอนที่ 58

บทที่ 58 – ชอบไม้ป่าเดียวกัน ?

 

“ฉันขอตัวไปเอาน้ำสักครู่นะ อนาสตาเซียเธอเอาด้วยหรือเปล่า พวกเธอสองคนด้วยเอาหรือเปล่า?”

“ไม่เป็นไร”

ฉันตอบออกไปแบบนั้น ส่วนลูซิเรียแค่แค่นเสียงออกมาเบาๆ ส่วนแคลร์ก็ส่ายหน้าอีกทั้งยังตอบกลับด้วยความเย็นชาว่า

“ไม่จำเป็น”

แคลร์เนี่ยน้า เพราะพูดแต่แบบนั้นแหละถึงไม่มีเพื่อนกับเขาสักที แต่แน่นอนแครอลลิน่าผู้เป็น Extrovert ขั้นสุดไม่โกรธเคืองอะไรแต่น้อย

เธอยิ้มด้วยความสดใสแล้วก็ตอบกลับว่า ‘เข้าใจแล้ว’ ก่อนจะเดินออกจากโต๊ะไป … บรรยากาศในโต๊ะก็เย็นลงแทบจะทันที

บ้าเอ๊ย แครอลผู้ร่าเริงหายไปแล้วเหลือแต่ฉันคนเดียวที่สามารถสร้างความสดใสให้กับโต๊ะนี้ได้ เพราะลูซิเรียนี่ก็นักเลงข้างทาง

ส่วนแคลร์ก็หน้าตาย.. และถึงฉันจะชวนคุยเป็น ถึงน่าจะไม่เก่งเท่าแครอลแต่ถ้าให้คุยกับสองคนนี้เพื่อสร้างบรรยากาศเป็นมิตรนี่ยากเลย

ถึงสำหรับแคลร์เธอจะไม่ใช่คนไม่ดี แต่ลูซิเรียเนี่ยสิน้า… ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ เอาเถอะดีกว่าไม่พูดอะไร

ฉันเลือกที่จะพูดขึ้น แน่นอนว่าพูดกับแคลร์น่ะนะ ลูซิเรียน่าจะไม่ชอบฉัน พูดกับเธอไปก็คงแค่นเสียงของเธอใส่นั่นแหละ

“ว่าแต่ช่—”

“เจ้ารู้ได้ไง”

ก่อนที่ฉันจะพูดเสร็จ ลูซิเรียที่นั่งอยู่ข้างๆ ฉันก็พูดขึ้นอย่างสับสน.. ฉันแปลกใจที่เธอชวนฉันคุยก็จริง แต่เธอหมายถึงอะไรเนี่ย ?

และไม่ใช่ฉันคนเดียวที่สงสัยคำพูดของลูซิเรีย เพราะแคลร์เองก็สงสัยเหมือนกันเธอหันมามองพวกเรา

“เอ่อ…?”

“ข้าถามว่าเจ้ารู้ได้ยังไง!?”

คราวนี้ลูซิเรียเหมือนจะพูดเสียงดังขึ้นหันมามองหน้าฉันด้วยสีหน้าตึงเครียด ฉันถึงพึ่งนึกออก.. จะว่าไปแล้วก่อนหน้านี้ฉันเผลอพูดสิ่งที่ฉันคิดกับหล่อนมาตลอดออกไปใส่หล่อนนี่น่า

ก็เพราะหล่อนไม่รู้จักควบคุมอารมณ์หลายครั้งทำให้การจีบเจ้านีโอมันยากมากๆ คือคนที่พาเข้ารูท Bad End คือความหัวร้อนของนางนี่แหละ

แน่นอนว่าประวัติของหล่อนก็มีอะไรหลายอย่างที่เป็นเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นเช่นกัน ไม่ว่าจะยังไงตัวละครประเภทลูซิเรียยังเป็นตัวละครที่ฉันเกลียดมากที่สุดอยู่ดี

แต่ว่าก็นะ ถึงจะบอกว่าเกลียดแต่ฉันก็ไม่ได้เกลียดขี้หน้าอะไรแบบนั้นหรอก.. ก็ถ้าเกิดอะไรเลวร้ายขึ้นกับเธอ ถ้าฉันช่วยได้ก็จะช่วยนั่นแหละ

อันที่จริงก็สำหรับทุกคนแหละนะ พูดถึงอันตรายกับทุกคน.. นางร้ายทั้งสี่คนตอนนี้รวมฉันก็ตกอยู่ในอันตรายทุกคน

เพราะตอนนี้รูทในเกมฉันไม่รู้ว่ามันไปอยู่รูทไหนแล้วนี่สิ และตอนฉันพยายามจะส่องดูว่าตั้งแต่ตอนเจอเซเลน่าที่เป็นเหมือนคนความทรงจำหายทำเอาเนื้อเรื่องเกมเปลี่ยนไปจนหมดแล้ว..

ไม่สิ ยังมีบางฉากที่เกิดขึ้นอยู่ดี ที่เปลี่ยนไปมันแค่เนื้อเรื่องส่วนหนึ่ง แต่สุดท้ายแล้วเหมือนทุกอย่างจะยังมาที่ฉัน.. ก็คือยังเป็นรูทอเล็กซาน

แต่ถ้าไอ้เหตุการณ์ประจานฉันมันไม่ได้เกิดโดยเซเลน่าล่ะ นั่นหมายความว่านี่อาจจะไม่ใช่รูทของอเล็กซานเหมือนกัน

แล้วมันเป็นรูทของใคร.. ถึงฉันจะไม่อยากตายแต่ถ้าจะให้นางร้ายคนอื่นมาตายแทนฉัน ฉันก็คงยอมไม่ได้เท่าไหร่

ในขณะที่คิดเรื่องแบบนี้สายตาของลูซิเรียยังจ้องเขม็งมาที่ฉัน ฉันคิดหาข้ออ้างสักหน่อยและตอบออกไปสั้นๆ ว่า

“อ้อ.. อาจจะเป็นเพราะ—”

ก่อนที่ฉันจะพูดเสร็จฉันก็ขมวดคิ้วลงเล็กน้อย.. เดี๋ยวสิๆ บทพูดนี้มัน… เหมือนฉันเคยผ่านมันมาแล้วในเกมเลย

ไม่ มันเป็นไปไม่ได้ ฉันเล่นเป็นเซเลน่านะตอนเป็นเกม เราไม่ได้เห็นมุมมองของนางร้ายสักหน่อย นั่นไม่ใช่ปัญหา..

ปัญหาก็คือคำถามนี้ฉันเหมือนเคยโดนถามมาแล้—

อ้ะ.. อ่า… ชิบหายแล้วค่า จำได้แล้ว.. นี่มันรูทของเจ้านีโอและคนที่พูดยั่วยุลูซิเรียที่ไปตามตอแยนีโอประมาณว่า ‘เลิกทำตัวเจ้าอารมณ์แบบนี้ได้ไหม ทุกคนเขาลำบากใจเพราะเธอทำแบบนั้นไม่เห็นเหรอ..’

คือเซเลน่า เซเลน่าคือคนที่พูดแบบนั้น… ใช่เธอกวนจนแม้แต่เซเลน่าที่แสดงเป็นสาวน้อยผู้น่าปกป้องให้พูดคำพูดแบบนั้นออกมาได้ คงไม่ต้องจินตนาการว่าบทนางร้ายของหล่อนน่ารำคาญขนาดไหน

ส่วนทางลูซิเรียก็นึกว่าเซเลน่าพูดแบบนั้นเพราะรู้เรื่องที่เธอเคยใช้อารมณ์มากจนเกินไป จนทำคนอื่นในครอบครัวลำบาก

ตอนแรกลูซิเรียไม่ได้พูดอะไร แต่พอเจอกันอีกรอบหล่อนก็ทำตัวแบบนี้เลยแล้วก็ถามขึ้นด้วยคำถามเดียวกัน

ตอนนั้นเพราะเซเลน่าหรือตัวเอกกำลังยุ่งกับการตามหานีโอ เพราะอีเว้นเนื้อเรื่องอะไรสักอย่างอยู่เลยตอบกลับไปส่งๆ ว่า

“อาจจะเป็นเพราะพลังของฉันมั้ง”

ซึ่งเมื่อกี้ฉันก็เกือบพูดแบบนั้นออกไปเหมือนกัน .. เพราะหากพูดไปนัยลูซิเรียจะเข้าใจว่าตัวเอกมีพลังเห็นอดีตคนอื่นได้หรืออะไรสักอย่าง

ทำให้ยัยนี่เริ่มไม่ชอบเซเลน่าขึ้นมา.. ฉันปาดเหงื่อเบาๆ เกือบไปแล้วเผลอพูดไปละก็ทุกอย่างจบไม่สวยแน่ๆ

ว่าแต่ทำไมฉันที่เป็นอนาสตาเซียถึงรับบทเป็นเซเลน่าได้วะเนี่ย… อีกอย่างถ้านี่ไม่ใช่รูทอเล็กซานแล้วล่ะ..

ไม่สิ ก่อนอื่นเลยฉันต้องตอบลูซิเรียว่าไงดี ถึงลูซิเรียตอนนี้น่าจะไม่ชอบขี้หน้าฉันก็จริง แต่เธอไม่ได้มองเป็นศัตรูแน่ๆ

คิดว่าฉันเจอกับเธอบ่อยขนาดไหน เจอบ่อยจนรู้จักเธอดีพอๆ กับเธอด้วยซ้ำ เพราะงั้นไม่ยากหรอกที่จะดูว่าเธอตอนนี้คิดกับฉันยังไง

แต่นี่ไม่ใช่ปัญหา ปัญหายังเป็นเรื่องเดิมคือจะตอบกลับยังไง…

“อาจจะเป็นเพราะ…? เพราะอะไร ?”

ลูซิเรียเร่งเร้าถามฉัน.. แย่แล้ว แย่แล้วจะตอบไงดีเนี่ย

คิดสิ คิดสิ ยัยนี่เป็นคนยังไงฉันรู้ดีไม่ใช่เหรอ ตอนนี้ยัยนี่อยากได้ยินอะไร.. และถ้าหากตอบไปมันเกิดสร้างรูทประหลาดขึ้นมาแล้วทั้งฉันทั้งลูซิเรียต้องตายละก็

ไม่เอานะเฮ้ย.. ทำไงดี ฉันจะ… ฉันจะหลบจากรูทแปลกๆ นี่ยังไงดี..

อ้ะ.. ไม่สิ เดี๋ยวก่อนนะ เดี๋ยวก่อน.. นี่ไม่ใช่การเลือกรูทเพราะคนที่เลือกรูทไม่ใช่นางร้านแต่เป็นนางเอกอย่างเซเลน่า…

ถ้างั้นต่อให้ตอบไปบางทีคนที่มีเรื่องกับฉันน่าจะเป็นลูซิเรียไม่เกี่ยวอะไรกับนีโอเลย.. กล่าวคือต่อให้ฉันตอบไปพวกเราก็คงไม่ถูกจับฟิวชั่นเพราะฉันไม่ใช่เซเลน่า!

แต่ถ้าตอบไม่ดีละก็ฉันอาจจะมีธงตายอยู่บนหัวสองธง ธงแรกจากรูทอเล็กซาน ธงสองจากตัวของลูซิเรียเอง

คิดสิคิด.. ฉันต้องพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส.. วิธีที่ฉันจะหลุดออกจากเกมมรณะนี่และเปิดศักราชฮาเร็มสาวเอล์ฟสาวหูสัตว์ได้… ในตอนนั้นเองฉันก็คิดอะไรขึ้นมาได้ มันไม่ใช่แค่แผนรับมือกับสถานการณ์ตรงหน้านี้เท่านั้น

แต่ยังเป็นวิธีที่ฉัน.. ไม่สิ พวกเราทั้งสี่คนจะหลุดออกจากเกมมรณะที่เป็นเหมือนคู่กรรมในชีวิตของเรานี่ด้วย

ลูซิเรียเป็นคนที่ไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องความรักเลย นั่นเป็นจุดอ่อนของเธอ..

ใช่แล้ว.. ใช่แล้ว! นี่แหละใช่

“ปัง!”

ฉันทุบโต๊ะอย่างรุนแรง จนทุกคนพากันตกใจ แม้แต่แคลร์ที่นิ่งๆ เธอยังมองมาที่ฉันด้วยความสับสน

..เอ่อ.. ทำเกินไปไหมหว่า ช่างเถอะ ฉันต้องดึงหน้าก่อนตอนนี้ ต้องดึงหน้า

“เธอถามว่าทำไมถึงรู้ใช่ไหม ?”

“ชะ… ใช่”

ฮ่าๆ เป็นไงล่ะลูซิเรียเอยเจอการตอบโต้สุดงดงามของฉันแม้แต่เธอก็ยังสับสนเลยล่ะสิ.. เอ่อ คิดไปคิดมา ไม่น่าจะใช่หรอก คงปกติแหละมั้ง

แต่เอาเป็นว่าฉันต้องดึงหน้าต่อไป

“ฉันสนใจในตัวของเธอ เป็นธรรมดาอยู่แล้วใช่ไหมที่จะอยากรู้เรื่องของเธอ ?”

“ห๋า…?”

ทุกคนเงียบกริบทันที แม้แต่ลูซิเรียยังอ้าปากค้างด้วยความงุนงง.. ใช่แล้วแผนฉันคือการรุกกลับยังไงล่ะ

ยัยนี่เป็นคนที่ไม่มีประสบการณ์เรื่องความรักมาก่อน วิธีจะหลีกเลี่ยงปัญหาระหว่างสองเรา ฉันแค่เปลี่ยนจากความไม่ชอบเป็นความชอบก็พอ!

“ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ ?”

“ไม่สิๆ ไม่อ่ะ ไม่เข้าใจเลยสักนิด”

“งั้นฉันจะบอกให้..”

ฉันขยับปากเข้าไปใกล้หูเธอแล้วก็พูดขึ้น

“ฉันชอบเธอ”

“นี่เจ้าเพ้อเจ้อไรเนี่ย ?”

“เอ้ะ..?”

“ห้ะ..?”

“เอ๋?!!!???”

ทำไม.. ไม่ได้ผลล่ะเนี่ย อุตส่าห์ทำท่าทางเหมือนท่านเลทิเซียเป๊ะเลยนะ อีกอย่างยัยนี่ไม่มีประสบการณ์ไม่ใช่เหรอ ปกติต้องเขินตัวบิดแล้วเส้!

หรือยัยนี่ชอบไม้ป่าเดียวกัน..

เอ่อ.. ไม่สิ เพราะฉันก็เพศเดียวกันกับลูซิเรีย ต้องบอกว่าหรือยัยนี่ชอบแบบ Normal นี่หว่า?!

 

……….

[เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ถ้ายังมีเสน่ห์ไม่พอ อย่าหาเก๊กแบบยัยเลทิเซียลูกรักคนเขียน เดี๋ยวจะได้บทหน้าแตกมา ฮา – ใครสักคน]