เกิดใหม่เป็นตัวร้ายในซีรี่ส์รอมคอมทั้งที ก็ขอใช้ชีวิตวัยรุ่นกับนางเอกคนโปรดก็แล้วกัน (WN) - ตอนที่ 88 ข้าวกลางวันกันเรโอะ
ตอนที่88 : ข้าวกลางวันกันเรโอะ
พอถึงช่วงพักกลางวัน ผมเดินไปหา ฟุเสะคาวะ ไรโตะ ซึ่งอาสารับหน้าที่เป็นผู้ประสานงานหลักของงานวัฒนธรรมในชั้นเรียน
ผมตั้งใจจะเสนอไอเดียเมนูขนมหวานที่คิดไว้ตั้งแต่เมื่อวาน รวมถึงขอความคิดเห็นเพิ่มเติมเกี่ยวกับเมนูที่น่าจะช่วยดึงดูดผู้เข้าชมได้มากขึ้น
ที่นั่งข้างๆเขามี ฮานาซากิ ยูนะ ส่วนที่นั่งด้านหน้ามี ฮิเมโนะ ทั้งสองคนมองดูท่าทางของฟุเสะคาวะ ไรโตะอย่างเคร่งขรึม
ส่วนตัวของฟุเสะคาวะเอง เขายังคงสงบนิ่งพลางเปิดดูไอเดียเมนูขนมหวานในสมุดของผม
“น่าประหลาดใจจริงๆนะ ไม่คิดเลยว่า ชินโด จะรู้เรื่องขนมหวานขนาดนี้”
“อย่างที่บอกไปเมื่อวานนั่นแหละ เรื่องพวกนี้ฉันถนัด แล้วคิดว่ามันพอจะเป็นประโยชน์ได้บ้างไหม?”
“ฉันลองค้นหาข้อมูลในมือถือเมื่อวานเหมือนกัน แต่นี่ดูละเอียดและเข้าใจง่ายกว่ามาก”
“งั้นเหรอ ก็ดีแล้วล่ะที่มันพอมีประโยชน์บ้าง”
เมื่อได้ยินคำตอบ ผมก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ฟุเสะคาวะ ไรโตะปิดสมุดโน้ตลงเบาๆ
“ฉันขอเก็บสมุดเล่มนี้ไว้ก่อนนะ เดี๋ยวจะลองสอบถามความคิดเห็นของเพื่อนๆในชั้นเรียนแล้วค่อยตัดสินใจอีกที”
“รบกวนด้วยนะ เพราะถ้าเราตัดสินใจเองฝ่ายเดียวมันอาจจะไม่ยุติธรรมกับคนอื่น ฝากจัดการให้ทุกคนพอใจด้วยล่ะ”
ฟุเสะคาวะ ไรโตะยืนขึ้นพร้อมถือสมุดของผมไปด้วย จากนั้นก็เดินออกไปพร้อมกับ ฮานาซากิ ยูนะ มุ่งหน้าไปยังห้องสภานักเรียนเพื่อพบกับ ซากุรามิยะ มิยูกิ
ฮิเมโนะ เองก็ดูเหมือนจะหาวออกมาอย่างเบื่อหน่ายก่อนจะลุกขึ้นเดินไปโรงอาหารคนเดียว ปัญหาความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นระหว่างพระเอกกับนางเอกยังคงดูเหมือนจะเป็นรอยร้าวที่ลึกอยู่ไม่น้อย
หลังจากมองดูพวกเขาจากไปแล้ว ผมก็กลับไปที่โต๊ะของตัวเองและเริ่มกินข้าวกล่อง
งานวัฒนธรรมจะมีความหมายก็ต่อเมื่อทุกคนในชั้นร่วมมือกัน ความสำเร็จจากกิจกรรมนี้จะช่วยกระชับความสัมพันธ์ในชั้นเรียนและสร้างความสัมพันธ์ให้เกิดขึ้น
การที่นักเรียนที่ไม่เคยได้พูดคุยกันได้ทำความรู้จักกันผ่านการเตรียมงานและได้เพื่อนใหม่ในระหว่างนี้คือเสน่ห์สำคัญของงานวัฒนธรรม
ผมเองก็อยากจะหาเพื่อนใหม่ในงานวัฒนธรรมครั้งนี้เหมือนกัน อยากให้เพื่อนในชั้นเข้าใจตัวผมมากขึ้นและสร้างมิตรภาพดีๆ
ถึงจะดูเหมือนผมกำลังตื่นเต้นเกินไป แต่ทั้งหมดนี้ก็เพื่อไม่ให้เหตุการณ์น่าเศร้าในเนื้อเรื่องต้นฉบับเกิดขึ้นซ้ำอีก
แม้แต่ความสัมพันธ์ระหว่างพระเอกกับตัวร้ายที่ไม่อาจเข้าใจกันได้ในต้นฉบับ ผมก็หวังว่าความพยายามของผมจะช่วยเปลี่ยนแปลงมันได้
การที่ได้เริ่มพูดคุยกับฮิเมโนะก็เหมือนเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมมีความหวังมากขึ้น
“ดูอารมณ์ดีสุดๆเลยนะ ริวสุเกะ”
“เรโอะ ดูออกด้วยเหรอ?”
“แน่นอนสิ วันนี้สีหน้านายดูสดใสกว่าปกติเลยล่ะ”
“พอคิดว่าความพยายามเมื่อวานมันมีประโยชน์กับทุกคนในห้อง ก็รู้สึกว่าคุ้มค่าที่ได้ทำไปน่ะนะ”
เรโอะที่เพิ่งกลับมาจากโรงอาหารพร้อมกับมื้อกลางวัน มานั่งลงข้างๆผมก่อนจะหยิบขนมปังยากิโซบะและขวดชาชาเขียวออกมาจากถุงพลาสติกแล้ววางบนโต๊ะ
“ว่าแต่เรโอะ ปกติพักกลางวันนายจะไปกินข้าวกับนิชิคาวาสหรือพวกชมรมบาสนี่ ทำไมวันนี้มากินที่ห้องล่ะ?”
“จริงๆแล้ว เคียวยะยังทำการบ้านช่วงปิดเทอมฤดูร้อนไม่เสร็จเลยโดนคุณครูเรียกตัวไปน่ะ”
“งี้เอง…น่าเศร้าจังนะ”
“นั่นสิ ทั้งที่ผมบอกเขาไปหลายครั้งแล้วแท้ๆ แต่เขากลับปิดเรื่องการบ้านที่ยังไม่ได้ทำไว้ แล้วสุดท้ายก็โดนเรียกจนได้ นี่แหละผลกรรมที่ทำไว้”
“น่าจะมีความสุขซ้อมบาสจนลืมเรื่องเรียนไปเลยสิท่า ฉันพอนึกภาพออกเลยล่ะ”
“ฮะฮะ…เคียวยะน่ะไม่ชอบเรียนสุดๆริงๆนั่นแหละ เป็นคนที่ต้องดูแลเยอะเลยล่ะ”
เรโอะพูดพลางหัวเราะเบาๆพลางเปิดห่อขนมปังยากิโซบะแล้วกัดเข้าไป ส่วนผมเองก็เริ่มใช้ตะเกียบคีบอาหารจากกล่องข้าวมากิน
มาชิโระ กำลังเสนอแบบชุดเมดที่เธอออกแบบไว้เมื่อวานให้กับกลุ่มนักเรียนหญิงในห้อง เธอกำลังขอร่วมมือกับพวกเขาในการปรับปรุงดีไซน์เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับวันจริง
การเตรียมตัวสำหรับงานวัฒนธรรมของห้องเรากำลังค่อยๆคืบหน้าไปทีละนิด ผมใช้เวลาช่วงพักกลางวันกับเรโอะโดยภาวนาให้การเตรียมงานของทุกคนสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี
YOU MAY ALSO LIKE
