เกิดใหม่เป็นตัวร้ายในซีรี่ส์รอมคอมทั้งที ก็ขอใช้ชีวิตวัยรุ่นกับนางเอกคนโปรดก็แล้วกัน (WN) - ตอนที่ 76 ผู้มาเยือนที่ไม่คาดคิด
ตอนที่76 : ผู้มาเยือนที่ไม่คาดคิด
“พี่ชาย หายดีแล้วเหรอ?”
“อืม หายสนิทแล้วล่ะ ขอโทษนะที่ทำให้ไมต้องเป็นห่วง”
“ไม่เป็นไรเลย! เพราะพี่ชายไม่สบายหนูเลยได้กินอาหารฝีมือพี่มาชิโระ ถือว่าโชคดีมากเลยแหละ~”
“อย่าลืมขอบคุณมาชิโระด้วยล่ะ สองวันมานี้เธอช่วยดูแลพี่เยอะเลย”
“แน่นอน! เมื่อวานก็ขอบคุณไปแล้ว วันนี้ก็ส่งข้อความไปขอบคุณใน RINE เรียบร้อยแล้วด้วย”
เช้าวันต่อมา
ผมหายจากหวัดอย่างสมบูรณ์แล้ว ตอนที่กำลังผูกเนกไทของชุดนักเรียนผมก็ได้คุยกับไมที่กำลังนอนเล่นอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น
ปกติไมจะออกจากบ้านไปซ้อมเช้ากับชมรมกรีฑาก่อนผม แต่วันนี้เธอดูสบายๆเป็นพิเศษ พร้อมกันนั้นที่มัดผมหางม้าสีเลืดหมูก็พลิ้วไปมาและเจ้าตัวก็แกว่งขาไปมาอย่างผ่อนคลาย
“วันนี้ไมไม่มีซ้อมเช้าเหรอ?”
“ไม่มี~ สัปดาห์นี้พักซ้อมเพราะฝืนมากไปก็ไม่ดีน่ะ”
“งั้นก็ดีเลย ช่วงนี้พี่เห็นไมดูพยายามหนักเกินไปเหมือนกัน พักผ่อนบ้างก็ดีนะ”
ไมแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว และกระเป๋านักเรียนก็วางอยู่ข้างโซฟา ดูเหมือนเธอจะกะนอนเล่นไปเรื่อยๆจนถึงเวลาไปโรงเรียน
เพื่อให้เวลายามเช้าของน้องสาวดูพิเศษขึ้น ผมเลยลุกไปชงกาแฟในครัว
ผมบดเมล็ดกาแฟด้วยมืออย่างละเอียด แล้วใช้กระดาษกรองรินกาแฟใส่แก้วใบโปรด กลิ่นหอมกรุ่นของกาแฟกระจายไปทั่วห้อง ไมสูดกลิ่นแล้วเงยหน้าขึ้นด้วยท่าทางเคลิ้ม
“พี่ชาย…นี่ชงกาแฟให้หนูเหรอ?”
“ใช่ ก็ถือว่าเป็นช่วงผ่อนคลายของไมไง”
“จริงดิ!? พี่ชายนี่เก่งจริงๆ รู้ใจสุดๆ!”
ไมดีใจจนกระโดดออกจากโซฟา เธอพุ่งมาที่แก้วกาแฟเหมือนกระต่ายที่กระโดดดึ๋งๆ ผมหัวเราะเล็กน้อยกับท่าทางนั้นก่อนยื่นแก้วกาแฟให้เธอ
ไมถือแก้วด้วยสองมือแล้วจิบกาแฟอย่างมีความสุข ผมมองดูเธอด้วยความพอใจก่อนจะนั่งลงที่โซฟาและเตรียมจิบกาแฟของตัวเอง
ตอนนั้นเอง เสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้นบอกให้รู้ว่ามีคนมาหา ไมหันไปทางประตูทันทีด้วยความสนใจ
“อ๊ะ! หรือว่าจะเป็นพี่มาชิโระ!? พี่ชาย พี่มาชิโระมารับไปโรงเรียนเหรอ?”
“ไม่นะ มาชิโระต้องไปโรงเรียนแต่เช้าเพื่อเตรียมงานวัฒนธรรมแล้ว คงไม่ใช่หรอก”
“แหม… กำลังจะออกไปขอบคุณพี่มาชิโระแท้ๆเลย”
ไมที่หวังว่าจะได้เจอกับมาชิโระในตอนเช้าหลังจากไม่ได้เจอมาสักพักแสดงความผิดหวังออกมาอย่างชัดเจน
มาชิโระที่มุ่งมั่นเตรียมงานวัฒนธรรมดูเหมือนจะยุ่งมาก เธอออกจากบ้านแต่เช้าเพื่อไปโรงเรียน แม้แต่ตอนพักเที่ยงก็ยังยุ่ง ผมเองก็แอบรู้สึกเหงาเหมือนกันที่ไม่ได้เจอหน้าเธอ
ผมยิ้มบางๆพลางลูบหัวไมเบาๆเพื่อปลอบก่อนจะเดินไปที่ประตูหน้า
ไม่ใช่มาชิโระแล้วก็ไม่น่าจะใช่พัสดุเพราะยังเช้าเกินไป แล้วจะเป็นใครกันแน่นะ?
อาจจะเป็นพวกโคกาเนะหรือโอบายาชิ เพื่อนเก่าสมัยม.ต้นที่ไม่ได้เจอกันมาพักใหญ่ก็ได้ หรือบางทีพวกเขาอาจเป็นห่วงที่ผมหายไปนานจนแวะมาดู
พอคิดแบบนั้นผมเลยเปิดประตูออกไป และคนที่ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าก็ทำให้ผมประหลาดใจ
“ไง ริวสุเกะ ผมเป็นห่วงเลยแวะมาดู ถึงจะมาช้าไปหน่อยแต่ก็ถือว่าแวะมาเยี่ยมไข้ล่ะนะ”
“เรโอะ เป็นนายจริงดิ?”
คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือเรโอะ เขายิ้มสดใสพลางถือถุงพลาสติกที่ใส่เครื่องดื่มเกลือแร่กับซุปสำเร็จรูป
นี่เป็นครั้งแรกที่เรโอะมาบ้านผม พูดตามตรงผมเองก็ตกใจนิดหน่อย แต่ก็ดีใจที่เขามาเยี่ยม ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่ค่อยแน่ใจว่าควรตอบสนองยังไงดี
เรโอะมองมาที่ชุดนักเรียนที่ผมใส่แล้วพูดขึ้น
“ริวสุเกะ ใส่ชุดนักเรียนแบบนี้ แสดงว่าวันนี้จะไปโรงเรียนแล้วเหรอ?”
“ใช่ จริงๆเมื่อวานก็หายดีแล้วเพราะมาชิโระช่วยดูแล แต่คิดว่าถ้าฝืนไปอาจเป็นหนักกว่าเดิมเลยพักอีกวัน”
“เข้าใจแล้ว หายดีไวแบบนี้ก็ดีแล้วล่ะ จริงๆผมตั้งใจจะมาพร้อมเคียวยะ แต่เขาติดเวรทำความสะอาดเลยมาไม่ได้”
“ก็พอเข้าใจนะ บาสเกตบอลเองก็ซ้อมหนักอยู่แล้ว ขอบใจมากนะที่มาน่ะ ว่าแต่รู้ที่อยู่บ้านฉันได้ไงเนี่ย?”
“ถามคุณมาชิโระน่ะ ตอนแรกว่าจะติดต่อไปก่อน แต่คิดว่ามาแบบเซอร์ไพรส์น่าจะดีเหมือนกัน ผมคิดว่านายน่าจะดีใจมากกว่า”
“เซอร์ไพรส์เหรอ? นายนี่ก็ขี้เล่นเหมือนกันแฮะ แต่ฉันชอบแบบนี้นะดีใจมากเลยล่ะ”
เรโอะยิ้มกว้างเหมือนเด็กที่เล่นซนสำเร็จ การที่เขาตั้งใจมาหาเพื่อทำให้ผมดีใจแบบนี้มันทำให้ผมรู้สึกขอบคุณจากใจจริงๆ
ยังเหลือเวลาก่อนจะถึงเวลาไปโรงเรียน ผมเลยเชิญเรโอะเข้ามาในบ้าน
พอเรโอะเข้ามาถึงห้องนั่งเล่น ไมที่นอนเหยียดตัวอยู่บนโซฟาก็ขยับตอบสนองทันที
“พี่ชาย ใครมาอ่ะ?”
“เพื่อนที่โรงเรียนแวะมาเยี่ยม พี่ว่าจะคุยด้วยหน่อยก่อนถึงเวลาไปโรงเรียน”
“เห? เพื่อนของพี่ชายเหรอ?”
ไมที่ตอนแรกยังนอนดูทีวีอยู่พลิกตัวมามองพวกเรา และทันทีที่เห็นเรโอะเธอก็ลุกพรวดขึ้น
“พะ… เพื่อนของพี่ชายเหรอ!?”
ถึงคำพูดจะเหมือนเดิม แต่เสียงของไมกลับตื่นเต้นขึ้นมาก เธอมองไปที่เรโอะด้วยดวงตากลมโตสีดำที่กระพริบปริบๆ
ไมดูตกใจมาก เธอลุกขึ้นยืนอย่างรีบร้อนก่อนจะกระซิบเบาๆข้างหูผมด้วยน้ำเสียงลนลาน
“พี่… พี่ชาย… คะ…คนหล่อๆคนนี้เป็นใครกันเนี่ย!?”
“ก็บอกว่าเพื่อนพี่ไง จะตกใจอะไรขนาดนั้น?”
“ตะ…ตกใจสิ! ก็ไม่รู้นี่ว่าพี่ชายมีเพื่อนที่เป็นหนุ่มหล่อสุดฮ็อตแบบนี้!”
ก็จริงแหละนะ สำหรับไม เพื่อนของผมที่เธอรู้จักก็มีแค่พวกโคกาเนะกับโอบายาชิ เพื่อนที่ดูเถื่อนและหน้าตาน่ากลัวซะมากกว่า
แต่เรโอะกลับเป็นคนละเรื่อง เขาเหมือนเจ้าชายที่หล่อเหลา ผมเองปกติก็แทบไม่มีเพื่อนที่ดูดีขนาดนี้ให้คบหรอก ยกเว้นมาชิโระน่ะนะ เพราะงั้นการที่ไมตกใจคงไม่ใช่เรื่องแปลก
ไมรีบจัดทรงผมตัวเองด้วยมือก่อนจะเดินไปยืนตรงหน้าเรโอะ เธอพูดแนะนำตัวแบบอายๆ
“ส…สวัสดีค่ะ! ข…ขอบคุณที่เป็นเพื่อนกับพี่ชายของหนูนะคะ หนูชื่อไมค่ะ เป็นน้องสาวของเขา!”
“สวัสดีครับ ผมคิซากิ เรโอะ คุณคือคุณไม น้องสาวของริวสุเกะสินะ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
ไมทักทายด้วยท่าทีเก้ๆกังๆแต่เรโอะตอบกลับด้วยรอยยิ้มสดใส
ไมที่เห็นเรโอะยิ้มให้อย่างสุภาพถึงกับหน้าแดงก่ำและจ้องเขาอย่างเหม่อลอย
เรโอะที่สังเกตเห็นยิ้มขำเบาๆ พร้อมหรี่ตาลง
“มีอะไรแปลกๆที่หน้าผมเหรอ?”
“อ๊ะ!? เอ่อ…ม…ไม่มีอะไรค่ะ…”
พอถูกเรโอะยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ไมยิ่งหน้าแดงและดูเหมือนจะหลงใหลในตัวเขา
เห็นไมทำตัวแบบนี้ก็แปลกตาดี ผมเลยให้เรโอะนั่งที่โซฟา ส่วนตัวเองเดินไปที่ครัวเพื่อเตรียมชงกาแฟ
ไหนๆก็มาแล้ว ผมอยากให้ไมสนิทกับเรโอะมากขึ้น การได้ดื่มกาแฟพร้อมพูดคุยกันน่าจะทำให้บรรยากาศผ่อนคลาย ผมคิดแบบนั้นพลางเริ่มชงกาแฟอย่างตั้งใจ
YOU MAY ALSO LIKE
