เกิดใหม่เป็นตัวร้ายในซีรี่ส์รอมคอมทั้งที ก็ขอใช้ชีวิตวัยรุ่นกับนางเอกคนโปรดก็แล้วกัน (WN) - ตอนที่ 51 ทะเลกับตัวร้าย (1)

ตอนที่51 : ทะเลกับตัวร้าย (1)

 

ชายหาดที่กว้างใหญ่ขาวโพลน

 

ลมเย็นๆที่พัดมากับกลิ่นของทะเลสัมผัสแก้ม

 

ทะเลสีน้ำฟ้าครามระยิบระยับท่ามกลางแสงแดดที่สดใส

 

เมื่อเรามาถึงชายหาดที่เป็นจุดหมายปลายทาง ทะเลที่กว้างใหญ่และสวยงามก็ปรากฏอยู่เบื้องหน้า

 

ชายหาดที่เต็มไปด้วยนักท่องเที่ยว

 

ร่มชายหาดหลากสีสันตั้งเรียงรายบนทรายขาวที่เหมือนผ้าใบสีขาว ที่จะถูกแต่งเติมด้วยสีสันจากนักท่องเที่ยวที่กำลังเล่นน้ำอยู่ไกลๆ

 

“สวยจังเนอะ ริวสุเกะ ทะเลระยิบระยับเหมือนอัญมณีเลยอ่ะ แถมอากาศก็ดีด้วย วันนี้น่าจะเป็นวันที่ดีที่สุดสำหรับการเล่นน้ำเลย”

 

“อา สวยมากๆเลย”

 

ขณะที่เรามองไปที่ทะเล มาชิโระ ก็ยืดแขนทั้งสองข้างออกและปล่อยให้ลมทะเลพัดผ่านตัว

 

ชุดเดรสขาวสะอาดที่ปลิวไปตามลมและผมดำที่นุ่มนวลพลิ้วไปในสายลม ทำให้เธอดูเหมือนนางฟ้าที่กำลังลอยอยู่ในอากาศ

 

ภาพนั้นมันสวยงามจนทำให้ผมไม่สามารถละสายตาจากเธอได้ แม้แต่ทะเลที่สวยขนาดนี้ก็ดูเหมือนไม่สำคัญไปเลย

 

(เธอสวยจริงๆนะ)

 

ท่ามกลางแสงแดดอันแผดจ้า ความงามของเธอยิ่งเพิ่มขึ้น

 

ผมเผลอจ้องเธอจนลืมตัว และพอเธอหันมามองตาผม เราก็สบตากันโดยไม่ตั้งใจ

 

เธอยิ้มเล็กน้อยด้วยท่าทางเขินอาย ก่อนจะจับมือผมแล้วสอดนิ้วเข้ามาพันกับนิ้วของผมเบาๆ

 

ฝ่ามือที่สัมผัสกันนั้นอบอุ่น และอุณหภูมิจากตัวเธอก็แผ่ซ่านทำให้รู้สึกสบายใจ หัวใจผมเต้นแรงขึ้นจนรู้สึกถึงความร้อนบนใบหน้า

 

ยิ่งกว่านั้นคือ ผมรู้สึกเขินที่ถูกเธอจับได้ว่าหลงใหลในความสวยของเธอ เพราะงั้นผมเลยรีบหันหน้าหนีไปเพื่อปกปิดความเขินนั่น

 

แต่เธอก็ยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ ราวกับรู้หมดว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่

 

“อ่ะฮะ ริวสุเกะ มองไปทางไหนน่ะ? มองมาทางนี้หน่อยสิ?”

 

“ไม่เอา”

 

“เห? ทำไมล่ะ?”

 

“เพราะตอนนี้ ฉันคงทำหน้าแปลกแน่ๆ”

 

“ไม่จริงหรอก ฉันว่าหน้านายต้องน่ารักมากแน่ๆเลย”

 

“โกหกแน่ๆ มันต้องแปลกอยู่แล้วสิ”

 

เพื่อไม่ให้มาชิโระ เห็นหน้าที่แดงขึ้นของตัวเอง ผมเลยหันหน้าหนีอย่างเด็ดขาด ท่าทางนี้คงจะทำให้มาชิโระขำไม่น้อยเพราะเธอเริ่มหัวเราะเบาๆ

 

ในตอนที่เราทั้งคู่กำลังพูดคุยกันไมก็ยืนมองเราทั้งคู่ด้วยรอยยิ้มขบขัน

 

“พี่ริวสุเกะกับพี่มาชิโระยังสนิทกันเหมือนเดิมเลยนะ พวกพี่จีบกันแบบนี้ตลอดเลยหรอ?”

 

“ยะ…ยัยบ้า! ไม่ได้จีบกันสักหน่อย! พี่แค่ถูกมาชิโระแกล้งเท่านั้นเอง”

 

“จริงหรอ~? แต่หนูว่ามันดูไม่เหมือนที่พี่บอกเลยนะ~?”

 

พอถูกไมเข้ามาแหย่ด้วยอีก ผมก็เริ่มรู้สึกอายมากขึ้นจนเกือบจะเป็นลมจากความร้อนของแสงแดดและความเขินอาย

 

“อะ…เอาเถอะ วันนี้มาทะเลเพื่อเล่นน้ำใช่ไหมล่ะ พี่ต้องรีบไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องเปลี่ยนเสื้อแล้ว แถวร้านขายของมีห้องเปลี่ยนเสื้อผ้ากับน้ำให้อาบด้วยนะ”

 

“อ๊ะ! พี่เขินนี่นา! พี่มาชิโระ พี่ชายเขินมากเลยล่ะ!”

 

“หุหุ พี่ก็คิดเหมือนไมจังเลย ริวสุเกะน่ารักสุดๆเลยอ่ะ”

 

“….ฉันจะเป็นลมของจริงแล้วนะเห้ย”

 

มาชิโระที่ขี้แกล้งทำให้ผมไม่สามารถแก้ต่างได้ ในขณะไมก็ยังคงสนุกกับการแกล้งผมอยู่ ทั้งคู่ดูจะอารมณ์ดีซะด้วยสิ

 

จากนั้น ผมก็พาทั้งสองคนเดินไปที่ร้านริมหาด

 

ร้านริมทะเลนี้สร้างขึ้นมาอย่างสวยงามและภายในนั้นกว้างขวาง

 

ที่ร้านมีอาหารหลากหลายชนิดขายและยังมีห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ห้องอาบน้ำ รวมถึงห้องแต่งตัวสำหรับผู้หญิงที่มีอุปกรณ์แต่งตัวสำหรับผู้หญิงอยู่ด้วย นอกจากนี้ยังมีตู้ล็อกเกอร์ให้เช่าที่สามารถเก็บของได้อย่างสะดวกสบาย

 

และที่สำคัญยังมีอุปกรณ์ให้เช่าด้วย เช่น ร่มชายหาดและเสื่อปูที่สามารถยืมได้ พอเราเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วก็สามารถมาเช่าได้

 

“มาชิโระ ช่วยดูแลไมหน่อยนะ ฉันจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าตัวเองบ้าง”

 

“อื้อ พอเปลี่ยนเสร็จแล้วเรามาเจอกันตรงนี้นะ”

 

“เย้! ในที่สุดหนูก็จะได้เห็นพี่มาชิโระในชุดว่ายน้ำแล้ว! หนูตื่นเต้นมากเลยค่า!”

 

มาชิโระพาไมที่ตื่นเต้นไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าผู้หญิง จากนั้นผมก็กำลังจะไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าผู้ชาย

 

แต่ตอนนั้นเอง――

 

“――เกะ….ชินโด ริวสุเกะ…?”

 

เสียงที่คุ้นเคยดังก้องเข้ามาในหูของผม ผมคิดว่าคงจะหูฝาดไปเอง

 

พอหันไปมองอย่างระมัดระวัง… ก็พบว่ามีเด็กหนุ่มคนหนึ่งมองมาที่ฉันด้วยสายตาที่เหมือนจะไม่เชื่อสิ่งที่เห็น

 

และเมื่อเห็นเขา ผมก็รู้สึกหน้าซีดทันที

 

เพราะคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือ… ตัวละครหลักในเรื่องนี้… ฟูเสะคาวะ ไรโตะ ไงล่ะ