เกิดใหม่เป็นตัวร้ายในซีรี่ส์รอมคอมทั้งที ก็ขอใช้ชีวิตวัยรุ่นกับนางเอกคนโปรดก็แล้วกัน (WN) - ตอนที่ 49 กลยุทธ์ใหม่

ตอนที่49 : กลยุทธ์ใหม่

 

“กลับมาแล้วคร้าบบー”

 

“ยินดีต้อนรับกลับนะ พี่ชาย! ตั้งแคมป์ในร่มกับพี่มาชิโระเป็นยังไงบ้างล่ะー?”

 

“สนุกมากเลย ไอตอนไฟดับเนี่ย ช่วยสร้างบรรยากาศได้ดีเลยล่ะ”

 

“งั้นก็ดีแล้ว ตอนแรกหนูก็แอบเป็นห่วงว่าจะเป็นยังไง แต่ถ้าพี่ชายสนุกก็โอเคแล้ว”

 

หลังจากใช้เวลาสบายๆกับมาชิโระตั้งแต่เช้า พอถึงตอนสายผมก็กลับมาบ้าน และไม น้องสาวของผมที่รออยู่ก็ออกมาต้อนรับหน้าประตู

 

ช่วงเช้าเราสองคนนอนกอดกันอยู่บนโซฟา ดูคลิปในมือถือของกันและกัน ใช้เวลาร่วมกันอย่างเรียบง่ายเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา

 

หลังจากผ่านช่วงเวลาสงบสุขนั้น มาชิโระดูเหมือนจะพอใจแล้ว เธอพูดด้วยรอยยิ้มสดใสว่า “ตอนบ่ายฉันจะจัดห้องแล้วก็ทำการบ้านช่วงปิดเทอมหน้าร้อนนะ ขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนกันนะ ริวสุเกะ!”

 

ถ้าการได้อยู่กับผมช่วยให้มาชิโระที่ขี้เหงารู้สึกดีขึ้นได้ ผมก็ดีใจมากเลยล่ะ ถ้าเห็นว่าเธอดูเหงาอีกเมื่อไหร่ ผมก็พร้อมจะไปหาเธอที่บ้านทันที

 

ที่สำคัญที่สุดคือการได้อยู่กับมาชิโระสองคนที่ทำให้ผมรู้สึกมีความสุขสุดๆ

 

หัวใจของผมรู้สึกอบอุ่นและสงบสุข ความน่ารักของมาชิโระที่คอยอ้อนก็ทำให้ผมหลงจนถอนตัวไม่ขึ้น

 

แต่สิ่งที่อาจจะเป็นปัญหาเดียวก็คือ ความไร้เดียงสาเกินไปของมาชิโระนี่แหละ

 

ด้วยความเป็นเพื่อนสมัยเด็ก ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับมาชิโระจึงใกล้ชิดกันมาก แน่นอนว่าก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่สมัยประถมแล้ว

 

ด้วยระยะห่างแค่นั้น ทำให้บางครั้งมาชิโระเผลอทำตัวยั่วผมโดยไม่รู้ตัว

(TL : เอ็งรู้ได้ไงว่านางไม่รู้ตัว ฮะ!?)

 

อย่างการมานั่งบนตักของผม โอบกอดจากด้านหลัง หรือเอาแก้มมาถูไถอย่างอ้อนๆ

 

มีหลายครั้งที่ผมต้องพยายามระงับความรู้สึกเอาไว้ เพราะมันเป็นเรื่องที่ใจเต้นแรงสุดๆ แต่เพราะมาชิโระที่ชอบอ้อนนั้นน่ารักมาก ผมเลยต้องยอมให้ทุกครั้ง

 

ผมคิดว่านั่นอาจเป็นเพราะเธอเชื่อใจผมในฐานะเพื่อนสมัยเด็ก แต่บางครั้งฉันก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเธอไม่ได้คิดว่าผมเป็นผู้ชายเลยรึเปล่า

 

ถึงอย่างนั้น ผมที่ไม่ค่อยเข้าใจเรื่องความรักระหว่างชายหญิงก็คงเดาไม่ได้ว่ามาชิโระคิดยังไงกับผมกันแน่

 

ตอนที่ผมถอดรองเท้าและครุ่นคิดอยู่ ไมก็เอียงหน้าเข้ามามองผมจนผมสังเกตเห็น

 

“มีอะไรเหรอไม? มีอะไรติดหน้าพี่อยู่รึไง?”

 

“เปล่าหรอก แค่คิดว่าพี่ชายเนี่ยโชคดีจังเลยนะ หนูเองก็อยากเล่นกับพี่มาชิโระเยอะๆบ้างอ่ะ”

 

“ไมชอบมาชิโระมากเลยนะ ดูจะติดเธอมากกว่าพี่ซะอีก”

 

“ก็เพราะพี่มาชิโระเป็นพี่สาวในอุดมคติของหนูไงล่ะ! ตั้งแต่เด็กเธอคอยดูแลหนูตลอด หนูเองก็ชอบพี่มาชิโระมากๆเลยด้วย”

 

“จริงสิ มาชิโระก็ชอบเอ็นดูเธอเหมือนน้องสาวตลอดเลยนี่นะ”

 

“ใช่ๆ แถมพี่มาชิโระซังยังตัวหอมนุ่มนิ่ม แล้วก็…หน้าอกใหญ่ด้วยอ่ะ! ฮ้า…อยากซบอกพี่มาชิโระแล้วนอนกลางวันจัง ถ้าหนูขอขอพี่มาชิโระจะให้ไหมนะ?”

(TL : ยัยน้องสาวนี่ก็อันตรายใช่เล่นนะ….)

 

“ความคิดของเธอมีแต่อะไรสกปรกๆจริง ไม…จะไปขอนอนซบอกมาชิโระเนี่ยนะ…”

 

ไมดูเหมือนจะไม่ได้ฟังที่ผมพูดเลย เธอมัวแต่ยิ้มจนแก้มปริเหมือนกำลังจินตนาการถึงการเล่นสนุกกับมาชิโระ

 

เอาจริงๆผมเข้าใจความรู้สึกนั้นดี เพราะผมเองก็อยากลองหลับซบลงบนหน้าอกนุ่มๆหอมๆเหมือนมาร์ชเมลโลว์ของมาชิโระดูบ้าง แต่ผมไม่มีความกล้าพอที่จะพูดออกมา และถ้าทำจริงๆก็คงโดนมาชิโระโกรธแหง

 

ผมคิดว่าบางทีน้องสาวของผมอาจจะเป็นพวกแปลกๆที่กล้าพูดเรื่องแบบนี้ง่ายๆ ระหว่างนั้นผมก็เก็บรองเท้าและเปิดประตูห้องนั่งเล่นเข้าไป ไมก็ตามผมเข้ามาด้วยเหมือนยังมีธุระอะไรสักอย่าง

 

พอผมเริ่มจัดเก็บของที่ใช้ในแคมป์เมื่อวาน ไมก็ยิ้มแป้นพลางเล่นมือถืออยู่ข้างๆ

 

“พี่ชาย คราวนี้จะไปทะเลกับพี่มาชิโระใช่ไหม?”

 

“ถูกต้อง ปีนี้พี่ตั้งใจว่าจะเที่ยวเล่นกับมาชิโระให้เต็มที่เลย”

 

“งั้นก็ต้องเตรียมตัวไปทะเลสินะ ชุดว่ายน้ำล่ะ? บอลชายหาด ห่วงยาง ผ้าขนหนู รองเท้าแตะ แล้วก็อย่าลืมครีมกันแดดด้วยนะ”

 

ไมพูดพลางเปิดแอปซื้อของออนไลน์บนมือถือขึ้นมาแล้วเริ่มค้นหาสินค้าที่จำเป็นสำหรับการไปเล่นน้ำทะเล

 

แต่ไม่รู้ทำไม ของที่แสดงบนหน้าจอนั้นกลับเป็นชุดว่ายน้ำผู้หญิงและของใช้สำหรับผู้หญิงทั้งนั้น

 

นี่มันอะไรกันเนี้ย?

 

สินค้าที่ไมเปิดดูทั้งหมดอย่างกับว่าเป็นของที่เธอจะเอาไว้ใช้เอง

 

ถ้าเธอดูแบบนี้ล่ะก็… หรือว่า…?

 

“นี่ ไม… หรือว่าเธอตั้งใจจะตามไปด้วย?”

 

“เอ๊ะ!?”

 

พอได้ยินผมพูด ไมก็หยุดนิ่งราวกับกำลังโดนหยุดเวลา จากนั้นเธอก็ค่อยๆหันมามองผมด้วยท่าทางที่กล้าๆกลัวๆ

 

“เอ่อ… มะ ไม่ได้หรอพี่?”

 

“ไม่ใช่ว่าไม่ได้หรอก แต่เธอบอกเองว่าช่วงปิดเทอมนี้ยุ่งกับชมรมนี่นา?”

 

ไมเป็นสมาชิกชมรมกรีฑาของโรงเรียนม.ต้น และช่วงปิดเทอมนี้เธอก็มีซ้อมทุกวัน เช้านี้ก็ยังไปวิ่งที่สนามกีฬาของโรงเรียนอยู่เลย

 

แน่นอนว่าตารางซ้อมนี้น่าจะยาวไปตลอดช่วงปิดเทอม เพราะมีการแข่งขันใกล้เข้ามาเธอเลยเคยพูดเองว่าต้องซ้อมหนักจนไม่มีเวลาว่าง

 

“แต่… แต่! เรื่องนี้สำคัญกว่าการแข่งอีก! หนูอยากเห็นชุดว่ายน้ำของพี่มาชิโระอ่ะ! อยากเห็นมากๆเลย!”

 

“ในหัวเธอ ชุดว่ายน้ำของมาชิโระสำคัญกว่าการแข่งอีกเหรอ…?”

 

“การไปทะเลก็นับเป็นการฝึกซ้อมที่ดีได้เหมือนกันนะ! หนูอยากไป! หนูอยากไปอ่ะ!”

 

ไมประสานมืออ้อนฉันด้วยดวงตาใสแจ๋วที่ดูเหมือนจะมีน้ำตาคลอเบ้า เธออ้อนผมอย่างสุดความสามารถจนบรรยากาศเริ่มกดดันขึ้นมา

 

และถ้าเป็นแบบนี้ ไมจะไม่มีวันยอมแพ้จนกว่าผมจะพยักหน้า ผมรู้ดีเพราะเรื่องแบบนี้เคยเกิดขึ้นมาแล้ว ถ้าปฏิเสธตอนนี้ เธอคงจะตามมางอแงทุกคืนจนผมไม่ได้นอนเลยแน่ๆ

 

“ก็ได้… งั้นฉันจะลองถามมาชิโระดูว่าให้เธอไปด้วยได้ไหม ถ้ายัยนั่นอนุญาตก็ไปได้”

 

“เย้! ขอบคุณนะ พี่ชาย!”

 

“อึ่ก…!”

 

ไมดีใจจนกระโดดเข้ามากอดผม

 

เธอระเบิดความดีใจออกมาในอ้อมแขนของผม แต่พอคิดว่าที่เธอสนุกขนาดนี้เพราะอยากเห็นมาชิโระในชุดว่ายน้ำ ผมก็รู้สึกขมขื่นนิดๆ

 

ผมถอนหายใจออกมาเบาๆแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา เปิดแอป RINE เพื่อส่งข้อความหามาชิโระ