เกิดใหม่เป็นตัวร้ายในซีรี่ส์รอมคอมทั้งที ก็ขอใช้ชีวิตวัยรุ่นกับนางเอกคนโปรดก็แล้วกัน (WN) - ตอนที่ 23 คาเฟ่
ตอนที่23 : คาเฟ่
ผมเดินเล่นอยู่แถวสถานีก่อนจะเจอคาเฟ่น่าสนใจอยู่ร้านหนึ่ง
ที่นั่นมีหน้าร้านที่สวยงามทันสมัย พอมองเข้าไปในร้านก็เห็นว่ามีลูกค้าเป็นผู้หญิงเยอะพอสมควร พอผมลองเสิร์ชชื่อร้านในมือถือดู ปรากฏว่ารีวิวก็ดีด้วย ยิ่งพอเห็นรูปอาหารที่คนอื่นรีวิวแล้วยิ่งน่ากินไปใหญ่
ด้วยประสบการณ์ตอนที่ตัวเองเคยทำงานพาร์ทไทม์ในร้านกาแฟเมื่อชาติที่แล้ว ทำให้ผมพอจะดูออกว่าร้านแบบนี้ต้องอร่อยแน่ๆ
“มาชิโระ ข้าวเที่ยงเอาเป็นร้านนี้ได้ไหม?”
“อื้อ ถ้าริวสุเกะโอเค จะร้านไหนก็ได้หมดแหละ”
“ดีล่ะ งั้นเข้าไปกันเถอะ”
ผมพามาชิโระเข้าไปในร้าน กลิ่นกาแฟหอมๆลอยอบอวนบางๆ เพลงแจ๊สที่ไพเราะ พนักงานที่ดูสะอาดสะอ้าน และลูกค้าในร้านก็ดูดี นั่นเป็นสิ่งยืนยันได้เลยว่าร้านนี้เจ๋งจริงๆ
ร้านนี้ปรับอุณหภูมิให้เหมาะกับผู้หญิง แสงไฟสลัวๆ บรรยากาศเงียบสงบ โต๊ะไม้ที่ให้ความอบอุ่นและโซฟานุ่มๆ
มาชิโระมองไปรอบๆร้านแล้วตาเป็นประกายราวกับดวงดาว
“หวา ยอดเลย บรรยากาศดีจัง ดูเป็นผู้ใหญ่แถมยังผ่อนคลายอีกอ่ะ”
“นั่นสินะ แถมยังมีรีวิวว่าอาหารอร่อยด้วยนะ”
“สมแล้วล่ะที่เป็นริวสุเกะ รู้จักร้านนี้ด้วยสินะ!”
“ก็ไม่เชิงว่ารู้จักหรอกนะ แต่พวกข้อมูลแบบนี้หาในเน็ตได้ง่ายนี่นา แล้วพอเห็นครั้งแรกก็รู้สึกว่าน่าสนใจดี”
“ริวสุเกะนี่พึ่งพาได้ตลอดเลยนะ ถึงปกติก็จะเข้าแต่ร้านครอบครัวหรือราเมงอะไรแบบนั้นก็เถอะ!”
“ก็นะ บางทีเปลี่ยนบ้างก็ไม่เลวนี่”
เมื่อผมตอบกลับไปด้วยท่าทางเรียบๆ มาชิโระก็หัวเราะอย่างไร้เดียงสาเหมือนกำลังล้อเลียนอยู่
จากนั้นเราทั้งคู่ก็เดินไปยังที่นั่งที่พนักงานพาไป เป็นโต๊ะที่ให้ความรู้สึกอบอุ่นเพราะเป็นไม้อย่างดีและมีโซฟานุ่มๆจัดไว้คู่กัน พวกเราจึงนั่งหันหน้าเข้าหากัน
มาชิโระดูมีความสุขมาก เธอเปิดเมนูขึ้นมาและเริ่มเลือกอาหารอย่างลังเลราวกับไม่รู้จะสั่งอะไรดี
“มาชิโระ เธอบอกว่าอยากกินคาเฟโอเล่เย็นๆไม่หรอ?”
“ตอนแรกก็คิดแบบนั้นแหละ แต่พอมาดูเมนูเครื่องดื่มแล้ว อันไหนก็ดูน่ากินไปหมดเลยอ่า…”
“งี้นี่เอง ก็มีให้เลือกตั้งขนาดนี้ จะเลือกไม่ถูกก็ไม่แปลกหรอก”
“แล้วริวสุเกะอยากดื่มอะไรล่ะ? บอกมาเป็นแนวทางหน่อยสิ”
“อืม ฉันว่าจะเอากาแฟธรรมดานี่แหละ พอเข้ามาในร้านก็ได้กลิ่นหอมของเมล็ดกาแฟใช่มั้ยล่ะ? ฉันก็เลยอยากลองดูน่ะ”
“ร้อนหรือเย็นล่ะ?”
“แบบร้อนล่ะมั้ง? ถึงอากาศจะไม่ได้หนาวก็เถอะ แต่ฉันอยากกินอะไรอุ่นๆบ้าง”
“เข้าใจล่ะ! งั้นเอาแบบเดียวกันเป๊ะๆเลย!”
“จะดีหรอ? เธออยากดื่มอะไรเย็นๆไม่ใช่รึไง?”
“ตอนอยู่ข้างนอกมันร้อนนี่นา ก็เลยคิดว่าพอเข้าร้านจะสั่งอะไรเย็นๆสักอย่าง แต่เพราะที่นี่มันเย็นสบาย ฉันเลยคิดว่าของอุ่นๆก็ได้อ่ะ”
“ถ้าอยากได้อะไรอุ่นๆฉันมีแนะนำให้นะ เมื่อกี้ตอนเช็ครีวิวร้านก็ไปเจอมาพอดี”
“อืมม? อันไหนหรอ?”
“ลาเต้อาร์ตน่ะ ลองดูสิ หน้าถัดไปจากที่มาชิโระกำลังดูอยู่ไง มีรูปอยู่ใช่ไหม?”
“หวา~ จริงด้วย น่ารักสุดๆเลย!”
แววตาของมาชิโระเป็นประกาย เมื่อเห็นลาเต้อาร์ตรูปแมวน้อยน่ารักที่ฟองนมนุ่มฟูขึ้นมาเป็นรูปแมว และมีการวาดหน้าน้องแมวด้วยกาแฟด้านบนด้วย
“แค่ดูรูปก็มีความสุขซะขนาดนี้ ถ้าสั่งจริงจะดีใจขนาดไหนเนี่ย?”
“มะ ไม่รู้สิ แต่คงจะสุดยอดมากแน่เลย… เอ๊ะ ริวสุเกะคิดว่าถ้าเราสั่งลาเต้แบบนี้ เราจะได้หน้าเหมือนกันไหม?”
“อา นี่เป็นหนึ่งในเมนูของร้านเองนะ ไม่ใช่แค่แมวหรอก ยังมีรูปสัตว์อื่นๆอย่างน้องหมาด้วย ว่าแต่ มาชิโระชอบแบบไหนล่ะ?”
“ฉันอยากได้น้องตัวที่อยู่ในรูปนี่แหละ ฉันชอบแมวมากเลยนะ!”
“จะว่าไป มาชิโระชอบแมวมากเลยนี่นะ”
“อื้อ รู้จัก ‘ชิโรเบ้’ แมวสีขาวที่ชอบมาหาฉันที่อพาร์ทเมนต์ใช่ไหม? มันน่ารักมากเลยนะ ตัวขาวนุ่ม ขนสวย แล้วฉลาดด้วยนะ แค่พูดถึงชิโรเบ้ก็อยากเจอซะแล้วสิ…”
“อ๋าา เหมือนจะนึกออกแล้ว ทีเป็นแมวของห้องอื่นใช่มั้ย? ที่ตัวขาวๆขนฟูๆน่ะ”
“ใช่ๆ เป็นแมวของบ้านคุณทาบาตะที่อยู่ใกล้ๆนี่แหละ ชื่อชิโรเบ้ ฉลาดมากเลย แถมชอบหนีออกไปเดินเล่นนอกตอนเจ้าของลืมล็อกประตูด้วยแหละ”
“ก็แปลว่าเธอจะไม่ได้เจอชิโรเบ้ทุกวันสินะ งั้นคราวหน้าไปคาเฟ่แมวกันไหม? ที่นั่นจะอนุญาตให้ลูบแมวได้เต็มที่เลยนะ”
“จริงเหรอ? ไปสิ! ไปแน่นอน!! สัญญาแล้วนะ!”
พอได้ยินคำว่า “คาเฟ่แมว” มาชิโระก็ลุกพรวดขึ้นด้วยความตื่นเต้น ดวงตาสีฟ้าเป็นประกายระยิบระยับ ราวกับกำลังจินตนาการถึงภาพตัวเองที่ล้อมรอบไปด้วยแมวอย่างมีความสุข
มาชิโระที่เป็นถึงสาวสวย ถูกห้อมรอบไปด้วยแมวน่ารักๆงั้นเหรอ นี่มันสวรรค์ชัดๆ แค่คิดก็รู้สึกตื่นเต้นไปด้วยแล้ว
แต่ว่า… ตัวร้ายอย่างผมกับคาเฟ่แมวนี่มันไม่เข้ากันเลยนะ (คงโดนแมวขู่จนทำอะไรไม่ถูกแหงเลย) คงต้องรอไปอีกสักพักกว่าจะได้ไปล่ะนะ
หลังจากคุยเรื่อยเปื่อยกันเสร็จ เราก็เรียกพนักงานมาสั่งอาหารกัน
มาชิโระสั่งลาเต้อาร์ตเหมือนที่เราคุยกันเมื่อกี้ ส่วนผมก็สั่งกาแฟร้อนธรรมดา
ไม่นานหลังจากกาแฟของผมมาเสิร์ฟ พนักงานก็เดินมาอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้ลายบนลาเต้อาร์ตเสียหาย
พนักงานวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะอย่างช้าๆ บนแก้วนั่น มีภาพแมวขาวน่ารักที่ทำจากฟองนม และรอบๆตัวแมวก็มีลวดลายเป็นภาพไอน้ำจากกาแฟที่วาดไว้อย่างประณีต
“หวาา…..ยอดเลย”
“น่ารักกว่าที่เห็นในรูปอีกแฮะ น่าทึ่งชะมัด”
“อะ อื้อ… ฉันรู้สึกประทับใจจริงๆนะ อ๊ะ นึกออกแล้ว เดี๋ยวเอาภาพไปลงสตอรี่ดีกว่า!”
มาชิโระหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมา เธอเริ่มถ่ายรูปลาเต้อาร์ตจากหลายๆมุมแล้วโพสต์ลงโซเชียลทันที
มาชิโระพิมพ์ข้อความลงไปพร้อมกับรอยยิ้มสดใสที่ปรากฎขึ้นบนหน้า ผมมองดูเธอแล้วรู้สึกอบอุ่นพลางจิบกาแฟไปด้วย
กาแฟแก้วนี้อร่อยมากจริงๆแฮะ รสขมและเปรี้ยวผสมกันอย่างลงตัว ดื่มง่ายสุดๆ เมล็ดกาแฟที่ใช้คงจะคุณภาพดีไม่น้อย ร้านกาแฟที่ผมเคยทำงานในชาติก่อนก็ใช้เมล็ดคุณภาพสูงเหมือนกัน แต่ร้านนี้ก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ากันเลย
ระหว่างที่ผมกำลังดื่มกาแฟอย่างเพลิดเพลิน มาชิโระที่พึ่งโพสต์รูปลงโซเชียลเสร็จก็เงยหน้าขึ้นจากสมาร์ทโฟน จากนั้นเธอก็ส่งยิ้มไร้เดียงสาแบบประจำของเธอพร้อมเสียงหัวเราะ “นิฮิฮิ” มาให้ผม
“ขอบคุณนะริวสุเกะ! ฉันไม่ได้สนุกแบบนี้มานานแล้วล่ะ!”
“ดีแล้วที่เธอสนุก แต่วันนี้ยังไม่จบแค่นี้หรอกนะ เตรียมตัวไว้ให้ดีล่ะ”
“แน่นอนสิ! วันนี้เรามาเที่ยวเล่นให้เต็มที่กันเถอะ!”
YOU MAY ALSO LIKE
