< < 79 > >

แผนการณ์บุกประสาทนั้นง่ายๆ ตามที่คุยกันไว้คือเอเธอร์หาทางเข้าไปในประสาท หาจุดที่สามารถทะลวงจากข้างล่างขึ้นมาข้างบนให้พวกผม จากนั้นพวกผมที่เป็นฝ่ายบุกจะทะลวงพื้นขึ้นไปบุกต่อ

ฝ่ายบุกมี ผม ยูจิ และเรย์ เพราะผมกับยูจิมีวิญญาณระดับเทพจึงมีประโยชน์ในการรับมือกับหนิง ส่วนเรย์ก็เอามาช่วยดูหลังให้ยูจิ

ข้างล่างพื้นดินเองก็มีฝ่ายซัพพอร์ตอย่าง เคียวยะและเบลลามี

ตอนนี้พวกเราใช้เวทมนตร์สื่อสารระยะไกลที่เอเธอร์รู้จักในการสนทนากัน เคียวยะจะยืนตาของพวกเราทุกคนใช้และช่วยวิเคราะห์สถานการณ์ให้ด้วยดวงตามหาปราชญ์ ทำอย่างนี้จะเป็นประโยชน์มากเคียวยะเลยอยู่ฝ่ายซัพพอร์ต

เบลลามีเองก็มีพลังการรักษาเหมือนรีเซ็ตร่างกายได้หนึ่งครั้งต่อวัน ถ้ามีใครบาดเจ็บก็เป็นหน้าที่ของเบลลามีฝ่ายซัพพอร์ต

สุดท้ายในกลุ่มคือเอเธอร์ หน้าที่ของเขาคือดูแลความปลอดภัยของฝ่ายซัพพอร์ตพลางเรียกทหารให้มาทางตัวเองให้มากที่สุด แน่นอนหน้าที่จะเปลี่ยนไปตามสถานการณ์ ถ้าเกิดพวกผมไปจะเอ๊กับคาลอสเข้าเอเธอร์จะรีบมาช่วยทันที หรือพวกผมคนใดคนหนึ่งบาดเจ็บหนักก็จะรีบเอาไปส่งให้เบลลามีรักษา

ถ้าแผนการณ์ล้มเหลว เอเธอร์ก็จะมาดึงตัวพวกผมทุกคนถอยกลับ

บอกว่าเป็นตัวแบกของแผนยังได้เลยเอเธอร์น่ะ

ถ้าไม่มีเค้า ผมคิดว่าพวกเราคงไม่สามารถเข้ามาในประสาทได้หรอก

ยังไงก็ช่าง ตอนนี้จำเป็นต้องคิดแต่เรื่องหน้าที่ตัวเอง—-ผมวิ่งไปตามทาง ไม่มีทหารเลยสักคนเพราะเอเธอร์ดึงความสนใจทั้งหมดไป ทหารที่วิ่งผ่านก็ไม่มีเวลามาใส่ใจผม

ถือว่าเป็นโอกาสที่ดี

ยูจิและเรย์วิ่งตามผมมาติดๆ ตอนนี้พวกเราไม่ได้คุยอะไนกันสักคำเดียว เพราะคุยเรื่องแผนทั้งหมดไว้แล้ว แม้แต่แรงกระเพรือมปากก็ควรเก็บไว้เป็นพลังงานฉุกเฉิน

พวกเราวิ่งกันได้ไม่นานก็เจอเข้ากับปัญหา

เกราะสีเงินแวววับ มีผ้าสีแดงตัดบ้างตามตัว ร่างใหญ่และสูง ไม่เห็นใบหน้าเพราะตอนนี้สวมหมวกเหล็กสีเงินไว้อยู่

ผมจำรูปลักษณ์ของเกราะนี้ได้ดี เกราะที่อาจจะแข็งแกร่งที่สุดบนโลก เกราะของราชาอัศวิน ’อิจิส’

ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ไม่เคยมีใครสามารถสร้างรอยแผลให้เกราะอิจิสอันนั้นได้เลย เคยคิดเล่นๆว่าถ้าต้องการผมสามารถฆ่าคนที่อยู่ภายในเกราะได้ มีโอกาสเป็นไปได้ แต่การทำลายเกราะอิจิสให้พังไปด้วยมันเป็นไปไม่ได้

บนโลกนี้ คนที่ผมคิดว่าทำลายมันได้คงมีแค่จอมมารเท่านั้น ซึ่งไม่ใช่ตัวตนที่คนในยุคปัจจุบันจะทัดเทียมได้ อย่างเอเธอร์ผมก็ไม่คิดว่าจะทำลายเกราะอิจิสได้ ต่อให้เอเธอร์จะแข็งแกร่งแค่ไหนแต่เขาก็มีข้อจำกัดเรื่องมานาที่น้อยนิดอยู่

 ยังไงก็ช่าง ถ้าคาลอสมาก็แค่ทำตามแผน

“โชคดีล่ะ” ผมอวยพรให้สองคนข้างๆ

ผมวิ่งผ่านคาลอสไป ใช้ตัดมิติเร่งการเคลื่อนที่ด้วย แน่นอนว่าไม่มีทางโดนเมิน คาลอสดึงดาบมาและเหวี่ยงสุดแรง ทำทั้งหมดโดยไม่พูดอะไร ลงมือปิดชีพผมโดยไม่บอกสักคำ 

ด้วยทักษะการก้าวเท้าของคาลอส ทำให้เขาย่นระยะมาหาผมได้มาก แม้ผมจะออกวิ่งหรือใช้ตัดมิติช่วยวิ่งผ่าน ดาบของคาลอสมันสามารถสะบั้นตัวผมขาดสองท่อนได้ถ้าโดนจังๆ

เพียงจังหวะเดียว คาลอสก็มีโอกาสฆ่าผมแล้ว ทุกการออกดาบคือจังหวะฆ่าคนดีๆนี่เอง นั่นแหละผู้ที่ได้รับเลือกให้สวมใส่เกราะราชาอัศวิน ตัวเขาในฐานะนักดาบเดิมทีก็แข็งแกร่งเกินพวกนักดาบขั้นบรรลุด้วยกันโขแล้ว ยิ่งมีเกราะราชาอัศวิน และถือครองดาบที่จะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆเมื่อเหวี่ยง มันยิ่งช่วยให้คาลอสมีขีดจำกัดพลังเกินขอบเขตุมนุษย์

ปฎิเสธไม่ได้ว่าในยุคปัจจุบัน คาลอสคือหนึ่งในผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่มนุษย์จะไปถึงได้

ถึงกระนั้นผมก็เมินดาบที่แสนอันตรายของคาลอส—เพราะมันอยู่ในแผนแล้ว

แขนสีฟ้าพุ่งมาหักล้างวิทีดาบของคาลอสให้ไปผิดทางกับที่เหวี่ยงไป

ยูจิพุ่งออกมา ใช้มือที่อยู่ข้างขวาอัดเวทมนตร์ไว้และซัดเข้าที่ลิ้นปี่ และไม่สามารถสร้างความเสียหายให้คาลอสได้แม้แต่จะเขยื้อน ที่สำคัญคาลอสยังจงใจรับไว้ด้วยเพื่อที่จะฆ่ายูจิทิ้ง

คาลอสยกดาบขึ้นฟ้าและเหวี่ยงลงมา—เรย์พุ่งมาเตะยูจิออกจากระยะดาบ และทิ่มดาบหวังจะใช้จุดเผยผิวบนเกราะ 

คาลอสสะบัดแขนหลบ เตะเรย์จนกระเด็นและเหวี่ยงดาบใส่ยูจิ

การเคลื่อนไหวคาเดาได้ง่าย แต่ไม่สามารถป้องกันไว้ได้ เพราะความเสียหายมันมหาศาล จึงทำได้แค่หลบหลีกโดยการใช้หักล้างเบี่ยงวิทีดาบ

ยูจิเพ่งสมาธิเพื่อรับมือคาลอสทุกๆทาง 

เมื่อเห็นท่าทางเช่นนั้นคาลอสก็แอบหัวเราะขึ้นจมูก

“แข็งแกร่งขึ้นผิดหูผิดตาเลย”

คาลอสกล่าวอย่างแปลกใจ ผมเองก็แอบตกใจนิดหน่อยที่ยูจิยกระดับตัวเองขึ้นมาอยู่ในจุดที่พอถ่วงเวลาคาลอสไว้ได้

ยูจิพัฒนาได้เร็วจนน่าขนลุก น่าสยองเลยล่ะ

การต่อสู้ครั้งนี้ ยูจิจะใช้หักล้างช่วย และมีเรย์คอยช่วยเวลาไม่สามารถหลบได้ทัน กลับกันยูจิก็ใช้หักล้างช่วยเรย์ด้วยเหมือนกัน ทั้งยังมีดวงตามหาปราชญ์ของเคียวยะช่วยจากเบื้องหลังอีก 

ทั้งหมดทำให้พอรับมือคาลอสไหว

ถ้าช่วงแรกเริ่ม คงหายห่วงไปได้สักพัก แต่ระหว่างออกดาบ ดาบของคาลอสจะเร็วและแรงขึ้นเรื่อยๆ แต่แค่นิดเดียวก็ดี หน้าที่ของทั้งสองคือถ่วงเวลาคาลอสไว้อยู่แล้ว 

แผนคือรอให้เอเธอร์มารับช่วงต่อ

ผมเชื่อทั้งสอง คิดว่าทำไหวแน่ๆจึงวิ่งออกไปสุดแรงเกิด เพื่อไปช่วยหนิง เพราะผมก็คือตัวหลักในการช่วยหนิง

ต้องทำทั้งหมดให้เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้

 

****

ฉันคืออัจฉริยะ ตั้งแต่กำเนิด เป็นอัจฉริยะโดนกำเนิดใครๆก็ว่าอย่างนั้น แม้จะเป็นผู้หญิงแต่ก็มีร่างกายที่ดีกว่าพวกผู้ชายมาก

ตั้งแต่เด็กฉันก็จับดาบแล้ว ลองเหวี่ยงๆดูสักพักตอนอายุราวๆ 8ขวบ ก็ขึ้นเป็นนักดาบขั้นสูงซะแล้ว เป็นได้เร็วสุดในประวัติศาสตร์ของวงศ์ตระกูลอัศวิน ซึ่งก็ไม่ค่อยน่าภูมิใจสักเท่าไหร่

ต่อมาฉันจึงรู้ว่าตัวเองเป็นคนจากอาณาจักรฟัฟนิร์ และเกิดในตระกูลอัศวินชั้นสูง

ตั้งแต่เกิดฉันก็มีชะตาต้องเป็นอัศวินของอาณาจักรฟัฟนิร์แล้ว ซึ่งก็ไม่ได้อะไร จะยังไงก็ช่าง

ฉันพยายามฝึกฝนด้วยความรู้สึกที่ว่าจะทำอะไรก็ช่าง ตอนอายุ 12 ปีก็ขึ้นเป็นนักดาบขั้นบรรลุได้แล้ว ในตระกูลไม่มีใครที่แกร่งกว่าฉัน ฉันจึงเบื่อหน่ายและไปฝึกอาวุธประเภทอื่นหลากหลาย ไม่นานก็ไปได้ถึงขั้นสูงของแต่ล่ะอาวุธ

น่าเบื่อ ต่อให้พัฒนาไปถึงจุดสูงในแต่ล่ะอาวุธ แต่ก็ยังมีขีดจำกัดของมนุษย์อยู่ เป็นขีดจำกัดทางร่างกายซึ่งไม่สามารถก้าวข้ามได้ ฉันเก่งจนชนกับขีดจำกัดได้เร็วเกินเลยเริ่มเบื่อกับชีวิต—พอคิดอย่างนั้น ทันใดนั้นฉันก็ได้พบกับหอก เห็นอัศวินกระจอกคนหนึ่งกำลังฝึกหอกกันอย่างเอาเป็นเอาตาย ด้วยความสนใจ ตัวฉันผู้มากพรสวรรค์จึงขอยืมหอกใช้ฝึก และ-

-ทันทีที่จับมันฉันก็สัมผัสได้ถึงคำว่า ‘จุดสูงสุดของโลก’　

ฉันรู้ได้ทันทีว่าถ้าฉันมีอาวุธประเภทนี้ ถ้าฉันได้จับหอก ต่อให้ใครหน้าไหนฉันก็สามารถเอาชนะได้ ต่อให้มีขีดจำกัดของมนุษย์อยู่มากมาย แต่ไม่มีสิ่งใดที่จะต้านทานหอกที่ฉันเป็นคนจับได้

ฉันเอาชนะอัศวินกระจอกทั้งสอง และใช้หอกเป็นอาวุธหลักตั้งแต่เด็ก

ข้ามการเรียนที่วิทยาลัยเวทมนตร์และเข้าหน่วยอัศวินทันที เพียงไม่นานก็ไต่เต้ามาถึงตำแหน่งรองหัวหน้าอัศวินประจำหน่วยได้แล้ว

ทำทั้งหมดได้ทั้งๆที่อายุแค่ 17 ปี เท่านั้น ฉันกลายเป็นมือหอกอันดับต้นๆของอาณาจักรซะแล้ว และมีอัตราการเติบโตยิ่งกว่านี้ในอนาคต

หึๆ จะขึ้นเป็นเบอร์หนึ่งของโลกด้วยหอกให้ดู

ฉันฝึกฝนอย่างหนักทุกวัน และทำงานคุ้มครองประสาทลอยฟ้า ‘เทล่าเทล’ วันนี้เองก็เหมือนกับทุกวัน เพียงแต่จู่ๆก็มีสัญญาณเตือนเรียกกำลังเสริม คงจะโดนบุกประสาทล่ะมั้ง

มีแต่พวกโง่เท่านั้นแหละที่กล้าบุกเทล่าเทล

ฉันหัวเราะขึ้นจมูก หยิบหอกขึ้นมาควงสักสามรอบและก้าวเท้าไปตามสัญญาณเตือน

ระหว่างที่กำลังเดิน ฉันก็ได้พบกับผู้บุกรุกเข้า แต่ไมได้อยู่ตรงจุดเรียกรวมพล

เป็นเด็กที่อายุพอๆกัน ผมสีเหลืองและมีดวงตาสีแดงเข้มเป็นเอกลักษณ์

ร่างกายค่อนข้างแข็งแรง น่าจะแกร่งเอาเรื่องแต่ไม่เท่าฉันคนนี้ และจากที่ดูการแต่งตัวก็–ผู้บุกรุกชัดๆ

หมอนั่นวิ่งมา ไม่ได้ชายตามองฉันด้วยซ้ำ

กล้าหยามกันได้

ฉันหยิบหอกขึ้นมาแทงใส่ทันที

การต่อสู้จบลงในคราเดียว คิดอย่างนั้นแท้ๆ ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันมันเป็นอย่างนั้นแท้ๆ แต่—-ไอ้บ้านั่นมันหลบหอกของฉันคนนี้ได้ ฉันที่จะใช้หอกไปสู่จุดสูงสุดของโลก

แรกเริ่มฉันตกใจ ดึงหอกมาสะบัดและโจมตีใส่รั่วๆ ใช้การทิ่มแทงอย่างรวดเร็ว แม้แต่หัวหน้าหน่วยถ้าวัดแค่ฝีมือก็ชนะฉันไม่ไหว

แต่ทั้งหมดถูกหลบไว้ได้ ด้วยเวทมนตร์แปลกๆที่สร้างฟิลด์บนพื้นดิน

เวทย์อะไรว่ะเนี่ย!!

ได้ยินแค่เสียงปากหมอนั่นที่พูดเบาหวิวว่า [เอิร์ธฟิลด์]

จากความตกใจเริ่มเปลี่ยนมาเป็นความกลัว ไม่ได้กลัวอีกฝ่าย แต่กลัวในความไร้พลังของตัวเองที่โดนอีกฝ่ายที่อายุพอกัน หลบท่าที่ฉันมั่นอกมั่นใจได้ง่ายๆ

อยากจะร้องไห้ ถ้าไม่ใช่สถานการณ์คอบาดขาดตาย ฉันนั่งร้องไห้กอดหอกข้างกายไปแล้ว

ฉันรีบหันหลังกลับไปและโดนต่อยเข้าที่ปลายคางจนได้แต่ลงไปนอนกองกับพื้น

ถ้าอีกฝ่ายจะฆ่า แค่ใช้เวทมนตร์ใส่ตัวให้ฉันตายก็พอแล้ว แต่ไม่ทัน หมายความว่าโดนอ่อนให้ ทั้งๆที่เป็นผู้

สติสัมปชัญญะค่อยๆหาย แต่ยังเห็นหน้าของคนที่ทำให้ฉันเสียหน้าได้ขนาดนี้ได้อยู่

ผมสีเหลือง ดวงตาดุดัน ร่างกายแข็งแกร่ง ตัวสูงเกินมาตรฐาน ..เพียงชั่วเดียว ความรู้สึกที่เหนือกว่าก็โดนถมทับด้วยเวทมนตร์แปลกๆ จนตอนนี้ฉันรู้สึกว่าหมอนั่นแข็งแกร่งจนน่ากลัว

พอชนะฉันได้ก็ได้สบตากันครั้งแรก

ดวงตาดูดุดันนั่นทำให้ฉันรู้สึกใจฝ่อขึ้นมา

“อะไรกัน..อายุน้อยจริงนะ”

หมอนั่นพึมพำแบบนั้น แต่พูดจบก็หมดความสนใจและวิ่งตามทางไปต่อ

ไม่ได้สนใจฉันที่แข็งแกร่งขนาดนี้ ทำเหมือนพลังของฉันเป็นเรื่องปกติเหมือนกับที่เอาชนะฉันได้ง่ายๆ

นั่นสินะ มันก็เรื่องปกติจริงๆนี่นา พอคิดแล้วชนะฉันได้อย่างง่ายดาย อายุเท่ากันแท้ๆ ..เรื่องปกติเหรอว่ะ ชนะฉันเลยนะ ฉันคนนี้เชียวนะ อย่ามาทำเหมือนฉันเป็นคนปกตินะ

..เจ็บใจนัก

ฉันได้แต่กำหอกและนอนน้ำตาร่วง

 

****

 วิทีดาบแหวกว่ายอากาศไปมาหลายต่อหลายครั้ง ทุกครั้งเป็นการโจมตีที่มากพอจะฆ่าคนให้ตายในอึกใจเดียว

ยูจิและเรย์ต่างหลบดาบของคาลอสอย่างเอาเป็นเอาตาย หลายครั้งที่หวุดวิดจะโดนปริดชีวิต แต่ยังสามารถรับมือได้อยู่จนถึงปัจจุบันนี้น่ะนะ

ดาบของคาลอสแรงขึ้นและเร็วขึ้น กลายเป็นดาบที่จะทรงพลังขึ้นเรื่อยๆเมื่อได้เหวี่ยง แต่ไม่ใช่แค่เพราะพลังจากตัวดาบ ทักษะของผู้ใช้เองก็มีผลมาก เมื่อดาบแรงและเร็วขึ้น การจับหรือการปล่อยท่าโจมตีก็เปลี่ยนไปด้วยตลอด เรื่องระยะ เรื่องความรุนแรง หลายๆปัจจัยเพิ่มเข้ามา บีบบังคับให้ตัวผู้ใช้ใช้ได้ยากขึ้นแลกกับแรงดาบ

ทว่า ตัวดาบและทักษะยังคงเดิม ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนไปเลย ยังโจมตีได้อย่างมั่นคงเหมือนทุกที ทั้งๆที่ตัวผู้ใช้ควรมีข้อจำกัดในการใช้งานมากขึ้น แต่กลับเหมือนเดิม

นั่นแหละที่ช่วยบอกความแข็งแกร่งของคาลอสได้ดี—ไม่ใช่แค่ดาบหรือเกราะที่ทรงพลัง คาลอสยังเป็นผู้ถือครองที่คู่ควร เป็นคนที่มีคุณสมบัติทำให้ดาบเล่มนี้ไม่มีข้อจำกัดการใช้งานได้

และจากที่พวกยูจิพอจะรับมือได้ ทุกครั้งที่ได้แลกจังหวะต่อสู้ คาลอสก็ได้เร่งขีดจำกัดตัวเองและทำให้การต่อสู้ขาดลอย

เรย์ถูกคาลอสใช้แรงดาบซัดจนกระเด็น ยูจิถูกคาลอสใช้ปัจจัยอื่นนอกจากดาบเล่นงานจนหักล้างใช้ไม่ทัน และกลิ้งไปมากับพื้นหลายครั้ง และมีแนวโน้มว่าจะไม่จบแค่กลิ้งไปมาต่อจากนี้

“ยูจิ!”

เรย์ผละยูจิออกจากระยะดาบเหมือนหลายๆรอบ แต่ครั้งนี้กลายเป็นว่าเรย์ได้แผนถากๆแทน

“อึก!”

แต่แผลถากๆก็กระจายขึ้นเป็นแผลขนาดใหญ่บริเวณแขนข้างที่ถนัด จากแผลที่ควรถากๆจะกลายเป็นแผลขนาดใหญ่ นี่คือตัวอย่างพลังของดาบของคาลอส 

“คุณเรย์!!—อุ้ก!!!”

ยูจิถูกคาลอสใช้แขนอัดเข้าที่ท้องและดันให้ลอยขึ้นฟ้า พร้อมกับยกดาบยักษ์ตัวเองกวาดขึ้นฟ้า

ยูจิใช้หักล้างใส่ร่างตัวเองให้หลบได้สิวเสียด คาลอสก้าวเท้าเหวี่ยงดาบใส่ซ้ำ และเป็นอันดีในการปิดฉากยูจิที่เป็นแค่เป้านิ่ง

แน่นอนว่ายูจิไม่ยอมเตรียมการใช้ตัดมิติ แต่ ..ร่างของยูจิลอยไปจนไม่เห็นวิทีดาบของคาลอส ยูจิเลยใช้การจับจังหวะเอา

“ฮึย..!”

ได้ยินเสียงคาลอสแล้ว แต่ก็ยังไม่ป้องกันเพราะไม่ได้ยินเสียงดาบแหวกอากาศของคาลอส

และนั่นที่ทำให้ยูจิพลาด

“..เอ๊ะ”

ไม่ว่าจะรอนานแค่ไหน แต่ก็ไม่มีเสียงแหวกอากาศอะไรทั้งนั้น รู้ตัวอีกทีร่างของยูจิก็โดนฟันจนแหว่งเสียก่อน

ยูจิหน้าเหวอและนอนมองคาลอสจากพื้น เรย์หน้าซีดและวิ่งเข้าใส่คาลอสสุดแรง

“นี่แก———–”

คาลอสเหวี่ยงดาบมา เรย์หลบ และเรย์โดนคาลอสย่นระยะเข้าไปแทงเข่า

“อึก!!!” 

ร่างของเรย์ลอยขึ้นฟ้าคาลอสจับเหวี่ยงกระแทกพื้น

จากนี้ก็ควรจะใช้ดาบแทงเรย์เป็นการปิดฉาก แต่

“จะไว้ชีวิตแกล่ะกัน ลูกชายจากบ้านคามาเลีย”

คาลอสรู้จักตระกูลของเรย์จึงเลือกใช้วิธีไม่ถึงตาย และลุกขึ้นเดินมาทางยูจิแทน

ร่างของยูจิแหลกจากดาบที่ไร้เสียงของคาลอส นี่ว่าไม่น่าเชื่อแล้ว แต่ไม่น่าเชื่อกว่าคือร่างกายของยูจิสามารถกลับมามีเนื้อหนังได้เหมือนเดิม

พลังปริศนาของยูจิ การรักษาตัวขั้นสูง ตั้งแต่คราวสู้กับการ์ปที่ยูจิควรจะตายแต่กลับรอดชีวิตได้แล้ว

คาลอสหรี่ตาลงด้วยความรู้สึกสงสัย

“เป็นพลังการฟื้นฟูที่ไม่น่าเชื่อว่ามาจากมนุษย์”

“ผมไม่รู้เหมือนกันครับ..การลงดาบเมื่อตะกี้”

“เทคนิคดาบไร้เสียง เป็นแค่หนึ่งในวิชาดาบเท่านั้น”

ตอบคำถามจบ คาลอสก็ยกดาบขึ้นมาและแทง——-ทว่าดาบของคาลอสก็ถูกหยุดไว้ได้ด้วยมือเปล่าๆ

ชายชุดสูทสีขาวปรากฏตัวออกมารับดาบของคาลอสเอาไว้

เอเธอร์นั่นเอง

“คะ คุณเอเธอร์”

“มาสักที!”

ยูจิโพล่งชื่อเอเธอร์มาด้วยรอยยิ้ม เรย์เองก็แอบดีใจที่เห็นเอเธอร์มาแล้ว คาลอสพอเดาเรื่องราวทั้งหมดได้ไม่ยากจึงคุยกับเอเธอร์ด้วยน้ำเสียงที่ขุ่นๆ

“ทำตัวได้ไร้เหตุผลตลอดเลยนะแกน่ะ”

“ผมมีเหตุผลของผมแหละครับ”

คาลอสดึงดาบกลับมาและเหวี่ยงดาบใส่ไม่ยั้ง เอเธอร์ใช้มือเปล่าตอบโต้ดาบของคาลอส เป็นสิบเป็นร้อยครั้ง การแลกดาบและหมัดไปมาของทั้งสองทำให้ผุดไอร้อนขึ้นรอบๆตัวทั้งสอง

ทำขนาดนั้นแล้วเอเธอร์ยังว่างพอหันหน้า แบบหันหน้ามาจริงเพื่อคุยกับยูจิได้อีก

“รีบไปเถอะครับ”

“อะ ..อื้อ!”

ยูจิลุกขึ้นและวิ่งไปดึงเรย์มาด้วย และทั้งสองก็วิ่งไปสมทบกับเรเซอร์

คาลอสผละตัวออกจากเอเธอร์ และจะวิ่งตามหลังพวกยูจิไป แต่ก็โดนเอเธอร์ต่อยไปชนกับกำแพง และใช้เวทมนตร์สายฟ้ากดเอเธอร์คากำแพง กะจะให้สายฟ้าทำให้ร่างกายเอเธอร์เคลื่อนไหวลำบาก

ปรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!! สายฟ้าเสียดสีกับเกราะอีจิสจนส่งเสียงน่ารำคาญออกมา

ทำได้ไม่กี่วิ คาลอสก็ตบมือของเอเธอร์ออก และเอาหัวชนหัวใส่เอเธอร์—สติเอเธอร์วูบไปชั่วขณะ ควรตายแต่ทำได้แค่วูบ

“หัวแข็งดีนะครับ”

ถึงจะวูบแต่ก็คุยได้ปกติ เป็นความประหลาดอย่างหนึ่งของเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้

คาลอสอาศัยจังหวะนั้นใช้ดาบฟาดเข้ากลางตัวจนเอเธอร์ปลิวทะลุกำแพงลงไปข้างใต้ประสาทลอยฟ้า

เกิดรูโบ๋รูปคนบริเวณใต้ประสาทขึ้น แต่ก็คุ้มค่ากับการส่งเอเธอร์ลงไปจากประสาท

“..หือ?”

แต่ยังไม่จบ

มีสัมผัสร้อนๆบนตัวคาลอสจึงรีบหันไปมอง และมีสายสีแดงต่อลงไปข้างล่าง ตรงจุดที่พึ่งส่งเอเธอร์ลงไปข้างล่าง

“เป็นชายที่น่ารำคาญเหลือเกิน”

ร่างของคาลอสโดนดึงออกจากกำแพงและโดนดึงให้ลงไปข้างล่างประสาทไปพร้อมๆกัน

คาลอสดิ่งลงพื้น พร้อมกับเอเธอร์ที่ดิ่งลงพื้นเหมือนกัน

เอเธอร์ยิ้มมีความสุข คาลอสขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างหงุดหงิด

“เคล็ดวิชาดาบ .. [ดาบสะบั้นโลกา]”

สายลมปั่นปวนไม่ใช่แค่สายลม แต่พื้นดินก็แหวกออกจากกัน ทันทีที่คาลอสใช้ดาบฟาดไปสุดแรงเกิด ร่างของเอเธอร์ก็ดิ่งลงพื้นเร็วกว่าเดิมชนิดเทียบไม่ติดจากเดิม เป็นการเสริมแรงจาก [ดาบสะบั้นโลกา] ของคาส

เอเธอร์ดิ่งลงพื้นเสมือนกระสุนปืน

ตู้ม!!!!!! แรงกระแทกทำให้พื้นดินสะเทือนเหมือนแผ่นดินไหว

คาลอสตั้งท่าดาบรอซ้ำอีกครั้ง

แต่ทันทีที่ถึงพื้นดินเอเธอร์ก็พุ่งมาอัดร่างคาลอสปลิวไปก่อน

“–ชิ!!”

คาลอสตั้งหลักใหม่ แต่ก็ไม่วายโดนเอเธอร์พุ่งมาซัดหน้าลงพื้น นั่นไม่ทำให้คาลอสหมดสติ คาลอสตั้งท่าเหวี่ยงดาบตั้งแต่หัวติดพื้น 

“สมกับเป็นคาลอส”

เอเธอร์หลบดาบง่ายๆเพราะรู้อยู่แล้ว-คาลอสลุกขึ้นมากระแทกเอเธอร์จนปลิว และเหวี่ยงดาบเข้าใส่ เอเธอร์ปาก้อนหินเข้าใส่และประสานมือเข้าหากัน

ร่างของเอเธอร์วาปมาอยู่ข้างในแทนก้อนหิน

[สับเปลี่ยน] หนึ่งในวิชาไสยศาสตร์ที่เอเธอร์ใช้ได้

เอเธอร์ใช้มือแทงไปกลางจุดที่ป้องกันไม่ทั่วของชุดเกราะ แทงมือเข้าไปข้างในชุดเกราะ ..เลือดพุ่งออกจากภายในชุดเกราะทันทีที่โดนเอเธอร์เล่นงาน

คาลอสปัดมือเอเธอร์ออก และกระโดดถอยหลังเว้นระยะไกลถึง 5 เมตร

“อยู่ข้างล่างสู้สะดวกกว่าน่ะครับ ดีต่อตัวผมและตัวคุณดี ไม่คิดอย่างนี้หรือครับ”

[เคล็ดวิชาดาบ] ของคาลอสเมื่อตอนที่ใช้ตอนลอยกลางอากาศเองก็ด้วย เป็นท่าที่ไม่สามารถใช้บนประสาทได้เพราะความเสียหายมันกว้างเกินไป

ถือว่าเอเธอร์ช่วยสร้างสถานการณ์สู้แบบจัดเต็มของทั้งคู่ให้ก็ได้เหมือนกัน

“คงจะอย่างนั้น”

คาลอสไม่รีรอพุ่งเข้าใส่เอเธอร์อีกครั้ง เอเธอร์เห็นจึงยิ้ยมุมปากอย่างพึงพอใจ