เกิดใหม่เป็นตัวร้ายโหลยๆแล้วทำไม? ผมจะช่วยน้องนางเอก(อวย)ของผมเอง!! - ตอนที่ 400

< < ช่วงคุยครั้งสุดท้ายกับผู้แต่ง > >

ก่อนอื่น “เกิดใหม่เป็นตัวร้ายโหลยๆแล้วทำไม? ผมจะช่วยน้องนางเอก(อวย)ของผมเอง!!” ได้ดำเนินมาจนถึงบทสรุปแล้ว!! ขอขอบคุณทุกๆคนมากๆนะครับ เคยบอกหลายครั้งแล้ว และขอย้ำอีกทีว่าถ้าไม่มีคนอ่านผมคงจะไม่ได้เขียนต่อแล้วน่ะครับ (ฮา)

คือพูดตรงๆนะ ผมดีใจมากเลยที่เขียนจนจบได้แล้ว สารภาพเลยว่ามีหลายๆครั้งที่ผมคิดอยากจะหายไปดื้อๆ อาจจะเพราะโครงเรื่องที่วางไว้มันเยอะจนในหัวเริ่มตัน+มีหลายอย่างที่ผมอยากจะทำ+ผมเป็นคนขี้เกียจ แต่สุดท้ายก็เข็นมาจนจบซะได้ คืออธิบายไม่ถูก แต่ผมตื้นตันใจมากที่สักครั้งในชีวิตได้มีโอกาสเขียนนิยายยาวจนจบไหวเนี่ย อย่างเรื่องก่อนหน้านี้ก็เขียนไม่จบ แต่ผมตัดจบ ละเขียนสรุปเนื้อเรื่องไว้แทน ซึ่งเรื่องนั้นผมถือว่าเป็นเรื่องน่าผิดหวังที่สุดเรื่องหนึ่งในชีวิตเลย แต่ตอนนี้ผมเขียนจบละ! ยาวกว่าเรื่องเก่าหลายเท่า ถึงช่วงท้ายผมจะรีบๆหน่อยก็เถอะ (ฮา)

ผมได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างจากการเขียนนิยาย เอาจริงนะคือช่วงห้าถึงหกปีมานี้ ผมทุ่มเทให้กับการเขียนนิยายจงรู้สึกว่าชีวิตตัวเองเกือบครึ่งหนึ่งคือนิยายไปแล้วหลายๆครั้ง ตอนไปเรียน กินข้าว หรือนั่งรถโดยสาร ในหัวก็นึกเรื่องนิยายไปด้วยตลอด คิดไปเรื่อยว่าจะเขียนฉากนี้ยังไงดีนะ ปมในเรื่องต่างๆมากมายผมก็คิดขึ้นมาเรื่อยๆ เรียกได้ว่าชอบอะไรผมก็ยัดเข้าไปหมดแบบไม่สนลูกใครเลย

สารภาพว่าผมทำพลาดหลายอย่างมาก แต่ผมก็ได้เรียนรู้ไปกับมันตลอด ผมรู้สึกว่าการเขียนเรื่องๆนี้มันต่างกับเรื่องก่อนตรงที่ เรื่องก่อนผมเขียนแบบไม่คิดอะไรเลย แต่เรื่องนี้ผมได้คิดไตร่ตรองมากขึ้น จริงจังกับการวางพลอตเรื่อง จริงจังกับเมสเสจของเรื่อง รวมๆอาจจะไม่ได้สมบูรณ์แบบมาก เพราะผมก็ทำพลาดบ่อยๆ แต่ผมคิดว่าผลลัพธ์ที่ได้ในปัจจุบันนี้มันก็น่าพึงพอใจมาก สำหรับตัวผมที่สักแต่จะเขียนแบบไม่ดูอะไรเลย ตอนนี้ผมก็พอจะมองย้อนกลับไปแล้วชี้จุดผิดพลาดของตัวเองได้

ผมคิดว่าตัวเองเป็นคนที่พัฒนาช้านะ กว่าจะเขียนได้ผมก็ลองซ้ำไปมามหาศาล ไม่ใช่แค่เรื่องนิยายด้วย หลายๆเรื่องเลย แต่พูดถึงข้อดีผมเป็นคนที่หมกมุ่นกับอะไรบางอย่างแบบ ทิ้งทุกอย่างไม่สนไม่แคร์อะไรเลย แล้วสนอยู่อย่างๆเดียวเลย ทำให้ผมอัดเวลากับมันและเกิดการพัฒนาได้ นี่แหละครับ สกิลพระเอกโซเน็นที่ผมมี (ฮา) อย่างไรก็แล้วแต่ ผมรู้สึกดีใจที่ได้เขียนนิยายเรื่องนี้มากๆครับ ผมเหมือนได้เติบโตไปกับมันตลอด และถึงบ่นว่าอยากจะเขียนให้จบ แต่พอจบจริงๆแล้วก็เหงายังไงไม่รู้

แต่ก็ นั่นแหละครับ ชีวิตต้องไปต่อ นี่จะเป็นผลงานชิ้นสุดท้ายของผมละ เพราะผมมีเรื่องที่อยากจะทำและหมกมุ่นกับมันอยู่อีกเยอะแยะเลย ผมได้รับบัพพิเศษจากการเขียนนิยายจบแล้วด้วย ว่ากันว่าในสามวันผมจะมีกำลังใจในการริเริ่มอะไรบางอย่าง และถ้าที่อยากทำมันเป็นไปได้ด้วยดี สัญญาว่าสักวันผมจะกลับมาเขียนนิยายแน่นอนครับผม แต่อาจจะสี่รึห้าปี รึ นานกว่านั้นก็ไม่ทราบเหมือนกัน

ถ้านั้นก็ขอขอบคุณทุกคนมากๆจริงๆนะครับ ตอนนี้ผมยังไม่ประสบความสำเร็จเลยให้คำคมเท่ๆไม่ได้ ไม่นั้นมันจะดูขี้เก๊กเกินไป ไว้สักวันถ้าประสบความสำเร็จแล้วผมจะมาฝากคำคมไว้ให้นะครับ ขอบคุณครับผม …

…อนึ่ง อัฟเตอร์สตอรี่ที่เคยสัญญาไว้ขอโมฆะนะครับ T T คือผมเขียนบ่ทันจริงๆน่ะครับผม แต่มีโครงสรุปอัฟเตอร์สตอรี่ที่คิดไว้ทั้งหมดอยู่นะครับ ผมจะอัพให้ และเปิดให้ทุกคนสอบถามเกี่ยวกับเนื้อเรื่องทุกอย่างได้เลยครับ ผมจะตอบแบบไม่กั๊ก เพราะยังไงๆเรื่องก็จบแล้วนี่เนอะ