< < 194 Sec3 > >

“ดาวดาราเด่นที่รับชมอยู่—ผมขอท้าคุณดวล”

ผมโพล่งขึ้นกลางสนามภายในกรงนก และชี้ดาบไปที่ ดาวดาราเด่น ผู้หนึ่ง เขาหรือเธอคนนั้นลุกขึ้น และกระโดดลงมาข้างล่าง พุ่งผ่านโดยการแหวกกรงเหล็ก และมายืนอยู่เบื้องหน้าผม เมื่อได้เผชิญหน้าตรงๆก็พบว่าอีกฝ่ายมีขนาดตัวที่สูงกว่าผมมาก

อย่างผมเต็มที่ก็แค่เกือบๆร้อยเจ็ดซิบเซนติเมตร แต่อีกฝ่ายสูงเกือบสามเมตรทีเดียว

“ยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะ อย่างที่เธอน่าจะรู้ ฉันคือ ดาวดาราเด่น ลำดับที่ 5 ‘ควีน’ เองจ๊ะ”

“ผม ‘ยูจิ’ ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก”

ผมโค้งศรีษะตอบกลับควีน ควีนยิ้มให้ผมอย่างเป็นมิตร

“ก่อนอื่น ยินดีด้วยกับชัยชนะ”

ควีนเริ่มตบมือ เสียงกระเพื่อมนั่นดังสนั่นไปทั่วทั้งกรงนก ผู้ชมที่งงๆกันอยู่ก็พากันตบมือตามๆควีน เสียงตบมือนั้นดังกระหึ้มจนกระทั่งควีนหยุดมือลง

“เธอเป็นคนที่สุดยอดเลยนะ ต่อให้ถูกผนึกกำลังไว้มากมาย การลงดาบนั่นเทียบเท่านักดาบขั้นบรรลุเลยละ ไม่อยากจะนึกภาพว่าถ้าเจ้าอัลกาดนั่นไม่ได้เล่นขี้โกงไม่ยอมให้เธอปลดปลอกคอ เธอจะแสดงพลังอันมากมายขนาดไหนออกมา ไม่ผิดแน่ ยูจิ เธอคือคนที่สุดยอดระดับที่สามารถขึ้นมาเป็นหนึ่งใน ‘ดวงดาราเด่น’ ได้อย่างเชิดหน้าชูตา!”

“ขอบคุณสำหรับคำชมครับ”

“แต่ว่า”

ควีนแสยะยิ้มออกมา

“คำท้าของเธอ ขอปฏิเสธนะจ๊ะ”

“…”

“ไม่มีเหตุผลที่ต้องตอบตกลงสักหน่อย กับคนที่แข็งแกร่งเกินไปอย่างเธอ สู้ไปก็มีแต่จะแพ้กลับมาเหมือนหมาหัวเน่า แทนที่จะเอาตัวเองไปอยู่จุดที่เสี่ยง ฉันขออดใจ รอวันที่เธอจะต้องมาอยู่ใต้อำนาจของฉันดีกว่า”

นั้นเองเหรอ

“เล่นสกปรกสินะครับ”

“กลยุทธิ์ต่างหากจ๊ะ”

แทนที่จะรับคำท้าของผม และแข่งกันว่าระหว่างควีนจะได้ตัวผมไป กับผมจะได้ชิงตำแหน่งเธอมา สู้รออีกหน่อย แล้วใช้อำนาจของดาวดาราเด่น บังคับให้ผมมาเป็นของๆตัวเองนั้นง่ายกว่าเยอะ เป็นวิธีคิดที่ค่อนข้างสมเหตุสมผล

เอาละ ผมชนะอัลกาดแล้ว รอดพ้นจากเงื้อมมือของอัลกาดได้แล้ว แต่ว่า—ผมก็ยังไม่อาจขัดขืนคำสั่งของดาวดาราเด่นได้อยู่ดี

แต่ว่า มันมีช่องว่างอยู่ ต่อให้จะเป็นดาวดาราเด่นมันก็ไม่มีอุปกรณ์ที่ใช้บังคับผมได้แบบสมบูรณ์ ซึ่งของพรรค์นั้นต้องไปขอมาจากผู้คุมขัง หมายความว่าเวลานี้ผมยังเป็นอิสระอยู่ ควีนเองก็บอกว่าต้องรออีกหน่อย หมายความว่าผมยังมีเวลาอยู่ แต่ก็ไม่พ้นที่อาจจะโดนคนของควีน และพวกผู้คุมขังมาลากไปเป็นของๆควีนเข้าในไม่ช้าก็เร็ว

ทางเลือกเดียวของผมในตอนนี้ก็คือ–

“ขอตัว—”

“เชิญจ๊ะ แต่อย่าคิดว่าจะหนีได้พ้นเชียวนะ”

ผมวิ่งกลับไปในรูทางเข้า ตรงเข้าไปในห้องเตรียมตัวซึ่งคุณอลิซาเบธกำลังนั่งเหม่อลอยอยู่

“เสร็จแล้วเหรอคะ เป็นอย่างไรบ้า–”

“หนีกันก่อนเถอะครับ!”

ผมถือวิสาสะดึงแขนของคุณอลิซาเบธ และจูงมือพาเธอวิ่งออกมา ผมวิ่งทะลุกรงนก และทะลุเขตุแดนของนักโทษชั้นพิเศษออกมา

ภายในคุกนรกคัลเซเรมมีอยู่หลายเขตุมากๆ ไม่ว่าจะชั้นบน ชั้นล่าง ชั้นเดียวกันก็มีแบ่งออกเป็นหลายๆเขตุ ให้เปรียบเทียบที่แห่งนี้ก็เหมือนกับหอคอยที่มีโครงสร้างคล้ายกับอาณาจักรขนาดกลางอาณาจักรหนึ่งเลยละ แน่นอนว่ามันเลยทำให้มีพื้นที่ในการวิ่งหนี และแอบเยอะ

ผมพาคุณอลิซาเบธวิ่งมาถึงที่ที่ลับตาคน ผมวิ่งไปแอบอยู่ภายในมุมมืดตรงนั้น คุณอลิซาเบธไหลตามผมโดยไม่จำเป็นต้องสื่อสารอะไรกัน 

“สีหน้าดูไม่ดีเลยนะคะ คุณยูจิ”

“เจอสถานการณ์วิกฤตเข้าน่ะครับ”

“วิกฤต ขนาดไหน?”

“ขนาดที่อาจทำให้ผมต้องอยู่ในคุกนี้ไปตลอดกาลครับ”

คุณอลิซาเบธได้ยินก็หลุดขำออกมา—

 

****

ภายในกรงนก ดาวดาราเด่น ลำดับที่ 5 ‘ควีน’ ยืนอยู่ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มจากก้นบึ้งของหัวใจ

แจ็คสันยืนมองภาพที่เกิดขึ้นด้วยใบหน้าที่ซีดเผือก ณ ที่นั่งผู้ชมบนเวที สำหรับตอนนี้มีเรื่องหลายอย่างทำให้ผู้คนภายในคุกตกตะลึง ไม่ว่าจะนักโทษชั้นพิเศษ หรือว่าผู้คุม

“อัลกาดพ่ายแพ้”

“เห็นแบบนั้น แต่อัลกาดมันเป็นถึงนักผจญภัยปาร์ตี้ระดับแรงค์ A เชียวนะ เป็นถึงคนที่เคยมีส่วนร่วมในการปราบมอนสเตอร์แรงค์ S ‘คิเมร่า’ เชียวนะ!!”

“เด็กคนนั้น ..เป็นใครกันแน่เนี่ย”

ผู้คนพากันตื่นตระหนกกับเรื่องที่เทียบเท่าปรากฏการณ์ภายในคุก แจ็คสันเองก็รู้สึกไปในทางเดียวกัน แต่สำคัญยิ่งกว่าเรื่องที่ยูจิเอาชนะอัลกาดได้ในพริบตาเดียวก็คือเรื่องของควีนซึ่งคิดจะทำอะไรสักอย่างกับยูจิ

“..โดนควีนหมายหัวทุกอย่างก็จบเห่แล้ว ..ยูจิ”

แจ็คสันก้มหน้าลงอย่างหดหู่ เขาเองก็คือเพื่อนร่วมชะตากรรมของยูจิ

“…”

“ไม่ได้พบกันนานนะ แจ็คสัน”

“..เควิน?”

ชายหนุ่มรูปงามในชุดสูทโผล่มานั่งข้างๆแจ็คสัน เขานั่งอย่างเรียบร้อย เปี่ยมไปด้วยมาดผู้ดี

“มือขวาของควีนอย่างนาย ไม่คิดจะไปจับยูจิหน่อยรึไง?”

‘เควิน’ มือขวาของ ดาวดาราเด่น ลำดับที่ 5

เควินพยักไหล่ตอบพลางขยิบตาให้

“ยังไม่ใช่ตอนนี้สิ ควีนในเวลานี้กำลังเคลิบเคลิ้มกับความรู้สึกแห่งรักอยู่เชียวนะ ถ้าไปขัดตอนนี้ได้โดนควีนซัดจนหัวหลุดแหงๆ”

“..พูดแบบนี้ แสดงว่าควีนถูกใจยูจิมากเลยสินะ”

“ใช่แล้ว ใบหน้าแบบนี้สิบปีจะมีให้เห็นครั้งหนึ่งนะ”

“โชคร้ายจริงๆ ..”

“กลับกัน โชคดีสำหรับทางนี้น่ะนะ”

กล่าวจบ เควินก็กระโดดลงไปข้างล่างตามควีนของเขาไป แจ็คสันยืนมองสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนจะตัดสินใจวิ่งออกจากกรงนกแห่งนี้

 

****

แม้พื้นที่จะกว้าง แต่โครงสร้างภายในคัลเซเรมไม่ได้ซับซ้อน ทำให้ไม่นานผมก็ถูกเจอตัว และต้องรีบหลบหนี

“พวกนั้นมันคนที่ท่านควีนหมายตา!!”

“ต้องจับมาให้ได้!!”

นักโทษชั้นพิเศษวิ่งตามผมกับคุณอลิซาเบธมาพร้อมกับอาวุธที่ติดไม้ติดมือมาด้วย โชคดีที่ผมเองก็แอบหยิบดาบของอัลกาดมาด้วย ผมจึงตอบโต้ได้บ้าง

ศัตรูมีสองคน—ผมปัดการโจมตีทั้งสองคนทิ้งด้วยแรงกายที่เหนือกว่า จากนั้นก็ใช้สันดาบกระแทกใส่คนละที

ตุ้บ!!!! แรงกระแทกที่ส่งออกมากพอจะทำให้ศัตรูสลบในคราเดียว ทว่ามือถัดๆไปก็โผล่ออกมา

ผู้ชายหน้าดุสิบคนพร้อมด้วยอาวุธในมือพุ่งมาล้อมผมไว้

“อย่าคิดว่าจะหนีรอดเชียว ไอ้พวกแหกกฏ!!!”

เวลานี้ผมได้แหกกฏของคัลเซเรมแล้ว ขอเพียงแค่ผู้คุมขังเจอตัวผมก็จะถูกเล่นงานโดยทันที เพราะสถานะของผมตอนนี้ไม่ใช่นักโทษธรรมดาที่มีผู้นำทางเป็นนักโทษชั้นพิเศษ หากแต่เป็นนักโทษธรรมดาที่ออกมาวิ่งอยู่ข้างนอกสองคนโดยไม่ได้รับอนุญาติ

ตัวผมมีความผิดเทียบเท่ากับการคิดจะแหกคุกอย่างแน่นอน ถ้าถูกเจอตัวก็จบเห่ ถ้าโดนควีนจับตัวไปได้ก่อนก็จบเห่ ต่อให้หนีไปเรื่อยๆไม่ช้าก็เร็วก็จะโดนจับได้อยู่ดี

การต่อกรกับผู้มีอำนาจเหลือล้นมันยากจริงๆครับ

“ [จังหวะแตะแสงดาว]..!!”

การพุ่งด้วยความเร็วเทียบเท่าเทพดาบ ทำให้ผมเหลือไว้เพียงภาพติดตาของตัวเองให้แก่คนที่หมายจะชิงตัวผม ด้วยเทคนิคของเทพดาบทำให้ผมรอดพ้นจากสายตาทุกคนไปได้ระยะหนึ่ง และกำลังวิ่งอยู่ในจุดๆที่ทั้งมือทั้งไม่มีคน

“แฮก ..แฮก”

รู้สึกเหนื่อย ด้วยสภาพที่โดนจำกัดพลังหลายอย่าง ทำให้เทคนิคแต่ละอย่างกว่าจะใช้ออกมาได้นั้นจำเป็นต้องสะสมพลังงานเอาไว้ตลอด ที่ผมเคยบอกว่าจะเสียเหงื่อสักหยดให้กับอัลกาดไม่ได้โดยเด็ดขาด ไม่ใช่คำดูถูกในนิสัยของคนๆนั้น แต่ที่พูดออกมาคือความจริง

ผมใช้เทคนิคควบคุมการไหลเวียนของกระแสมานาในร่างกาย ซึ่งอยู่ในระดับที่สูงทัดเทียมกับ ‘ราชาผู้พิชิต’ ‘โอลิเว่อร์’ ผู้ที่เด่นด้านการเอาตัวรอด ทำให้แม้จะโดนจำกัดความสามารถ และโดนยึดสิทธิ์การใช้มานาทั้งหมดไป ผมก็สามารถสร้างถังมานาขนาดเล็กซึ่งสามารถใช้เวทมนตร์หรือเทคนิคอะไรต่างๆได้เล็กน้อย สิ่งนี้ผมเก็บไว้ใช้เพื่อโค่นศัตรูในภายภาคหน้า และเผื่อไว้ในกรณีฉุกเฉินอย่างตอนนี้ด้วย

ลำพังแค่หนีคนเดียวก็อาจพอไหว แต่ผมอยู่ในสถานะที่ต้องคอยดูแลคุณอลิซาเบธด้วยทำให้ลำบากเป็นพิเศษ

“ว่าแต่จะหนีไปทำไมคะ? ยังไม่ได้เล่าให้ฉันฟังเลย ตอนนี้เข้าใจแค่คุณกำลังเจอวิกฤตที่ทำให้ตัวเองติดคุกไปตลอดกาล”

บอกไว้ก่อนน่าจะดีกว่าครับ ถือซะว่าพักออมแรงด้วย

ผมหยุดเดินกระทันหัน หันมาอธิบายให้คุณอลิซาเบธฟังถึงสถานการณ์ทุกอย่างโดยย่อให้ได้มากที่สุด

หลังจากโค่นอัลกาดได้แล้วก็ท้าสู้กับควีน แต่ควีนดันไม่รับคำท้า ทั้งบอกด้วยว่าจะจับผมมาเป็นลูกน้องด้วยอำนาจของดาวดาราเด่น เลยต้องรีบหนีเอาตัวรอด พลางคิดหาวิธีรอดพ้นจากสถานการณ์ ณ เวลานี้ ..

“แบบนี้นี่เอง วิธีเดียวคือขึ้นเป็น ดาวดาราเด่น ที่มีอำนาจทัดเทียมกันไม่ใช่หรือคะ? ไม่จำเป็นต้องลำดับสูงกว่าก็ได้ แค่ลำดับต่ำกว่าอีกฝ่ายก็สั่งให้ทำตามใจชอบไม่ได้แล้ว”

“ปัญหาคือผมจะไปหาดาวดาราเด่นจากที่ไหน และจะหาคนที่ยอมดวลกับผมได้จากที่ไหน ..ผมไม่มีข้อมูลเลยครับ”

คุณอลิซาเบธได้ยินก็หัวเราะออกมาอีกครั้ง ทำเอาผมงงเลยว่ามีอะไรน่าตลก ตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว แต่ผมก็ไม่ได้ถือสาอะไรถ้าหากเธอมองว่าผมโง่เกินไปจนน่าตลก ..

“ขอโทษด้วยละกันครับ”

“ไม่หรอกค่ะ ทางนี้พอจะรู้ข้อเสียของคุณยูจิแล้วค่ะ ภายนอกอาจดูเป็นคนที่ท่อมตัวก็จริง แต่จริงๆแล้วคุณก็มั่นใจในพลังของตัวเองสูง ซึ่งบางมุมอาจมากเกินไป ก็ไม่ปฏิเสธหรอกว่าคุณยูจิสุดยอด เพราะคุณพิเศษที่สุดบนโลก ให้เปรียบเทียบก็เหมือนมอนสเตอร์แรงค์สูงที่เก่งกว่านักผจญภัยในทุกๆด้าน แต่ก็ไปแพ้เล่ห์เหลี่ยมของนักผจญภัยเอาซะง่ายๆได้ คุณในตอนนี้อยู่ในสถานการณ์เดียวกันเลยค่ะ”

….จริงอย่างที่เธอกล่าว

ผมพ่ายแพ้ให้แก่คุณเรเซอร์ในสถานการณ์ที่ตัวเองเหนือกว่าทุกอย่าง แค่นั้นไม่พอ ยังไปพ่ายแพ้ให้กับเทพดาบที่คิดมาโดยตลอดว่าไม่ใช่ปัญหา ถึงในกรณีของคุณเรเซอร์จะเป็น เพราะผมไม่เด็ดขาดพอ แต่นั่นก็ทำให้ผมแพ้ ในกรณีของเทพดาบก็เป็นเพราะผมวางมือประมาทเกินไป จนโดนเล่นงานในช่วงเวลาที่เธอได้เปรียบที่สุด ในระยะที่ทรงพลังที่สุด จนตอบโต้อะไรไม่ทัน

หากวัดกันตรงๆแบบเทียบเป็นค่าเฉลี่ยเลย ทั้งคุณเรเซอร์ ทั้งเทพดาบ ล้วนอยู่ในระดับที่ด้อยกว่าผมแทบทุกอย่างแท้ๆ

อย่างตอนนี้ ควีนที่ผมไม่ได้คิดว่าเธอแข็งแกร่งจนเป็นปัญหาก็ยังสร้างวิกฤตให้ผมได้

“….”

“แต่ไม่นึกเลยนะคะว่าคนที่แข็งแกร่งเข้าขั้นขี้โกงอย่างคุณ จะพลาดมาเจอวิกฤตได้ง่ายๆแบบนี้ พอคิดอย่างนั้นแล้วมันก็รู้สึกอยากหัวเราะออกมา”

“สำหรับผม ขำไม่ออกเลยครับ”

“คงจะอย่างนั้น ..เพราะเวลาแบบนี้ ทำให้ฉันนึกถึงตอนที่ฉันอยู่กับท่านเรนแรกๆน่ะค่ะ ท่านเรนแม้จะยอดเยี่ยมเพียงใดแต่ก็ติดประมาท จนพวกเราเกือบตายกันตั้งแต่แผนยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง หลายต่อหลายครั้งที่ผ่านมาได้ก็แสนยากลำบาก พอมาเปรียบเทียบกับสถานการณ์ตอนนี้ก็อดขำไม่ได้ อภัยให้ด้วยนะคะ”

….

“เรื่องนั้นจะมาบอกผมทำไมครับ”

“นั่นสินะคะ แปลกใจเหมือนกันค่ะ”

คุณอลิซาเบธจ้องหน้าของผม ก่อนหรี่ตามองอย่างเศร้าโศก

“ไม่เข้าใจเหมือนกันค่ะ”

ความเจ็บปวดของการสูญเสียสิ่งสำคัญ ผมเข้าใจดี ..เพราะเข้าใจนั่นแหละ ผมถึงจะต้อง—ชนะให้ได้

เป็นอีกครั้งที่ผมน่าจะกำลังทำสีหน้าไม่น่าดูออกมา ในหัวมันปั่วป่วนไปหมด อีกความรู้สึกก็รู้สึกว่ามันโล่งเหมือนไม่มีอะไรเลย คิดอะไรไม่ออกเลยนอกจำคำว่า ‘จะต้องชนะ’ สิ่งเดียวที่ผมสามารถมองเห็นได้ในเวลานี้คือซากศพซึ่งจะเป็นค่าตอบแทนให้แก่ผมผู้ที่ทำพลาด และพ่ายแพ้

จะให้เกิดเรื่องอย่างนั้นไม่ได้เด็ดขาด จะไม่ยอมอีกต่อไปแล้ว ผมต้องรีบออกจากที่นี่

“..ไปกันต่อเถอะครับ”

พูดไปแบบนั้น คุณอลิซาเบธก็พยักหน้ารับ และลุกขึ้นยืนเดินตามผมมา

ทว่า

ผมหยุดเดินกระทันหัน เพราะข้างหน้าของผมมีคนยืนดักอยู่

“ชะ ชนะได้อย่างสวยงามเลยนะ ยูจิ ฮะๆๆๆๆ”

แม้แต่คุณแจ็คสันก็ยังหัวเราะใส่ผมสินะ อย่างไรก็แล้วแต่

ผมตั้งท่าดาบรอตอบโต้ คุณแจ็คสันเห็นก็สะบัดมือไปมาอย่างลนลานทั้งรอยยิ้ม

“เดี่ยวสิๆ ไม่ได้มีเจตนาร้าย”

“คุณแจ็คสันอยู่ในสถานการณ์ที่จะได้ความดีความชอบเมื่อเอาผมไปส่งให้ควีน ยังไม่รวมกับที่คิดล่อให้ผมไปสู้กับอัลกาดแล้ว มีอะไรให้เชื่อกันครับ?”

“..นอกจากเชื่อฉัน ยูจิก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้วนะ จะบอกให้”

…..

“คงคิดๆมาแล้วใช่มั้ยล่ะ? ทางเดียวที่จะรอดจากควีนไปได้คือต้องโค่นดาวดาราเด่น”

“ใช่ครับ”

“แล้วสิ่งที่ขาดไปก็คือ ‘ข้อมูล’ ”

ผมพยักหน้ารับ คุณแจ็คสันเห็นอย่างนั้นก็ยิ้มร่า และโพล่งขึ้นด้วยท่าทางที่ขยับแขนขาไปมาอย่างยิ่งใหญ่

“ผม ‘แจ็คสัน’ ผู้อ่อนแอตามที่ยูจิว่าไว้คือผู้ที่อาศัยอยู่ที่นี่ได้ด้วยสติปัญญา ผมคนนี้จะมอบข้อมูล และแนวทางสุดล้ำค่าให้แก่พวกยูจิเองครับ”

มีย้อนถึงเรื่องที่ผมเคยบอกเขาว่าเป็นคนอ่อนแอไว้ด้วย โชคดีที่คุณแจ็คสันไม่ได้คิดเออเองว่าผมด่าเขา แต่ผมพูดตามความหมายตรงๆเลยว่าคุณแจ็คสันเป็นคนที่อ่อนแอ แต่ว่า ..โลกใบนี้ที่ผมรัก คือโลกที่แม้แต่คนอ่อนแอก็มีจุดยืนของตัวเองได้

“ช่วยชี้แนะด้วยครับ คุณแจ็คสัน”

“เข้าใจแล้ว—ผมจะพายูจิไปหากับคนที่หากต่อรองดีๆก็อาจจะดวลกันวันนี้ได้เลย”

“คนๆนั้นคือ?”

คุณแจ็คสันโพล่งขึ้นด้วยใบหน้าที่ดูสนุกสนานจากใจจริง

“อดีตจอมเวทย์ในราชสำนักของอาณาจักรเกรล ‘ปัญญาพระเจ้า’ ‘มาเจล’ ดวงดาราลำดับที่ 9 !! ถ้าเป็นคนๆนี้อาจจะพอไหวครับ”

ดวงดาราลำดับที่ 9 …ปัญญาพระเจ้า มาเจล ….อ๊ะ ผู้ใช้วิญญาณระดับเทพในงานประชุมโลกนี่นา

คนๆนั้น ..ไปทำอีท่าไหนถึงติดคุกได้ครับเนี่ย