เกิดใหม่เป็นตัวร้ายโหลยๆแล้วทำไม? ผมจะช่วยน้องนางเอก(อวย)ของผมเอง!! - ตอนที่ 232

< < 148 > >

บนท้องฟ้ายามค่ำคืน ยูจินอนอยู่บนหลังของเทียนหลง เขานอนและส่งสายตาไปยังเส้นขอบฟ้าที่ไร้ซึ่งจุดสิ้นสุด เสมือนว่ากำลังมองดูชีวิตของตัวเองอยู่

“..”

‘สับสนนั้นเหรอ?’

อีกตัวตน ไม่สิ ตัวตนที่แท้จริง ‘ออร่า’ พึมพำขึ้นข้างๆตัวของยูจิ ยูจิชำเลืองมองออร่าและตอบกลับ

“ครับ ผมไม่สามารถฆ่าคนๆนั้นได้จริงๆ”

‘นั้นเหรอ ถ้านั้นก็ช่วยไม่ได้ ..เรื่องลงมือฆ่าเรเซอร์ ดราแคล์ ไว้ถึงเวลาให้ทางนี้จัดการเอง’

“…”

ยูจิเงียบไปขณะหนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าตอบกลับ

 

****

อย่างที่คิดไว้เลย อานิม่าเป็นตัวอันตรายขั้นสุด หลังจากนั้นสักพัก ผมกับหนิงก็ทะเลาะกันยกใหญ่ เนื่องจากว่าอานิม่าจู่ๆก็แปลงร่างเป็นหนิงในความคิดของผม และก็ ..อืม ..นั่นแหละ ไปๆมาๆก็ทะเลาะเถียงกันยกใหญ่  แต่ก็แค่การทะเลาะแบบเด็กๆน่ะนะ

พอด่ากันเสร็จหนิงก็นอนหลับปุ๋ยไปเลย ส่วนผมนั้น ..เครียดกับหลายๆเรื่อง จนนอนไม่หลับ

บอกก่อนว่าไม่ใช่เรื่องที่ทะเลาะกันหรอกนะ แต่เป็นเรื่องอื่นมากกว่า

ตามที่เดาเอาไว้ โลกใบนี้ถูกเริ่มต้นใหม่มาแล้วหลายต่อหลายครั้ง โดยน้ำมือของยูจิ ด้วยเหตุผลที่ว่าตอนจบนั้นมีแต่ความเลวร้ายเต็มไปหมด ยูจิตอนนี้ก็กำลังทุกข์ทรมานกับความทรงจำนับล้านครั้งที่ตัวเองได้รับมา รวมถึงความรู้สึกที่ต้องการจะรับผิดชอบกับความผิดพลาดของตัวเองทั้งหมด ส่งผลให้ยูจิ-กลายเป็นอย่างที่เห็นตอนนี้

นอกจากเรื่องของยูจิแล้วก็มี ..เรื่องของเวฟที่ผมลงมือฆ่าไป ความรู้สึกผิดมันยังแล่นอยู่ในใจของผมจนถึงตอนนี้ และได้แต่คาดหวังว่าอานิม่าจะหันมาเกลียดและด่าทอผมยกใหญ่ 

ถ้าหากหล่อนทำอย่างนั้น ผมอาจจะรู้สึกว่าตัวเองได้รับโทษแล้วก็แล้วไปก็เป็นได้ แต่ก็อย่างที่เห็น เธอไม่มีทีท่าว่าไม่ชอบหน้าผมเลย ให้บอก เธอดูจะกลัวผมมากกว่า แต่ก็เฉพาะในร่างจริงนะ ถ้าเป็นร่างของคนอื่นดูเป็นคนพูดมากพิลึก

“นี่แหละนะ การเจอกันครั้งแรกของฉันแล้วก็เวฟน่ะค่ะ”

ตอนนี้ อานิม่าอยู่ในร่างของ ‘โซล่า เลนน่อน’ ไม่รู้ว่าจงใจรึเปล่า แต่เลือกแปลงร่างได้แย่บัดซบเลย

อานิม่าในร่างโซล่าเล่าเรื่องการพบกันครั้งแรกของเธอกับเวฟในมุมของตัวเองให้ฟัง ผมไม่ได้อยากฟังเท่าไหร่ ..แต่ก็พยักหน้ารับฟังไปทั้งอย่างนั้นนั่นแหละ

ไม่นาน อานิม่าก็จับสังเกตุได้ถึงท่าทีของผม เลยเงียบไป

“ไม่อยากฟังขนาดนั้นเลยเหรอคะ?”

“..ให้ฟังเรื่องของคนที่ตัวเองฆ่าไปเนี่ย ออกจะอัมหิตไปหน่อยนะ”

ผมไม่ใช่เรเซอร์ผู้ชั่วร้ายคนนั้นด้วยสิ ให้ทนฟังอะไรแบบนี้มันไม่ดีต่อสุขภาพจิตใจเท่าไหร่

“ดีแล้วนี่”

“ดีแล้ว?”

“เห็นคุณเรเซอร์รู้ทรมาน ฉันก็ดีใจมากเลยค่ะ”

วิธีพูดที่เหมือนกับโซล่า หน้าตา รูปลักษณ์ภายนอกทั้งหมด เหมือนโซล่า จะมีก็แค่รอยยิ้มนี่แหละที่ไร้ซึ่งความจริงใจต่างกับโซล่า

เสแสร้ง?

“ช่วยทรมานมากกว่านี้ด้วยนะคะ”

“อย่าบอกนะว่าที่เลือกร่างนี้เป็นเพราะ ..”

“ค่ะ คนๆนี้ที่ฉันแปลงร่างอยู่คือตราบาปของคุณเรเซอร์ไม่ใช่หรือคะ? เป็นความผิดพลาด เป็นสิ่งที่คุณไม่อาจคว้าไว้ได้ ต้องมานั่งคุยกับคนๆนี้ไปโดยพลางฟังเรื่องของเด็กที่ตัวเองฆ่าอย่างโหดร้ายไปด้วย ..ในฐานะมนุษย์ย่อมไม่ชอบใช่มั้ยละคะ?”

…

“ฉันเกลียดคุณค่ะ”

โซล่าที่มักจะบอกชอบผมเสมอๆ กลับบอกว่าเกลียดผม แน่นอนว่าหล่อนคือของปลอม แต่มันเหมือนภาพหลอนที่น่ากลัวอย่างไรไม่รู้

ใจดี เป็นมิตรอะไรกัน หล่อนเกลียดผมจริงๆด้วย ก็ แหงอยู่แล้วแหละนะ คิดว่าตัวเองทำอะไรลงไปกัน จะไม่ให้โดนรังเกียจได้ยังไง บนโลกนี้ไม่มีหรอก คนที่ใจดียิ้มแย้มให้กับคนที่พรากสิ่งสำคัญไปจากตัวเอง

แต่ว่า ..โดนว่าแบบนี้ ทำเอาโล่งอกขึ้นเยอะเลย

หรือว่าผมจะเป็น M กัน? ไม่หรอกมั้ง

“พอใจหรือยังคะ? โดนด่า โดนว่าตามที่ต้องการแล้ว”

ได้ยินอานิม่าพูดอย่างนั้น ผมก็ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆตอบ

“ถ้ำมองไม่ดีนะครับ ท่านเทพ”

“ช่วยไม่ได้นี่ค่ะ ถึงไม่อยาก แต่ฉันก็สามารถเข้าใจจิตวิญญาณของทุกคนได้ ..เพราะอย่างนั้น ฉันเลยเกลียดใครไม่เป็นหรอกค่ะ แม้แต่คุณเรเซอร์ที่พรากสิ่งสำคัญของฉันไป ฉันก็ไม่อาจเกลียดขี้หน้าได้ ที่พูดมาก็เพื่อให้คุณเรเซอร์สบายใจขึ้นก็เท่านั้น”

ความสามารถที่ทำความเข้าใจกับทุกคนได้ ต่อให้คนๆนั้นจะเลวยังไง แต่ก็คงมีด้านที่ดี มีเบื้องลึกเบื้องหลังในตัวเองอยู่ ถ้าสามารถเข้าใจอีกฝ่ายได้เพียงแค่ชายตามอง ต่อให้ไม่ได้ชอบ ก็ไม่มีทางเกลียดหรอก

เพราะสิ่งที่ทำให้มนุษย์ยกโทษกันได้ก็คือความเข้าใจกันเองนั่นแหละนะ

สรุปคืออานิม่าไม่ได้เกลียดผม แต่ต่อว่าเพื่อความสบายใจของผมเอง

“ฉันพูดกับคุณในร่างของ โซล่า เลนน่อน ที่คุณไม่อาจปกป้องได้ แล้วก็เล่าเรื่องของเวฟที่คุณพรากไปจากฉันให้ฟัง คิดว่านี่เป็นบทลงโทษที่คุณตามหาก็ได้นะคะ คุณเรเซอร์”

เป็นบทลงโทษที่เจ็บใช่เล่นเลย

“เข้าใจแล้วละ”

อานิม่าเห็นว่าผ่อนคลายลงแล้วก็ยิ้มอย่างพึงพอใจในร่างของโซล่า

เทพแห่งจิตวิญญาณก่อนที่จะแปดเปื้อนจากความชั่วร้ายของโลก เธอเป็นคนที่อ่อนโยนยิ่งกว่าใครๆ เพราะสามารถเข้าใจความรู้สึกของทุกคนได้

ทำเอาผมเริ่มสงสัยขึ้นมาเลย ว่า—ทวยเทพที่จอมมารสังหารทิ้งนั้น ความผิดของพวกเขาคืออะไรกันแน่ เพื่ออิสระภาพ? แล้วทวยเทพไปเกี่ยวอะไรกับอิสภาพกัน กฏของโลก? เพื่ออิสรภาพที่ว่า จำเป็นถึงกับต้องทำลายกฏของโลกอย่างเทพทิ้งเลยหรือ

ด้วยความสงสัยผมจึงเอ่ยถามออกไปตรงๆ ..อานิม่าเมื่อได้ฟังคำถามนี้ เธอก็เงียบไปสักพัก ก่อนจะเล่าเรื่องราวของโลกใบนี้ให้ฟัง จุดเริ่มต้นของทุกอย่าง จุดเริ่มต้นที่ไกลยิ่งกว่าทวยเทพทั้งสิบ

จุดเริ่มต้นแห่งโลก EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq …รวมถึง เรื่องราวแห่งจุดเริ่มต้นของทุกอย่าง เรื่องราวที่แท้จริงของ ‘จอมมาร’ หรืออีกชื่อก็คือ ‘โซโลม่อน’ ‘ดิลุค’ บุตรที่แท้จริงแห่งพระเจ้าผู้ฝ่าฝืนกฏแห่งโลก และหันดาบเข้าใส่พระเจ้าสูงสุด