เกิดใหม่เป็นตัวร้ายโหลยๆแล้วทำไม? ผมจะช่วยน้องนางเอก(อวย)ของผมเอง!! - ตอนที่ 128: นักเรียนแลกเปลี่ยนแรงเกินร้อย

< < 102 > >

“เอาจริงดิ ไม่ใช่ว่าเขาต้องแยกชายหญิงรึไงเวลาฝึกน่ะ?”

“นั่นดิ”

“คุณมิรันด้าคิดอะไรของเขาอยู่นะ”

“แต่ว่านะ เผอิญฉันเห็นฝั่งพวกผู้หญิง คุณมิรันด้าก็เก่งเอาเรื่องเลยนะ”

รอบๆทุกคนพากันซุบซิบไม่หยุด อาจารย์แช็คเห็นก็ถอนหายใจและเดินตรงมาทางพวกผม

“เอาล่ะ หลบหน่อยเคียวยะ”

“อย่าทำเหมือนฉันเป็นตัวแถมนะเว้ย”

“หลบเร็วๆ”

เคียวยะเดาะลิ้นไม่พอใจและหลบทางให้อาจารย์แช็ค

อาจารย์แช็คมาหยุดอยู่ตรงหน้าผมกับมิรันด้าด้วยรอยยิ้ม

“เรเซอร์กับมิรันด้าสินะ ดีเลยๆ พวกเธอสองคนเป็นตัวอย่างที่ดีให้ทุกคนได้แน่”

“จะให้ไปลองฝึกกับมิรันด้าเหรอครับ?”

“อ่า เอาเลย—-นักเรียนทุกคน! ยังไงก็มาดูสองคนนี้สู้จำลองให้ดูแล้วนำไปทำตามกันนะ”

เหมือนว่าอาจารย์แช็คจะตั้งใจให้พวกเราเป็นแบบอย่างให้นักเรียนคนอื่นแฮะ นับว่าเป็นเกียรติมาก ในชาติก่อนผมไม่มีโมเม้นท์อะไรแบบนี้เลย

ผมพยักหน้ารับก่อนหันไปยิ้มให้มิรันด้าและจับมือเธอกลับ

“ฝากด้วยนะ”

“โอ้! น่าสนุกจังเนอะ ถือว่าต่อจากเรื่องเมื่อตอนนั้นด้วยเลยดีมั้ย”

เรื่องเมื่อตอนนั้น—หมายถึงตอนที่ผมไปเจอทำเรื่องมีพิรุธกระมัง ให้ตายสิ นี่แค้นฝังหุ่นกันสินะเลยมาท้าผมดวลทางอ้อมแบบนี้เนี่ย

ว่าแล้วเชียว กับยัยนี่สังหรณ์ใจไม่ดีเลย

“อย่าเลยๆ แค่จำลองศิลปะการต่อสู้ที่อาจารย์แช็คสอนเองนะ”

“เอาน่าๆ ถือว่าลองขำๆก็ได้”

มิรันด้าไม่ได้ฟังผมมากนัก เธอใช้ขาลากใช้พื้นดินให้เกิดเป็นรอยจางๆและลากไปจนกลายเป็นรูปวงกลมขนาดพอๆกับเวทีมวยเลย

หลังทำเสร็จเธอก็ยืนเท้าสะเอวและปาดเหงื่อตัวเองหนึ่งทีพลางทำเสียงหายใจ ฟู่ว ด้วย 

“ใครออกจากวงก่อนถือว่าแพ้ ใครมีทีท่าว่าจะสู้อีกฝ่ายไม่ได้ก่อนก็ให้อาจารย์แช็คเข้ามาห้ามและปรับแพ้ ตามนี้นะ” มิรันด้าพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง

ดูว่าเจ้าหล่อนจะรู้สึกดีใจที่ได้จำลองการต่อสู้กับผมพอตัวเลย

“อาจารย์แช็คว่าไงล่ะครับ”

“คนเป็นอาจารย์ย่อมอยากเห็นเด็กตีกันอยู่แล้ว เอาเลย”

คนๆนี้ไม่สมควรเป็นครูเลย

ผมถอนหายใจเฮือกโต พอลองตั้งใจมองหน้าของมิรันด้าก็พบว่าตาเธอกำลังเป็นประกายอยู่ เหมือนกับเด็กตัวน้อยที่คาดหวังบางอย่าง เพระาอย่างนั้นผมจึงไม่สามารถทำให้เธอผิดหวังได้ในฐานะเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน

“เข้าใจแล้ว เอาแค่พอดีนะ”

“โอ้ หลังจบเรื่องคราวนี้ฉันจะเลิกจ้องตานายทุกเวลาด้วย”

“ทางนี้ก็ขอโทษด้วยที่เอาแต่จ้องบ่อยๆ นั้นเริ่มเลยนะ”

พวกเราเดินไปที่มุมของแต่ล่ะฝั่งและตั้งท่าที่อาจารย์แช็คสอนมา—-เคียวยะเดินมาให้สัญญาณข้างเวที

“3 ..2..1..พร้อมแล้วก็เอาเลย”

เคียวยะให้สัญญาณแบบไร้เรี่ยวแรง ต่างกับมิรันด้าที่—–พุ่งเข้าใส่ผมด้วยแรงที่เหลือล้น

…เอ๊ะ

รู้สึกว่าตัวเองช้ามาก พอเทียบกับมิรันด้าแล้วมันเหมือนกับว่าร่างกายขยับไม่ทัน–ไม่สิ ไม่ใช่

มิรันด้าแค่เร็วเกินไปเท่านั้น ผมไม่ได้ช้าหรอก แค่อีกฝ่ายเร็วเกินไป

 

****

เธอพุ่งมาและออกลูกเตะที่หวังสอยคอผม ว่าตามตรงโดนไปผมสาหัสแน่

“ฮึบ”

ผมเอียงคอหลบง่ายๆและใช้ศิลปะการต่อสู้ที่อาจารย์แช็คสอนมาในการสวนมิรันด้า แทนที่เธอจะหลบแต่เธอกลับป้องกันมันตรงๆ

ปั้บ!!!!! เสียงกระแทกดังขึ้นจนหลายคนต้องเบือนหน้าหนี ทว่าทางมิรันด้าไม่ได้เจ็บแต่อย่างไรทั้งทางสีหน้าและทางกาย

“เร็วจริงนะ”

“เมื่อกี้เทคนิคพิเศษน่ะ ปกติไม่ได้เร็วแบบนี้หรอกนะ วางใจได้”

วางใจได้สินะ ดูท่าจะดูถูกผมน่าดูเลยแฮะยัยนี่

หล่อนกระหน่ำหมัดเข้าใส่ผมรัวๆระหว่างนั้นก็เปลี่ยนไปใช้ลูกเตะด้วย ตามปตกิโลกเดิมมันทำแบบนี้ไม่ได้หรอกในระยะอันใกล้กัน แต่ที่นี่เป็นโลกแฟนตาซีที่ขีดจำกัดทางร่างกายมันสูงปรี๊ด ด้วยเหตุนี้ทักษะการต่อสู้เลยเปลี่ยนไปด้วยตามความเหมาะสมของพลัง

แม้แต่ลูกเตะกลางอากาศที่เหมือนมีไว้เอาเท่ ตอนนี้มันก็สำริดผลเป็นอย่างยิ่ง—–มิรันด้าใช้ลูกเตะกลางอากาศใส่ผม แต่ผมสามารถกันไว้ได้ไม่ยาก

“ฮึย!”

แต่ความเสียหายก็รุนแรงเอามากๆจนผมรู้สึกเจ็บหน่อยๆ แม้ว่าผมจะบล็อคไว้ได้หมดก็ตาม

“ย๊า—–อึก!”

ผมไม่ให้อีกฝ่ายเล่นอยู่คนเดียว ผมคลุกวงในและใช้ศอกฟาดไปที่ปลายคางของเธอ จากนั้นก็ใช้หมัดอีกขว้างเหวี่ยงเข้าใส่กลางหน้าจนเกิดเสียงดังสนั่น

มิรันด้าถึงกับนิ่ง ร่างของเธอจู่ๆก็หมดแรงและกำลังจะล่วงลงพื้น—–ไม่ใช่ จังหวะเค้าเตอร์ต่างหาก

มิรันด้าแสยะยิ้มและใช้แรงเหวี่ยงดึงตัวเองขึ้นมาและเหวี่ยงหมัดเข้าใส่ผม

‘มาสเตอร์!’ ยูนาโพล่งขึ้น

ไม่มีเวลาตอบยูนาแม้แต่ในใจ ผมยกศอกขึ้นมารับหมัดของมิรันด้าไว้

ตึก!!! เสียงกระแทกที่น่าสยองดังขึ้น นักเรียนรอบๆพากันร้องโฮพร้อมๆกัน

ผมเตะมิรันด้าจนกระเด็นเกือบออกวง และเริ่มทำ ฟุตเวิร์ค

มิรันด้ามองทางผมอย่างสนอกสนใจขณะที่เธอปาดเหงื่อตัวเอง

“นั่นมัน ..จังหวะออกดาบของพวกนักดาบสายเรเปียร์สินะ เอามาประยุกต์ใช้กับศิลปะระยะประชิดได้ด้วยเหรอเนี่ย”

ไม่ใช่ แต่ถ้ามองตามสามัญสำนึกของโลกนี้ก็ประมาณนั้นกระมัง เพราะสำหรับโลกนี้การทำฟุตเวิร์คในการชกต่อยมันเป็นเรื่องแปลก และที่พูดถึงนักดาบประเภทเรเปียร์ก็เป็นเพราะจังหวะเท้าของผมมันคล้ายกับ ฟุตเวิร์คของนักดาบเรเปียร์ เหมือนกับทักษะมวย ดาบเรเปียร์เองก็มีจังหวะเท้าที่ทำกันก่อนออกดาบเช่นกัน

อย่างชิน หมอนั่น ..หมายถึงเธอเองก็ใช้ดาบทรงเรเปียร์ เวลาออกดาบจึงมี ฟุตเวิร์ค ตามมาด้วยเสมอ

แต่ว่าก็ว่าเถอะ ที่ผมใช้กับที่นักดาบเรเปียร์ใช้มันต่างกันเอาเรื่องเลยถ้ามองกันดีๆ แต่ก็นะ

ผมไม่พูดไม่จาอะไร ค่อยๆย่นระยะเข้าไปหามิรันด้า เธอไม่ได้ตั้งกาดหรืออะไรเลย เธอแค่พุ่งมาหาผมเหมือนกับก่อนหน้านี้

“หนึ่ง! สอง!”

ผมหลบหมัดของมิรันด้า และเอียงตัวออกทางขวา จากนั้นก็—-

“สาม!!”

อัดหมัดฮุคเข้าใส่บริเวณลิ้นปี่ที่เปิดกว้างของเธอ

เรียกได้ว่าโดนเข้าเต็มๆ

มิรันด้าถึงกับสำลักน้ำลาย—ผมไม่รอช้าเข้าคลุกวงใน และใส่หมัดอัปเตอร์คัตเข้าปลายคางของเธอ จากนั้นผมก็คิดจะจบเกมโดยการใช้หมัดอัปเตอร์คัตใส่รัวๆ ทว่า—-เธอได้สติกลับมาในไม่นาน เธอเตรียมที่จะใช้หมัดเขวี้ยงของชอบของโปรดอีกรอบแล้ว ขืนอยู่ต่อได้โดนสวนกลับแน่ ผมเลยพุ่งตัวออกจากวงในและดูเชิงอีกฝ่ายก่อน

เธอที่เห็นผมออกไปแล้วก็ปาดน้ำลายตัวเอง

“ฮะ ฮะ ฮะ โดนเล่นยับเลย ..เรเซอร์เนี่ยเก่งจังนะ”

“ต่อยกันแบบนี้ไปทุกคนก็ไม่ได้อะไรหรอก เทคนิคที่อาจารย์แช็คสอนมาแทบไม่ได้ใช้เลยนี่”

ทั้งทางผมและทางมิรันด้าก็ใช้แต่เทคนิคที่ตัวเองมีและถนัดในการงัดกัน ทุกคนที่มองพวกเราโดยหวังว่าอยากดูเป็นแนวทางเลยไม่ได้อะไรกลับไปเลยสักอย่าง ซึ่งผิดกับจุดประสงค์ในทีแรก

“ไม่เห็นเป็นไรเลย แค่พวกเราสนุกก็พอแล้ว”

พวกเราเนี่ยนะ อย่าเหมารวมได้มั้ยเนี่ย

“จะว่าไป เทคนิคน่าสนใจดีนะ แบบนี้ใช่มั้ย”

มิรันด้าเริ่มเรียนแบบฟุตเวิร์คของผม และลองออกหมัดแย็ปใส่ลมสองสามที

“กับคู่ต่อสู้ที่ระดับพอๆกัน เป็นเทคนิคที่ดีนะ”

ที่โลกเก่าไม่ได้มีพวกพลังกายเหนือล้ำจนเกินไป เพราะอย่างนั้นทักษะมวยเลยเป็นของที่ใช้สำหรับพวกที่พลังกายไม่ห่างกันมาก กับคู่ต่อสู้ที่พอๆกันด้านพลังกายแล้ว ทักษะบนโลกเก่าผมยังคงได้ใช้อยู่

แต่น่าแปลกที่มิรันด้าสามารถวิเคราะห์ทักษะนี้ได้ง่ายๆเพียงแค่เจอกันไม่กี่จังหวะ

ต้องยอมรับเลยว่าเธอมีพรสวรรค์ในศิลปะการต่อสู้ด้วยหมัด

“อืม เริ่มเข้าท่าล่ะ”

เหมือนว่าจะจับจุดที่ตัวเองถนัดได้แล้ว มิรันด้าพุ่งเข้าใส่ผมอีกครั้งโดยที่ใช้ทักษะที่เลียนแบบผมไป

ผมชำเลืองมองอาจารย์แช็คที่พยักหน้าอย่างพึงพอใจ นี่ไม่คิดจะห้ามเด็กเลยสินะน่ะ ดูสนุกหน่อยๆด้วย ให้ตายสิไอ้บ้านี่

‘ช่วยไม่ได้นะคะมาสเตอร์’

นั่นสินะ จริงๆจะเดินออกสนามตอนนี้เลยก็ได้ แต่..ชักสนุกแล้วสิ

‘ว่าแต่ทางมิรันด้าไม่ดูตัวเองเลยนะ’

โทษที่ละกัน ตอนนี้ไม่มีทางเลือกนอกจากเข้าไปเดี่ยวกับมิรันด้าอีกครั้งน่ะนะ!

 

****

ยูจิกำลังเดินอยู่ตรงโถงทางเดินกับเรย์ ขณะที่เดินเขาก็สังเกตุเห็นว่าสนามกีฬาตอนนี้กำลังมีเสียงเชียร์ดังลั่น และครึกครื้นสุดๆด้วยความสงสัยจึงเดินไปดู

“..คุณเรเซอร์กับ..ใครกันเนี่ย” ยูจิเอียงคอฉงน

เรย์เห็นท่าทางของยูจิเลยเดินมาดูด้วย และแอบตกใจนิดหน่อย

คาบปฎิบัติของอาจารย์แช็คที่ห้องของพวกเรเซอร์กำลังเรียนตอนนี้มีการดวลระหว่างชายหญิงคู่หนึ่งอยู่ ซึ่งการต่อสู้ก็ดำเนินไปแบบดุเดือดเลือดผล่านจนดึงดูดให้นักเรียนที่ไม่ได้เรียนด้วยหลายคนหยุดมองและส่งเสียงเชียร์กัน

นอกจากนี้ยังมีนีกเรียนที่แอบโดดคาบอาจารย์แช็คกลับมานั่งดูใกล้ๆอีกหลายคนเลย

“เห็นเขาลือกันว่ามีนักเรียนใหม่จากเนลยอนย้ายมาแหละ”

การต่อสู้ระหว่างเรเซอร์วายร้ายประจำวิทยาลัยกับนักเรียนแลกเปลี่ยนจากเนลยอน ย่อมน่าสนใจอยู่แล้วยิ่งไปกว่านั้นผลลัพธ์การต่อสู้ที่แสนจะดุเดือนก็ยิ่งทำให้ทุกคนสนใจกัน

“คนจากเนลยอนนั้นหรือครับ ..จะว่าไปเทคนิคที่ใช้นี่แปลกตาจังเลยนะครับ”

“คงเป็นเทคนิคของเรเซอร์มันล่ะมั้ง แล้วอีกฝ่ายก็บังเอิญใช้ได้ด้วย แหม่ ดีจังนะพวกที่เคยเดินทางรอบโลกเนี่ย เก็บเกี่ยวประสบการณ์กันซะเยอะเลย” เรย์พยักหน้าเห็นด้วย

ระหว่างที่คุยไปพลางดูเรเซอร์ต่อยกับคนอื่นไป เรย์ก็พิงกำแพงดูเรเซอร์ด้วยท่าทางดูเนือยๆ

“คุณเรเซอร์เคยเดินทางรอบโลกด้วยสินะครับ สุดยอดเลยนะ”

“จริงเหรอ คุณเรเซอร์เคยเดินทางรอบโลกด้วยเหรอคะ?”

จู่ๆก็มีเสียงเด็กผู้หญิงดังขึ้นจากข้างหลัง และคนๆนั้นก็คือโซล่า เธอชะโงกหัวดูและพบว่าเรเซอร์กำลังต่อยตีกับผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ เห็นแล้วจู่ๆก็กรี๊ด

“คุณเรเซอร์เท่มากกกกกก”

โซล่ายกมือสองข้างและส่งเสียงเชียร์เรเซอร์ยกใหญ่ ยูจิเห็นก็หัวเราะร่า

“นั่นสินะครับ คุณเรเซอร์เท่ที่สุดเลย ดูจังหวะที่ศอกใส่นักเรียนแลกเปลี่ยนคนนั้นสิครับ ถ้าผมโดนเข้าไปตายแล้วแน่ๆ”

“กะ การออกท่าที่ฆ่าคนได้มันเรียกว่าคนดีได้เรอะ แต่เอาเถอะ”

ทั้งสองยืนมองเรเซอร์อย่างสนุกสนาน ส่วนเรย์นั้น …กลับดูซึม

(พอเห็นแบบนี้ก็ช่วยให้ยืนยันความจริงได้เรื่องหนึ่งเลยล่ะ..ในงานเต้นรำที่ฉันดวลกับเรเซอร์ ถ้าวันนั้นเรเซอร์เลือกโยนดาบทิ้งและใช้หมัดแทน บางที..ต่อให้ไม่ต้องเล่นทีเผลอ ฉันเองก็คงจะแพ้ล่ะมั้ง) เรย์ถอนหายใจพลางยิ้มแบบดูถูกตัวเอง

“อ่อนแอจริงๆเลยนะ ฉันเนี่ย”

 

****

หมัดแย็ปพุ่งออกผม ผมหลบและอาศัยจังหวะย่นระยะเข้าไปกะอัปเตอร์คัตใส่ แต่อีกฝ่ายก็รู้ทันและพุ่งตัวหนีพร้อมกันกับที่ผมคลุกวงใน

ทักษะของมิรันด้าพัฒนาไวมากจนรู้สึกน่าขนลุก

ทำไมถึงเรียนรู้ได้ไวขนาดนี้กัน พรสวรรค์นั้นเหรอ? ถ้าเป็นพรสวรรค์จริง อย่างน้อยก็ด้านการใช้หมัด พรสวรรค์ของมิรันด้าคงจะเหนือกว่ายูจิไปแล้วล่ะมั้ง

ถามจริงเถอะ ทำไมผมต้องเจอแต่พวกเปี่ยมด้วยพรสวรรค์ชั้นเทพรอบตัวด้วยเนี่ย

ดวงตามหาปราชญ์ พลังของมหามังกร จุดศูนย์กลางโลก แล้วตอนนี้ก็เจอมิรันด้าอีก!

ผมกล้าพูดเลยว่าถ้าเป็นเกมยื้อ ผมแพ้มิรันด้าแน่ เพราะแต่เดิมพลังกายของผมมันน้อยกว่ามิรันด้าอยู่ระดับหนึ่ง เพราะฉะนั้นต่อให้ทักษะของเธอจะไล่มาเท่าผมไม่ได้ แต่ก็ทดแทนด้วยพลังกายที่มากกว่าได้

เลือกได้ก็ไม่อยากแพ้ เพราะนั้นต้องรีบจบเกมแล้ว

ผมแย็ปหมัดเข้าใส่มิรันด้า สองหมัดแรกเข้ากลางใบหน้าจากนั้นมิรันด้าก็ตั้งกาดกันไว้ได้ จากนั้นผมก็เข้าไปใช้หมัดขวาฮุคใส่จากนั้นก็ใช้หมัดซ้ายอัปเตอร์คัต

แค่นี้ไม่พอ ระดับมิรันด้าต้องอัดให้มากกว่านี้

ผมโหมหมัดเข้าใส่ทั้งทางซ้ายและขวาจนเธอต้องคกตัวเป็นเต่า—–ในจังหวะที่เธอก้มตัวต่ำลงผมก็ใช้เข่ากระแทกเข้าที่ช่องโหว่ข้างใต้

“อั้ก!!!” มิรันด้ากระอักน้ำลายซ้ำอีกรอบ

มิรันด้าถึงกับหัวโยก ผมวางขาลงและพุ่งเข้าไประยะประชิดใช้ศอกอัดไปกลางใบหน้าอีกครั้ง

ตุ้บ!!!!! แสงกระแทกดังขึ้นพร้อมกับมิรันด้าที่กำลังจะล้มลงกับพื้น หรือก็คือใกล้จะออกจากวงสนามแล้ว 

ชัยชนะเป็นของผมแล้ว

แค่นี้คงพอแล้ว

ทันทีที่คิดอย่างนั้นจู่ๆมิรันด้าก็หยุดร่างตัวเองไม่ให้ล้ม และดึงตัวขึ้นมาได้คล้ายกับเล่นกายกรรม

“ฟู่ว เมื่อกี้นึกว่าจะตายซะแล้ว”

แค่เจ็บนิดหน่อย ไม่ได้เป็นอะไรมาก ทำเอาอยากถลกหนังมาวิจัยเลยว่าทำไมหนังถึงได้เหนียวขนาดนี้กันนะ

มิรันด้าหักนิ้วตัวเองและพูดกับผม

“ถ้าฉันกับนายอยู่ในสถานะที่เท่าเทียม ฉันคงแพ้ไปนานแล้วแหละ ยอมรับเลย นายเนี่ยของจริง เป็นคนที่เก่งของแท้ไม่มีปลอมเลย”

“พูดเหมือนคนอื่นคนไกลอะไรอย่างนั้น ทางเธอเองก็สุดยอดเหมือนกัน ถ้ามีเวลาเตรียมตัวสักหน่อย สู้กันอีกรอบฉันคงแพ้แล้วล่ะ”

ในกฎที่ว่าใช้ได้แค่หมัดต่อหมัดน่ะนะ

“ไม่เลยๆ นายน่ะของจริง ส่วนฉันน่ะของปลอม ..พลังของฉันมันแค่ของจอมปลอมนั่นแหละ เป็นของปลอมที่ชิงมาจากคนอื่น”

มิรันด้ายิ้มให้ ไม่ได้มีลับลมคมในอะไรเลย แค่พูดเรื่องจริงออกมาจากใจเท่านั้น

ของปลอมเหรอ ..ไม่เข้าใจเลยนะ

แต่พอพูดแบบนี้เจ้าหล่อนก็ยิ่งทวีคูณความน่าสงสัยของตัวเองเข้าไปอีก

“ถ้าอยู่ในสถานการณ์ปกติ ฉันคงยกให้นายชนะไปแล้วนะ น่าเสียดายแค่คราวนี้—ไม่ได้”

พูดจบมิรันด้าก็—–ชาร์จพลัง?

เธอทำท่าเบ่งพลังเหมือนกับ โoกุน ตอนศึกกับเซลล์ พอเห็นแล้วจู่ๆหน้าผมก็แดงขึ้นโดยไม่รู้ตัว

“ย๊ากกกกกกกกกก!!!!!”

หล่อนร้องลั่นโดยที่รอบๆไม่มีคลื่นพลังอะไรเท่ๆเกิดขึ้นทั้งนั้น ท่าทางของเธอทำให้ผมนึกถึงตัวเองตอน ม.2 เลยไม่มีผิด

นั่นไง นั่นน่ะ ที่เรียกกันว่า ‘จูนิเบียว’ น่ะ เห็นแล้วก็ไม่ไหวเลย รู้สึกอยากตายขึ้นมาเลย

“ยะ หยุดทำตัวน่าอับอายไปมากกว่านี้เถอะ ขอร้อง!”

“น่าอับอาย? พูดอะไรไม่เห็นรู้เรื่องเลยนะ! ที่ฉันทำอยู่เนี่ยเท่สุดๆไปเลยไม่ใช่หรือไง!!!” 

“ตะ ตรงไหนฟร้ะ!?”

ถึงจุดนี้มิรันด้าไม่ต่อล้อต่อเถียงกับผมแล้ว

“เอาล่ะนะ เอาแล้วๆ มาแล้ว!!——โอ้ววววววววววววววววว!!!!!!”

ใต้เท้าเธอปรากฏคลื่นลมขึ้น มันกำลังขยายตัวและ—–ดีดออก

ปรี๊ด!!!!!!! เสียงบีบอัดเหมือนแก๊สรั่วดังขึ้น สายลมรอบๆเธอพุ่งเป็นวงกว้าง

ทางผมถึงกับเสียศูนย์ไปเชี่ยววิหนึ่งแต่ก็ตั้งสติและเกร็งขาไม่ให้ตัวเองปลิวไปกับสายลมเมื่อครู่

“เอ๊ะ ..อะไรน่ะ..เอ๊ะ”

ผมรู้สึกตัวพร้อมกันกับสายลมที่กลับมาสงบตามเดิม

หันไปดูรอบๆก็พบว่านักเรียนทุกคนตัวปลิวกันหมด แม้แต่อาจารย์แช็คตอนนี้ขาก็สั่นใหญ่เลย

ผมนึกได้ว่าอยู่ระหว่างการดวลเลยหันกลับไปดูและ—–รู้สึกเหมือนกับกำลังจะตาย

มิรันด้าพุ่งเข้ามาประชิดผมอย่างรวดเร็ว

ความเร็วจากเดิมที่มากอยู่แล้วนี่ยิ่งทวีคูณเข้าไปใหญ่

ผมกล้าพูดเลยว่าความเร็วที่หล่อนใช้มันอยู่ในระดับเดียวกับตัวผมที่ใช้ [ตัดมินิถลายขีดจำกัด] ไม่สิ แค่ความเร็วเฉยๆ บางทีอาจเหนือกว่าด้วยซ้ำแค่

หล่อนพุ่งต่อยผมทำท่าเหมือนกับกบกระโดด ผมตอบสนองอย่างรวดเร็วโดยการกลิ้งตัวหลบ

เมื่อตะกี้เกือบไม่ทัน——ในจังหวะที่ผมต้องตั้งหลักก่อน เจ้าหล่อนก็พุ่งใส่ผมอีกครั้งด้วยความเร็วที่ไม่มีตก

“บัดซบเอ้ย!”

ถ้าไม่ใช้ตัดมิติหรือเวทมนตร์เข้าช่วย ผมได้ตายจริงๆแน่

ขณะที่กำลังจะใช้ยูนาเพื่อหยุดมิรันด้านั้นเอง—–อาจารย์แช็คก็พุ่งมาคั้นกลางไว้

“ผะ ผู้ชนะเรเซอร์ ดราแคล์!”

เขาโพล่งขึ้นอย่างนั้นด้วยเสียงที่สั่นกลัว …เอ๊ะ ผมเนี่ยนะชนะ เมื่อตะกี้เกือบจะแพ้แล้วไม่ใช่หรือไง ..อ๊ะ แบบนี้นี่เอง

เหมือนว่ามิรันด้าจะพุ่งเร็วเกินไปจนออกจากวงไปเองล่ะ