เกิดใหม่พร้อมกับระบบไร้พ่าย - ตอนที่ 96 – แสดงพลังของใบมีด

Chapter 96 – แสดงพลังของใบมีด

ดาบ ดาบที่โครตใหญ่!

ดาบที่หนักกว่า 1,800 จิน.

ดาบที่มีกลิ่นคาวเลือกและความกระหายฆ่าที่ส่องประกายสีเลือด!

ในขณะที่พื้นที่แถวนั้นเงียบจนกระทั่งได้ยินเสียงเข็มตก.

ดวงตากว่าพันคู่ต่างมองมาทางลั่วเทียน.

ทุกคนเคยเห็นดาบแบบนี้ แต่ไม่เคยเห็นประเภทนี้มากก่อน มันเป็นเรื่อวน่าตกใจมากที่ใบมีดของมันมีการไหลเลียวของเลือด.

มันเป็นประเภทที่ข่มขวัญผู้คนอย่างมาก ในเวลาเดียวกันก็มีความกลัวที่อธิบายไม่ได้พร้อมๆกัน.

ดาบดื่มโลหิต-ด้วยประโยคที่ว่า มันสามารถฆ่าทุกสิ่งบนโลก!

ทันทีมีมันปรากฏตัวออกมา กลิ่นอายจากการฆ่าของสิ่งมีชีวิตนับล้านก็แผ่ออกมาทันที เจตนาฆ่ามีความเข้มข้นอย่างมาก เพิ่มไปกับเจตนาฆ่าของลั่วเทียน ทำให้มันเปล่งประกายตอบรับจากเจตราฆ่าของดาบให้ถึงขีดสุด.

ลั่วเทียนยกปากยิ้ม.

ดาบดื่มโลหิตเริ่มหัวเราะและพูดว่า“เมื่อปู่คนนี้ปรากฏทุกคนต้องหมอบกราบแทบเท้า!”

ลั่วเทียนพูดในใจ“ทิ้งไอ้คำพูดโออ้วดเหล่านั้นไปและฉีกไอ้เด็กเหี้ยนี่ก่อน.”

ดาบดื่มโลหิตตอบ“แค่เขา? มันเป็นไปได้ชิ้นเค้ก!”

หลังจากนั้น…

ใบดาบก็ส่งเสียงสะท้อน”ฮึ่มมม”และลั่วเทียนก็ลดแขนลง เขาเดินไปข้างหน้าทีละก้าวและทิ้งรอยเท้าเอาไว้.

การลากใบมีดที่หนักขนาดนี้ทำให้เกิดเสียงเสียดหูจากพื้นดิน.

ทำให้ลั่วเทียนคิดไปถึงตัวละคร League of Legends ในชีวิตก่อนหน้านี้ของเขา-Tryndamere!

ใบมีดของไทดาเมียนคล้ายกับใบมีดต้านลมของเขา ลั่วเทียนลากใบมีดไปข้างหลังทำให้มันดูราวกับว่าเขาไม่อาจยกมันขึ้นมาได้.

ความรู้สึกแบบนี้ได้ถูกกระตุ้น!

ซูซางเฟยมีการแสดงออกที่เปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้แสดงอาการตกใจใดๆ ขณะที่ดูลั่วเทียนลากใบมีดเดินทีละก้าวๆและเยาะเย้ยอย่างเย็นชาออกมา“ข้าไม่สนว่าเจ้าจะเปิดแปดประตูได้หรือไม่ แต่ข้าจะไม่ให้เจ้ามีชีวิตอีกต่อไป!”

ซูซางเฟยไม่ได้ฆ่าลั่วเทียนก่อนหน้านี้เพราะเขาตั้งใจที่จะมอบให้กับเฉินเทียนเหยา.

แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนใจแล้ว.

ซูซางเฟยเริ่มมีท่าทีรุนแรงขณะที่เขาโบกมือท่ามกลางอากาศ พลังปราณที่แข็งแกร่งได้ปั่นป่วนจากกลิ่นอายของเขาและเปลี่ยนแปลงไปอย่างน่าทึ่ง.

เหมือนกับแสงสายฟ้า…

ราวกับว่ามันปรากฏจากช่องว่างมือที่ถูกสร้างขึ้นจากแรงกดดัน.

มันเป็นการโจมตีที่เข้มข้นจากพลังปราณ พร้อมกับความเกรี๊ยวกราดและมันก็สวยบาดตาผู้คน.

ใบมีดต้านลมที่ส่งพลังงานไหลไปทุกซอกทุกมุม.

“พี่…”

ในขณะที่คนในตระกูลลั่วกำลังห่วงความปลอดภัยของลั่วเทียน มันราวกับหัวใจกำลังมาจุกอยู่ที่ลำคอของพวกเขาขณะเฝ้ามองฝ่ามือที่น่ากลัวนี้อยู่เหนือศรีษะของเขา

“ซางเฟยรีบฆ่ามันเร็วเข้า.”

“ฆ่าเขา!”

“ลองดูว่าเขาจะสามารถต้านได้นานเพียงไหน”

ซูเหยาซงสามารถรับรู้ได้ถึงกลิ่นอายที่เป็นอันตรายจากลั่วเทียน เขารู้สึกว่าหากลั่วเทียนไม่ตายในวันนี้การครอบครองเมืองภูเขาหยกจะไม่อาจทำได้อีกต่อไป.

ลั่วเทียนเป็นเสาหลักของตระกูลลั่ว ตราบเท่าที่เขาตาย ตระกูลลั่วจะหายไปโดยทันที.

มันต้องเป็นเวลานี้ด้วย…

เหล่าสาวกตระกูลลั่ว ดูราวกับเลือดของพวกเขาจะถูกแผดเผา ขณะที่พลังการต่อสู้ของพวกเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็ตะโกน“ตามมาพี่น้อง ฆ่า!”

“ฆ่า!!!”

ความวุ่นวายคราวนี้กลับเป็นความวุ่นวายของสนามรบ ปัจจุบันเหล่าสาวกตระกูลซูไม่อาจจะเงยหน้าได้อีกเพราะพวกเขาค่อนๆล้มลงทีละคนๆ.

หลี่ซูเอ๋อร์จับชุนชุนไว้และดวงตาของเธอค่อนข้างสงบ ขณะที่เธอจ้องไปที่เวมทีและเริ่มอธิฐานในใจของเธอ“ข้าหวังว่าสวรรค์จะปกป้องพี่ชายลั่วเทียน…”

ชุนชุนได้มองอย่างจริงจังและมีใบหน้าที่เคร่งเครียดขณะที่จับมือและพึมพำในใจ“ปู่โปรดปกป้องพี่ใหญ่ด้วย…”

ท่ามกลางฝูงชน…

หลิงหานซานได้แสดงออกถึงความประหลาดใจบนดวงตาที่เย็นชาของเธอ เนื่อจากเธอไม่ได้คิดถึงเหตุการณ์ตรงหน้า จากนั้นเธอก็พูดกับตัวเอง

“ลั่วเทียน เจ้าจะมีความมหัศจรรย์ได้มากเพียงไหน?”

บนเวที.

ลมและเมฆด้านบนปั่นป่วนและพลังปราณก็บดขยี้ลงมายังหัวลั่วเทียน.

ลั่วเทียนไม่ได้หยุดและก้าวเดินช้าๆเหมือนกับไทดาเมียนร่างทั่งร่างของเขาเรืองแสงกระหายเลือดขณะที่เขาลาดดาบกลืนโลหิตไปยังซูซางเฟย.

“ถูกทำลายซะ!”

ตาของซูซางเฟยเปลี่ยนและฝ่ามือบนอากาศก็เริ่มตกลงมาทันที.

ฝ่ามือขนาดใหญ่เหนือหัวลั่วเทียนกระแทกลงมาทันที.

“บูม~, บูม~, บูม~…”

มีเสียงฟางร้องดังต่อเนื่องพุ่งผ่านสวรรค์ทั้ง 9 มันเหมือนกับมีฝนตกอย่างหนักในใจของลั่วเทียน ทะเลสติและร่างกาย.

แต่…

ลั่วเทียนเมิณเฉยทุกอย่าง เขาไม่ได้รำคาญกับความเจ็บปวดที่กระทบมายังร่างกายของเขาและดูเหมือนว่าเขาจะไม่รู้สึกอะไร

เวลานั้น…

ลั่วเทียนคล้ายกับไทดาเมียนที่เปิดใช้งาน Undying Rage และกลายเป็นอมตะ 5 วินาที เขาจะรู้สึกเจ็บปวดได้ไง

?

ดาบดื่มโลหิตหัวเราะและกล่าวว่า“5555… ได้เด็กน้อย เจ้าไม่สามารถจัดการกับความเจ็บปวดเล็กน้อยเหล่านี้ได้? เข้าจะเดินไปตางเส้นทางสังหารที่มีอำนาจมากที่สุดในโลกได้อย่างไร?”

ลั่วเทียนตอบ “เส้นทางฆ่าของน้องสาวเจ้า! มีเส้นทางไหนทุกข์ทรมาณขนาดนี้? เจ้าเป็นคนโง่ที่ชอบความทุกเหล่านี้?”

จิตสำนึกของลั่วเทียนได้เจ้ามาอยู่ในโลกสังหารของดาบดื่มโลหิตแล้ว แต่เขายังรู้สึกเจ็บปวด แต่ร่างกายของเขาก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นเนื่องจากการก้าวเท้าของเขายังคงมีความเร็วคงเดิม.

เขาเดินหน้าไปทีละก้าวๆ.

ลากใบมีดขนาดใหญ่ที่ดูเหมือนเลือด ขณะที่ดวงตาของลั่วเทียนก็เปล่งแสงสีแดงเลือดออกมาเหมือนกัน.

เจตนาฆ่านี้ครอบคลุมอย่างสมบูรณ์ที่สุด.

เมื่อลั่วเทียนห่างจากซูซางเฟยแค่สามเมตร เสียงหึ่งๆที่หยิ่งยโสก็ออกมาจากร่างกายของลั่วเทียน“เด้ฏเอ้ย ถึงเวลาตายแล้ว!”

มันคล้ายกับเสียงของยมทูตที่พูดเมื่อตอนคุณใกล้ตาย.

นี่มันกดดันกันเกินไปแล้ว!

การแสดงของซูซางเฟยเปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อย ขณะที่เขายังคงมีความภาคภูมิใจ จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดว่า“ไอ้เศษขยะ เจ้าอาศัยอะไรที่จะฆ่าข้าเพียงคนเดียว…?”

โดยไม่ต้องรอให้พูดเสร็จ…

แขนของลั่วเทียนก็ปูดโปนขึ้นฉับพลัน ในเวลาเดียวกันเขาก็คำรามในใจ“Level 2 Berserk!”

ความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้น 4 เท่า.

ดาบดื่มโลหิตรู้สึกประหลาดใจกับเรื่องนี้และพูดว่า“เห้ยเด็กเหลือขอ ทักษะนี้คืออะไร? แม้กระทั่งอำนาจของข้าก็เพิ่มขึ้น นี่มันน่ากลัวเกินไปแล้ว ข้าไม่ได้รู้สึกถึงพลังอย่างนี้มานานแล้ว  5555…”

ขณะที่ดาบดื่มโลหิตกำลังพูดถึงเรื่องนี้…

เส้นเลือดสีเขียวปูดโปนออกมาจากแขนขวาของลั่วเทียน เขาคำรามขึ้นไปบนฟ้าและยกใบมีกหนัก 1,800 จิน เหนือหัวของเขา จากนั้นเขาก็สับลงบนหัวของซูซางเฟย.

“บูม~!”

ดาบได้ลับลงมา.

ดาบที่มีกลิ่นอายแห่งโลกสังหารและความโกรธในหัวใจของลั่วเทียน.

“ไปซะไอ้ยโส!”

“ไปและแสดงท่าทีของดาบต้านลม!”

“เก็บความยโส เก็บความจองหอง เก็บการแสดงออกที่รังเกียจของบิดาคนนี้!”

ดาบหนักได้สับลงมา.

ซูซางเฟยใช้ดาบป้องกันแต่มันก็ถูกหักเป็นสองท่อน.

ขณะที่ใบดาบลับลงมามือของซูซางเฟยก็กระกบดาบเข้าด้วยกัน เพียงแค่สัมผัสใบมีดมันก็ทำให้จิตใจองเขารู้สึกเหมือนถูกโยนเข้าไปในนครที่ไม่มีสิ้นสุด.

ร่างกายของเขาคุกเข่าลงกับพื้น.

สับอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง…

ซูซางเฟยก็ถูกโจมตีตรงๆโดยไม่ได้ใช้กำลังใดๆเพื่อป้องกัน.

ในเวลาเดียวกันลั่วเทียนก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมากเรื่อยๆ…

————-

ดาบดื่มโลหิตชื่อเต็มที่ผมแปลคือ ดื่มโลหิตต้านลม นะครับ ^^.