เกิดใหม่พร้อมกับระบบไร้พ่าย - ตอนที่ 179 - สังหารกัวใต้ในหมัดเดียว

นิยายเกิดใหม่พร้อมกับระบบไร้พ่าย Chapter 179 – สังหารกัวใต้ในหมัดเดียว

“เพี้ยะ!”

เสียงตบดังสนั้น

“ตั้งษ!”

กัวใต้ถูกตบลอยออกไป เขากุมใบหน้าด้านที่ถูกตบขณะที่มุมปากมีเลือดไหลและฟันหลายซี่หลุดออกมา

กัวใต้โกรธอย่างมาก

เขาอ้าปากที่เต็มไปด้วยเลือดและกาลังจะเริ่มด่าออกไป…

ในเวลานี้…

ลั่วเทียนเหยียบใบหน้าของกัวใต้อย่างโหดเหี้ยมและถามอย่างโกรธๆว่า: “เจ้าเตี้ยสารเลว เจ้ายังจะอ้าปากอีก? บิดาไม่อยากจะเสวนากับเจ้าดังนั้นข้าจะถามเจ้าเพียงเรื่องเดียว ฟานซางเจี้ยนน้องชายข้าอยู่ไหน?”

เกิดแสงแว่บในดวงตาของลัวเทียน

สายตาของเขาเปี่ยมไปด้วยแววตาสังหารและเย็นชา

หลังจากนั้นเขาก็ผ่อนแรงกดที่ขาของเขา กัวใต้อ้าปากค้างก่อนที่จะจ้องไปที่ลั่วเทียนและด่าออกมา: “บิดาจะไม่ปล่อยให้มนุษย์มาวางกํามอีกต่อไป! ทุกคนมานี่และฆ่าเขาซะ! ฆ่า…”

ลัวเทียนไม่รอให้เขาพูดจบและขาของเขาก็ยกกระทืบลง ใบหน้าครึ่งนึ่งของก๊วใต้จมลงไปในดินที่ชื้นแฉะทําให้เขาดูน่าสังเวชเป็นอย่างมาก

“แม่ง!”

“ตอบคําถามของข้าดีๆ! ถ้าเจ้าพูดไม่รู้เรื่องอีกหล่ะก็ ข้าจะช่วยส่งวิญญาณของเจ้าทันที!” ลั่วเทียนจ้องมองกัวใต้อย่างเย็นชาในขณะที่ดวงตาของเขาดูเหมือนกําลังจะกลืนกิน.

คราวนี้…

กองทัพที่ชื่อ เหล็กโลหิต ของเผ่าโนมได้ชี้หอกเหล็กของพวกเขาไปที่ลั่วเทียน มีคนหนึ่งตะโกนด่าออกมา: “เจ้ามนุษย์สารเลวที่น่ารังเกียจ ปล่อยมือจากลอร์ดกัวใต้ของเรา ไม่งั้นอย่าโทษที่เราทําตัวไม่ดีกับเจ้าแล้วกัน!”

ลั่วเทียนหัวเราะเยาะราวกับว่าเขาไม่ได้ยินอะไรเลย เขาก้มลงก่อนที่จะเตะและถามอีกครั้ง: “ข้าจะถามเจ้าอีกครั้งเจ้าต้องตอบให้ดีไม่งั้นข้าจะฆ่าเจ้าจริงๆ!”

น้ําเสียงของลั่วเทียนต่ําลงเป็นอย่างมาก

กัวใต้เริ่มยิ้มอย่างดุร้ายก่อนที่จะตะโกน: “หวูซาง ฆ่าเขาซะ!”

กัวใต้คิดว่าลั่วเทียนกลัวพวกเขา

เขาคิดว่านี่คือดินแดนของโนม ดังนั้นจึงไม่มีทางที่มนุษย์จะกล้าฆ่าเขา

นอกจากนี้เขายังคิดว่าในฐานะนายกหลักของเผ่าโนมฟานต้า จะต้องไม่ปล่อยให้เขาตาย.

เขาคิดว่าเมื่อมีกองทัพเหล็กโลหิตอยู่ใกล้ๆ เขาสามารถทําทุกอย่างได้โดยไม่ต้องกังวลใดๆ

เขาคิดอย่างนั้น

อย่างไรก็ตามกัวใต้เป็นคนเดียวที่คิดอย่างนั้น ราวกับสิ่งที่เขาคิดนั้นเป็นดังชีวิตในฝัน.

ลั่วเทียนแสยะยิ้มน้อยๆขณะที่เผยรอยยิ้มที่น่ากลัว หมัดขวาของเขาต่อยออกไปที่หน้าของก๊วใต้และกระแทกจนยุบ. “ไอ้สารเลวเจ้าคิดจริงๆหรือว่าข้าไม่กล้าฆ่าเจ้า?!”

“ตืบบ~!”

หน้าของกัวใต้เป็นรูทันทีเลือดไหลออกมาและมีบางส่วนกระเซ็นไปที่หน้าของลั่วเทียน.

ตายในหมัดเดียว!

“ติ้ง!”

“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น ลั่วเทียน ในการสังหาร กัวใต้ ท่านได้รับ Exp 1 แต้ม,ปราณ 1 แต้ม…”

“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น ลัวเทียน ที่ได้รับแกนปีศาจธาตุลม.

“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น ลั่วเทียน ได้รับแกนปีศาจสายฟ้า”

“ติ้ง!”

“แต้มไร้พ่าย +1.

เสียงประกาศของระบบดังขึ้นในใจของลัวเทียน

ลั่วเทียนไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี จากนั้นเขาก็ถ่มน้ําลายลงบนศพของ กัวใต้ก่อนที่จะด่าออกมา: “ไอ้ชาติหมาเอ๊ย เจ้าให้Expแค่แต้มเดียว? อย่างน้อยก็ยังให้แต้มไร้พ่ายกับข้าถือว่ามันเป็นรางวัลปลอบใจแล้วกัน”

“หืมม?”

“เดียวนะ เผ่าโนมให้แต้มไร้พ่ายกับข้า?” ลัวเทียนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยกับเรื่องนี้ ความตื่นเต้นในใจของเขาเพิ่มขึ้นเมื่อคิดถึงสายเลือดมังกรฟ้า แต่เขาก็สามารถระงับเจตนาฆ่าของเขาได้

นี่เป็นครั้งแรกที่ลั่วเทียนได้รับExpแต้มเดียวจากการฆ่ามอนเตอร์,

Expไม่มาก แต่ของที่ดรอปนั้นค่อนข้างดี พวกมันทั้งหมดเป็นแกนปีศาจที่ธาตุ ต่างๆสิ่งเดียวที่โชคร้ายคือลัวเทียนไม่ได้รับธาตุไม้และน้ําสําหรับแกนปีศาจที่เขาต้องการ แต่สิ่งนี้ยังช่วยเสริมความเชื่อของเขาว่าเผ่าโนมมีแกนปีศาจที่เขาต้องการ

มอนเตอร์เลเวลต่ําเช่นนี้จะทําให้เขามีแกนปีศาจที่มีได้หลายๆธาตุ อย่างนั้นเมื่อฆ่าบอสได้แล้วจะมีของอะไรออกมากกัน?

เขาตั้งหน้าตั้งตารอจริงๆ!

การเคลื่อนไหวของลั่วเทียนทําให้รอบๆเงียบลงทันที

แม้แต่เข็มตกก็ยังได้ยิน!

ไม่มีเสียงใดๆ!

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ไม่มีมนุษย์คนไหนเข้ามาในดินแดนโนมและยังกล้าที่จะสังหารเผ่าโนม มนุษย์ที่อยู่ด้านหน้าของพวกเขาไม่รู้ถึงสัญญาสงบศึกของเผ่าโนมกับเผ่ามนุษย์หรอกหรือ? มนุษย์คนนี้ไม่รู้หรือว่าเผ่าโนมเกลียดมนุษย์มากเพียงใด?

กล้าที่จะฆ่าเผ่าโนมภายในดินแดนของโนม ชายคนนี้บ้าหรือเปล่า?

ชายคนนี้อยู่ไม่ไกลจากการโดนลงโทษ!

“เขาฆ่าลอร์ดทั่วใต้จริงๆ…”

“มนุษย์ฆ่าลอร์ดกัวจริงๆ”

“มนุษย์ที่โหดร้ายนี้ได้ฆ่าคนของเผ่าโนมของเราในดินแดนของเราเอง.”

ทุกประโยคเริ่มดังกว่าประโยคก่อนหน้าขึ้นเรื่อยๆ ท้ายที่สุดในสายตาของเผ่าโนมทั้งหมดดูเหมือนจะพ่นไฟได้ ดวงตาของพวกเขาจ้องมาที่เขาด้วยความเกลียดชังราวกับลั่วเทียนแอบไปท่าไม่ดีกับน้องสาวและแม่ของตัวเอง!

การจ้องมองของพวกเขาคล้ายกับต้องการจะกลืนกิน.

ลั่วเทียนยักไหล่และพูดอย่างสบายๆ : “คนๆนี้สมควรตาย นอกจากนี้ข้ายังให้โอกาสเขา แต่เขาไม่รับและเขาก็ยังท้าทายความอดทนของข้า สําหรับคนอย่างเขาที่ไม่ห่วงชีวิตของตนเองข้าก็ทําได้แค่ส่งเขาไปที่ชอบๆ”

ลั่วเทียนไม่ได้เป็นคนที่มีส่วนสูงมากนัก

แต่เมื่อยืนอยู่ท่ามกลางของเผ่าโนมที่มีความสูงเพียงครึ่งเมตร ค่าพูดที่ว่า นกกระเรียนอยู่ท่ามกลางไก่ก็ไม่อาจใช้ได้อีก ตอนนี้เขาต้องเปรียบว่าชงอยู่ท่ามกลางไก่มากกว่า

เขาเหมือนกับเป็นยักษ์,

ยักษ์ยังกลัวคนแคระงั้นหรือ?

แล้วถ้าคนแคระถูกต่อว่าหล่ะ? หากพวกเขากล้าที่ยะโสโอหัง การตบเพียง ครั้งเดียวพวกเขาก็ตายแล้ว

แน่นอน…

ลัวเทียนไม่ต้องการทําอย่างนี้ เขาไม่ได้มีความแค้นฝังใจกับโนมที่น่ารักและหลงตัวเองเหล่านี้ แม้ว่าเขาจะได้รับแต้มไร้พ่ายอย่างมาก แต่เขาก็ไม่ต้องการที่จะเป็น ฆาตกรที่บ้าคลั่ง ถ้าเขาไม่มีความมั่นใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ ไม่งั้นเขาคงจะทําเรื่องเหล่านี้ตอนอยู่ที่เมืองภูเขาหยกแล้ว.

ถ้าเขาสังหารคนไม่กี่แสน เขาจะเลือกสายเลือดอะไรก็ได้ที่เขาต้องการ

นี่คือสิ่งที่ลั่วเทียนไม่อาจทําได้

เขาสามารถจับลูกพลับอ่อนๆที่อยู่รอบๆตัวของเขาได้ แต่เขาก็ทําได้เพียงหยิกศัตรูเท่านั้น

“นอกจากนี้…!”

ลัวเทียนกระแอมล่าคอ เขามองไปที่เผ่าโนมที่เข้ามาใกล้เขามากขึ้นๆและถอยหลังไปสองสามก้าวก่อนที่จะพูด: “เขายังเจ้าชายของเผ่าโนมของเจ้าเพื่อเอาไว้เป็นตัวประกัน ซึ่งถือว่าเป็นอาชญากรรมร้ายแรง ข้าเพียงลงโทษเขาในนามของพวกเจ้าพวกเจ้าควรจะขอบคุณข้าที่กาจัดข้าหลวงที่ชั่วร้าย”

“ไร้สาระ!”

“มนุษย์อย่างเจ้ามีคุณสมบัติอะไรที่จะใช้สิทธิเหล่านั้น?”

“ช่วยกันฆ่าเขา! เราต้องล้างแค้นให้กับลอร์ดกัว!”

คราวนี้

เผ่าโนมเป็นเหมือนกับฝูงมดที่หนาแน่นที่วิ่งเข้าหาตั๋วเทียน

อย่าดูถูกว่าโนมเหล่านี้ตัวเตี้ยแค่ไหน ระดับการบ่มเพาะของพวกเขาไม่ได้อ่อนแอเมื่อพวกเขาปล่อยพลังออกมาอย่างเต็มที่

ลัวเทียนถอยไปด้านหลังและตะโกน“อย่าบังคับให้ข้าลงมือ!”

“มนุษย์กลัวเรา!”

“เผ่าชั้นต่ำเช่นเขากล้าที่จะผยองในดินแดนของเรา? เล่นงานเขาให้ตาย!”

เผ่าโนนจานวนมากวิ่งเข้าหาตั๋วเทียนอย่างต่อเนื่องและเริ่มใช้ทักษะที่ทรงพลังของพวกเขาลั่วเทียนไม่ได้สู้กลับ ซึ่งทําให้ความโกรธของพวกเขาเพิ่มขึ้นสูงขึ้นๆ.

ไม่ไกลนัก…

เหนือโถงใหญ่ของวังหลวง,

ฟานตาหรี่ตาลงและมีแสงที่ชั่วร้ายแว่บออกมาสั้นๆ ริมฝีปากของเขายกยิ้มขณะที่เขาพูดกับตัวเอง: “ข้าไม่พบตราราชาแต่การปรากฏตัวของมนุษย์คนนี้อาจจะเป็นผลดีของกับข้าที่จะได้ครอบครอง.”

ฟานต้าหัวเราอย่างเย็นชา

ทันทีหลังจากนั้น…

ฟานต้าก็พูดด้วยเสียงต่ําๆ: “ฟานเอ๋อ ส่งคนของเราออกไปและบังคับให้มนุษย์คนนั้นตาย บังคับให้เขาเคลื่อนไหวและเริ่มฆ่า มันจะดีที่สุดถ้าเขาทําให้เลือดไหลจนกลายเป็นแม่น้ําจากนั้นก็ทําดูเหมือนว่าข้าออกไปจัดการเรื่องยุ่งๆ เมื่อถึงเวลานั้นเผ่าโนมทั้งหมดจะต้องขอบคุณข้าและถือว่าข้าเป็นวีรบุรุษของเผ่าโนม ถ้าอย่างนั้นข้าก็ไม่ต้องการตราราชาอีกต่อไป ฮ่าฮ่าฮ่า…”