เกิดใหม่พร้อมกับระบบไร้พ่าย - ตอนที่ 170 - นี่เป็นการกดขี่มากๆ

นิยาย เกิดใหม่พร้อมกับระบบไร้พ่าย

Chapter 170 – นี่เป็นการกดขี่มากๆ

แม้ว่าเขาจะมาจากต่างถิ่น ลั่วเทียนก็ยังถือตัวเองว่าเป็นหนึ่งเดียวที่เคยประสบกับเหตุการณ์ใหญ่-น้อยมามากมาย

ในเมืองภูเขาหยกเขาได้รับแรงกดดันจากสาวกกว่าร้อยคนในสํานักเมฆม่วง

ในเมืองภูเขาซากศพทมิฬ มีทหารไม่รู้จักตายนับหมื่นที่สั่นสวรรค์ด้วยแรงกดดันของพวกเขา

ภาพเหล่านี้ถือว่ายิ่งใหญ่มากไหม?

พวกเขาต้องตกตะลึงอย่างแน่นอน

แต่เมื่อเทียบกับสถานการณ์ในตอนนี้ประสบการณ์เหล่านี้นั้นไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันเลย มันเป็นเพียงเรื่องไร้สาระ

สภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยภูเขาที่มีดมิดและความกดดันที่มองไม่เห็นว่ามัน เริ่มและจบลงที่ตรงไหน พวกมันเป็นสัตว์ปีศาจและอยู่เพียงระดับ 4-5 สัตว์ปีศาจระดับ 4-5 นั้นไม่มีคุณสมบัติมากพอที่จะมีปรากฏการณ์ในการปรากฏตัวอย่างนี้

ลั่วเทียนคิดว่าเขาจะตายที่นี่

แต่ตอนนี้…

เขากลายเป็นโง่งมทันที!

ลั่วเทียนไม่อาจบอกได้ว่ามันเป็นหัว หรือก้อย จากนั้นเขาก็พึมพํา: “เกิดอะไรขึ้น? เกิดอะไรขึ้นกับที่นี่กันวะเนี่ย!?”

ภาพเหล่านี้น่าตกใจเกินไป.

ความตกใจนี้เป็นสิ่งที่ทําให้หัวใจของคนต้องเต้นอย่างแรง ลั่วเทียนคิดว่ากองทัพสัตว์ปีศาจที่เมืองภูเขาซากศพทมิฬ นั่นก็ค่อนข้างน่ากลัวอยู่แล้ว แต่ตอนนี้เขารู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่น่าหัวเราะอย่างมากเมื่อเทียบกับที่นี่

คําว่า สุดยอด นั้นมันเกิดขึ้นมาได้ยังไง?

สิ่งที่ทุกคนก็คิดเหมือนๆกันก็คือเอาคําว่า สุดและยอด มารวมกัน!

Bahh~!

เพียงแค่สายตาอย่างเดียว เราก็ไม่อาจมองเห็นสัตว์ปีศาจได้หมด และพวกมันทั้งหมดก็เป็นระดับ 6 ขึ้นไป! พวกมัน ราวกับกองทัพที่มีทหารมหาศาลยืนอยู่ด้านหน้าคุณในท่าที่ไม่สะทกสะท้าน นี่มันเป็นฉากที่สุดยอดเป็นอย่างมาก!

สิ่งที่บ้าคลั่งเหล่านี้ไม่ได้มีแค่นี้

สิ่งที่บ้าคลั่งก็คือคําพูดของฟานซางเจี้ยน: “เขาคือเจ้านายข้า ทุกคนต้องคุกเข่าให้กับเขา!”

พวกมันทั้งหมดเริ่มคุกเข่า

คําพูดเหล่านี้ดูเหมือนกับเป็นเรื่องปกติ แต่น้ําหนักที่ตามมานั้นมีมากกว่าพันล้าน ตัน! สัตว์ปีศาจเหล่านี้อาจไม่คุกเข่า แม้ว่าจะอยู่ในขั้นปราณเทิดทูนหรือแม้แต่ปราณนักปราชน์ แต่เมื่อมันออกมาจากปากของฟานซางเจี้ยน ทะเลสัตว์ปีศาจที่ไม่มีสิ้นสุดเหล่านี้ที่ ดื้อดึง หยิ่งยโส,จองหองและสัตว์ปีศาจระดับสูงที่ทรงพลังต่างก็คุกเข่าลง!

“ปัง!”

“ปัง!”

“ปัง!”

สัตว์ปีศาจคุกเข่าลงทั้งสองข้าง!

บัดซบ…!

มันเจ๋งมากๆ! หัวใจของลั่วเทียนเต้นแรงโดยไม่อาจอธิบายเป็นคําพูดได้อีกต่อไป เขาจ้องมองไปด้วยสายตาที่เบิกกว้างและอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง เขาเคยเห็นหลายฉากที่น่าตกใจแบบนี้มาก่อน แต่ไม่เหมือนกับฉากเหล่า

เสียงคุกเข่าของสัตว์ปีศาจทุกตัวดูเหมือนจะดังกังวาลจนทําให้โลกต้องสั่น สะเทือนและเกิดความโกลาหลไปทั่วเทือกเขาวิญญาณ.

สัตว์ปีศาจระดับต่ํารอบนอกทั้งหมดต่างหายท้องและกัดฟันแน่น นี่คือความกลัวที่หาเปรียบไม่ได้!

ฉากนี้คล้ายกับสัตว์ปีศาจที่ต้องหุบปากเมื่อเจอกับราชา!

ฟานซางเจี้ยน ยิ้มด้วยความพึงพอใจ และตะโกน: “ไม่เลว เจ้าทุกคนเชื่อฟังมาก เจ้าตรงนั้น ใช่เจ้านั่นแหละ! ไปจับสัตว์ปีศาจระดับต่ํามา เจ้านายของข้าหิว และอยากจะกินเนื้อย่าง ข้าจะให้เวลา 10 นาทีในการไปเอามันมา ไม่อย่างนั้น เจ้าก็ไม่ต้องกลับมาหาข้า”

ฟานซางเจี้ยน ชี้ไปที่สัตว์อสูรที่ดูเหมือนกับก้อนเหล็กสีดําขณะที่สั่งการ

สัตว์อสูรนั้นพยักหน้าทันทีก่อนที่จะย่อขาหลังและพุ่งออกไปบนอากาศ

“ตูมม !”

เสียงดังไกลหลายกิโมเมตรก่อนที่จะทําการกระโดดอีกครั้ง

ลั่วเทียนกลืนน้ําลายอย่างยากลําบาก เขารู้ว่าฟานซางเจียนไม่ปกติ เพราะเขามีแกนปีศาจมากมายที่มีคุณสมบัติพิเศษอยู่ แต่เขาไม่คิดเลยว่า ไม่เพียงแต่เขาจะไม่ปกติในเผ่าโนมเท่านั้น แต่เขายังสามารถควบคุมสัตว์ปีศาจระดับสูงได้ เป็นจํานวนมาก
ทันทีหลังจากนั้น…

ลั่วเทียนแอบดีใจอย่างมาก เพราะว่าโชคดีที่เขาปฏิบัติกับฟานซางเจี้ยนเป็นอย่างดีตลอดการเดินทางไม่อย่างนั้น…

เหงื่อเย็นๆไหลลงมาตามหลังของลั่วเทียน

ถ้าฟานซางเจี้ยนต้องการทําร้ายเขาจริงๆ เขาคงไม่อาจเป็นศพที่สมบูรณ์,

ฟานซางเจี้ยนมีรอยยิ้มบนใบหน้า ในขณะที่เขาวิ่งมาหา. “เจ้านาย เจ้าพอใจกับผลลัพธ์เหล่านี้ไหม? เราไม่เห็นสัตว์ปีศาจใดๆตลอดการเดินทางเพราะพวกมันจัดการไปทั้งหมด.”

ลั่วเทียนสงบตัวเองลงและพูด: “พอ….พอใจ องค์ชายน้อย ทําไมพวกมันถึงเชื่อฟังคําพูดของเจ้า?”

ลั่วเทียนไม่เข้าใจจุดนี้จริงๆ

สัตว์ปีศาจ…

ไม่ว่าพวกมันอยู่ระดับไหน พวกมันเกิดมาพร้อมกับความโอหังที่ส่งผ่านมาจากยีน

การทําให้มันคุกเข่านั้นเป็นเทคนิคที่ไม่อาจเป็นไปได้

แต่ฟานซางเจี้ยนทําให้สัตว์ปีศาจจํานวนต้องคุกเข่าลงและพวกมันก็เป็นสัตว์ปีศาจระดับต้นๆ เป็นไปได้มากว่าหากมีใครเคยได้ยินเรื่องนี้ พวกเขาต้องไม่เชื่ออย่างแน่นอน

ฟายซางเจี้ยนพูดอย่างตั้งใจ: “ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทําไม ตั้งแต่ที่ข้าออกจากดินแดนของโนม พวกเขาก็ติดตามข้ามา และพวกเขาก็ทําตามสิ่งที่ขาบอกให้พวกเขาทํา ข้าเพียงแต่ปล่อยพวกนั้นเอาไว้ หลังจากที่ข้าได้กลิ่นเนื้อย่างของเจ้าในวันนั้น ใครจะรู้ว่า…. ฮี่ฮี่ฮี่..”

ลั่วเทียนกําลังตรวจสอบโนมน้อยอย่างจริงจัง แต่ก็ไม่พบความพิเศษใดๆจากตัวเขา

มองไปที่สัตว์ปีศาจที่หนาแน่นอยู่รอบๆตัว จิตใจของลั่วเทียนก็สั่นเล็กน้อย จากนั้นเขาก็พูดว่า: “พวกมันทําทุกอย่างที่เจ้าพูดเลยงั้นหรอ? ข้าขอเจ้าอย่างหนึ่ง แต่เจ้าก็สามารถปฏิเสธมันได้”

ฟานซางเจี้ยนตอบกลับทันที: “เจ้านาย ไม่จําเป็นต้องสุภาพมากนัก แค่บอกข้าตรงๆว่าเป็นเรื่องอะไร เจ้าเป็นเจ้านายของข้า ดังนั้นการพูดกับข้าอย่างสุภาพมันทําให้ข้ารู้สึกแย่ ฮี่ฮี่ฮี่..”

ลั่วเทียนเหลือบมองไปที่สัตว์ปีศาจ เบื้องหน้าและพูดว่า: “เจ้าถามมันได้ไหมว่าพวกเขาจะยอมให้แก่นโลหิตกับข้าสักหยด? แค่หยดเดียวก็พอ หากพวกมันไม่อยากก็ไม่จําเป็ยต้องไปบังคับ”

มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่จะระวังในจุดนี้

ในกรณีนี้หากมันโกรธแล้วผลที่ตามมาก็ไม่อาจจิตนาการได้

มีสัตว์ปีศาจอยู่ที่นี่มากมายและลั่วเทียนไม่เคยรวบรวมแก่นโลหิตของพวกมันมาก่อน แน่นอนว่าเขาไม่เต็มใจที่จะพลาดโอกาสในครั้งนี้

ยิ่งไปกว่านั้น…

สัตว์ปีศาจทั้งหมดอยู่ในระดับที่สูง ดังนั้นแก่นโลหิตของพวกมันต้องมีพลังงานมากแน่ๆ การใช้สิ่งนี้เพื่อทําให้เชื่อสายเลือดหมื่นสัตว์ร้ายเขาสมบูรณ์ จะทําให้เขาดูแข็งแกร่งมากกว่าปกติ
แก่นโลหิต.

สําหรับสัตว์ปีศาจตัวใดก็คือแก่นนี้ เทียบเท่ากับการบ่มเพาะของมัน มันเป็นสิ่งสําคัญอันดับสองนอกจากแกนปีศาจ
ทุกหยดของแก่นโลหิตนั้นมีค่าอย่างมาก

ฟานซางเจี้ยนขมวดคิ้ว ขณะที่เขาจ้องมองลั่วเทียนอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็พูดว่า: “เจ้านาย นี่คือที่เจ้าขอ? มันเป็นคําขออะไรกัน? ชิ เจ้าไม่ต้องทําตัว ราวกับว่าข้าเป็นน้องชายของเจ้า อะไรดาษๆพวกนี้ไม่จําเป็นต้องร้องขอ ข้าจะจัดการมันทันที,
หลังจากที่พูดอย่างนั้น

ฝ่ายซางเจี้ยนกระโดดไปรอบๆ ก่อนที่ จะร่อนลงบนไหล่ของสิงโตขนาดใหญ่ และตะโกน: “เจ้านายของข้าต้องการ แก่นโลหิตหนึ่งหยดจากพวกเจ้า กรีดเลือดและรีดเอามาให้ข้า ทุกคนจะต้องให้ข้าเพียงหยดเดียว! ไม่อย่างนั้นข้าจะทุบตีเจ้าให้เละเลย!”

“AW000ะ.

“Roarrr-…”

“Owww”

เสียงของสัตว์ปีศาจดังอื้ออึงไปทั่วทุก

ฟานซางเจี้ยนปรบมือและพูดอย่าง พอใจ: “มันเป็นเรื่องดีมากที่เจ้ารู้จักสถานะของเจ้า รีบหน่อยสี อย่าให้เจ้านายของข้าต้องรอไม่อย่างนั้นเจ้าจะเจอกับปัญหาเอาได้”

นี่เป็นคําจํากัดความของการใช้พลัง!

โนมน้อยตัวนี้ มันดูใช้ได้มากในตอนนี้!

สายเลือดหมื่นสัตว์ร้าย!

นี่คือเป้าหมายที่สองของลั่วเทียนใน การเข้ามาที่เทือกเขาวิญญาณ เขาหวังว่าจะได้รับสายเลือดหมื่นสัตว์ร้าย ใครๆก็สามารถจินตนาการได้ว่ามันจะทรงพลังแค่ไหน!

ไม่นานหลังจากนั้น…

หยดแก่นโลหิตตํานวนมากก็ลอย เข้าหาลั่วเทียน

“ติ้ง!”

“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่นลั่วเทียน ที่ได้รับสายเลือดสิงโตตาโลหิต ไบน ท่านต้องการหลอมรวมหรือไม่?”

“ติ้ง!”

“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่นลั่วเทียน ที่ได้รับ..”

เสียงแจ้งเตือนมากมายดังอย่างต่อเนื่อง

จํานวนสายเลือดหมื่นสัตว์ร้ายก็เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง!

1,000 2,000 3,000….8,000…

มันบ้าไปแล้ว!

ลั่วเทียนเกือบจะบ้าเพราะความสุข.

ความสุขที่ปรากฏนี้มันให้เขามากเกินไป.

นี่มันราวกับฝันที่เป็นจริง 5555…

หลังจากไม่กี่นาที…

“ติ้ง!”