เกิดใหม่พร้อมกับระบบไร้พ่าย - ตอนที่ 123 – เส้นทางสังหารของลั่วเทียน
Chapter 123 – เส้นทางสังหารของลั่วเทียน
ไม่มีใครขวางทางเขาได้แม้กระทั้งพระเจ้าก็ตาม!
เพราะว่าความโกรธของบิดาคนนี้ยังไม่หาย!
มันราวกับว่าท้องฟ้าแห่งความตายได้ถูกบดขยี้จิตใจและจิตสำนึกของลั่วเทียนทำให้คนปกติต้องทรมาณเล็กน้อย.
แต่ลั่วเทียนไม่รู้สึกสงสารเพราะไอ้สัตว์เหล่านั้นไม่เท่ากับหญิงตั้งครรภ์ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องลงนรก.
ไฟแม็กม่าที่ลุกไหม้ที่มือของเขายังคงเผาไหม้อย่างบ้าคลั่งจนหัวของผู้นำลาดตะเวนกลายเป็นเถ้าถ่าน เศษขี้เถ้าลอยสู่พื้นดิน ด้วยลมที่มาอย่างฉับพลันมันก็จายไปรอบๆ ดูเหมือนว่าวิญญาณของผู้นำจะกลับคืนสู่ความว่างเปล่า
หลังจากนั้น…
ลั่วเทียนก็เงยหน้ามองไปยังเมฆสีดำที่ระเบิดขึ้นมา ดวงตาของเขาเบิกกว้างและรู้สึกตื่นเต้นทันทีขณะที่พึมพำกับตัวเอง “บอสมาแล้ว!”
ร่างที่เรืองแสงสีทองทั่วทั้งตัว แม้ว่าจะไม่ได้เรืองแสงสว่างเท่าไรนักแต่ก็ยังถือว่าเป็นมินิบอส.
ขณะที่เมฆแปรปรวน ตามมาด้วยหอกที่พุ่งทะลุชั้นบรรยากาศ รูปร่างของหอกที่คล้ายกับงูสีดำที่ดูราวกับมีชีวิตกำลังเปล่งประกายเพลิงสีดำที่เป็นกลิ่นแห่งความตาย.
จากนั้นก็มีคนรูปร่างสูงว่าสามเมตรที่ด้านบนเปลือยเปล่าเผยให้เห็นกล้ามที่ราวกับเหล็กดำ ร่างกายของเขาให้ความรู้สึกเหมือนกับอาจจะเกิดระเบิดเวลาไหนก็ได้.
กลิ่นอายที่ทรงพลังออกมาจากร่างกายของคนนี้.
กลิ่นอายที่แตกต่างไปจากผู้นำลาดตะเวนก่อนหน้านี้.
ความแตกต่างนี้เป็นช่องว่างขนาดใหญ่ของการบ่มเพาะ!
ผู้บัญชาการผู้ไม่รู้จักตาย หยู่ฮั่น!
ขั้นแรกของขอบเขตปราณสุดยอดเชียวชาญ.
พลังของเขาแข็งแกร่งมากและเขาก็เป็นหนึ่งในสี่สุดยอดผู้พิทักษ์ของราชาทมิฬ!
การปรากฏตัวของเขาทำให้ใบหน้าของคนในโลกหลักเปลี่ยนไปอย่างมาก ทุกคนต่างก้มหน้าและไม่กล้าที่จะมองเขา.
กลัว.
ความกลัวเหล่านี้ไม่อาจอธิบายได้ด้วยคำพูด.
ในขณะที่พวกเขากำลังลืมความหวาดกลัว หัวของเขาก็ถูกทิ่มเข้าไปในอกของเขาและเป็นขาของเขาที่ไม่ได้ตั้งใจที่จะคุกเข่าก็คุกเข่าทันที.
ลั่วเทียนสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันและเริ่มที่จะมุ่ยหน้า จากนันเขาก็ตะโกน: “ข้าบอกให้ยืนขึ้น! ไม่มีใครได้รับอนุญาติให้คุกเข่า!”
เสียงของเขาก้องไปบนฟ้า!
มันเหมือนกับสายฟ้าที่ผ่าลงในที่มืด.
หลายคนมองมาที่ลั่วเทียน ตาของพวกเขาลังเลและมีการต่อสู้อยู่ภายในจิตใจของพวกเขา.
มนุษย์ต้องมีความภาคภูมิใจเป็นของตัวเอง.
พวกเขาสามารถถูกทุบตีได้ พวกเขาสามารถถูกฆ่าได้ พวกเขาสามารถเยาะเย้ยและสนุกสนานได้ แต่มนุษย์ไม่ควรที่จะไม่เครารพตัวเอง พวกเขาต้องมีศักดิ์ศรีและเส้นแบ่ง เข่าของเขาสามารถคุกเข่าให้กับสวรรค์ได้ พวกเขาสามารถคุกเข่าให้กับผืนดินได้ พวกเขาสามารถคุกเข่าให้กับพ่อแม่ได้ แต่พวกเขาไม่อาจคุกเข่าให้กับศัตรูได้!
ยายเฒ่าเป็นคนแรกที่ยืนขึ้นและตะโกนออกมาว่า “ทุกคนยืนขึ้น!มีอมตะที่นี่เราไม่ต้องกลัว!”
“5555…”
“อมตะ?”
“มนุษย์ที่อ่อนแอมากๆอย่างนี้มีคุณสมบัติใดที่จะเป็นอมตะ?” ขณะที่ลอยอยู่บนอากาศหยู่ฮั่นเหลือบมองไปที่ลั่วเทียน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความรังเกียจและเยาะเย้ย “ยายเฒ่า ข้าคิดว่าเจ้ายิ่งเลอะเลือนมากไปแล้วด้วยวัยเพียงเช่นนี้ เจ้าคิดหรือว่าคำทำนายของเจ้าจะกลายเป็นความจริง?”
“การบ่มเพาะของมนุษย์คนนี้อยู่เพียงขอบเขตระดับ 8 ปราณเชียวชาญ ด้วยการบ่อมเพาะขนาดนี้ อย่างพูดถึงการฆ่าราชาทมิฬเลย เขาไม่มีแม้กระทั่งขัดรองเท้าของเข้าด้วยซ้ำ! 555…”
เสียงหัวเราะ!
เสียงหัวเราะนี้คล้ายกับคนป่าที่ได้ยินเรื่องตลก.
ยายเฒ่ามองไปที่ลั่วเทียนด้วยสาตตาที่มั่นคง จากนั้นเธอก็พูดเบาๆว่า“หยู่ฮั่น เจ้าได้ทำทำชั่วมามากมาย ไม่ว่าเจ้าจะแข็งแกร่งแค่ไหน เจ้าก็ไม่อาจหนีความตายพ้นได้ แน่นอนว่าอมตะจะช่วยให้เราฆ่าเจ้า.”
“ทุกคนยืนขึ้น.”
“อย่าไปกลัวเขา ตราบเท่าที่มีอมตะอยู่ เขาจะปกป้องเราแน่นอน.”
ไม่นานหลังจากนั้น…
บางคนได้มองไปที่ยายเฒ่าก่อนที่จะมองไปที่ลั่วเทียนที่อยู่ไม่ไกล ขาของพวกเขาก็เริ่มที่จะขยับ.
หลายคนต้องการยืนขึ้น.
ทันใดนั้น…
มันเป็นเวลาเดียวกันหยู่ฮั่นที่ได้ตะโกนออกมา “คุกเข่าเบื้องหน้าข้า! บิดาคนนี้จะทำให้คนที่กล้าลุกขึ้นเจ็บปวดเจียนตาย!”
ลั่วเทียนมองไปที่หยู่ฮั่น จากนั้นก็เผ่าพันธุ์หลักของโลก โดยไม่ได้พูดอะไร.
เขากำลังรอ!
กำลังรอเผ่าพันธุ์หลักของโลกตัดสินใจ.
ถ้าคนเหล่านี้ยังคงคุกเข่า เขาจะทิ้งภารกิจที่ถูกกระตุ้นมาทันที.
มันเป็นจุดที่ไม่อาจช่วยคนเหล่านี้ได้.
มันจะได้ประโยชน์อะไรกับคนที่ยอมเสียศักดิ์ศรี?
หลายคนยังคงคุกเข่าทำให้หัวใจของลั่วเทียนพังทลายลง.
ยายเฒ่ามองไปที่ลั่วเทียนแล้วมองไปที่คนของนางที่กำลังคุกเข่า การแสดงออกของเธอกลายเป็นน่าเกลียดและตะโกนด้วยพลังทั้งหมด“พวกเจ้าอยากจะคุกเข่าตลอดชีวิตงั้นรึ? เจ้าไม่อยากที่จะกลายอาบแสงและเป็นมนุษย์จริงๆอีกครั้งรึ? ทุกคนต้องการเห็นศัตรูของเจ้ามีความสุขไปกับชีวิตตลอดไปรึ?”
“ยังได้รับความทุกข์ไม่พอ?”
เสียงของเธอราวกับลูกศรที่เจาะเข้าไปในจิตวิญญาณของทุกคน.
โดยเฉพาะคำพูดสุดท้ายที่ว่า เจ้ายังทุกข์ไม่พอ ทำให้หัวใจของพวกเขาสั่นสะท้าน.
ทันใดนั้น…
ดวงตาของเขาก็จ้องมองและค่อยเต็มไปด้วยเรื่องเก่าๆ มือของพวกเขาดันร่างกายของพวกเขาค่อยๆลุกขึ้นยืนด้วยบนเท้าที่สั่นๆของพวกเขา.
ท่าทางของหยู่ฮั่นกลายเป็นโหดร้าย เขาโบกหอกในมือของเขาและลำแสงสีดำก็พุ่งตรงไปยังหญิงสาวที่ใกล้ที่สุด ไฟสีดำขดรอบๆคอของหญิงสาวคนนั้น.
“เจ้าต้องการกบฏ?”
“เจ้าเป็นขยะราคาถูก เข้ามีคุณสมบัติพองั้นรึ?”
หยู่ฮั่นขยับหอกของเขาและไฟดำก็รัดแน่นขึ้น เมื่อเขากำลังตัดหัวองผู้หญิงคนนั้นออกเขาก็ตระหนักว่าไม่ว่าเขาจะใช้แรงมากเท่าไร เขาก็ไม่อาจขยับแขนได้ เมื่อเขามองขึ้นเขาก็สังเกตเห็นลั่วเทียนปรากฆตัวขึ้นตอนไหนก็ไม่รู้และจับลงบนไฟสีดำพร้อมกับรอยยิ้มที่ปากของเขา.
หยู่ฮั่นยิ้ม.
และจากนั้นก็เงยหน้าพร้อมกับหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง.
“แต่เดิมข้าต้องการให้เจ้ามีชีวิตอยู่สองสามนาที แต่ไม่คิดว่าเจ้าจะรีบตายขนาดนี้.”
“นั่นดีเกินไปแล้ว.”
“บิดาคนนี้จะส่งเจ้าลงหลุมเอง.”
เมื่อเสียงจางหาย…
ไฟสีดำทั้งหมอของหยู่ฮั่นก็ระเบิดขึ้นและกลายเป็นงูขนาดใหญ่.
เพียงกระพริบตา…
งูไฟสีดำขนาดใหญ่ก็อ้าปากเพื่อที่จะกลืนกินลั่วเทียนทั้งเป็น.
หัวใจของลั่วเทียนหดเกร็ง.
ไฟสีดำคือกลิ่นอายแห่งความตายและเมื่อสัมผัสแล้วพวกมันจะลุกลามอย่างบ้าคลั่ง มีทางเดียวที่จะกำจัดกลิ่นอายแห่งความตายได้ก็คือ ทำลายมันให้หมด.
ทันทีหลังจากนั้น…
ลั่วเทียนเริ่มขมวดคิ้วขณะที่เขาตะโกน “ฆ่าที่แกนปีศาจ วันนี้บิดาจะทำลายหัวใจของเจ้า!”
“จิตสังหารหลั่งไหลสวรรค์!”
“เข้ามาเลย…”
จิตสังหารได้ไหลออกจากทะเลจิตวิญญาณของลั่วเทียนพุ่งสู่ท้องฟ้า ก่อให้เกิดร่างขนาดใหญ่ที่ถือเคียวมาอยู่ด้านบน.
กริมริปเปอร์?!
จิตสังหารที่น่ากลัวนั่นคือกริมริปเปอร์?
ลั่วเทียนตกใจเพราะเขาไม่เคยนึกเลยว่าจิตสังหารของเขาที่ปล่อยออกมาจะทำให้มันก่อตัวเป็นกริมริปเปอร์ เขาจะไม่รู้สึกตื่นเต้นได้อย่างไร?
กลิ่ยอายความตาย หึ?
บิดาคนนี้เป็นโครตเง้าของความตาย!เจ้าต้องการแข่งกลิ่นอายแห่งความตายกับข้า? นี่มันสมองเจ้าหรือสมองหมากันแน่?!
อีกสองสามวินาที…
จิตสังหารกริมริปเปอร์นั้นได้โบกเคียวตัดไปที่กลิ่นอายแห่งความตายที่เป็นงูจนมันกลายเป็นสองส่วน มันยังไม่จบแค่นี้ เพราะในอีกไม่กี่นาทีต่อมากริมริปเปอ์ก็อ้าปากและดูดกลิ่นอายงูนั้นเข้าไปในปาก.
ในเวลานั้น…
มีเสียงดัง “วูซ” ในทะเลสติของลั่วเทียน.
คลื่นพลังขนาดใหญ่พุ่งเข้ามาในทะเลจิตสำนึก
หลังจากนั้นไม่กี่วินาที…
จิตสังหารก็เริ่มแข็งแกร่งขึ้นราวกับเพิ่มระดับใหญ่ๆขึ้นมาทันที! ลั่วเทียนมีความสุขเพราะตระหนักได้ว่ากลิ่นอายแห่งความถูกจิตสังหารของเขาดูดซับและสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับเขาได้ นี่มันน่ากลัวเกินไปแล้ว!
เมื่อถูกฆ่าก็หมายถึงความตาย.
เมื่อดื่มโลหิตได้แสดงให้เห็นเส้นทางสังหาร ลั่วเทียนก็ได้รับผลกระทบโดยไม่รู้ตัว.
พูดให้ตรงจุด จิตสังหารของลั่วเทียนที่อยู่เฉยๆก็เริ่มค่อยๆเปลี่ยนแปลง.
เส้นทางสังหารถูกแบ่งออกไปได้หลายประเภท.
เส้นทางสังหารที่ลั่วเทียนจะเดินเข้าไปนั้นมีความแข็งแกร่งกว่าเส้นทางชูร่าของดื่มโลหิต เส้นทางสังหารที่เขากำลังเดินไป มันเป็นเส้นทางสังหารของเขาเอง!
ในเวลานั้น…
บุคคลิกของลั่วเทียนก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อกลิ่นอายที่ยโสได้เริ่มระเบิดขึ้นจากภายในตัวของเขาและเขาก็หัวเราะอย่างเย่อหยิ่ง “ด้วยพลังแค่นี้เจ้ากล้าที่จะมาอวดต่อหน้าข้า? เข้ามาสิ มาเลยไอ้สารเลว!”
————–
YOU MAY ALSO LIKE
