“ย้าก!!!!!!!” เสียงร้องดังก้องป่าของชายหนุ่มฟังดูโศกเศร้า และทรมานยิ่งนัก ตอนนี้เขาแทบจะหมดแรงนั่งทรุดลงกับพื้นดินที่สภาพไม่เหลือชิ้นดี ผืนป่าโดยรอบกลายเป็นพื้นที่โล่งเตียนไร้ชีวิต ต้นไม้มากมายหายไปอย่างไม่เหลือซาก เกิดหลุมลึก และร่องที่เหมือนขุดเป็นทางยาวมากมาย

หลังจากมหาภัยพิบัติท่ามกลางป่าลึกจบลง เหล่าผู้ช่วยของภามก็ตามเจ้านายของพวกเขาจนพบ

“ท่านภามใจเย็นๆก่อนนะขอรับ ข้าทราบเรื่องจากแพนดั้นหมดแล้ว ท่านสามารถพูดกับข้าได้หากไม่สบายใจอะไรข้ายินดีรับฟัง และให้คำแนะนำท่านได้เสมอ” อดีตบารอนผู้มากประสบการณ์เข้ามาปลอบชายหนุ่ม

“ข้าขอบใจมากท่านอองรี แต่ข้าแค่อยากระบายความโกรธก็เท่านั้น สิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นเจอมันไม่ต่างกับสิ่งที่ข้าเคยผ่านมาในวัยเด็กสักเท่าไร เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆกลับถูกใช้เป็นเครื่องมือให้กับพวกคนโลภมากเหล่านั้น ข้าไม่อาจรับได้จริงๆ” ภามที่นั่งคุกเข่าอยู่นั้นยังคงมีแววตาที่ดุร้ายไม่หาย ซึ่งนี่เป็นครั้งแรกที่ผู้ช่วยของเขาทั้งหมดได้สัมผัสกับความโทสะของชายหนุ่ม

“ท่านภาม ท่านคิดจะปลดปล่อยนางหรือไม่?” เป็นอลันที่เข้ามาถาม ชายชาวบ้านผู้นี้คือหนึ่งในคนที่ทำงานใกล้ชิดกับเจ้านายมากที่สุด และนานที่สุดเช่นกัน เขาย่อมเข้าใจความคิดของภามค่อนข้างดี ซึ่งนี่ก็เป็นคำถามที่ทำให้เจ้าของฟาร์มต้องหันมาตอบ

“ข้าอยากจะทำแน่นอน แต่ไม่รู้ว่าใจของนางภักดีต่อฮาเซลมากเพียงใด คงต้องดูกันต่อไป” ภามกล่าวออกมาอย่างอ่อนล้า ตอนนี้จิตใจของเขาค่อนข้างหดหู่จริงๆ

หลังจากเกษตรกรหนุ่มพักฟื้นสักครู่ อองรีก็แนะนำให้เขาลองคุยสอบถามข้อมูลเบื้องต้นจากเรญ่าดูก่อนเพื่อจะได้ใช้วางแผนการต่อไป ซึ่งมังกรมายาแพนดั้นก็แนะนำให้ภามสื่อสารกับหญิงสาวผ่านจิตใจซึ่งตอนนี้เธอยังคงสลบอยู่ภายใต้มนต์สะกด อย่างไรก็ไม่สามารถขัดขืนได้

ภามจึงเกิดไอเดียบางอย่าง เขาเลือกที่จะอ่านความทรงจำของเรญ่าในส่วนของการทำงานในองค์กรนักฆ่าเพื่อเป็นการหาข้อมูล และใช้ในการเป็นข้อต่อรองกับหญิงสาวก่อนที่จะคุยกับเธออีกด้วย แม้ว่าสุดท้ายหลังจากคุยกันจบเรญ่าจะปฏิเสธให้ความร่วมมือ แต่ภามก็รู้สึกได้ถึงจิตใจที่สั่นไหวของเธอ

กลับมาที่ใต้น้ำตก ภามลืมตาขึ้นจากสมาธิ เขามองไปรอบๆเห็นฝูงปลาแหวกว่ายท่ามกลางน้ำใสสะอาด ภาพตรงหน้าทำให้จิตใจชายหนุ่มสงบลงมากขึ้น เขาแผ่ขยายสัมผัสทางจิตออกไปเรื่อยๆ เรื่อยๆจนขยายครอบคลุมไปทั้งฟาร์มกลางหุบเขา

เจ้าของฟาร์มสัมผัสได้ถึงสิ่งมีชีวิตต่างๆ ทั้งคน สัตว์ และพืชพันธุ์ เขาขยายความละเอียดในสัมผัสนั้นให้ลึกลงไปอีก จนรับรู้ได้ถึงความรู้สึกภายในจิตใจของสิ่งมีชีวิต ทั้งพืช และสัตว์นั้นยังคงมีความสุขสำราญกันดีในสถานที่วิเศษที่พระเจ้าดลบันดาลแห่งนี้

แต่ในจิตใจของผู้คนกลับหมองเศร้า และเป็นกังวล พวกเขาคือเหล่าผู้ช่วยของภาม สมาชิกของฟาร์มลึกลับกลางหุบเขาแห่งนี้ เจ้าของฟาร์มโฟกัสพลังจิตสัมผัสเข้าไปในความคิดของพวกเขา ภามถึงกับสั่นสะท้านขึ้นมาทันที การอ่านใจคนพร้อมกันหลายคนเป็นภาระหนักของสมองอย่างยิ่ง

แม้ว่าจะรู้สึกติดขัดอยู่บ้างแต่ด้วยพลังมหาศาล ภามจึงยังคงอ่านใจคนของเขาต่อไปเช่นเดิม สิ่งที่ภามได้สัมผัสได้ก็คือความกังวลใจของทุกคนนั้นมีเพียงเรื่องเดียวนั่นก็คือตัวเขา สมาชิกทุกคนในฟาร์มกำลังเป็นห่วงภามที่มีอาการซึมเศร้า และท่าทางที่ไม่เหมือนเดิม

‘ท่านภามเป็นอะไรมากรึเปล่านะ ข้าไม่เคยเห็นเขากังวลแบบนี้มาก่อน’

‘เห็นท่านทุกข์ใจเช่นนั้น ข้าก็อยากจะช่วยแต่…จะทำยังไงดีล่ะ’

‘เพราะผู้หญิงคนนั้นอย่างงั้นหรือ ที่ทำให้ท่านกินอะไรไม่ลง’

‘ท่านภามข้าหิวแล้วขอรับ วันนี้ข้าอยากกินสเต๊กเนื้อ’

‘พวกโอเมก้าร้ายกาจนัก ท่านภามที่ไม่ชอบการใช้กำลังคงต้องยุ่งยากเป็นแน่’

‘ไม่รู้ครั้งต่อไปที่เราเอาของไปขายจะเกิดอะไรขึ้นอีก ท่านภามคงจะกังวล’

ภามที่รับรู้ได้ถึงความกังวลที่เป็นห่วงจิตใจของเขาก็รู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างมาก แต่…

‘ท่านภามข้าหิวแล้วขอรับ วันนี้ข้าอยากกินสเต๊กเนื้อ’

‘แพนดั้น!!!’ เพียงได้ยินเสียงผ่านโทรจิตก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นเจ้ามังกรน้อยนั่นเอง

“ตู้ม!” ชายหนุ่มพุ่งตัวขึ้นเหนือผิวน้ำอย่างรวดเร็วจนผิวน้ำแตกกระจาย ปรากฏมังกรมายาตัวเขียวนอนขดอยู่บนก้อนหินเหนือน้ำตก

“นี่เฮ้ย! เจ้าแพนดั้นชักจะเกินไปแล้วนะ จะกินหรูแบบนั้นบ่อยๆได้ยังไงกัน” ภามกล่าวพร้อมกับชี้หน้าเจ้าแพนดั้นทั้งที่ตัวเองกำลังลอยตัวด้วยเวทมนตร์อยู่

“กี้!” มังกรน้อยร้องเสียงน่ารักพร้อมทั้งพุ่งกระโจนเข้าไปกอดรัดชายหนุ่มบนท้องฟ้า

“เฮ้ยๆๆ นี่เจ้าทำอะไรน่ะ เดี๋ยวก็ร่วงลงไปหรอก” ภามรู้สึกประหลาดใจกับท่าทางของมังกรน้อย

“กีกี้!” แพนดั้นยังคงเล่นกอดรัดฟัดเหวี่ยงชายหนุ่มอยู่กลางอากาศ ด้วยความความร่าเริงสนุกสนานของมันทำให้ภามหัวเราะไปกับมันด้วย

นี่คงเป็นวิธีการปลอบใจสไตล์แพนดั้น เพราะไม่ว่าอย่างไรมังกรมายาอายุ 100 ปีตัวนี้ก็เข้าใจจิตใจของอดีตทหารจากต่างโลกดีกว่าใครๆทั้งหมดในฟาร์มแห่งนี้ แม้ว่าจะไม่สามารถช่วยแก้ปัญหาอะไรได้มากนัก แต่การกอดด้วยขนนุ่มๆของมันคงจะดีที่สุดสำหรับภามในตอนนี้

ตอนนี้ภามนั้นสัมผัสได้ทันทีถึงความห่วงใยจากมังกรที่รัดพันคอเขาอยู่ รวมทั้งความห่วงใยที่ทุกคนมีให้มันเป็นความรู้สึกที่เหมือนกับอยู่ท่ามกลางครอบครัวที่อบอุ่น ชายหนุ่มเคยสูญเสียเพื่อนร่วมรบทั้งสามของเขาไปเมื่อก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้ภามได้ตัดสินใจแล้วว่าต้องรักษาเอาไว้ให้ได้ และ…

‘ข้าต้องช่วยเรญ่าจากการถูกหลอกใช้จากพวกโอเมก้าให้ได้ และสุดท้ายพวกมันจะต้องชดใช้ในเรื่องชั่วๆที่ทำไว้กับทุกคน!’ ภามได้ตั้งเป้าหมายอย่างมุ่งมั่นแท้จริงไว้กับตัวเอง แววตาคมกล้าของอดีตนายทหารแนวหน้ากลับมาอีกครั้ง หลังจากการสละชีวิตเพื่อทำลายคลังยาเสพติดในคราวนั้น

ภายในบ้านของภาม ชายหนุ่มกลับมาหลังจากสงบสติอารมณ์ได้แล้ว และตัดสินใจที่จะก้าวเข้าสู่สมรภูมิการต่อสู้อีกครั้ง ซึ่งก่อนจะวางแผนการต่างๆได้นั้นเขาจะต้องรู้ว่าตัวเองนั้นมีสิ่งใดที่จะใช้ต่อกรกับฝ่ายตรงข้ามที่มีทั้งอำนาจ และอิทธิพลได้ ชายหนุ่มจึงเลือกที่จะเปิดประตูไปยังที่ที่เขาไม่ได้ไปมานาน

“สวัสดีครับคุณฟ้า” ภามกล่าวทักทายหญิงสาวตัวสีฟ้าที่เกิดจากภาพโฮโลแกรม ซึ่งยืนประจำอยู่หลังเคาน์เตอร์แคชเชียร์

“สวัสดีค่ะท่านภาม ไม่ได้พบกันเสียนานสบายดีไหมคะ?” ภาพโฮโลแกรมกล่าวทักทายชายหนุ่มด้วยรอยยิ้ม และคำพูดที่ดูมีอัธยาศัยไมตรีกว่าเดิมจนสังเกตได้

“หืม? เอิ่ม…ผมสบายดีครับ แต่คุณฟ้าดูแปลก…เอ้ย! ดูสดชื่นขึ้นนะครับ” เกษตรกรหนุ่มตอบกลับไปด้วยความรู้สึกประหลาดใจในตัวหญิงสาวตรงหน้า

“อ้อ!…นั่นก็เพราะดิฉันได้รับการปรับแต่งใหม่เพิ่มเติมน่ะค่ะ วันนี้ท่านภามคงจะมาซื้อของตามปกติ แต่ว่าดิฉันขออนุญาตพาท่านไปพบกับแขกคนสำคัญก่อนนะคะ เพราะว่าท่านผู้นั้นก็รอคอยท่านภามมานานแล้ว

“แขกสำคัญเหรอครับ?…ถ้าเป็นที่ร้านนี่นอกจากคุณฟ้าแล้วก็มีแต่พระเจ้าเท่านั้นไม่ใช่รึไง?” ในมิติร้านค้าของพระเจ้านี้ถ้านอกจากผู้ดูแลระบบอย่างฟ้าแล้ว ก็มีแต่ผู้สร้างอย่างพระเจ้าเท่านั้นที่เข้ามาได้ ซึ่งชายหนุ่มก็ได้แต่ประหลาดใจที่โลลิเจ้าอารมณ์ผู้พาวิญญาณของเขาข้ามมิติหลังความตายมายังที่โลกแห่งนี้ยังมีเรื่องคุยกับเขาอีก

“คือ…เดี๋ยวถ้าท่านภามได้พบท่านผู้นั้นก็จะเข้าใจเองแหละค่ะ แหะๆ เชิญทางนี้ค่ะ” ท่าทางลุกลี้ลุกลนของฟ้านั้นแตกต่างจากนิสัยเดิมที่เย็นชาอย่างกับหุ่นยนต์มากนัก แม้แต่ภามยังรู้สึกได้ถึงความไม่คุ้นเคยอย่างกับว่าเป็นคนละคนกัน

แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้ปฏิเสธคำบอกกล่าวของหญิงสาวร่างโปร่งใสสีฟ้าแต่อย่างใด เขาเดินตามเธอไปยังห้องใกล้ๆที่ด้านหน้าติดป้ายเอาไว้ว่า ห้องรับรองแขกVVIP และหลังจากที่ฟ้าเปิดประตูให้เพียงแค่ภามเดินเข้าไปคนเดียวนั้น ชายหนุ่มก็ได้พบกับเด็กสาวน่ารักผมยาวสีม่วงคนหนึ่งนั่งจิบชาอยู่

“มาเสียทีนะ สิบเอกภาม รสรินทร์ ผู้บังคับหน่วยจู่โจมพิเศษนรสิงห์” เด็กสาวในชุดลูกไม้สีม่วงกล่าวทักทายชายหนุ่มด้วยน้ำเสียง และสีหน้าเย็นชา