บริเวณน้ำตกเหนือถ้ำเหมืองแร่ ธรรมชาติที่สวยสดสายน้ำที่ไหลผ่าน และตกกระทบก้อนหินสามารถทำให้คนเราจิตใจสงบขึ้นได้ แต่กลับมีคนอยู่คนหนึ่งที่ไม่อาจสงบใจอันโกรธเกรี้ยวของตนได้ ชายผู้ต้องการชีวิตอันเงียบสงบเรียบง่ายเพียงเท่านั้น ซึ่งในวันนี้ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว

ภามยืนอยู่ภายในกระแสน้ำวนใต้น้ำตก ใช่แล้ว เขากำลังยืนนิ่งอยู่ท่ามกลางกระแสน้ำเชี่ยวอันรุนแรงที่ครั้งหนึ่งตัวเขาเคยถูกมันพัดพา และยากจะฝืนพลังจากธรรมชาตินี้ได้ แต่ในวันนี้เมื่ออดีตทหารจากต่างโลกได้ค้นพบการใช้พลังเวทมนตร์จากธรรมชาติ ก็ไม่มีสิ่งใดจะทำร้ายเขาได้อีก

แม้กระทั่งแรงจากน้ำวนเขาก็ต่อต้านได้ อากาศใต้น้ำลึกที่ไม่เพียงพอก็ไม่อาจทำให้เขาเป็นอะไรได้ ชายหนุ่มยังคงยืนนิ่งหลับตาอยู่อย่างนั้นเพื่อทำสมาธิสงบสติอารมณ์ ภามนั้นเป็นผู้หนึ่งที่ผ่านความลำบากแสนสาหัสในชีวิตมามากมาย จิตใจของเขาเจ็บช้ำมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง

ซึ่งตัวของเกษตรกรหนุ่มก็รับรู้ได้ถึงความโกรธของตัวเองเป็นอย่างดี หนทางที่จะคลายความรู้สึกนี้ได้ก็คือการกลับไปหาสาเหตุของมัน แล้วแก้ไขมันซะ ภามตั้งสมาธิย้อนกลับไปเมื่อคืนวาน ในตอนที่พบนักฆ่าสาวผู้ซ่อนตัวอยู่บนต้นไม้กลางป่าลึก

“สวัสดี” เจ้าของฟาร์มหนุ่มกล่าวออกมาเบาๆจากบนไหล่ของลิงยักษ์ที่สูงใหญ่ แม้ระยะก็ห่างไกลจากหญิงสาวพอสมควร แต่เสียงนั้นกลับก้องดังในสมองของเธอ มันทำให้เรญ่าสลบ และร่วงหล่นลงจากต้นไม้สูง

ชายหนุ่มที่ได้เห็นดังนั้นก็รีบกระโดดพุ่งตัวไปรับเธอที่กลางอากาศได้อย่างทันท่วงที แล้วก็ร่อนลงมาสู่พื้นด้วยความแผ่วเบา แต่มันก็ไม่ทำให้นักฆ่าสาวรู้สึกตัวขึ้นมา

“อืม…เวทย์สะกดจิตนี่ใช้ได้ผลเกินคาดเลยนะ” ภามกล่าวขึ้นมากับตัวเองที่การใช้วิชาใหม่ของเขาเกิดผลขึ้นได้อย่างไม่มีปัญหาใดๆ

“กี้!” เจ้าลิงยักษ์สามตาถึงกับขมวดคิ้ว และเปล่งเสียงแหลมเล็กออกมาซึ่งเหมือนกับเสียงของมังกรมายาตัวน้อยไม่มีผิด

‘ท่านภาม ท่านใช้พลังมากเกินไปต่างหากขอรับ นางถึงกับสลบไปทันที ถ้าท่านเข้าไปช่วยไม่ทัน นางคงตกต้นไม้ลงมาตายก่อนเสียแล้ว’ แพนดั้นในร่างของเจ้าป่าตอบกลับทางโทรจิต

“แหะๆ เป็นอย่างนั้นไปเหรอ? คราวหน้าจะระวังก็แล้วกันนะ” ภามเกาหัวแบบอายหน้าเสียที่ใช้พลังพลาด

สถานการณ์ของขบวนเกวียนจากหุบเขาลึกลับในครั้งนี้คลี่คลายลงแล้ว และเจ้าของฟาร์มเลือกที่จะจับตัวนักฆ่าสักคนหนึ่งมาสอบถามเรื่องราวนั่นก็คือหญิงสาวที่ดูเก่งกาจกว่าคนอื่นนั่นเอง

ภามได้พาร่างที่สลบไม่ได้สติของเรญ่าไปที่เกวียนเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางต่อ แต่เขากลับมีไอเดียหนึ่งผุดขึ้นมาในหัว

“ท่านอองรี เดนนิส แม็กซ์ น้าอลันเดี๋ยวข้าขอลองอะไรบางอย่างก่อนกลับนะ แพนดั้นเชื่อมต่อจิตใจกับข้า เราจะลองอ่านใจผู้หญิงคนนี้ตอนที่เธอหลับ เหมือนอย่างที่เจ้าเคยทำยังไงล่ะ” เจ้าของฟาร์มบอกกับผู้ช่วยของเขา และเจ้ามังกรน้อยที่คืนร่างเดิมแล้วด้วยท่าทางตื่นเต้นอยากลองวิชาใหม่

“กี้!”

‘ระวังด้วยนะขอรับท่านภาม’ แพนดั้นกล่าวเตือนด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย

ภามเข้าไปใกล้เรญ่าที่นอนหลับใหลไม่ได้สติอยู่ในเกวียนของเขา ใบหน้าหญิงสาวผมดำสนิทยามต้องแสงจันทร์นั้นงดงาม แม้ว่าจะมีหมองหม่นไปบ้างด้วยงานนักฆ่าที่ผ่านความเป็นตายมาเช่นเธอ แต่ชายหนุ่มจากต่างโลกก็ไม่ได้สนใจในเรื่องนั้นเขาคุกเข่าลงไปแล้วใช้มือสัมผัสไปที่ศีรษะของเธอ

เมื่อภามตั้งสมาธิผนึกจิตเรียกใช้วิชาอ่านใจที่ได้เรียนรู้มาจากมังกรมายา ทันใดนั้นภาพตรงหน้าในมุมมองของชายหนุ่มก็เปลี่ยนไป ปรากฏหมู่บ้านแห่งหนึ่งที่ผู้คนเดินกันอย่างพลุกพล่านเต็มไปหมด เสียงดนตรีดังไปทั่ว ทุกคนต่างก็หัวเราะกันอย่าสนุกสนาน คาดเดาได้ว่าที่แห่งนี้กำลังมีงานเทศกาล

แต่แล้วสักครู่ก็เกิดเสียงโวยวายของผู้คนดังขึ้น คนมากมายต่อสู้กันอย่างดุเดือดเลือดสาดกระเซ็น แสงหลากสีจากเวทมนตร์พุ่งไปมา เสียงระเบิดจากทั่วสารทิศดังก้องกลบเสียงร้องอวดครวญของคนเหล่านั้น หญิงวัยกลางคนวิ่งฝ่าความชุลมุนมาจนถึงตัวของภาม

ซึ่งแท้จริงแล้วไม่ใช่ตัวของชายหนุ่ม แต่เป็นเรญ่าในวัยเด็กต่างหาก เธอถูกอุ้มวิ่งฝ่าความวุ่นวายผ่านการต่อสู้ จนกระทั่งเมื่อหญิงวัยกลางคนล้มลง เมื่อถูกลูกหลงจากการต่อสู้ เด็กสาวตัวน้อยในอ้อมกอดนั้นก็ล้มลงกระแทกพื้นไปด้วย

“ท่านแม่! ท่านแม่!” เรญ่าตัวน้อยร้องเรียกมารดาของเธอที่แน่นิ่งไปเสียแล้ว

“ตู้ม!” ระเบิดดังกึกก้องใกล้ตัวของเด็กสาว รุนแรงเสียจนซัดเธอให้กระเด็นออกไปจากร่างไร้วิญญาณของผู้เป็นมารดา แล้วทุกอย่างก็ดับมืดลงไป

สายตาของภามค่อยๆเห็นแสงสว่างชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ เขาที่อยู่ในความทรงจำของเรญ่าได้รับรู้ว่าเธอนั้นตื่นขึ้นแล้วหลังจากที่สลบไปเพราะแรงระเบิด ภามเห็นใบหน้าของคนที่เข้ามาประคองร่างเด็กสาวอย่างชัดเจน ใบหน้าของคนที่เขาเคยเห็นครั้งหนึ่งผ่านดวงตาของมังกรมายา แม้ว่าปัจจุบันคนคนนั้นจะแก่ลงไปมากแล้วก็ตาม

“นี่…แม่หนู เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง” ชายวัยกลางคนตัวอ้วนหัวล้านแต่งกายเหมือนพ่อค้า ประคองหญิงสาวขึ้นมาพร้อมกับกล่าวถามเธอ

“ท่านแม่ ท่านแม่ล่ะ?” เรญ่าน้อยกล่าวถามด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง

“แม่ของเจ้าจากไปแล้วล่ะ” พ่อค้าหัวล้านกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียง และสีหน้าเศร้าใจ ซึ่งทันทีที่เด็กน้อยได้ยินเธอก็ร่ำไห้ออกมาทันที พร้อมกับพยายามพลิกตัวลุกขึ้น และพยายามคืบคลานออกไปจากการประคองของชายแปลกหน้า แต่สิ่งที่เธอได้เห็นนั้นกลับเป็นร่างไร้วิญญาณของมารดา

“ม่าย!!!” เด็กสาวกรีดร้องเสียงดัง ความรู้สึกอย่างท่วมท้นของเรญ่าในอดีตนั้นส่งมาถึงภามผู้ที่กำลังมองดูอดีตของเธออยู่ อดีตทหารได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดจากจิตใจของเธอ ซึ่งไม่ต่างจากเขาในอดีต ชายหนุ่มรู้สึกสงสาร และเข้าใจเรญ่าเป็นอย่างมาก

หลังจากที่เด็กสาวหยุดร้องไห้ฟูมฟายแล้ว เธอก็ได้แต่ทรุดลงกับร่างของแม่ด้วยความอ่อนแรง พ่อค้าหัวล้านที่ยังคงอยู่ใกล้ๆจึงเดินเข้ามาหาเธอ

“มาเถอะหนูน้อย เราไปส่งแม่ของเจ้าไปสู่สุขคติกัน” กล่าวจบชายหัวล้านก็เข้ามาอุ้มร่างไร้วิญญาณนั้นขึ้นเกวียนเล็กแล้วลากพาไปยังสุสาน ตามชาวบ้านคนอื่นๆที่เหลืออยู่

สองวันผ่านไป ศพทั้งหมดเกือบร้อยร่างถูกฝังลงในสุสาน ชาวบ้านที่เสียชีวิตต่างก็มากันพร้อมเพรียงเพื่อทำพิธีส่งวิญญาณผู้ตายเป็นครั้งสุดท้าย เรญ่าน้อยร้องไห้โศกเศร้าที่หน้าหลุมฝังศพของมารดา โดยมีชายหัวล้านคอยปลอบประโลมอยู่

จนกระทั่งพิธีจบลง ผู้คนแยกย้ายกันไปหมดเด็กหญิงยังคงยืนอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน จนกระทั่งพ่อค้าหัวล้านได้กล่าวขึ้น

“เรญ่า เจ้าไม่มีญาติที่ไหนงั้นรึ?”

“ข้าไม่มีญาติ บ้านของข้าก็พังไปแล้ว” เด็กสาวกล่าวทั้งที่สายตายังคงจับจ้องหลุมฝังศพอยู่

“ถ้าเช่นนั้นเจ้าไปกับข้าไหมล่ะ ร่างกายของเจ้าเหมาะสมกับการต่อสู้ ในกลุ่มของข้ามีผู้ฝึกฝนการต่อสู้อยู่ เมื่อเจ้าเข้าไปฝึกกับเขาเจ้าจะต้องแข็งแกร่ง และสามารถต่อสู้กับเหล่าโจรพวกนั้นได้ ต่อไปก็จะไม่มีผู้ที่จะต้องมาพบเคราะห์ร้ายอย่างแม่ของเจ้าอีก” ชายหัวล้านกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจังกับเด็กน้อย

“ท่านคิดว่าข้าจะสามารถทำได้หรือ?” เรญ่าเริ่มสนใจ และหันมาถามเขา

“ได้สิ! จงเชื่อมั่นในสายตาของพ่อค้าฮาเซลผู้นี้เถอะ” ชายหัวล้านกล่าวพร้อมกับยิ้มออกมาด้วยความจริงใจ เพื่อเพิ่มความเชื่อมั่นให้กับเธอ

แต่เพียงเท่านั้นภาพทั้งหมดก็ดับมืดไป ภามไม่อาจตั้งสมาธิเพื่อดูความทรงจำของหญิงสาวได้อีก ชายหนุ่มลืมตาขึ้น และพุ่งตัวออกไปจากรถม้าทันที

“กี้!” แม้แต่เจ้ามังกรน้อยร้องเรียกก็ไม่อาจห้ามปรามเกษตรกรหนุ่มได้

“แพนดั้นเกิดอะไรขึ้น ท่านภามเป็นอะไรไป?” อองรีที่อยู่ใกล้ๆเข้ามาถาม

‘ท่านภามกำลังโกรธ ขอรับ’ แพนดั้นตอบกลับผ่านโทรจิตไปยังชายชรา

และยังไม่ทันที่อองรีจะได้เข้าใจเรื่องราวอะไร ก็เกิดเสียงระเบิดขึ้น

“ตู้ม!!!! ตู้ม!!!! ตู้ม!!!!” แสงจากเวทมนตร์อันอลังการปรากฏยาวเป็นเส้นทางยาวหลายสาย เสียงระเบิดดังกึกก้องกัมปนาทไปทั่วทั้งเทือกเขาแม็กซิมัส สภาพป่าลึกนั้นเละเทะแทบไม่เหลือชิ้นดี