เกมราชันสงครามออนไลน์ - ตอนที่ 98 คําขอโทษจากอันยา

ตอนที่ 98 คําขอโทษจากอันยา

กายลุกขึ้นจากแคปซูลเกมพร้อมกับบิดตัวไปมาสองสามครั้ง เพื่อคลายความเมื่อยล้าที่เกิดจากการนอนเล่นนานถึงสามชั่วโมงเต็ม

หลังจากหายเมื่อยกายก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูว่ามีสายการโทรมาจากเมญ่าหรือเปล่า แต่เมื่อเห็นว่าไม่มีจึงดูโล่งใจขึ้นมานิดหน่อย

“ฉันควรจะไปเยี่ยมทั้งสองก่อนกลับบ้าน” กายคิดว่าควรจะไปดูให้แน่ใจ เพื่อไทเลอร์ฟื้นขึ้นมาหรือเมญ่าต้องการอะไรเพิ่มอีกหรือเปล่า เขาจึงหยิบเสื้อโค้ต ผ้าพันคอ และหน้ากากขึ้นมาเตรียมตัวเดินทางไปที่โรงพยาบาล

แต่แล้วพอกายเดินออกมาจากห้องเกม อยู่ ๆ ก็มีคนเข้ามาขวางหน้าเขาไว้ ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่น ๆ แต่เป็นออสติน ออสตินมองกายด้วยสายตาท้าทาย
“หลบไป” กายพูดด้วยความเย็นชา ตอนนี้เขาต้องรีบไปดูไทเลอร์จึงไม่มีอารมณ์จะมาเล่นกับออสติน

“แกนะมาดวลกันในโลกราชัน ตอนนี้น่าจะพอมีเวลาอยู่สักหนึ่งเกม ถ้าแกต้องให้ฉันใช้แคปซูลในห้องเกมส่วนตัว ส่วนแกออกมาเล่นข้างนอก”

ส่วนกายนั้นคิ้วของเขาขมวดชนกันมองอย่างไม่พอใจ เดินอ้อมหลบไป แต่ออสตินก็ยังขยับมาขวางกายไว้อีก

“หึ คิดว่ามีลิงค์เกมแล้วคิดจะหยิ่งได้อย่างนั้นเหรอ ฉันนะรู้ว่าแกก็แค่เด็กจากชุมชนเศษเหล็กพวกนั้น คิดจะหลบหน้าฉันอย่างนั้นเหรอไง”

ออสตินยกมือขึ้นมาคิดจะจับกาย แต่ในตอนนั้นเองเจซาเรียก็เดินออกมาจากหลังร้าน เธอรีบกล่าวในทันที “ถ้าจะต่อยกัน ไปจัดการกันนอกร้าน”

ออสตินลังเลขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงของเจซาเรีย มันลดมือลงมองกายอย่างเหนือกว่า “ถือว่าแกโชคดีไป ถ้าเจ้ไม่มาห้ามคงโดนอัดและไปแล้ว”

“พรุ่งนี้ตอนเที่ยง” กายไม่สนใจท่าที่ปัญญาอ่อนของชายข้างหน้าเดินชนไหลของออสตินออกจากร้านในทันที

“ไอ้เวรนี่” ออสตินมองตามหลังกายไป โดยที่ไม่รู้เลยว่าเมื่อสักครู่ซาเรียไม่ได้ห้ามตนเอง แต่เป็นกายตั้งหาก

กายมาถึงโรงพยายาลในช่วงตีสามครึ่ง พอมาถึงที่ห้องตอนนี้เมญ่าได้เข้าไปนั่งรอด้านในห้องแล้ว ตอนนี้ไทเลอรีถูกยายมาที่อีกห้องหนึ่งเพราะอาการของเขาดีขึ้นมากแล้ว

เมญ่าที่ครึ่งหลับครึ่งตื่นพอเธอเงยหน้าก็เห็นกายจึงทักทาย “เฮ้ กายนายมาทําไมอีก”

“ฉันมาดูว่าทุกอย่างโอเครไหม แต่ตอนนี้ดูแล้วไทเลอร์คงไม่เป็นอะไรแล้ว”

“อืม…ตอนนี้ไม่มีอาการแทรกอะไรแล้ว เหลือแต่รอให้เขาฟื้นขึ้นมา”

“คุณเองก็ควรพักบ้าง ถ้าอย่างนั้นวันนี้ผมกลับก่อน เดี๋ยวเช้าจะมาอีกรอบก็แล้วกัน”

“ไม่เป็นไรหรอก นายควรจะพักเถอะ ถ้าเขาฟื้นแล้วเดี๋ยวฉันโทรไปบอก”

“อืมถ้างั้นมีอะไรก็โทรมาบอกแล้วกัน”

หลังจากแน่ใจว่าไม่มีอะไรอีกแล้วเขาก็เดินทางกลับล้านด้วยความเหนื่อยล้า พอถึงบ้านกายก็ถอนหายใจเศร้า ๆ เพราะหลังจากนี้เพื่อนสนิทของตนเพียงคนเดียวอย่างไทเลอร์จะต้องลาบากอย่างแน่นอน

แขนข้างซ้ายของไทเลอร์หายไปตั้งแต่ข้อศอก ดังนั้นการจะไปทํางานที่โรงงานแยกชิ้นส่วนโลหะจึงแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย ชะตากรรมที่รออยู่หลังจากนี้ของไทเลอร์คือการโดนไล่ออกอย่างแน่นอน ในโลกยุคนี้มันยากมากที่ไทเลอร์จะหางานได้อีก แต่กายก็พอมีความคิดดี ๆ ที่จะช่วยไทเลอร์อยู่บ้าง

หลังจากครุ่นคิดอยู่ไม่นานตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบตี 4 จึงถึงเวลาพักผ่อนของกายในวันนี้แล้ว

วันที่ 1 พฤษภาคม ปีที่ 70 ยังเป็นเช้าวันแรกของเดือนใหม่ที่ทุกอย่างดําเนินไปได้อย่างปกติ สภาพอากาศนั้นยังคงร้อนเหมือนเช่นเคย แต่ฝุ่นในวันนี้น้อยกว่าทุกวัน ดังนั้นจึงทําให้ท้องดูสดใสกว่าที่เคยจะเป็น

กายตื่นขึ้นมาเตรียมตัวออกไปวิ่งและฝึกซ้อมประจําวัน เขาเงยหน้าเหงนมองท้องฟ้า พอฝุ่นควันน้อยก็ทําให้เห็นโอเอซิสได้ชัดเจนขึ้น

ตั้งแต่เล่นเกมมาในแดนสงครามกายเก็บเงินได้ราว ๆ 3 ล้านบิทแล้ว แต่เพราะว่ายออกไปเพื่อรักษาไทเลอร์ยอดเงินของกายจึงลดลงมาที่ 2.1 ล้านบิท มันคือเงินจำนวนที่มากจนกายก็ไม่คิดฝันว่าจะสามารถหามาได้มากขนาดนี้

แต่เงินจํานวนแค่นี้ยังไม่พอให้กายทําสิ่งที่อยากทําได้บนนั้นอย่างแน่นอน

เวลา 11 โมงกว่ากายจัดการอาบน้ําชําระล้างเหงื่อที่ได้จากการออกกําลังกาย อยู่ ๆ ก็มีเสียงกดกริ่งที่หน้าบ้านของเขา
กายรู้สึกแปลกใจที่ใครกันถึงมากดกริ่งหาเขา ตอนแรกกายคิดว่าเป็นนายหน้าหรือผู้ดูแลบ้านแต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อเปิดประตูออกไปดู เพราะคนที่กดกริ่งนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นอันยา

“เธอมาทําอะไรที่นี่” เขาถามออกมาด้วยความสงสัย

“ฉันมาขอบคุณนายเรื่องในวันนั้น” อันยาก้มหน้าลงและกล่าวขอบคุณกาย เพราะถ้าไม่ใช่เขาเธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะเป็นยังไงเหมือนกัน

ตั้งแต่เกิดเรื่องวันนั้นอันยาก็คิดอะไรได้หลายอย่าง เธอเริ่มจากการบอกเลิกกับแฟนหนุ่มที่ชักนําปัญหามาให้กับเธอก่อนเป็นอันดับแรก จากนั้นตามหาบ้านของกาย สุดท้ายก็หาไม่เจอเธอจึงไปดักรอกายที่ร้านเกมเสมือนจริงหมายเลข 8 แต่ก็คลาดกับกายตลอดจนเมื่อวานเธอเจอกับเจ้าของร้าน และที่กําลังเก็บกวาดร้านอยู่และได้สอบถามจึงรู้ที่อยู่ของกาย และมาหาเขาในวันนี้

“ไม่เป็นไร ถ้ไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวก่อน” กายคิดจะปิดประตูบ้าน ส่วนหนึ่งอาจจะเพราะเขาแค่ไม่อยากจะพูดอะไรกับอันยาอีก กายยังว่าเหตุการณ์ในวันนั้นได้ดีกับสิ่งที่เขาโดนและที่ผ่านมา ๆ

“เดี๋ยวก่อน ไม่ใช่แค่นั้น แต่ฉันจะมาขอโทษนายเรื่องที่ผ่านมาด้วยแล้วก็…แล้วก็เรื่องขโมยสร้อยเส้นนั้นของอานน ตอนนี้ฉันรู้ว่านายไม่ได้เป็นคนขโมยไป” อันยากล่าวอย่างสํานึกผิดที่เข้าใจผิดกาย

“หึ ฉันเคยบอกแล้วว่าไม่ได้ขโมยไป แต่ตอนนี้เธอบอกว่ามารู้แล้วหมายความว่ายังไง ไม่ใช่เธอหรือไงที่เอาสร้อยเส้นนั้นไป” กายกล่าวอย่างประชดประชัน

“ไม่ใช่นะ! ฉันไม่ได้เอาไป!” อันยาปฏิเสธเสียงแข็ง

“แล้ววันนั้นเธอเอาเงินที่ไหนมาซื้อและเที่ยวในวันนั้น ฉันเห็นเธอไปซื้อของอยู่!” กายตอบด้วยความหงุดหงิดเช่นกันเมื่อได้ยินเธอปฏิเสธ

“เงินนั้นคือเงินเก็บของฉัน ตอนเรียนฉันเคยไปทํางานพาร์ทไทม์ที่ร้านอาหาร เพราะรู้ว่าที่บ้านไม่มีเงินให้ฉันใช้จ่ายได้พอ” อันยากันริมฝีปากพูดออกมา ดูเหมือนนี้จะเป็นความลับของเธอ

กายเองก็อึ้งไปเช่นกันเมื่อรู้ว่าอันยาแอบไปทํางานพาร์ทไทม์ตอนเรียนมา ถ้าแบบนั้นอันยาก็ไม่ใช่คนที่ขโมยสร้อยข้อมือที่อานนบอกว่าหาย

แต่แล้วตอนนั้นกายก็เหมือนจะคิดอะไรขึ้นมาได้

“ไอ้เวรนั้น อานน!” กายที่ไม่เคยสบกด่าคนในบ้านนั้นถึงกับสติหลุดไปชั่วครู่ “ฉัน เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้นที่พี่ชายเธออ้างว่าทําสร้อยหายก็โกหกสินะ คิดจะเอาเงินจากป้ามิแรนด้าเพิ่มสินะ มิน่าสร้อยอะไรนั้นถึงแพงขนาดนั้น เธอรู้เรื่องด้วยไหม”

“ฉันไม่รู้ แต่พึ่งมารู้เมื่อไม่นาน เพราะฉันเห็นอานนแอบเอาสร้ายข้อมือที่ซ่อนไว้ออกมา ตอนนี้นายยกโทษให้ฉันได้หรือยัง”

“เห้อ ช่างเถอะ ที่จริงตอนนี้ฉันกับที่นั่นแทบจะไม่มีอะไรเกี่ยวกันแล้ว”

“ขอบคุณนะ”

อันยาขอบคุณกายที่ยกโทษให้กับเธอ เธอรู้ว่าที่ผ่านมามันเลวร้ายมากแค่ไหน แต่ตอนนี้เอกําลังจะเปลี่ยนแปลกมันแม้จะสายมากก็ตาม

กายที่เห็นอันยากําลังจะเดินจากไป อยู่ ๆ เขาก็เรียกเธอ

“เดี๋ยวก่อน”

“มีอะไรหรือเปล่า?” อันยาไม่เข้าใจว่ากายเรียกเธอทําไม

“เธอช่วยไปเอาของที่บ้านออกมาให้ฉันหน่อยได้ไหม”

“อืม พรุ่งนี้ฉันจะเอามาให้”

หลังจากอันยาจากไป กายก็กลับเข้ามาในบ้านเขารู้สึกสับสนปนโกรธมาก พอคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น อานนคือคนที่อยู่เบื้องหลังให้เขากลายเป็นแพะแบบนี้

กายสลัดเรื่องโง่เง่านี้ออกไป ก่อนจะแต่งตัวออกไปที่ร้านเกมเสมือนจริงหมายเลข 8 เพื่อเข้าเล่นแดนสงคราม แน่นอนว่าเขายังต้องไปจัดการออสตินด้วย

พอมาถึงร้านเกมเสมือนจริงหมายเลข 8 กายก็เจอกับออสตินที่รออยู่ก่อนแล้ว ที่ร้านไม่ได้มีคนมาก เพราะยังพึ่งเปิดร้าน

“เจ้ฆ่าเรียสวัสดีครับ”

“อม”

“เจ้วันนี้ผมจะเล่นสักสองเกม”

“ไม่มีปัญหา เครื่องฉันเซตไว้รอแล้วเล่นได้เลย แต่ถ้านายจะเล่นกับออสตินนั้นไม่ควรจะเปิดจอภาพให้คนอื่นดู”

“ไม่ต้องห่วงเจ้ ผมพอจะมีวิธี”

กายเข้าใจว่าซาเรียกังวลอะไร เพราะก่อนหน้านั้นกายได้ไปมีเรื่องกับพวกกิลด์กะโหลกแดงและกลุ่มผู้เก็บกวาดกะโหลก ถ้าเกิดตัวตนของเขารับรู้เป็นวงกว้างเกินไป มันมีแต่จะนําปัญหามา โดยเฉพาะเรื่องลิงก์เกมของกายที่มันยากจะอธิบาย

“ว่ายังไง วันนี้จะมาดวลกันไหม”

“ได้แต่ฉันมีเงื่อนไข

“หว่าแล้ว แต่ไม่เป็นไรด้วยระดับฉันต่อให้มีเงื่อนไขอะไรบิดาจะผ่าพวกมันและผ่านไปได้อย่างไม่มีปัญหา” ออสตินพูดออกมาด้วยความมั่นใจ จนกายได้แต่คิดว่าไอ้บ้านมันไปเอาความมั่นใจมาจากไหน

“เงื่อนไขไม่มีอะไร ก็แค่เราจะไม่ฉายภาพข้นจอใหญ่”

“ฉันเข้าใจนายกลัวแพ้และจะขายหน้า ตกลง

ออสตินกล่าวขัดกายก่อนจะพยักหน้าไปมา กายรู้สึกเริ่มคันไม้คันมืออยากจะผ่าหัว ออสตินดูว่ามันมีอะไร

“อีกเรื่องใครอยู่รอดได้นานที่สุดคนนั้นชนะไป ให้เจซาเรียตัดสินก็แล้วกัน”

“ห์ นายกลัวฉันโกงสินะ แต่ฝีมือระดับฉันนั้นไม่มีการโกงแต่ถ้าทําให้นายสบายใจก็

ตามนั้น”

ไอ้เวรนี่…กายรู้สึกหัวร้อนเล็กน้อย

“งั้นมาเริ่มกันเถอะ ฉันคนนี้จะโชว์ฝีมือให้แกได้ประจักษ์

กายและเจซาเรียหันมามองหน้ากัน ก่อนที่เจซาเรียจะพยักหน้าเป็นการส่งสัญญาณบอกตบมันเลย เพราะดูเหมือนเธอก็เริ่มรำคาญความหลงตัวเองของออสตินบ้างแล้ว