เกมราชันสงครามออนไลน์ - ตอนที่ 92 สังหารสิ้นฝูง

ตอนที่ 92 สังหารสิ้นฝูง

กายโยนท่อนพื้นที่ติดไฟกําลังลุกโชน ไปให้มีอาก่อนที่จะหันไปคว้าอีกสองอัน โยนไปให้ลิลี่และลูก้า จากนั้นเขาก็หยิบพื้นท่อนที่ติดไฟสุดท้ายออกมาก่อนจะตะโกนบอกกับทุกคน

“จุดไฟให้ทั่ว” กายโยนฝืนท่อนนั้นในมือเข้าไปที่พุ่มไม้ที่อยู่ใกล้สุด ทางด้านของมีอา ลูก้า และลิลี่ก็ทําการจุดไฟตามพุ่มไม้ต้นหญ้ารอบต้นไม้ใหญ่ ส่วนอาลีน่านั้นเธอหยิบลูกศรออกมาฉีกเศษผ้าจากผ้าในสัมภาระที่วางอยู่ข้างม้า จากนั้นก็พันพวกมันและอาศัยเปลวไฟที่กําลังโหมกระหน่ํารอบตัว จุดไฟที่หัวลูกศรก่อนจะเล็งไล่ตามเสียงวิ่งของหมาป่า

“พวกเจ้าจะไม่มีเงาให้ซ่อนอีก” อาลีน่าปล่อยลูกศรยิงอย่างต่อเนื่อง ลูกศรสามในห้าสังหารหมาป่าไปสามตัวในทันที ส่วนอีกสองพวกมันหลบได้แต่ก็ทําให้จุดที่ลูกศรตกเกิดเปลวไฟลุกโหมกระพือเผยให้เห็นจ่าฝูงหมาป่าตัวดําเงาสูงสองเมตร ดวงตาของมันแดงฉานดุจดั่งดวงจันทร์โลหิต ลมหายใจของมันเข้าออกทําเอาเปลวไฟไม่กล้าเข้าใกล้

จ่าฝูงหมาป่ายกอุ้งเท้าตะปบไปที่กองไฟดับมอดคาเท้าของมันทันที

แม้ไฟตรงนั้นจะดับลง แต่จ่าฝูงหมาป่า ก็ไม่อาจจะดับไฟรอบ ๆ ต้นไม้ใหญ่และพุ่มไม้ใบหญ้าที่แห้งอยู่รอบได้ ฝูงหมาป่าถูกเผยตัวออกมาเพราะแสงจากเพลิง

กายและคนอื่น ๆ ต่างก็ถึงกับต้องกลืนน้ําลาย มันมีหมาป่าที่พร้อมสู้ถึง 30-40 ตัว กําลังแยกเขี้ยวยิงฟันพร้อมกับเสียงคํารามในลําคออย่างดุร้ายจ้องมองพวกเขา

“จ่าฝูงนั้นน่าจะเป็นระดับ 3 ส่วนที่เหลือส่วนใหญ่คงเป็นระดับ 1 และ 2 ฉันจะจัดการจ่าฝูงเอง” มีอาวิเคราะห์อย่างรวดเร็วและบอกความต้องการของเธอ อาลีน่ากล่าวเสริมอีกว่า “เธอจัดการมันคนเดียวไม่ไหวแน่ ฉันจะช่วยเอง”

ทั้งสองคนพยักหน้าให้กัน

กายเห็นว่าพวกเธอจัดการตกลงจัดการฝูงหมาป่าแล้ว ดังนั้นทางพวกเขาสามคนก็ต้องคอยจัดการพวกลูกสมุนที่เหลือ ซึ่งเป็นงานที่ยากไม่แพ้กัน

“ลูก้าจัดการตัวเร็ว ๆ ที่รอบจู่โจม ส่วนลิลี่อัดอย่าให้เหลือ”

“ไม่มีปัญหา ศิลปะการต่อสู้ ปลดล็อกขีดจํากัดความเร็ว ขั้น 1” ลูก้าใช้ศิลปะ การต่อสู้เพิ่มความเร็วให้กับตัวเองนั้นยิ่งทําให้ชายที่เร็วอยู่แล้วเร็วขึ้นไปอีก

“จัดไปอย่าให้เสีย ศิลปะการต่อสู้ ปลดล็อกขีดจํากัด ขั้น 1” ลิลี่ทุบกําปั้นไปมา เธอเหมือนกับลูกแมวน้อยผู้มีพลังของพยัคฆ์

ส่วนกายนั้นเอาอยู่วงนอกไม่ไกลจากลิลี่และลูกกาคอยลดจํานวนหมาป่าที่ผ่านไปหาทั้งสอง คล้ายกับเขื่อนแห่งขุนเขาที่ต้านทานกระแสน้ํา

บรู้วววว….!!

จ่าฝูงหมาป่าร้องโหยหวนก่อนจะลากยาวสุดเสียงแสดงพลังและนําฝูงบุกพุ่ง ชนเข้าหาพวกเขาทั้ง 5 คน มีอาขับดาบเดซี่ตวัดวาบฟาดฟันไปตามเส้นแสงของเปลวเพลิงเข้าปะทะกับจ่าฝูงหมาป่า พร้อมกับด้านข้างอาลีน่าคว้าลูกศรยิงนําไป แล้วสองดอก

“ศิลปะการต่อสู้ เจาะทะลวง ขั้น 1”

ฟริ้ว!…ลูกศรใส่หัวของหมาป่าจ่าฝูง แต่จ่าฝูงหมาป่าคลื่นที่ได้รวดเร็วหลบการโจมตีไปได้หนึ่งดอกและใช้กรงเล็บ ตะปบทําลายลูกศรไปอีกหนึ่งดอก ก่อนจะกระโจนขึ้นสูงอ้าปากเผยคมเขี้ยวคิดจะขย่าคอของมีอา

“ศิลปะการต่อสู้ ปลดล็อกขีดจํากัด จิตใจแห่งนักรบขั้น 1” ทันใดนั้นออร่าของมีอาก็แปรเปลี่ยนไป เธอสงบนิ่งไม่หวาดกลัวจ่าฝูงหมาป่าหลงเหลืออยู่อีก

มีอายกดาบเดซี่ฟาดฟันจ่าฝูงหมาป่าในทันที

“ศิลปะการต่อสู้ ฟาดฟัน ขั้น 2” ดาบเดซี่ฟันเข้าใส่จ่าฝูงหมาป่า เมื่อมันเห็นคมดาบของดาบเดซี่ก็ยากที่จะหลบได้พ้นแล้ว จ่าฝูงหมาป่าจึงใช้กรงเล็บของมันต้านรับดาบเดซี่เข้าไปตรง ๆ

แม้เล็บของจ่าฝูงหมาป่าจะแข็งแกร่ง แต่ก็ไม่อาจจะเทียบกับดาบระดับ 5 ในมือของมีอาได้ กรงเล็บหมาป่าถูกตัดขาดในทันที แต่ก็ทําให้จ่าฝูงหมาป่าหลบรอดอย่างเฉียดฉิวฝากรอยแผลลาก ยาวขนาดเล็กของคมดาบไว้ที่สีข้างของมันเท่านั้น

จ่าฝูงหมาป่าตกใจกับการโจมตีของเด็กสาวคนนั้นมาก รู้ว่ามีอานั้นคือตัวอันตราย แม้พละกําลังของเธอจะสู้มันไม่ได้ แต่กลับมีอาวุธที่กรงเล็บมันไม่สามารถสู้ได้

จ่าฝูงหมาป่าระวังตัวจากมีอาในทันที

“มันฉลาดมากสมกับเป็นจ่าฝูงหมาป่า” อาลีน่ากล่าวชมมัน ก่อนจะลงมือโจมตีอีกครั้ง มีอาก็จูโจมอีกครั้ง จ่าฝูงหมาป่าสั่งการให้ลูกน้องของมันพุ่งเข้าไปทําลายกระบวนท่าของทั้งสองเพื่อให้ตนสามารถอาศัยจังหวะโจมตีพวกเธอได้

แต่ทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่จ่าฝูงหมาป่าคิด เพราะในเวลานี้มีพวกบ้าสามคน กําลังเข่นฆ่าลูกสมุนของมันอยู่ ลูก้าเคลื่อนที่เร็วไล่ต้อนให้หมาป่าถอยออกไป และโจมตีตัดกําลังหมาป่าบางตัว ซึ่งก็มีหมาป่าที่รวดเร็วประกบข้างของเขา ทําให้ลูก้าต้องคอยสู้กับมันสามตัวต่อหนึ่ง

ส่วนลิลี่นั้นเธอไล่ต่อยหมาป่าตายไป 3 ตัวแล้ว แต่ที่น่าตกใจกว่านั้นคือชายที่ถือค้อนเคลื่อนที่ไม่ช้าไม่เร็ว แต่ถ้ามีตัวไหนเข้ามาใกล้มันจะถูกทุบด้วยค้อนโดยที่ไม่ทันได้ป้องหรือต่อให้ป้องกันก็ต้องตกตายอยู่

กายฆ่าหมาป่าไปไม่ต่ํากว่า 6 ตัวแล้ว โดยเขาแกล้งเคลื่อนที่ช้าลงเปิดช่องให้ หมาป่าโจมตีจากทางด้านหลัง แม้หมาป่าจะฉลาดแต่มันไม่มีจ่าฝูงหมาป่าคอยควบคุมพวกมันจึงหลงกลเข้ามาโจมตีกาย กายก็แค่ใช้สองศิลปะการต่อสู้ ทุบ ขั้น 1 และปลดล็อกขีดจํากัดความเร็ว เพื่อเคลื่อนไหวให้เร็วขึ้นในการโจมตีกลับแบบสายฟ้าแลบ

ทําให้ฆ่าหมาป่าอย่างง่ายดาย

จ่าฝูงหมาป่ามองไปที่กายตาย เกือบ ๆ 2 ใน 10 ของฝูงก็รู้สึกโกรธแค้นมัน กระโจนเข้าสู้กับมีอาและอาลีน่าต่อตั้ม ไม่ประมาทเหมือนกับครั้งแรกแล้ว

หลังจากไล่ตะครุบกันสองสามกระ บวนท่าจ่าฝูงหมาป่าก็ฉวยโอกาสพุ่ง เข้าหาอาลีน่าด้วยความที่มีอาถอยห่างออกไปไกลเล็กน้อย ซึ่งเกิดจากการควบคุมสนามต่อสู้ของจ่าฝูงหมาป่า ทําให้เธอไม่สามารถเข้าไปช่วยอาลีน่าได้ทัน

อาลีน่าเห็นเช่นนั้นก็หันหลังวิ่งเข้าหา ต้นไม้ใหญ่ในทันที โดยด้านหลังมีหมาป่าจ่าฝูงสองเมตรวิ่งตามหลังหายใจรดต้นคอตามมา อุ้งเท้าพร้อมกับกรงเล็บที่ไม่ต่างจากมีดสั้นกําลังจะตะปบเข้าที่แผ่นพลังของอาลีล่า แต่เท้าของอาลีน่าเหยียบไปที่ต้นไม้ด้วยความเร็ว ทําเธอสามารถวิ่งไต่ต้นไม้กระโดดตีลังกาสูงเกือบ 4 เมตร

จ่าฝูงหมาป่าไม่ยอมแพ้เท้าของมันยันกับต้นไม้ใหญ่ฝากรอยกรงเล็บไว้ที่ต้นไม้ พร้อมกับปากของมันที่อ้าออกกัดใส่อาลีน่า ในตอนนั้นเองดาบเดซี่ก็พุ่งตรงมาปักเข้าไปที่ข้างลําตัวของมันฝังดาบเข้าไปลึกเกือบครึ่ง ทําให้ตัวของหมาป่าที่อยู่ต่ํากว่าอาลีน่าเล็ก ตกลงกระแทกกับพื้นด้วยความเจ็บปวด

อาลีน่าอาศัยจังหวะนั้นเหยียบลงไปที่แผ่นหลังของมันง้างธนูยิงศรออกไปเขาไปที่หน้าอกของหมาป่า

“ศิลปะการต่อสู้ รูปแบบศาสตราวุธเจาะทะลวง ขั้น 2”

ตูม!!!

ลูกศรเจาะเข้าไปที่หน้าอกของหมาป่า ก่อนจะทะลุออกไปฝังเข้าไปในพื้นดินใต้ล่างของมัน เลือดไหลทะลักออกมาจากแผลขนาดเท่ากําปั้น อาลีน่าเลื่อนคันธนูลงและหายใจด้วยความเหนื่อยเล็กน้อยกับการต่อสู้

กรรร!!!

ในตอนนั้นเองหมาป่าที่มีพลังชีวิตเฮือกสุดท้ายคํารามด้วยความเคียดแค้น มันหันหัวมาคิดจะกัดอาลีน่าให้ได้ แต่แล้วมีอาที่มาถึงตอนไหนไม่รู้คว้าดาบเดซี่ตัดหัวของหมาป่าขาดในฉับเดียว หัวจ่าฝูงหมาป่าตกลงพื้นกลิ้งตุบ ๆ เลือดไหลออกมาจากคอของมันพุ่งกระฉุดไหลท่วมโคนต้นไม้
“ขอบใจ” อาลีน่าพูดขอบคุณอย่างไม่ค่อยเต็มใจ เธอคิดว่าจะสามารถสังหารจ่าฝูงหมาป่าได้แล้ว แต่กลับกลายเป็นเกือบโดนมันโจมตีด้วยแรงเฮือกสุดท้าย เธออยากจะเอาชนะมีอาให้ได้

อาลีน่ากล่าวต่อ “ฉันจะหาโอกาสชดใช้คืนให้”

“หวังว่าจะไม่มีโอกาสนั้น” มีอาตอบกลับไปตามตรง เพราะไม่มีใครอยากตกอยู่ในอันตราย

ขณะที่พวกเธอทั้งสองกําลังคุยกันอยู่นั้น กายผู้โดนหมาป่า 7 ตัวลุมล้อมอยู่ก็ใช้ค้อนสั่นสะเทือนสังหารหมาป่าพวกนั้นอย่างป่าเถื่อน

“ศิลปะการต่อสู้ ปลดล็อกขีดจํากัด พละกําลัง ขั้น 2”

“ศิลปะการต่อสู้ ปลดล็อกขีดจํากัด ความเร็ว ขั้น 2”

“ศิลปะการต่อสู้ รูปแบบศาสตราวุธ ทุบ ขั้น 2”

ค้อนสั่นสะเทือนเหวี่ยงเป็นวงกลมทุบเข้าไปที่หมาป่าตัวที่หนึ่งก่อนจะไปตัวที่

สองและตัวที่สามจนถึงตัวที่เจ็ดในครั้งเดียว

ปัง!

แรงจากค้อนสั่นสะเทือนฉีกทําลายอ วัยวะกระดูกกล้ามเนื้อของหมาป่าไม่ว่าจะตัวแลกหรือตัวสุดท้ายมันก็โดนพลังของค้อนสั่นสะเทือนไม่ต่างกัน ก่อนที่ร่างของหมาป่าทั้ง 7 จะเป็นเหมือนกับลูกโป่งที่ไม่อาจจะต้านทานไหว แตกกระจายกลายเป็นฝนโลหิต

เลือดของหมาป่าทั้งเจ็ดตัวทําเอาพื้นดินที่กายยื่นอยู่แดงฉานไปหมด มันรุนแรงและป่าเถื่อนยิ่งกว่าที่มีอาและอาลีน่าฆ่าตัดหัวจ่าฝูงหมาป่าซะอีก

หงิง ๆ

หมาป่าที่เหลือสิบกว่าตัวต่างสั่นกลัวกับภาพตรงหน้า ซึ่งแน่นอนว่าในแววตาของมันยังเต็มไปด้วยความเคียดแค้นที่พวกพ้องและจ่าฝูงโดนฆ่า
“ฆ่ามันให้หมด อย่าให้รอดไปได้” กายหมุนควงค้อนกระโจนเข้าหมาป่าที่เหลือ ด้านข้างตามมาด้วยลูก้าและลิลี่
ลลี่กระโจนขึ้นไปบนตัวหมาป่าที่พยายามสู้สุดชีวิต เธอคว้าขากรรไกรบนล่างของมันก่อนจะฉีกกระชากออกจากกัน ส่วนลูก้านั้นเขาเพียงอาศัยความเร็วไล่ตามเชือดคออย่างง่ายดาย

“พวกเจ้าเริ่มก่อนดังนั้นอย่ามาโทษพวกข้าก็แล้วกัน” กายมองภาพตรงหน้าอย่างไม่สะทกสะท้าน พร้อมกับที่เปลวไฟ ซึ่งเผาไหม้พุ่มไม้ใบหญ้าแห้งรอบ ๆ จนหมดเริ่มเบาลง เหลือเพียงแสงสลัว ๆ ให้เห็นซากหมาป่านอนเกลื่อนกลาดไปตามพื้นและกลิ่นคาวเลือดที่ฟังไปทั่วบริเวณ