เกมราชันสงครามออนไลน์ - ตอนที่ 60 ห้องเกมส่วนตัว

ตอนที่ 60 ห้องเกมส่วนตัว

 

กายลุกจากที่นอนแต่งตัวด้วยเสื้อยืดและกางเกงขายาวสีเทา สวมทับด้วยเชิ้ตหนังสีน้ําตาล ก่อนจะหยิบผ้าพันคอสีน้ําตาลพร้อมกับสวมหน้ากากกันฝุ่น กายสํารวจตนเอง ด้วยเสื้อผ้าสีเทา น้ําตาลแบบนี้จะทําให้มันไม่ต้องกลัวว่ามีฝุ่นควันมาจับแล้วจะดูสกปรก

 

เมื่อพร้อมแล้วชายหนุ่มจึงเปิดประตูออกนอกบ้านไปอย่างรวดเร็ว วันนี้กายต้องไปซื้ออาหารเก็บไว้ในตู้เย็นของตนเองตามที่วางแผนไว้

 

สภาพอากาศภายนอกนั้นเต็มไปด้วยฝุ่นควันจํานวนมากเหมือนเช่นเคย และคาดการว่าจะยาวไปอีกสองสามสัปดาห์ตามคําบอกเล่าของพยากรณ์อาการ

 

สถานที่กายกําลังจะไปมันเป็นห้างขายส่งอาหารขนาดใหญ่ เหตุผลที่กายต้องไปที่นี่เพราะสามารถซื้ออาหารราคาถูกลงประมาณ 10 % จากข้างนอก

 

ห้างขายส่งอาหารอยู่ห่างออกไปพอสมควร มันจึงเลือกจะนั่งรถบัสราคา 30 บิทไป กายโอนเงินอย่างง่าย ๆ ก่อนจะ เดินไปนั่งที่ของตัวเอง แม้สภาพรถบัสภายนอกจะดูเก่า แต่ด้านในดูแลรักษาเป็นอย่างดี โดยเฉพาะเครื่องปรับอากาศที่สําคัญมาก

 

ทําให้ในนี้มีฝุ่นควันไม่มากเหมือนกับด้านนอก สามารถถอดหน้ากากหายใจได้ตามปกติ

 

มันนั่งตามที่นั่งที่ตนเองได้รับ ซึ่งนั้นทําให้หมดปัญหาในการแย่งที่นั่งกัน แน่นอนว่ารถบัสในทุก ๆ เขตก็เป็นเช่นนี้กันหมด ไม่มีทางที่จะให้ผู้โดยสารมายืน เพราะทางผู้ให้บริการรถบัสสาธารณะถือว่าผู้โดยสารจ่ายเงินเท่ากัน ดังนั้นก็ควรจะได้รับการปฏิบัติที่ดีเหมือน ๆ กัน

 

สมัยเรียนกายเคยได้ยินว่ามีหลายประเทศที่มักจะเรียกตนเองว่า “ประเทศกําลังพัฒนา” ต่างก็ประสบปัญหาการเรื่องความแออัดของระบบขนส่งสาธารณะ ที่ต้องยืนเบียดอัดกันบนรถขนบัส มันนึกภาพไม่ออกว่าต้องยืนนานนับชั่วโมงจะรู้สึกยังไง อาจจะเหมือนกับตอนที่ตนทํางานในโรงงานแยกชิ้นส่วนโลหะที่ทั้งเมื่อยทั้งเหนื่อยจากการยืนหลายชั่วโมงและอากาศที่ร้อน

 

คงจะความรู้สึกแบบนั้นละมั้ง

 

กายได้แต่จินตนาการถึงความทนทานของคนในประเทศเหล่านี้ มันก็รู้สึกนับถือจริง ๆ

 

หลังจากนั่งมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างสบายใจ ใช้เวลาไม่นาน ชายหนุ่มก็มาถึงสถานที่ห้างขายอาหารขนาดใหญ่ ด้านหน้าทางเข้ามีตัวอักษรสามมิติฉายหลากสีสันฉายอยู่

 

“ห้าง C-OPY เขต 7”

 

ตามกําแพงห้างและตึกรอบด้านยังมีคําโฆษณาอยู่จํานวนมากสีสันฉูดฉาดไม่ต่างกัน สถานที่เหล่านี้เต็มไปด้วยร้านค้าชื่อดัง อุตสาหกรรมอาหาร เสื้อผ้า สินค้าอิเล็กทรอนิกส์ รวมทุกอย่างไว้ที่สถานที่นี้ทั้งหมด

 

ใจกลางของเขต 7 ย่านการค้าและร้านอาหาร มันอยู่ติดกับยานสถานบันเทิงของที่ร้านเกมเสมือนจริงหมายเลข 8 ตั้งอยู่

 

มันลงจากรถบัสเดินเบียดเสียดผู้คน เข้าไปทางประตูของห้าง C-OPY ด้วยความตื่นเต้น ต้องบอกว่านี่เป็นครั้งแรกที่กายมายังสถานที่แบบนี้ หลังมองการแต่งกายด้วยเสื้อผ้าดี ๆ และหลากสีสันของคนรอบข้าง กายก็รู้สึกแตกต่างเล็กน้อย จริงอยู่ที่นี่เป็นย่านใจกลางเขต 7 อีกแห่ง

 

ทําให้มีทั้งคนที่มีฐานะและชนชั้นแรงงานเข้ามาจับจ่ายซื้อของกัน แต่ส่วนใหญ่ทุกคนจะใส่เสื้อผ้าที่ดูดีสุดของตัวเองมากัน

 

แม้กายจะรู้สึกแตกต่างไปบ้าง แต่มันไม่สนใจ เพราะอย่างไรกายคิดว่าตนเองชอบชุดแบบนี้ และที่สําคัญมันก็ไม่ได้ดูแย่อะไรมาก แค่อาจจะเชยนิดหน่อย

 

กายเรียกความมั่นใจคืนมาเดินตรงไปยังโซนอาหารแช่แข็ง

 

โชคยังดีที่ภายในห้างแห่งนี้มีป้ายบอกทางและแบ่งแยกโซนสินค้าอย่างชัดเจน ไม่อย่างนั้นกายอาจจะหลงทางได้

 

มาถึงเบื้องหน้าเต็มไปด้วยชั้นวางของสีขาวสลับกับแสงไฟและอุณหภูมิความเย็นที่แผ่ออกมาจากตู้แช่อาหาร ทําให้ที่นี่ราวกับดินแดนมหัศจรรย์ในความคิดของมันไม่มีผิด มนุษย์เราหลงใหลในรสชาติของอาหารมานับตั้งแต่กําเนิดเผ่าพันธุ์ มันส่งต่อมาจนถึงผู้คนปัจจุบัน และกายก็ไม่เคยปฏิเสธสุนทรียภาพทางด้านรสชาติอาหาร

 

มันตรงเข้าไปอ่านฉลากและราคาอย่างละเอียดพลางกลืนน้ําลายไปหลายอีก

 

อาหารแช่แข็งที่อยู่ไกลทางเข้าสุดจะเป็นอาหารที่ทําจากเนื้อ เกรด C1 ไปเรื่อย ๆ จนถึงเนื้อ B3 ซึ่งเป็นเนื้อคุณภาพดีสุดที่หาได้

حج

แน่นอนกายไม่ได้ไปเลือกอาหารแช่แข็งแถวในสุด มันเพียงหยุดยืนอยู่ช่วงกลางของชั้นวางเท่านั้น

 

“ข้าวผัดกะเพราเนื้อสังเคราะห์ เกรด C3 มีพืชเพาะเลี้ยงจําพวก ข้าว ใบกะเพรา พริกและเครื่องปรุง…เป็นส่วนประกอบ ราคา 1,080 บิท”

 

“ข้าวหมูตุ๋น เนื้อสังเคราะห์ เกรด C3 มีพืชเพาะเลี้ยงจําพวก เห็ด ผักใบเขียวและเครื่องปรุง…เป็นส่วนประกอบ ราคา 1,200 บิท”

 

“บะหมี่หมูแดง เนื้อสังเคราะห์ เกรด C3 มีพืชเพาะเลี้ยงจําพวกข้าว อื่น ๆ และเครื่องปรุงเป็นส่วนประกอบ ราคา 900 บิท”

 

“แกงมัสมั่น….เนื้อไก่สังเคราะห์ เกรด C3……… ราคา 1,250 บิท”

 

กายอ่านชื่ออาหารไปเรื่อย ๆ พร้อมรายละเอียด ราคาอาหารแช่แข็งเหล่านี้สองกล่องอาจจะมีค่าเทียบเท่ากับเงินที่ได้จากการทํางานทั้งวันรวมโอที่ในโรงงานแยกชิ้นส่วนโลหะ

 

กายถึงกลับคิดหนักแม้จะทําใจมาบ้างแล้วก็ตาม หลังจากสองจิตสองใจอยู่สักพักมันก็กดซื้ออาหารหลายอย่างมาอย่างละ 3 กล่อง โดยเฉพาะบะหมี่หมูแดงที่ราคาถูกกว่าอาหารชนิดอื่น ๆ มันจึงซื้อ มา 6 กล่อง

 

“สองหมื่นหนึ่งพันสองร้อยบิท…เห้อ เงินนั้นหายาก แต่ใช้นั้นง่าย” กายเหมือนจะได้คติประจําใจเพิ่ม แต่ในเมื่อเลือกแล้วก็ต้องทําใจ

 

มันไม่ได้เลือกจะขนกลับไปเอง แต่ให้ทางห้างไปส่งที่บ้านโดยตรง ซึ่งชายหนุ่มก็พึ่งรู้ว่าที่นี่มีบริการนี้อยู่ด้วย

 

“ครั้งหน้าคงไม่ต้องมาซื้อถึงที่แต่สั่งไปส่งที่บ้านเลยก็แล้วกัน”

 

กายส่ายหัวพลางยิ้ม แน่นอนว่ามันก็ไม่ได้คิดมาก เพราะถือว่าเป็นการออกมาเปิดประสบการณ์ใหม่ ๆ ก็แล้ว

 

หลังออกจากโซนอาหารแช่แข็งเดินผ่านโซนอาหารสดที่มีผู้คนซื้ออยู่ประปราย ก็ตรงมาถึงศูนย์อาหาร กายจัดการกินชุดอาหารเช้าในราคา 760 บิท เป็นอาหารเช้า ก่อนที่จะรีบตรงไปที่ ร้านเกมเสมือนจริงหมายเลข 8

 

ร้านเกมเสมือนจริงยังคงปิดอยู่ แต่เจ้ซาเรียนั้นตื่นมานั่งประจําที่เคาน์เตอร์ มองดูหุ่นยนต์ทําความสะอาดทํางานของมันอยู่

 

กายกําลังจะเคราะห์เรียกเพื่อขอเข้าไป แต่ดูเหมือนประตูไม่ได้ล็อก

 

“เข้ามาเลย” ซาเรียพูดอย่างเบื่อหน่ายพลางโบกมือให้ชายหนุ่ม

 

“หุ่นยนต์ทําความสะอาดใหม่” กายเดินไปดูด้วยความสน

 

เจ้ซาเรียลงทุนซื้อมันมาเลย สุดยอดมาก แต่การออกแบบพวกนี้มันเหมือนถังขยะเดินได้เลย มันจับคางพลางคิดในใจ

 

ซาเรียไม่ได้สนใจดวงตาลุกวาวของกาย เธอยังคงนั่งคิดอะไรอยู่บางอย่างอยู่เหมือนเช่นเคย

 

“วันนี้ผมจะลงเล่น 3 เกมติดกัน แล้วก็รอเข้าโลกราชันทีเดียวเลย”

 

กายบอกแผนการของตนกับซาเรีย วันนี้มันคิดจะหาเงินทดแทนส่วนที่หายไปจากทั้งค่าเช่าบ้าน ค่าอาหาร และเมื่อวานที่ตนเองไม่ได้เข้าไปเล่น

 

“ตามสบาย เงินทุนใช้ของเดิมได้เลย”

 

ซาเรียพยักหน้าอนุญาต

 

กายเปิดประตูเข้าไปในห้องก็ต้องตะลึงหยุดยืนอึ้งไปในทันที ก็ปรากฏว่าด้านในถูกจัดแต่งใหม่ทั้งหมด มันดูดีกว่าของเก่าเป็นอย่างมาก แสงไฟไม่มาก ผนังทาสีโทนเย็นมีด มีเครื่องปรับอากาศแยกส่วนตัว และเครื่องแคปซูลเกมอยู่กลางห้อง ถัดไปด้านข้างมีจอภาพสามสี่ตัวพร้อมคอมพิวเตอร์รุ่นใหม่วางเชื่อมต่ออยู่

 

มาผิดที่หรือเปล่า…มันเดินถอยออกมามองดูประตูอีกครั้ง

 

“ต่อไปใช้ห้องนี้ในการเล่นเกมราชันสงครามออนไลน์ คนอื่นที่ไม่เกี่ยวข้องจะไม่ได้เข้าไป” เสียงของซาเรียดังมาจากเคาน์เตอร์เก็บเงิน

 

ห้องส่วนตัวของจริง!

 

กายดีใจอย่างมาก แม้จะไม่ใช้ห้องของมันจริง ๆ ก็ตาม แต่แล้วอย่างไร เพราะยังไงมันก็จะได้เล่นในห้องนี้

 

กายยิ้มออกมาเดินเข้าไปนอนลงบนแคปซูลที่ซาเรียเตรียมไว้ให้แล้ว

 

“สามเกมในแดนสงคราม”

 

…

 

โรงพยาบาลประจําสถาบันศาสตร์นักรบ

 

ภายในห้องพยาบาล เสียงลมหายใจของผู้บาดเจ็บจากเหตุการณ์โจมตีของเหล่าผู้เล่นดังแผ่วเบาสลับไปมาอย่างต่อเนื่อง หลายคนยังอยู่ในสภาพที่ไม่สู้ดีนัก จึงกินยาและพักผ่อนกันแต่หัวค่ํา

 

เตียงในสุดติดริมหน้าต่าง ชายหนุ่มที่นอนหลับไปพร้อมกับหนุนหนังสือบันทึกช่างโลหะพลันลืมตาขึ้นมา

 

“ยังคงเหมือนเช่นเคย” กายพึมพําด้วยน้ําเสียงที่แผ่วเบากลัวจะไปรบกวนคนอื่นในห้อง

 

“หืม? ไม่เจ็บแล้ว” กายลองขยับตัวเล็กน้อยด้วยความแปลกใจ เมื่อตอนกลางวันมันยังเจ็บหน้าอกอยู่เลย แต่ตอนนี้ความเจ็บจากการขยับตัวเพียงเล็กน้อยหายไปแล้ว

 

ผลของยาทะเลสีคราม สมกับราคา 2,000 เหรียญทอง

 

กายยิ้มออกมากอย่างพอใจก่อนจะเอื้อมมือไปหาเหยือกน้ําและแก้วที่ชั้นวางข้างเตียงพยาบาล รินนาที่เย็นตามอุณหภูมิห้องมาดื่มสองสามอีกก่อนจะหลับตาพักผ่อนลงตามปกติ

 

การที่จะให้เวลาในเกมผ่านไปอย่างรวดเร็วคงหนีไม่พ้นการนอนหลับ

 

เช้าวันต่อมายังคงเหมือนเช่นเคย มีอายังคงมาเยี่ยมกายในช่วงเช้า วันนี้เธอเอาอาหารรสชาติดีมาฝาก เนื่องจากอาการของกายดีขี้นมา มันจึงกินได้อย่างอร่อย โดยไม่กระทบกับบาดแผล

 

ซึ่งนอกจากอาหารแล้วหญิงสาวยังนําข่าวน่าสนใจมาด้วย

 

“ดูเหมือนว่าทางนครดาราฟ้าจะเริ่มทําบางอย่างที่ไม่เป็นทางการแล้ว พวกเขาตรวจสอบพนักงานที่ถูกรับเข้ามาใหม่ในช่วง 3 เดือนเพื่อหามนุษย์เพลิงที่แอบแฝงตัวเข้ามา ทางตระกูลเจ้าพนักงานอื่น ๆ ก็ตรวจสอบคนในความรับผิดชอบของตนเองแล้วเช่นเดียว กัน”

 

“ที่สําคัญสถาบันศาสตร์นักรบก็มีการตรวจสอบนักเรียนที่เข้ามาใหม่วันนี้ด้วย”

 

กายได้ยินก็ถึงกับคิดหนัก ความชิบหายเริ่มมาเยือนผู้เล่นแล้ว แต่ใบหน้าของมันไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ออกมา กายแสร้งถามมีอาต่อ

 

“แล้วพวกเขาใช้วิธีอะไรในการตรวจสอบ”

 

“เรื่องนั้นจากที่ข้าได้ยินคือสอบย้อนภูมิหลัง”

 

“สืบย้อนภูมิหลัง?”

 

กายมองอย่างไม่เข้าใจ แต่พอผ่านไปสองวินาทีมันนึกออกในทัน ที่ที่มาที่ไปของผู้เล่น

 

มีอาไม่ทันได้สังเกตสีหน้าของกาย เธอเพียงเล่าต่อ

 

“จากเจ้าหน้าที่บอก มนุษย์ประหลาดหรือที่เรียกว่ามนุษย์เพลิง พวกนี้อยู่ ๆ ก็โผล่มา ไม่มีทั้งครอบครัว พ่อแม่หรือญาติ พวกนี้ไม่มีภูมิหลังหรืออะไรเลย แม้แต่บ้านก็ไม่มี ดังนั้นถ้าใช้กําลังคนและเวลาก็สามารถทําได้ แต่แน่นอนว่าทางนครดาราฟ้ามีอุปกรณ์บางอย่างที่กรองผู้คนได้คร่าว ๆ อยู่ แต่ข้าไม่รู้ว่าคืออะไร”

 

กายรู้สึกสนใจอุปกรณ์ที่ว่า แต่มันก็คงไม่สามารถไปถามใครได้ ยกเว้นอาจจะเห็นด้วย

 

“จริงสิ วันนี้ลิลี่ไม่มาเหรอ”

 

“เธอติดธุระทางบ้าน”

 

หลังจากมีอากลับไป กายก็ศึกษาพิมพ์เขียวของค้อนสั่นสะเทือนต่อ รวมทั้งมันยังเปิดไปดูพิมพ์เขียวชุดเกราะเกล็ดทมิฬอีกด้วย เพราะหลังจากกลับไปมันคิดจะซ่อมเกราะเกล็ดทมิสที่เก็บอยู่ในกล่องใต้เตียง