เกมราชันสงครามออนไลน์ - ตอนที่ 38 หาบ้านเช่า

ตอนที่ 38 หาบ้านเช่า

เมญ่ามองไปที่กายและถามเขาอีกครั้งเพื่อยืนยันในสิ่งที่เธอได้ยิน “นายอยากเช่าบ้านอย่างนั้นเหรอ”

“ใช่”

“คนที่มีสิทธิ์เช่าบ้านพักได้หรือห้องเช่าต้องต้องบรรลุนิติภาวะก่อน ไม่งั้นก็ต้องให้คนดูแลหรือผู้ปกครองเซ็นรับรอง” เมญ่าอธิบายให้กายฟัง

“ผมอายุ 19 แล้วน่าจะไม่มีปัญหา” พร้อมกันนั้นเขาก็หยิบบัตรประชาชนของตัวเองขึ้นมายืนให้เมญ่าดูเพื่อเป็นการยืนยันว่าพูดจริง

“งั้นเดียวรอสักครู่ฉันใกล้จะเลิกงานแล้ว พวกเราไปดูบ้านพร้อมกันจะง่ายกว่า” เมญ่าบอกกับกายและไทเลอร์

หลังจากนัดแนะกันแล้วกายก็ไม่อยากอยู่เป็นกขค เขาออกไปข้างนอกก่อน หลังจากนั้นสองสามนาทีไทเลอร์ก็ตามออกมา กายและไทเลอร์ไปหาที่นั่งพักรอเมญ่าเลิกงาน กายจึงถือโอกาสนี้ในการพักผ่อนทำอะไรที่อยาก

แน่นอนว่าส่วนใหญ่เขาก็เข้าไปหาข้อมูลข่าวเกี่ยวกับเกมราชันสงครามออนไลน์ในโลกราชัน ‘กลุ่มผู้เล่นเริ่มแสดงตัวออกมาแล้ว มีหลายคนเลือกเป็นโจรทำให้เก็บเหรียญทองได้เร็วมากจากการปล้นชิง แต่พวกเขาก็ถูกกวาดล้างอย่างรวดเร็ว แม้แต่ลิ้งค์เกมที่มีสามชีวิตก็ไม่เพียงพอ พวกเขาโดนตามล่าตายกันเป็นว่าเล่น ฉันคงไม่เลือกเป็นโจร มันเสียงเกินไป’ กายมองไปที่ลิ้งค์เกม ถ้าเขาตามครบสามครั้งคงไม่อาจจะรับผลที่ตามมาได้

รอประมาณ 1 ชั่วโมงเมญ่าก็เลิกงาน…

เมญ่าพากายและไทเลอร์ไปที่สำนักงานอสังหาริมทรัพย์ส่วนกลางเขต 7

“นี่หนึ่งในสถานที่ราชการที่ดูแลเขต 7 แล้วก็เรื่องบ้าน ห้องเช่า ที่ดิน ทั้งหมดต้องมาที่นี่ เพราะพื้นที่ที่ซึ่งสามารถอยู่อาศัยได้มีจำกัดดังนั้นจึงถูกควบคุมดูแลอย่างเข้มงวดโดยจากรัฐบาลโลก”

“พวกเขาไม่เลิกงานกันตอนเย็นอย่างนั้นเหรอ”

“เลิกงาน? นายคิดว่าที่นี่มันยุคโบราณอย่างนั้นเหรอ” เมญ่ามองไปที่กายราวกับเขามาจากหลังเขา กายได้แต่ยิ้ม ๆ ก็เขาไม่รู้จริง ๆ นี่หน่า

เมญ่ายิ้ม ๆ และพูดต่อว่า “พวกเขาแบ่งงานเป็นสามเวลาแทนระงานราชการส่วนใหญ่ก็ทำแบบนี้”

“หมายความว่าเปิด 24 ชั่วโมง”

“สุดยอดเลย”

“ใช่แล้ว แต่ว่ามันก็ยังวุ่นวายอยู่ดี รีบไปด้านในกันเถอะ”

เมญ่าพาทั้งสองเข้าไปด้านในอย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้นกายก็เป็นว่าเธอไปทำเรื่องติดต่อเจ้าหน้าที่รัฐอยู่สักพักก่อนที่เจ้าหน้าที่รัฐคนนั้นจะส่งแท็บเล็ตมาตรงหน้ากาย

“คุณสามารถเลือกดูบ้านทั้งหมดที่ตรงตามเงื่อนไขในนี้ได้เลย”

กายรับแท็บเล็ตมาก่อนที่พวกเขาจะพากันไปนั่งที่โต๊ะและเลือกดูตามรายการและหมวดหมู่

‘นี่มันเหมือนกับซื้อของออนไลน์เลย’ กายได้แต่คิดในใจ

มีห้องเช่ามีราคาถูกสุดคือหลักพันบิท แต่แน่นอนสภาพมันก็เน่าสมราคาจริง ๆ กายพยายามมองดูอันอื่น ๆ แต่มันก็ลำบากสักหน่อยเพราะไทเลอร์เมญ่าเอาแท็บเล็ตไปครองและเลื่อนดูกันอย่างสนุกสนาน พวกเขาดูเหมือนจะถูกใจบ้านหลายหลังในนี้

กายจึงต้องชะเง้อคอมองเอา

หลังจากดูเกี่ยวกับห้องเช่ากายก็ให้พวกเขาลองเลือนดูบ้านเช่าบ้าง มันมีทั้งแบบเช่ากับขายขาด ซึ่งเริ่มต้นที่ราคาหมื่นบิทไปจนบางหลังก็แสนบิทจนถึงล้านบิทเลยทีเดียว

แต่แล้วสายตาของเขาก็สะดุดเข้ากับบ้านหลังหนึ่ง มันเป็นบ้านที่สร้างจากคอนเทนเนอร์จำนวน 6 ตู้เรียงต่อสูงสองชั้น มีรั้วรอบขอบชิดเป็นส่วนตัว เนื้อที่รวมทั้งหมดประมาณ 40 ตารางเมตร อยู่ไม่ไกลจากบริเวณร้านเกมเสมือนจริง หมายเลข 8

กายรู้สึกถูกใจมันมาก มันแทบจะเรียกได้ว่าถูกส่งมาให้กับเขาได้ถูกเวลามาก

“เดี๋ยวก่อนบ้านหลังนี้แหละ”

“จะเอาที่นี่แน่นะ” เมญ่าหันไปถามกายด้วยสายตาที่จริงจัง เพราะบ้านหลังนี้แพงมาก เธอกลัวว่ากายจะพูดออกมาโดยที่ยังไม่ทันได้ดูราคา เธอยังหันไปมองไทเลอร์เป็นเชิงถามว่ากายสามารถจ่ายไหวใช่ไหม ซึ่งไทเลอร์ไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่ยิ้มออกมาเพราะรู้ว่ากายตอนนี้มีเงินพอจ่ายแน่นอน

กายพยักหน้ายืนยัน

“ราคามันนายรู้ใช่ไหมว่าแพงมาก” เมญ่ากดที่ตัวแสดงราคาเพื่อขยายให้กายได้ดู “ราคา 5 แสนบิทสัญญาเช่า 1 ปี”

“ตกลง ต้องทำยังไงบ้าง”

“เออ…” เมญ่าดูอึ้งเล็กน้อยกับการที่เห็นว่ากายตอบตกลงในทันทีที่ได้ยินราคา ดูเหมือนว่าเพื่อนของแฟนตัวเองจะไม่ธรรมดาซะแล้ว

หลังจากนั้นเมญ่าก็แนะนำขั้นตอนให้กายอย่างละเอียด กายจ่ายค่ามัดจำ 10% ซึ่งถือว่าเป็นการจองไว้แล้วและจากนั้นไม่นานก็มีข้อความตอบกลับมาว่าพรุ่งนี้ตอนเที่ยงให้เขาเข้าไปดูบ้านอีกที ถ้าพอใจก็ย้ายเข้ามาได้เลยพร้อมกับจ่ายในส่วนที่เหลือ

แต่แน่นอนว่าถ้ากายไม่ไป 10% ที่เขาจ่ายไปก็จะหายไป ยกเว้นว่าเขาจะโทรไปเลื่อนนัด

กายยิ้มออกมาอย่างพอใจ

“ในเมื่อนายก็ได้บ้านที่ถูกใจแล้วก็กลับกันเถอะ”

………

ขณะที่เดินกลับไทเลอร์ก็บอกกับกายเรื่องหัวหน้าบรู๊กบ่นที่กายโดดงานและจะไล่ออก

“หัวหน้าบรู๊กยังไม่ได้ไล่นายออกอย่างเป็นทางการ แต่คงอีกไม่นาน ตกลงนายคิดจะออกจริง ๆ ใช่ไหม”

“พรุ่งนี้นายช่วยยื่นทำเรื่องลาออกให้ฉันหน่อยได้ไหม”

“ตามใจนายแล้วกันว่าแต่นายตัดสินใจดีแล้วใช่ไหม”

“ในอนาคตฉันไม่รู้ แต่ตอนละก็…ใช่” กายตอบพร้อมกับพยักหน้าเป็นการยืนยัน

ในครั้งนี้ถือเป็นการตีตราแล้วว่าเขาจะออกจากงานจริง ๆ แต่ไม่รู้ทำไมกายถึงรู้สึกทั้งโล่งใจและก็หวิว ๆ เหมือนอะไรหายไป ‘นี่คือความรู้สึกในการลาออกจากงานครั้งแรกสินะ’

“แล้วหลังจากนี้นายจะไปไหนต่อ หรือว่าไปหาอะไรกินพร้อมกับพวกฉันไหม”

“คงไม่ได้ ฉันว่าจะไปที่ร้านเกมเสมือนจริงหมายเลข 8 เลย เอาไว้วันหลังฉันจะเลี้ยงตอบแทนนายก็แล้วกัน” กายบอกกับไทเลอร์ก่อนจะหันไปขอบคุณเมญ่าว่า “ขอบคุณนะครับที่มาช่วยผมในวันนี้พี่สาว”

“แน่นอนไว้มีปัญหาอะไรก็ถามได้เลย”

“เฮ้ทำไมนายเรียกแฟนฉันว่าพี่สาวและทำไมไม่เรียกฉันว่าพี่ชายบ้างละ” ไทเลอร์ทักท้วง

“ก็เพราะเธออายุมากกว่าฉัน” กายบอกกับไทเลอร์แต่ก็รีบหันไปแก้ที่พูดกับเมญ่าว่า “เออผมไม่ได้หมายความว่าคุณแก่นะ”

“ไอ้เวรนี่ ฉันแก่กว่านายตั้ง 1 ปีเชียวนะ”

กายไม่ได้สนใจเสียงของไอ้บ้ากล้ามโตเขารีบเดินออกมาในทันที

“เฮ้นายอย่าลืมที่สัญญาไว้ถ้าเข้าไปที่แดนสงครามอย่าลืมส่งเลขห้องมาด้วย”

กายชูมือขึ้นทำสัญลักษณ์ ok ตอบกลับไป

กายกลับมีที่ร้านเกมเสมือนจริงหมายเลข 8 ก็เกือบจะ 1 ทุ่มแล้ว แต่ดูเหมือนว่าวันนี้ซาเรียไม่อยู่จริง ๆ กายจึงรีบหาคีย์การ์ดที่เธอให้ไว้ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป

หลังจากเข้ามาด้านในเขาก็เห็นว่าเครื่องแคปซูลถูกเตรียมไว้ให้อยู่แล้วกายหาอะไรที่ตู้อาหารกินก่อนจะนอนพักจนถึงเที่ยงคืนเขาก็เข้าไปในแคปซูล

ครั้งที่เก้า วันที่ 21 เมษายน ปีที่ 70 เวลา 00:00 น.

“ลิ้งค์เกม”

…….

กายตื่นขึ้นมาในห้องพักของสถาบันศาสตร์นักรบตามเดิม เขาบิดตัวไปมาด้วยความรู้สึกที่ง่วงนอนพอสมควร ที่นี่กลางคืนอากาศเย็นสบายมากจึงเลือกจะนอนพักสักหน่อยเพื่อให้ตัวละครพร้อมเสมอ

กายตื่นมาอีกทีก็เป็นเวลาที่พระอาทิตย์เริ่มขึ้นมาแล้ว ว่ากันว่านกที่ตื่นเช้าจะจับหนอนได้ก่อนใคร กายจึงออกไปฝึกซ้อมดาบแต่เช้าที่ลานฝึกฝน

‘วันนี้คนเยอะกว่าปกติแฮะ ดูเหมือนยิ่งเข้าใกล้วันสอบของเด็กปีหนึ่งทุกคนก็ขยันกันเป็นพิเศษ ดูเหมือนพวกคนในเกมกับชีวิตจริงก็ไม่ต่างกันมากนัก’ กายคิดในใจขณะที่หามุมฝึกของตนเอง (witterry : ขยันก่อนสอบ)

หลังจากผ่านการฝึกช่วงเช้าไป เขาก็เช็คดูค่าประสบการณ์ของศิลปะการต่อสู้รูปแบบศาสตราวุธ ฟันของเขาว่าเพิ่มขึ้นมาเท่าไหร่แล้ว

“ศิลปะการต่อสู้ : ฟัน 1/2 (10%) ”

“เพิ่มขึ้นมาแค่ 2% เท่านั้น” กายพึมพำออกมาก่อนที่จะเดินกลับห้องพักไปเพราะวันนี้ช่วงเช้าเขามีเรียนกายต้องไปล้างเนื้อล้างตัวก่อน ไม่อย่างนั้นเขาคงต้องนั่งทนเหม็นเหงื่อตัวเองตลอดทั้งช่วงเช้า

หลังจากตะวันขึ้นเต็มดวงกายก็ไปที่ห้องเรียนตามปกติแต่เขากับเจอกับโจทก์เก่าซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นวิลเลียมและลูคัสที่เดินมาพร้อมกับกลุ่มของตัวเอง

ทั้งกายและวิลเลียมเผชิญหน้ากันที่ประตูทางเข้าห้องกายก้าวเท้าเข้าไปทันที โดยไม่สนใจสายตาอาฆาตของวิลเลียมแต่อย่างใด ไม่เพียงแค่นั้นแต่เขาหันกลับมาและแบมือเป็นเชิงว่าเงินของฉันอยู่ไหน

วิลเลียมโมโหกับการกระทำของกายมากมันยิ่งเป็นการตอกย้ำความอัปยศที่ตัวของวิลเลียมได้รับ

“ไป”

วิลเลียมไม่คิดจะมาเล่นสงครามประสาทกับกาย เขาเดินไปหามุมนั่งตรงอื่นทันที หลายคนมองไปที่กายด้วยสายตาที่ต่างกันไป ตอนนี้กายมีชื่อเสียงพอสมควร แต่ก็มีหลายคนมองว่ากายก็แค่โชคดี และอีกไม่นานคงโดนวิลเลียมจัดการ

“เจ้าควรจะระวังตัวไว้ วิลเลียมต้องหาโอกาสจัดการเจ้าในวันทดสอบประจำเดือนอย่างแน่นอน” มีอามาอยู่ข้าง ๆ กายตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้กล่าวเตือนเขาด้วยความหวังดี

กายพยักหน้ารับ พร้อมกับมองไปทางวิลเลียม ระหว่างเขาและวิลเลียมยากมากที่จะญาติดีกันได้

ตลอดช่วงเช้าเป็นการเรียนพื้นฐานปกติซึ่งส่วนใหญ่แล้วนักเรียนเหล่านี้แค่เข้าเรียนให้ครบตามชั่วโมงที่กำหนดเท่านั้น เพราะความสนใจทั้งหมดของพวกเขาไปอยู่ที่การทดสอบที่จะมาถึงแล้ว เพราะมันคือตัวกำหนดว่าจะมีคนที่ได้เรียนต่อหรือต้องออกจากสถาบันศาสตร์นักรบไป

แม้แต่กายก็ยังจริงจังกับเรื่องนี้

‘ถ้าฉันไม่ติดอาจจะก่อตั้งกองโจรขึ้น’ กายคิดเล่น ๆ ในใจ

การเรียนช่วงเช้าผ่านพ้นไป คนอื่น ๆ ก็ทยอยกันแยกย้ายไปพักผ่อน มีอาและลิลี่มาชวนกายไปฝึกซ้อมต่อเช่นกัน แต่กายไม่ว่างเขามีแผนสำหรับช่วงบ่ายที่คิดไว้ตั้งแต่ที่เข้ามาในเกมเมื่อวันก่อนแล้ว

ดวงอาทิตย์ขึ้นกลางหัวกายเดินลูปท้องออกจากโถงอาหารด้วยความพอใจ เขาดื่มเบียร์ข้าวบาเรย์ไปแก้วใหญ่ ๆ จึงรู้สึกกระปรี้กระเปร่ามากจึงวิ่งตรงไปยังโรงตีเหล็กไร้เวลาทันที

หลังจากนั้นเขาก็นำเหรียญทองที่มีไปซื้อแร่และของที่จำเป็นในการสร้างดาบและเริ่มลงมือตีดาบอีกครั้ง เนื่องจากเขามีพิมพ์เขียวดาบอยู่แล้วเขาจึงใช้อันเดิมเลย

“ดาบพวกนี้คือรุ่นที่ผลิตจำนวนมาก ฮ่า ๆ มาเริ่มกันเลย”