ฮาเดสผู้สังหารพระเจ้า [冥王杀神陈纵横任] - ตอนที่ 48 ทั้งชีวิต

นิยาย ฮาเดสผู้สังหารพระเจ้า [BTSETSA+#1[]

ตอนที่ 48 ทั้งชีวิต

ในตอนเย็น แสงของพระอาทิตย์ตกย้อมให้เส้นขอบฟ้าเป็นสีแดง

ที่ชั้นล่างของอาคารชิวฉีขบวน Mercedes-Benz เข้ามาจอดรอที่ประตูอย่างตรงเวลา

ชิวอี้เหลินเหยียบรองเท้าส้นสูงเดินออกจากอาคารเคียงข้างกับเฉินซ่งเหิง

บอดี้การ์ดที่รออยู่ที่ประตูก้าวมาข้างหน้าและเปิดประตูให้ทั้งสองคนด้วยความเคารพทั้งสองขึ้นรถ

Mercedes-Benz ขับออกไป…

ระหว่างทางชิวอี้เหลินเงียบและไม่พูด อะไรออกมา

วันนี้มีเรื่องเกิดขึ้นมากมายเหลือเกินคลื่นลูกก่อนยังไม่สงบคลื่นอีกระลอกหนึ่งก็ลุกลามเข้ามาแล้ว! เฉินซ่งเหิง ภายใต้สายตาของฝูงชนมากมาน เขาเหยียบหัวของนายใหญ่แห่งต่งเหมินจนแตก…

และยังมีตระกูลหวงที่คอยเล่นงานร อเธออยู่อีก

หัวใจของชิวอี้เหลินสับสนอย่างมากเธอเต็มไปด้วยความกังวลมากมาย

บางครั้งเธอก็สงสัยว่า มันเป็นทางเลือกที่ผิดอย่างนั้นเหรอที่เธอให้เฉินซังเพิ่งเข้ามาคุ้มครองเธอ?

ผู้ชายคนนี้โหดร้ายและไร้ความปราณีมากเกินไป

การมีอยู่ของชายผู้นี้ บางที… มันอาจจะสร้างความขัดแย้งให้กับเธอมากขึ้น

อย่างไรก็ตามความคิดนี้อยู่เพียงครู่เดียวเท่านั้น ในความเป็นจริงชิวอี้เหลินรู้ในใจว่าแม้ว่าเฉินซ่งเหิงจะไม่ทําอะไรพวกนี้ความขัดแย้งเหล่านี้มันก็จะเกิดขึ้นเองในไม่ช้าก็เร็ว

เฉินซังเหิงเป็นคนนิสัยแข็งๆการดํารงอยู่ของเขาทําให้เรื่องพวกนี้เกิดขึ้นเร็วกว่าเดิมก็เท่านั้น

เพราะในท้ายที่สุดยังไงเธอก็ต้องเผชิญกับมันอยู่ดี ปล่อยให้ทุกอย่าเป็นไปอย่างนี้นี่แหละดีแล้ว

อย่างน้อยผู้ชายคนนี้ก็แข็งแกร่งมากเขาแข็งแกร่งจนแม้แต่เธอก็ยังมองไม่ออก

ระหว่างทางกลับบ้าน ทุกอย่างสงบ

ไม่มีอะไรเกิดขึ้น…

มันเงียบจนดูเหมือนว่าตระกูลหวงได้หายจากเซี่ยงไฮ้ไปแล้ว?

ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกต่อไป

แต่ยิ่งสงบมันก็ยิ่งทําให้หัวใจของชิวอี้เหลินกังวลมากขึ้น
ถนนที่ดูเหมือนเงียบสงบเมืองที่ดูเหมือนสงบสุข… มันให้ความรู้สึกเหมือนกับว่าจะมีคนออกมาฆ่าเธอได้ตลอดเวล

ครึ่งชั่วโมงต่อมาขบวนรถขับเข้าไปจอดหน้าคฤหาสน์ตระกูลชิว

ในคฤหาสน์ เชฟได้เตรียมอาหารเย็นอันโอ่อ่าไว้ให้แล้ว

อาหารเต็มโต๊ะส่งกลิ่นหอม

ด้วยการกลับมาของชิวอี้เหลินและเฉินซังเหิงครอบครัวก็พร้อมที่จะเริ่มมื้ออาหารแล้ว

ชิวอี้เหลินขึ้นไปชั้นบนและเปลี่ยนชุดทํางานของเธอ

และที่ชั้นล่าง ชิวชวงเซี่ยน้องสาวของเธอก็เดินตามเธอขึ้นไปชั้นบนอย่างลึกลับหลังจากผ่านไป 10 นาที เธอก็ เดินกลับลงมาโดยซ่อนมือของเธอไว้ข้างหลังราวกับว่าเธอกําลังซ่อนอะไรบางอย่าง

“นั่งลง กินข้าวกันเถอะ” ชิวหวยไร่กล่าว

ที่โต๊ะอาหาร มื้ออาหารเย็นเริ่มต้นขึ้น

“เสี่ยวเฉินเอาไวน์เพิ่มอีกไหม?” ชิวหวยไร่ถาม

ตั้งแต่เฉินซังเหิงมาทานอาหารที่บ้านของเขาชิวหวยไร่ผู้ที่มีอายุมากกว่าครึ่งศตวรรษก็ดูเหมือนจะพบเพื่อนดื่มเหล้า ทุกๆ วันที่ทานอาหารเย็นทั้งสองก็จะนั่งดื่มไวน์ด้วยกันต่อ

เฉินซ่งเหิงพยักหน้าเบาๆ

ชิวหวยไร่กวักมือเรียกและขอให้ป้าพี่เลี้ยงหยิบไวน์แล้วเทไวน์ให้ทั้งเขาและเฉินซังเหิง

อาหารเย็นได้เริ่มต้นขึ้น

เนื่องจากลูกสาวทั้งสองคนชอบอาหารฝรั่งเศสอาหารเย็นจึงเป็นอาหารตะ วันตกเป็นหลัก

สเต็ก แซลมอน คาเวียร์…ชุดอาหารฝรั่งเศส

ด้วยเหตุนี้ ชิวหวยไม่ได้จ้างเชฟอาหารตะวันตกมาเป็นพ่อครัวส่วนตัวที่บ้านของเขา

บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเงียบมาก

ชิวชวงเซี่ยที่นั่งถัดจากชิวอี้เหลินถือมีดในมือขวาของเธอแต่มือซ้ายของ เธอ… ถูกซ่อนไว้ใต้โต๊ะไม่มีใครรู้ว่าเธอกําลังจะทําอะไร

นัยน์ตาเรียวสวยของเธอกะพริบเบาๆอย่างเจ้าเล่ห์

หลังจากผ่านไปไม่กี่วินาที แมงมุมขนาดใหญ่ที่มีฝ่ามือของเธอก็คลานออก มาอย่างเงียบๆ…

แมงมุมเดินตามพื้นไปที่ปลายโต๊ะอาหาร… คลานไปทางตรงข้ามกับ เฉินซ่งเหิง…

เฉินซังเหิงนั่งอยู่ที่นั่นอย่างสงบชิมไวน์และรับประทานอาหารอย่างเฉยเมย

ดวงตาของเขาสงบไม่มีคลื่นอารมณ์ใดๆ

“อ๊า…คุณ บนตัวของคุณ” จู่ๆ ชิวชวงเซี่ยก็ชี้ไปที่เฉินซังเหิงและแสร้งทํา เป็นตื่นตระหนก!

ชิวอี้เหลินผู้เป็นพี่ตกใจและมองไปในทิศทางที่น้องสาวของเธอกําลังชี้… จากนั้นเธอก็ตกตะลึง

เธอเห็นเสื้อเชิ้ตสีขาวของเฉินซังเหิงมีแมงมุมยักษ์ขนาดเท่าฝ่ามือปรากฏขึ้นมา

มันน่าเกลียดมาก!

“คุณเฉิน… คุณมีแมงมุมอยู่บนตัว!”ใบหน้าสวยของชิวอี้เหลินดูกลัวอย่างมากเธอรีบเตือนออกมาพร้อมกับหัวใจของเธอที่เต้นเร็วขึ้น
/h
แม้ว่าเธอจะเป็นหญิงสาวที่แข็งแกร่งแต่เธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่กลัวแมลงโดยเฉพาะแมงมุมและแมลงสาบ

ชิวชวงเซียที่อยู่ด้านข้าง แม้ว่าเธอจะแสร้งทําเป็นตื่นตระหนกแต่เธอกําลังยิ้ม อย่างเจ้าเล่ห์ในใจ… เฉินซึ่งเหิงไอ้คนใจร้ายหยิ่งนักใช่ไหม? วันนี้สาวน้อยคนนี้จะทําให้นายเสียหน้าเอง!

หัวใจของชิวชวงเซี่ยเต็มไปด้วยความไม่พอใจ… คนโง่คนนี้คิดว่าตัวเองหล่อมากงั้นเหรอถึงได้ทําเป็นเย็นชากับเธอ?ต่อหน้าแมงมุมทารันทูล่ากุหลาบชิลีตัวนี้ไนายเสร็จฉันแน่!

แมงมุมทารันทูล่ากุหลาบชิลีเป็น แมงมุมที่มีผิดร้ายแรงการกัดของมันที่เดียวเพียงพอที่จะส่งคนๆหนึ่งไปโลกหน้าได้ทันที

แต่ในเวลานี้ เฉินซังเหิงซึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามยังคงดูเหมือนเดิม เขาไม่แม้แต่จะตกใจด้วยซ้ํา

เขาค่อยๆ เอื้อมมือออกไปคว้าแมงมุม แมงมุมทารันทูล่ากุหลาบชิลีและ… วางมันไว้บนจานอย่างใจเย็น

แมงมุมทารันทูล่ากุหลาบชิลีถูกทําให้สงบลงก่อนที่มันจะกัดด้วยซ้ํา

“ทารันทูล่ากุหลาบแดงชิลี…” เฉินซังเหิงจ้องไปที่แมงมุมบนจานที่อยู่ข้างหน้าเขาและพูดออกมาอย่างสบายๆ“ฉันไม่ได้เห็นมันมานานแล้วนะเนี่ย”

ร่องรอยของความทรงจําปรากฏขึ้นใน ดวงตาของเขากุหลาบแดงชิลีแมงมุมที่มีพิษร้ายแรงมันอาศัยอยู่ในทะเลทรายที่ไม่มีที่สิ้นสุดของชิลีเมื่อหลายปีก่อนเขาถูกโจมตีในต่างประเทศและสัตว์ที่มี พิษร้ายแรงตัวนี้ก็เป็นอาหารโปรดของเขาในตอนนั้น

ขณะพูดเฉินซึ่งเหิงก็หยิบส้อมขึ้นมาอย่างสบายๆและจิ้มลงที่ทารันทูล่ากุหลาบแดง

“ฟู!! ในขณะที่สื่อมของเฉินซังเหิงจิ้มลงไปน้ําในปากของชิวช่วงเซียก็พุ่งออกมา!ดวงตาที่สวยงามของเธอดูมีนงงและเต็มไปด้วยความตกตะลึงของจ ริง!

ผู้ชายคนนี้ฆ่ากุหลาบแดงชิลีของเธอเหรอ? สําหรับเจ้าตัวนี้เธอใช้เงินค่าขนมจํานวนมากกว่าที่จะลักลอบนําตัวอ่อนของมันเข้ามาจากต่างประเทศได้! ทารันทูล่ากุหลาบแดงชิลีตัวนี้เป็นสัตว์เลี้ยง ของเธอและเป็นสัตว์ตัวโปรดของเธอด้วย!

เฉินซ่งเหิงไม่ได้สนใจเธอเลยดวงตาของเขาสงบพร้อมกับถือส้อมในมือซ้าย และมีดขวาในมือขวาเขาค่อยๆ ตัดแมงมุมบนจานราวกับสุภาพบุรุษ

เลือดสีฟ้าและอวัยวะภายในและค่อยๆไหลล้นออกมา

มันดูน่ากลัวอย่างมาก

เฉินซ่งเหิงค่อยๆ ตัดเนื้อท้องของแมงมุมออกเบาๆ แล้ว… ส่งมันเข้าไปใน ปากของเขาเคี้ยวช้าๆ

กลิ่นคาวผสมกับกลิ่นไขมันที่เข้มข้นของอวัยวะภายในผ่านเข้าไปในปาก

เขาชอบรสชาตินี้มากจริงๆ

ฉากนี้ทําให้สมาชิกของตระกูลชิวทุกคนขนลุก…!

นี่ นี่ นี่…!

ชิวอี้เหริน ” ”

ในฐานะหัวหน้าตระกูล ชิวหวยไร่ต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาก็ตกตะลึงจนพูดไม่ออก:…

หลัวเซียงหนานภรรยาของชิวหวยไร่รู้สึกคันคอเหมือนจะอาเจียนออกมา…

นี่มันเกินกว่าที่ทุกคนจะจินตนาการได้

ชายหนุ่มผิวขาวและสง่างามผู้นี้กินแมงมุมพิษ?

ความรู้สึกนี้ช่างน่ากลัวจนขนลุก

ผู้ชายคนนี้ยังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า?

ในเวลานี้ แม่มดน้อยชิวชวงเซียแทบจะคลั่ง!เธอกําหมัดแน่นจนตัวสั่นด้วย

ความโกรธ! ผู้ชายคนนี้… ผู้ชายคนนี้..!

กล้าดียังไงถึงได้กินสัตว์เลี้ยงของเธอ?!

แม่มดน้อยชิวช่วงเซี่ยตัวสั่นด้วยความโกรธเธอหายใจเข้าลึกๆ ในใจของเธอกําลังคิด…!

ไอ้บ้าเฉินซ่งเหิง!

ค่ําคืนที่เงียบสงัด

คฤหาสน์ต่งเหมินนั้นเต็มไปด้วยเลือด

ต่งเปียวนั่งเงียบๆ อยู่บนโซฟาหนังเสือและสูบซิการ์ในปากของเขา

หรวนเหวินเหย่าร่างกายเต็มไปด้วยเลือดนอนอยู่ที่หน้าโลงศพ

เมื่อหรวนเทียนหลงรู้ว่าลูกชายของเขาถูกจับอยู่เขาก็รีบมาที่ต่งเหมินทันที
เมื่อเขาเข้ามาในคฤหาสน์ เมื่อเขาได้เห็นว่าลูกชายนอนจมกองเลือดอยู่บนพื้น… เขาก็แทบจะล้มลง

สิ่งที่ทําให้เขาตัวสั่นยิ่งกว่านั้นก็คือต่งเปียวนั้นถือปืนไว้ในมือ ปลายปืนสีดําสนิทเล็งมาที่เขา

“คุณหรวน คุณจะต้องชดใช้ความผิดที่ลูกชายของคุณก่อไว้” ดวงตาของต่งเปียวสงบนิ่งเขาค่อยๆ พ่นควันออกมา
โกมา

“คุณและลูกชายของคุณจะต้องจ่ายด้วยหุ้น 50% ของหรวนกรุ๊ป คุณจะจ่ายไหม?” ต่งเปียวถามออกมาอย่างเฉยเมยนี่เป็นการคุกคามที่โจ่งแจ้ง

เรื่องนี้เข้าใจได้ง่ายๆ ถ้าคุณตกลงลูกของคุณก็จะรอด

ถ้าไม่ยอม ทั้งพ่อและลูกต้องชดใช้ด้วยชีวิต!

ชีวิตของหรวนเทียนหลงกําลังจะพังทลาย!

นี่เป็นธุรกิจขนาดใหญ่ที่มีราคาสูงเสียดฟ้าหลายหมื่นล้าน!

แต่เขาจะทําอะไรได้?

คืนนี้ถ้าเขาไม่ตกลง… ทั้งเขาและลูกชายคงจะไม่สามารถออกไปจากที่นี่ แบบมีชีวิตได้

ในที่สุด หรวนเทียนหลงก็พ่ายแพ้ร่างของเขาทรุดลงคุกเข่า…
ในที่สุดเขาก็เลือกตกลงและโอนหุ้น 50%ของหรวนกรุ๊ป…

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง รถพยาบาลก็มาถึง

ร่างของหรวนเหวินเหย่าที่ท่วมไปด้วยเลือดถูกหามออกไป

ขณะที่นอนอยู่บนเปลหามเขาลืมตาขึ้นและเต็มไปด้วยความสับสน… มองไปที่พ่อที่อยู่ข้างหน้าเขา…

ฉันยังมีชีวิตอยู่?…ยังมีชีวิตอยู่?

หรวนเหวินเหย่าไม่คิดไม่ฝันเลยว่ามันจะเป็นแบบนี้… เขาต้องการกําจัด เฉินซังเหิงแต่ท้ายที่สุด… กลับเป็นเขาเองที่ต้องจบลง

แม้แต่… นายใหญ่แห่งต่งเหมินยังถูกคนแซ่เฉินฆ่า?

เฉินซ่งเหิงคนนี้น่ากลัวขนาดไหนกันแน่…?