ฮาเดสผู้สังหารพระเจ้า [冥王杀神陈纵横任] - ตอนที่ 47 นายใหญ่คนใหม่แห่งต่งเหมิน
นิยาย ฮาเดสผู้สังหารพระเจ้า
ตอนที่ 47 นายใหญ่คนใหม่แห่งต่งเหมิน
“เพี้ยะ…! เพี้ยะ…! เพี้ยะ!!!”
ในห้องโถงที่เงียบสงบมีเพียงเสียงตบที่รุนแรงเท่านั้น!
ใบหน้าทั้งหมดของหรวนเหวินเหย่าบวมเป่ง “ฟู่!” เลือดพุ่งออกมาเต็มปาก เขาโซเซไปมาจนเกือบจะล้มลง
แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น ต่งเปียวก็ไม่ได้ให้โอกาสเขาตอบโต้เลย เขาเอามือข้างหนึ่งจับคอเสื้อของหรวนเหวินเหย่าขี้นมาแล้วตบเขาอย่างแรงอีกครั้ง!
เพี้ยะ! ฟันหน้าทั้งแถวของเขาถูกตบจนร่วง ปากของเขามีเลือดไหลออกมา
“นายน้อยต่ง… พวกเราเป็นคนกันเอง… คุณ… คุณทุบตีผมทำไม..?!!” หรวนเหวินเหย่าตัวสั่นอย่างรุนแรง เพราะฟันหน้าของเขาถูกตบจนร่วงหมดแล้ว มันจึงทำให้เขาพูดไม่ชัด
“คนกันเองงั้นเหรอ?” ใบหน้าของต่งเปียวนั้นเย็นชา เจตนาฆ่าของเขาพุ่งสูงขึ้น เขายกฝ่ามือขึ้นตบอีกครั้ง!
“กูไปสนิทกับมีตั้งแต่เมื่อไหร่?!”
อัก! หรวนเหวินเหย่ากระอักเลือดออกมาพร้อมกับฟันหลายซี่
“ต่ง… คุณต่ง… ผมอยากเจอคุณ ต่ง…” เสียงของหรวนเหวินเหย่าสั่นเทา
“แกต้องการเจอพ่อของฉันงั้นเหรอ?! ได้! ฉันจะจัดให้แกเอง!” ต่งเปียวคว้าคอหรวนเหวินเหย่าแล้วลากเขาไปที่โลงไม้
“แหกตามองให้ชัด! อีกไม่นานแกก็จะได้ไปอยู่กับพ่อของฉัน” ต่งเปียวกดใบหน้าของหรวนเหวินเหย่าเข้าไปในโลงศพ!
หรวนเหวินเหย่าถูกกดเข้าไปในโลงศพจนหายใจไม่ออก ในโลงไม้มะฮอกกานีที่มืดสลัว ดวงตาของเขาขยายออก…
ทันใดนั้น เขาก็มองเห็นใบหน้าของคนตายในโลงศพ
ตูม! หรวนเหวินเหย่าราวกับโดนฟ้าผ่า! หัวใจของเขาแทบวาย!
ในโลงศพ เจ้าของใบหน้านั้น…คือคุณต่ง!!
ใบหน้าทั้งหมดของคุณต่งบิดเบี้ยวแทบจะไม่เป็นรูป แม้ว่าจะถูกเย็บและแต่งหน้าไว้อย่างดี แต่มันก็ไม่อาจซ่อนสภาพที่น่าสังเวชได้…
หัวของเขาถูกทุบด้วยบางสิ่งจนแตกกระจาย!
ร่างกายของหรวนเหวินเหย่าสันสะท้านด้วยความสยดสยอง สมองของเขาราวกับถูกฟ้าผ่า ฉากที่เห็นนี้น่าตกใจเกินไป!
คุณต่ง…ตาย?
คุณต่งนักฆ่าที่ยิ่งใหญ่!
ตายแล้ว?
ไม่กี่วินาทีต่อมา เขาถูกดึงออกจากโลงศพอย่างรุนแรง
“คุกเข่าลง!” การแสดงออกของต่งเปียวนั้นเย็นชาอย่างมาก เขาเตะหัวเข่าของหรวนเหวินเหย่าอย่างแรง
หรวนเหวินเหย่าคุกเข่าลงกับพื้นด้วยความเจ็บปวด
“คุณต่ง… คุณต่ง… เป็นไปได้ยังไง?” หรวนเหวินเหย่าที่คุกเข่าอยู่ถามออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ!
“ตึง!!” ต่งเปียวเหยียบหัวหรวนเหวิน
เหย่า
หัวของหรวนเหวินเหย่าถูกเหยียบลงกับพื้นอย่างแรงจนมีเลือดไหลออกมา
“ขอขมาพ่อของฉันซะ!” ต่งเปียวคว้าผมของหรวนเหวินเหย่าแล้วกระแทกหัว ลงกับพื้น!
“ตึง…! ถึง…! ตึง!!!”
ศีรษะของหรวนเหวินเหย่าถูกทุบจนเลือดไหลนอง ตา ปากและจมูกของเขาเต็มไปด้วยเลือด
“นายน้อยต่ง… ผมขอโทษ…” เสียงของหรวนเหวินเหย่าสั่นเทา ในตอนนี้เขาเจ็บปวดอย่างมาก
ที่ด้านข้าง เลขาตัวน้อยยืนตัวสั่น เธอตกใจกับฉากนี้จนตัวแข็ง!
เลขาตัวน้อยหน้าซีด เธอหันหลังต้องการจะหนี… แต่ก่อนจะได้หนี้ เธอถูกชายชุดดำที่อยู่ไม่ไกลจับตัวเอาไว้ก่อน!
คฤหาสน์ทั้งหมดถูกกลุ่มชายชุดดำล้อมไว้หมดแล้ว และแม้แต่แมลงวันก็ไม่สามารถหลบหนีออกไปได้!
“ถ้าไม่ใช่เพราะแก พ่อของฉันก็คง… จะไม่ตาย!” ใบหน้าของต่งเปียวบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ!
เขาเพิ่มแรงกระแทกหัวของหรวนเหวินเหย่าลงกับพื้น!
เขาออกแรงมากเท่ากับความเกลียดชังในใจของเขา!
ถ้าไม่ใช่เพราะเงินของหรวนเหวินเหย่า พ่อของเขาก็คงจะไม่ไปยั่วยุคนแซ่เฉิน! และก็คงไม่ต้องตายแบบนี้!
สรุปแล้ว ต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดก็คือไอ้สารเลวหรวนเหวินเหย่าคนนี้!
ตอนนี้ หรวนเหวินกำลังนอนตัวสั่นอยู่บนพื้น… สมองของเขาว่างเปล่าและหวาดกลัวอย่างสมบูรณ์
เขาไม่เคยคิดฝันเลยว่าคนที่นอนอยู่ในโลงนั้น… จะเป็นคุณต่ง!
แล้วเฉินซ่งเหิงล่ะ?
ศพของมันอยู่ที่ไหน?
คนที่ตายควรจะเป็นเฉินซ่งเหิงไม่ใช่เหรอ?
“เฉิน… เฉินซ่งเหิงอยู่ที่ไหน…?” หรวนเหวินเหย่าถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา
“ปัง” ต่งเปียวเตะไปที่หน้าอกของเขาอย่างรุนแรงอีกครั้ง!
“แกยังกล้าพูดถึงเขาอีกเหรอ! แกรู้ไหมว่าเฉินซังเหิงเป็นใคร?!” ดวงตาของต่งเปียวกลายเป็นดุร้ายและเริ่มกระทุบหน้าอกของอีกฝ่าย!
“พ่อของฉันถูกเฉินซ่งเหิงฆ่า วันนี้… ฉันก็จะฆ่าแกและฝังแกไว้กับพ่อของฉันเพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องเดินทางไปโลกหน้าคนเดียว!”
ตูม! เมื่อได้ยินเช่นนี้ ร่างกายของหรวนเหวินเหย่าก็สั่นสะท้านอีกครั้ง!
คุณต่ง… ถูกฆ่าโดย… เฉินซ่งเหิง?
นี่ นี่ นี่… เป็นไปได้ยังไง!
นายใหญ่แห่งยุ่งเหมิน เฉินซ้งเพิ่งจะฆ่าคุณต่งได้อย่างไร?
เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันทำให้หรวนเหวินเหย่าหวาดกลัวจนตัวสั่น
สายตาของต่งเปียวกลายเป็นดุร้ายเขาค่อยๆ ดึงปืนพกสีดำออกจากซองปืนของเขา!
วันนี้เขาต้องการให้หรวนเหวินเหย่าคนนี้ถูกฝังไปกับพ่อของเขา!
“อย่า…! นายน้อยต่ง…อย่าฆ่าผม!!” หรวนเหวินเหย่าตัวสั่นอย่างรุนแรง เขาคลานไปที่เท้าของต่งเปียวด้วยความหวาดกลัว!
“นายน้อยต่งอย่าฆ่าผม… ผม ผมสามารถจ่ายได้! ผมจะให้เงินคุณเท่าต้องการ!!”
ตอนนี้ หรวนเหวินเหย่ายอมทำทุกอย่างเพื่อที่จะรักษาชีวิตของตัวเองไว้!
ในดวงตาที่น่ากลัวของต่งเปียวปรากฏความลึกล้ำไม่รู้จบ
“จริงเหรอ? คุณเต็มใจที่จะจ่ายเท่าไหร่?” เขาถามออกมาช้าๆ ด้วยน้ำเสียงเย็นชา
ต่งเปียวไม่ใช่คนหุนหันพลันแล่นจริงๆ แล้วเขาเป็นคนที่ใจเย็นมาก
ถ้าเขาเป็นคนหุนหันพลันแล่น เขาคงจะฆ่าไอ้บ้าหรวนเหวินเหย่าแล้วฝังมันไว้กับพ่อของเขาไปแล้ว
เขาอยากให้หรวนเหวินเหย่าและทั้งตระกูลหรวนจ่ายราคาที่สมเหตุสมผล
การค้าขายย่อมดีกว่าการฆ่า
เพราะเขา ต่งเปียวเป็นคนชอบทำธุรกิจ
ตั้งแต่นาทีที่พ่อของเขาตาย ต่งเปียวคนเดิมก็ได้เปลี่ยนไปแล้ว ตอนนี้เขากำลังเติบโต
“ผม… ผมจะจ่ายให้ 50 ล้าน…” หรวนเหวินเหย่าเสนอราคาด้วยเสียงที่สั่นเทา
ต่งเปียวไม่พูดอะไร เขาค่อยๆ บรรจุกระสุนสี่นัดเข้าไปในปืนพก
“นายน้อยต่งอย่า…! ผม… ผมจะให้สองร้อยล้าน!!” หรวนเหวินเหย่ายอมแล้วทุกอย่าง
ต่งเปียวยังคงไม่พูดอะไร เขาปลดเซฟปืน จากนั้นก็เล็งปืนสีดำสนิทไปที่หรวนเหวินเหย่า
“ไม่! นายน้อยต่ง! คุณต้องการเท่าไหร่! คุณบอกมาได้เลย! ผมจะจ่ายให้ทั้งหมด!” หัวใจของหรวนเหวินเหย่าสั่น อย่างรุนแรง
ต่งเปียวทำเพียงแค่จ้องมองไปที่หรวนเหวินเหย่าที่อยู่ที่เท้าของเขา
“ฉันต้องการหุ้น 50% ของหรวนกรุ๊ป”
ตูมม! เมื่อได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าของหรวนเหวินเหย่าก็เปลี่ยนไปทันที
นี่มันไม่ต่างจากการทำลายธุรกิจของตระกูลหรวนของเขา!!
หรวนกรุ๊ปมีมูลค่าตลาดนับหมื่นล้าน!
50% ของหุ้นก็เท่ากับทรัพย์สินนับหมื่นล้าน!
นี่มันไม่ต่างอะไรจากการปล้นธุรกิจของตระกูลหรวนเลยแม้แต่น้อย!
“ดูเหมือนว่าความอดทนของฉันจะหมดลงแล้ว แกควรจะไปหาพ่อของฉันได้แล้ว” ต่งเปียวค่อยๆ เหนี่ยวไก
“ไม่ ไม่! ผมจะยอมให้ตามที่คุณขอ! ผมจะโทรหาพ่อของผมเดี๋ยวนี้” หรวนเหวินเหย่าสั่นสะท้าน! เขาขอความเมตตาครั้งแล้วครั้งเล่า!
สายตาของต่งเปียวยังคงเย็นชา เขาโยนโทรศัพท์มือถือให้อีกฝ่าย
“โทรเรียกให้พ่อของแกมาไถ่ชีวิตของแกคืนไป”
YOU MAY ALSO LIKE
