ฮาเดสผู้สังหารพระเจ้า [冥王杀神陈纵横任] - ตอนที่ 45 ต้นเหตุของเรื่องนี้

ฮาเดสผู้สังหารพระเจ้า

 

ตอนที่ 45 ต้นเหตุของเรื่องนี้

 

ดวงตาของเฉินซังเหิงสงบลง เขาปล่อยให้ปากกระบอกปืนสีดำจ่อมาที่กึ่งกลางหว่างคิ้วของเขา

 

เขามองไปที่ต่งเบียวเบาๆ

 

“เมื่อวาน พ่อของคุณก็ทำแบบเดียวกัน เขาชี้ปืนมาที่ผมแล้วก็เหนี่ยวไก… แล้ววันนี้เขาก็ตายแล้ว”

 

สั่น! เมื่อได้ยินเช่นนี้ ร่างกายของต่งเบียวก็สั่นสะท้านทันที! มือที่ถือปืนก็สั่นด้วยเช่นกัน!

 

“ถ้าไม่อยากเดินตามรอยพ่อของคุณก็เก็บปืนไปซะ” จากนั้นเขาก็พูดต่อว่า “แล้วก็หาโลงศพให้พ่อของคุณแล้วเอาเขาไปฝังดีๆ เถอะ”

 

ร่างกายของต่งเบียวสั่นอีกครั้งจนปืนที่จ่ออยู่กลางคิ้วของเฉินซังเหิงสั้นตามไปด้วย

 

เขาใช้นิ้วกดไกปืนแน่นและต้องการยิง แต่เขากลัวมากจนไม่กล้ากดไกปืน

 

เหตุการณ์เมื่อคืน แม้ว่าเขาจะไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง แต่พ่อของเขาก็พยายามเตือนซ้ำแล้วซ้ำเล่า!

 

ก่อนที่พ่อของเขาจะเสียชีวิต พ่อเขาเตือนซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า อย่าได้ลั่นไกใส่ผู้ชายคนนี้

 

เพราะกระสุนปืนไม่สามารถทำอะไรเขาได้

 

ในโลกนี้ ผู้ชายที่หลบได้แม้กระทั่งกระสุนปืน เขาจะมีอะไรต้องกลัวอีก?

 

ในตอนนี้ ซึ่งเขียวโกรธสุดขีด เขาต้องการที่จะฆ่าชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า! แต่ทว่าคำเตือนของพ่อของเขาก็ปรากฏออกมาไม่หยุด

 

มีแต่การสูญเสีย ไม่มีทางชนะ?

 

“อ๊ากกกก..!” ตั้งเปียวตะโกนออกมา ทันใดนั้นเขาก็ยกปืนพกขึ้นไปบนฟ้าแล้วเหนี่ยวไกอย่างบ้าคลั่ง!

 

“ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!”

 

สุดท้าย เขาก็ยังไม่กล้ายิงชายหนุ่ม

 

เขาเลือกที่จะเคารพคำเตือนของพ่อ

 

เมื่อคืนต่งเหมินสูญเสียสมาชิกไปหลายสิบคน

 

วันนี้พ่อของเขาก็ถูกฆ่าต่อหน้าต่อตา

 

ลำพังแค่ตัวเขาเพียงคนเดียว…. จะไปต่อสู้กับอีกฝ่ายได้อย่างไร?

 

ต่งเบี้ยวเลือกที่จะเลิกแก้แค้น

 

เขายอมรับความพ่ายแพ้

 

“คุณช่วยชีวิตตัวเองไว้ได้” เฉินซึ่งเหิงมองอย่างสบายใจและสุดบุหรี่เข้าลึกๆ

 

การฆ่าอีกฝ่ายไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขา

 

จะฆ่าหรือไม่ฆ่า มันขึ้นอยู่กับอารมณ์

 

ในเวลานี้เขาอารมณ์ดีและขี้เกียจเกินไปที่จะฆ่า แต่ถ้าต่งเบียวต้องการความตาย เฉินซังเหิงก็ไม่รังเกียจที่จะส่งเขาไปอยู่กับพ่อของเขาอีกครั้ง

 

รูม่านตาทั้งหมดของต่งเบียวหดลง ร่างกายของเขาสั่นเทาจนเขาคุกเข่าลงกับพื้น

ข้างหลังเขา สมาชิกของต่งเหมินทุกคนก้มหน้าลง

 

วันนี้ ซึ่งเหมินได้เปลี่ยนไปแล้ว

 

เฉินซังเหิงค่อยๆ พ่นวงแหวนควันออกมา หันกลับหลังแล้วจากไปอย่างสบายๆ

 

คนที่จำเป็นต้องตายก็ได้ตายไปแล้ว

 

เขาจึงไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่อีกต่อไป

 

เขาเพิ่งอ่านหนังสือของเต๋าเต่อชิง ไปได้เพียงครึ่งเดียว และตอนนี้เขาก็ต้องการจะกลับไปอ่านมันต่อแล้ว

 

เมื่อเขาเดินผ่านห้องโถงที่ชั้นหนึ่ง หางตาของเขาก็เหลือบมองไปยังติงต้าหมานซึ่งอยู่ไม่ไกล

 

เปรี้ยง-1 ติงต๊าหมานราวกับโดนฟ้าผ่า

 

ขาของเขาสั่นและคุกเข่าลงกับพื้นทันที! กระแสความร้อนพุ่งออกมาจากหว่างขา

 

“เฉิน ยกโทษให้ฉัน… อย่าฆ่าฉัน…. อย่าฆ่าฉันเลย…” ติงต้าหมานตกใจมากจนทรุดตัวลงกับพื้น

 

ข้างหลังเขา เหล่าหัวหน้าทีมรักษาความปลอดภัยเองก็คุกเข่าลงกับพื้นร้องขอความเมตตาเช่นกัน

 

เฉินซังเหิงไม่สนใจ คนพวกนี้ไม่คู่ควรกับเขา

 

ที่ทางเข้าอาคารชิวฉี

 

ชิวอี้เหลินมีใบหน้าที่ซับซ้อน เธอยืนอยู่ตรงหน้าประตูเป็นเวลานาน แต่ดวงตาที่สวยงามของเธอไม่สามารถสงบลงได้เลย

 

ต่งเหมิน คุณต่ง…. ตายที่หน้าประตูบริษัทของเธออย่างนั้นเหรอ?

 

ฉากในวันนี้มันส่งผลกระทบต่อเธอมากเกินไป

 

เมื่อมองไปที่นายน้อยต่งเปียวที่กำลังคุกเข่าอยู่กับพื้น อารมณ์ของเธอก็ซับซ้อนมากขึ้น…วันนี้ ความเป็นศัตรูระหว่างกลุ่มชิวฉีและตั้งเปียวถูกสร้างขึ้นอย่างสมบูรณ์แล้วใช่ไหม?

 

หลังจากยืนนิ่งอยู่เป็นเวลานาน ในที่สุดเธอก็ฟื้นคืนสติภายใต้การเตือนของผู้ช่วยสองคน

 

“นายน้อยต่ง เสียใจด้วยนะคะ” ชิวอี้เหลินมีใบหน้าซับซ้อนขณะก้าวไปข้างหน้า…. เธอพูดกับต่งเบียวเบาๆ

 

ไม่ว่าเธอจะมีความเป็นปฏิปักษ์กับต่งเหมินหรือไม่ แต่ตอนนี้คุณต่งได้เสียชีวิตที่ประตูอาคารบริษัทของเธอ ในฐานะเจ้านายของ ชิวฉีกรุ๊ป เธอควรจะปลอบโยนเขา

 

ต่งเบียวที่คุกเข่าอยู่นั้นเพิกเฉยต่อชิวอี้เหลินอย่างสมบูรณ์

 

ชิวอี้เหลินไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหันหลังกลับและจากไป

 

ที่ทางเข้า สมาชิกในชุดดำทั้งหมดของต่งเหมินทุกคนก้มหน้าลง

 

ไม่ไกลจากตรงนั้น ความตกใจในหัวใจของรปภ. ตัวน้อยเซี่ยหมิงที่ยืนอยู่นั้นสุดขีดเกินคำบรรยายไปแล้ว

 

เพียงแค่พริบตา คุณเฉินกับฆ่าอีกฝ่ายลงได้ วิธีการเหล่านี้ทำให้หัวใจของเขาสั่นสะท้าน

 

แววตาแห่งการโหยหาส่องประกายในดวงตาของเซี่ยหมิง

 

ความแข็งแกร่งแบบนี้คือสิ่งที่เขาปรารถนา

 

ต่งเบียวคุกเข่าอยู่บนพื้นเป็นเวลานาน

 

จนกระทั่งขาของเขาชาและตัวเขาหยุดสั่นเขาจึงลุกขึ้นจากพื้น

 

เขาก้าวไปข้างหน้าจับมือของพ่อด้วยตัวเองแล้วอุ้มร่างเขาพ่อขึ้น

 

จากนั้นเขาก็เดินไปที่รถออฟโรดช้าๆ

 

ชายในชุดดำที่อยู่รอบๆ ต่างก็โค้งคำนับอย่างเคร่งขรึมและหลีกทางให้เขา

 

นายใหญ่แห่งต่งเหมินถูกสังหาร และตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ต่งเหมินนี้จะถูกดูแลโดยต่งเปียวคนนี้

 

“จงเตรียมโลงไม้มะฮอกกานีที่ดีที่สุดสำหรับพ่อของฉัน” ต่งเบียวพูดช้าๆ ด้วยน้ำเสียงเย็นชา

 

ชายในชุดดำที่อยู่รอบๆ พยักหน้า

 

เขาพาร่างของพ่อไปใส่เข้าไปในรถออฟโรดอย่างระมัดระวัง

 

แล้วหันกลับมา

 

เขามองไปที่สมาชิกของต่งเหมินทั้งหมด

 

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ข้า! ต่ง! เปียว! จะสืบทอดตำแหน่งผู้นำแห่งต่งเหมิน”

 

เสียงของเขาไม่ดังมาก แต่มันก็ผ่านเข้าหูของทุกคนอย่างชัดเจน

 

สมาชิกทุกคนโค้งคำนับอย่างเคร่งขรึม!

 

“ครับท่านผู้นำ!!”

 

เสียงตอบรับดังก้องไปในอากาศ!

 

แรงกดดันกดทับบริเวณโดยรอบ

 

หลังจากประสบกับความเจ็บปวดจากการตายของพ่อ เด็กคนนี้ก็เหมือนได้เกิดใหม่ จากเด็กหนุ่ม เขาได้เติบโตเป็นตัวตนที่มีคุณสมบัติพอที่จะยืนอยู่ในสังเวียนแล้ว!

 

บางทีนี่อาจเป็นเหตุผลที่แท้จริงที่ต่งกั่วหูมาที่นี่ด้วยตัวเอง

 

เขารู้ว่าเขาจะอยู่ได้ไม่นานและก่อนที่เขาจะต้องตาย เขาจึงต้องการที่จะให้ลูกชายของเขาเห็นว่า ตนเองนั้นตายอย่างไร เพื่อให้ลูกชายของเขาได้เติบโตอย่างแท้จริง!

 

พ่อเสือ ไม่ออกลูกเป็นหมา

 

วันนี้ต่งเบียวได้กลายเป็นสัตว์ร้าย

 

ดวงตาของเขาเย็นชาและลึกล้ำ เขาค่อยๆ เงยหน้าขึ้นและจ้องไปที่อาคารชิวฉีที่อยู่เหนือศีรษะของเขา

 

สายตาของเขากลายเป็นเฉียบขาด…!

 

”เฉิน..ซ้ง…เหิง!”

 

ต่งเบี้ยวค่อยๆ คายคำสามคำนี้ออกมา มองไม่ออกว่ามันเป็นสุขหรือทุกข์

 

หลังจากนั้นเขาก็หันหลังกลับเข้าไปใน Escalade SUV ของ บิดา

 

“พ่อของฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับกลุ่มชิวฉี แล้วทำไมเขาถึงต้องพยายามจัดการกับเฉินซังเหิง?” ซึ่งเขียวที่นั่งอยู่ในรถ หันหน้าออกไปถามกับสมาชิกหลายร้อยคนนอกหน้าต่างรถ

 

“ใครเป็นต้นเหตุของเรื่องนี้?” ดวงตาของเขาเย็นชาอย่างมาก!

 

เป็นเพราะการยุยงของคนๆ นั้นที่ทำให้พ่อของฉันต้องมาตายที่นี่ ทุกอย่าง…ก็เพราะว่าคนๆ นั้นอยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมด

 

เขาต้องการให้คนๆ นั้นจ่ายในราคาที่เหมาะสม

 

ที่ อาคารหรวนเมดิซีน

 

รอยแดงบวมบนใบหน้าของหรวนเหวินเหย่าลดลงไปมากแล้ว ตอนนี้เขากำลังนอนอยู่บนเก้าอี้สำนักงานและเพลิดเพลินกับการนวดอย่างสบายอารมณ์

 

สายตาของเขาจ้องมองออกไปที่นอกหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน

 

ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด วันนี้ เฉินซังเหิงจะต้องกลายเป็นศพแน่นอน

 

ต่งเหมินไม่มีทางลงมือพลาดได้

 

หลายปีที่ผ่านมา เขาขอให้คุณต่งลงมือหลายครั้งจนนับไม่ได้แล้วว่าเขาฆ่าศัตรูไปกี่คนแล้ว

 

วิธีการของคุณต่งนั้นทั้งโหดเหี้ยมและชั่วร้าย เฉินซังเหิงคงจะต้องทนทุกข์ทรมานนับพันครั้งก่อนที่จะตาย

 

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ มุมปากของหรวนเหวินเหย่าก็ยกขึ้นอย่างชั่วร้าย

 

ในเซี่ยงไฮ้แห่งนี้ ใครก็ตามที่กล้าต่อต้านหรวนเหวินเหย่าคนนี้มันคนนั้นจะต้องตายอย่างไร้ที่ฝัง!

 

ในตอนนี้ เขาเพียงแค่รอให้ต่งเหมินโทรมาเท่านั้น

 

เมื่อมีสายของคุณต่งโทรเข้ามา นั่นก็แสดงว่าเฉินซังเพิ่งได้ตายไปแล้ว

 

ทันใดนั้น โทรศัพท์ที่โต๊ะก็ดังขึ้น!