ฮันเตอร์สายฮีลผู้โดนแย่งแฟนและถูกทิ้งไว้ที่1ใน12ดันเจี้ยนที่อันตรายที่สุด - ตอนที่ 1.3: ก่อนการเปลี่ยนแปลง 3

เลเวลปัจจุบันของฉันคือ31 สเตตัสตอนนี้ก็มากพอสมควรแต่ฉันยังวางใจไม่ได้

ฉันเดินลงบันไดที่ถูกทำเป็นบันได้วน ในระหว่างที่ลงก็พยายามสังเกตุรอบๆเผื่อว่าอาจจะรูปสลักอะไรเหมือนหเองสไลม์รึเปล่า

“ไม่มี…หรือเพราะมันมืดเลยมองไม่เห็นกันนะ?….ไม่สิ มันไม่มีเลย”

ฉันลองลูบคลำบริเวณกำแพง ก็ไม่รู้สึกถึงร่องรอยใดๆ นั่นหมายความว่าในห้องนั้นจะไม่มีปริศนาอะไรให้แก้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีอันตราย

“นี่ก็ใหญ่ไม้แพ้กันเลย ไม่ใช่ว่าตัวต่อๆไปที่ฉันจะเจอมีแต่ตัวใหญ่หรอกใช่มั้ย?”

ฉันเดินมาจนถึงหน้าประตูทางเข้าห้องที่ขนาดใหญ่เท่ากันกับห้องของสไลม์

“อึก!….เมื่อกี้มันอะไรกัน!? “

“แขนขา เกิดสั่นกลัวไม่มีแรงงั้นเหรอ!?”

ฉันเอามือไปแตะที่ประตูเตรียมจะเปิดเข้าไป ความกดดันที่ได้รับจากการสัมผัสเพียงปลายนิ้วไหลผ่านเข้ามาหาฉันทันที ทำให้หอกในมือเกิดหลุดและแขนขาก็สั่นระริก

” ฟู่! เอาอีกรอบ!….อึก!! อีกแล้ว!?”

ฉันหายใจเข้าออกซักพักแล้วจึงเดินไปแตะที่ประตูอีกรอบ ผลก็ได้เป็นอย่างเดิม

“อีกรอบ!!”

“อีกรอบ!!”

“อีกรอบ!!”

ฉันทำแบบเดิมซ้ำๆอยู่อย่างนั้นจนเริ่มชินกับความกดดันไปทุกที

『 ได้รับสกิล < ต้านทานแรงกดดันและความกลัว > 』

“ทำแบบนี้ก็ได้ด้วยหรอเนี่ย? งั้นก็เข้าไปเลยละกัน”

เมื่อได้รับสกิลใหม่ ทำให้ความรู้สึกที่โดนแรงกดดันก็หายไป ฉันจึงเดินไปเปิดประตูเข้าไปในห้องทันที

เมื่อเข้าไปถึงก็สัมผัสได้ถึงแรงกดดันที่หนักกว่านอกประตูและตรงหน้าของฉัน เห็นเป็นเพียงเต่ายักษ์ที่ขดตัวในกระดอง

“แพทเทิร์นเดียวกับสไลม์รึเปล่าวะเนี่ย?”

ฉันลองหันซ้ายหันขวาเพื่อหาลูกบาศก์แต่ก็ไม่พบ

“ก้าวขาไม่ออก…บ้าเอ้ย! “

“แรงกดดันมันเป็นของแก…แต่ว่าร่างกายนี้เป็นของฉัน แก! ไม่! มี! สิทธิ์! มาบังคับร่างกายของฉัน!!”

ฉันใช้พลังใจอย่างมากจนเริ่มก้าวขาได้1ก้าว 2ก้าว และไปเรื่อยๆ จนเริ่มตะเข้าใกล้มันทีละนิดๆ

“เมื่อฉันจัดการแกเสร็จแล้วเคลียร์ดีนเจี้ยนนี้ได้ ฉันจะไปฆ่าพวกนั้นแน่ ดังนั้นแกก็มาเป็นบันไดให้ฉันก้าวขึ้นไปในจุดที่สูงกว่านี้ซะ!!”

ฉันเข้ามาประชิดตัวได้สำหรับ ก็ไม่ลังเลที่จะจับหอกแทงเข้าไปใส่หัวที่มุดอยู่ภายในกระดอง

การกระทำของฉันเมื่อกี้ดันเป็นการกระทำที่โง่เง่าพอสมควรเพราะหลังจากนั้นก็เกิดแสงสีฟ้าส่องสว่างบนกระดองและบนตัวมัน

“อะไรอีกล่ะเนี่ย!?”

“อึก!!”

ฉันไม่ทันระวังก็มีน้ำพุ่งออกมาใต้เท้าด้วยความแรงจนขาข้างซ้ายขาดไป

“เริ่มจะเอาจริงแล้วสินะ!? “

ฉันรีบใช้หอกค้ำตัวแล้วไปหยิบขาซ้ายมาต่อและฟื้นฟูให้เร็วที่สุด

“อึก!! คราวนี้ก็เริ่มขยับไม่ได้อีกแล้ว!?!”

“แรงกดดันมากกว่าเดิม…ใจเย็นก่อน! “

หลังจากฟื้นฟูขาเสร็จ แรงกดดันจากมันก็มากกว่าเดิมจนร่างกายไม่ขยับ

“ที่ร่างกายไม่ขยับเพราะเรากลัว แล้วที่กลัวเพราะมันปล่อยแรงกดดันมาขู่เราเท่านั้น”

“คิดว่าฉันจะขู่ฉันให้กลัวจนโดนแกโจมตีแค่ฝ่ายเดียวงั้นหรอ!!?”

เมื่อพูดจบ น้ำก็พุ่งมาที่ใต้เท้าอีกรอบ แต่ครั้งนี้ฉันขยับตัวได้ก่อนจึงรอดได้

“ค่าพลังงานเรายังเหลือเยอะอยู่ แต่จะให้ผลาญกับการหลบน้ำพวกนี้ก็ไม่ใช่เรื่อง”

“ถ้างั้น….ก็เข้าประชิดแล้วโจมตีตอดมันเลยละกัน!!”

พอคิดได้ดังนั้นฉันก็รีบวิ่งเข้าไปเอาหอกฟาดด้วนปลายจนขาหน้าข้างขวาของมันเกิดบาดแผล โชคดีที่มันเคลื่อนที่ช้า เพราะหนักกระดองแต่จะประมาทไม่ได้

“คราวนี้พุ่งเร็วกว่าเดิมงั้นหรอ? แต่เสียใจด้วยว่ะ!! ความเร็วของฉันเกือบแตะร้อยแล้ว ดังนั้น…อย่าหวัง!!”

『 เลเวล < ต้านทานแรงกดดันและความกลัว > อัพขึ้น1ขั้น 』

『 เลเวล < ชำนาญอาวุธประเภททวน > อัพขึ้น1ขั้น 』

ด้วยความได้ใจและเริ่มไม่กลัวทำให้เลเวลสกิลเพิ่มขึ้นซะอย่างนั้น จึงเป็นผลดีสำหรับฉันมาก

“เอาล่ะนะ!!…..”

ฉันเร่งความเร็วจนลืมคิดว่ามันเพิ่มขึ้นมาแค่ไหนแล้ว แต่ที่แน่ๆคงจะเข้าเลขสามหลักแล้วแน่ๆ

“เกือบจะคุมไม่อยู่เลย…เดี๋ยวนะถ้าเราทำอส่างนี้อาจจะฆ่าไม่ตายซักทีแน่ๆ”

“หืม?…ตามันมองไม่เห็นนี่นา แต่มันอาจสามารถรับรู้ได้จากเสียงการเต้นใจของหัวใจเรา งั้นน้ำที่พุ่งออกมามันเร็วแต่ก็คุมทิศทางไม่ได้ คิดออกแล้ว”

ฉันหลบน้ำที่พุ่งออกมารอบๆห้องพลางคิดแผนไปด้วยจนฉันแสยะยิ้มออกมาเพราะคิดออกแล้ว

“ขอให้มันเป็นไปตามที่ฉันคาดเดาหน่อยเถอะ!”

ฉันรีบพุ่งแล้วสไลด์ตัวไปจนถึงใต้ท้องของมันแล้วจึงใช้หอกแทงเข้ายังกลางอกที่คิดว่าหัวใจมันต้องอยู่ตรงนั้นพอแทงทะลุก็รีบสไลด์ตัวออกให้ไวก่อนที่มันจะใช้น้ำพุ่งออกมาจนเผลอแทงทะลุหัวใจตัวเอง

“ดันเดาถูกซะด้วยแฮะ! “

『 ยินดีด้วยคุณเลเวลอัพแล้ว 』

『 ยินดีด้วยคุณเลเวลอัพแล้ว 』

『 ยินดีด้วยคุณเลเวลอัพแล้ว 』

เสียงแจ้งเตือนเลเวลอัพดังขึ้นในหัวติดต่อกันถึงสามครั้ง ไม่นึกเลยว่าแค่ตัวเดียวก็ให้เลเวลขนาดนี้

『 ได้รับสกิล < เสาวารี > 』

“หืม? สกิลใหม่งั้นหรอ?”

「

เสาวารี เลเวล1

สามารถสร้างเสาวารีขึ้นมาจากพื้นให้พุ่งขึ้นมาสร้างความเสียหายได้

ใช้มานา 25 เพื่อร่าย

」

“เป็นสกิลที่โกงใช้ได้เลยสำหรับเจ้ามอนฯตัวนี้”

“จะว่าไปขอดูสเตตัสตอนนี้หน่อยดีกว่า”

「

สเตตัส

ชื่อ อรุณวัตน์ วิวัฒวงศ์

อายุ 26 ปี

อาชีพ ฮีลเลอร์

เลเวล 34

————————————

STR 90 (+67.5)

AGI 95 (+71.5)

VIT 110 (+82.5)

ST 140 (+105)

MG 475 (+356.25)

————————————

สกิล

ฟื้นฟู เลเวล5

ชำนาญอาวุธประเภททวน เลเวล2

ต้านทานแรงกดดันและความกลัว เลเวล2

เสาวารี เลเวล1

————————————

」

“ค่าสเตตัสเยอะมากเลยนะเนี่ย…แต่มันต้องมากกว่านี้อีก เพื่อที่จะเคลียร์ดันเจี้ยนแห่งนี้ และเพื่อที่จะฆ่าไอพวกเวรนั่นให้ได้”

หลังจากดูสเตตัสเสร็จฉันก็พูดกับตัวเองด้วยน้ำเสียงโกรธแค้นและอาฆาต เมื่อพูดจบก็เดินไปที่ประตูทางออกจากห้องไป ในตอนนี้ตัวฉันไร้ซึ่งความกลัวที่จะต้องเผชิญในอนาคตอีกแล้ว เพราะตอนนี้ตัวฉันเต็มไปความแค้นอย่างเดียว

• ───────────────── •