ฮันเตอร์สายฮีลผู้โดนแย่งแฟนและถูกทิ้งไว้ที่1ใน12ดันเจี้ยนที่อันตรายที่สุด - ตอนที่ 1.2: ก่อนการเปลี่ยนแปลง 2

หลังจากที่ฉันเคลียร์เวฟมอนฯหมาป่าดำได้จนหมดก็เช็คดูสเตตัสตัวเองเลยได้เห็นว่าเลเวลเพิ่มขึ้นมา4เลเวล ตามปกติเวฟมอนฯจะได้เพิ่ม1-2เลเวลเท่านั้นคงเพราะนี่เป็น1ใน12ดันเจี้ยนที่อันตรายที่สุด พอเช็คสเตตัสตัวเองเรียบร้อยก็มาดูสถาพเสื้อผ้าซึ่งขาดรุ่งริ่งไปหมดเมื่อก้มมองไปถึงหว่างขาปรากฏว่า…

“หาย! มันหายไปไหน!?”

“หรือเรากลายเป็นผู้หญิง?….ไม่ๆเสียงเรายังทุ้มอยู่ หรือว่าในตอนนั้น…”

ใช่แล้วน้องชายของฉันได้จากไปโดยไม่ได้ล่ำลา คงเพราะในตอนที่เจอสิ่งที่เจ็บปวดตรงหน้าเลยลืมความเจ็บปวดใกล้ตัวไป

“พอคิดขึ้นมาก็ยังแค้นอยู่เลย…”

ฉันกัดฟันพูด

ตามจริงฉันสามารถฟื้นฟูอวัยวะที่ขาดได้ด้วยการเอามาต่อกัน แต่ต้องเป็นสภาพที่ยังดีอยู่ แล้วมอนฯที่กัดขาดไปแล้วกินลงท้องเมื่อมันตายก็จะหายกลายเป็นก้อนมานาขนาดเล็ก

“อึก! มาปวดอะไรตอนนี้ เจ็บ!”

ฉันเผลอปวดฉี่กระทันหัน จึงจัดการธุระซะตรงนั้นเลย ออกมาทั้งน้ำและเลือดด้วย เมื่อทำธุระเสร็จฉันจึงฟื้นฟูเพื่อหยุดไม่ให้เลือดไหล เป็นอะไรที่ลำบาก มากๆ

“น้องชาย การเสียสละของนายฉันจะไม่ทำให้สูญเปล่าเด็ดขาด”

『 ค่าพลังเวทของคุณเพิ่มขึ้น25 』

『 ยินดีด้วยคุณเลเวลอัพแล้ว 』

ฉันพูดจบก็ไปเก็บรวบรวมก้อนมานาขนาดเล็กแล้วดูดซับพลังเข้ามาทำให้พลังเวทและเลเวลของฉันเพิ่มขึ้น ตามปกติมันสามารถเอาไปขายก็ได้แต่ตอนนี้เราจำเป็นต้องใช้เพื่อเพิ่มเลเวลให้มากที่สุด

“เอาล่ะ ถ้าจะออกไปต้องมีพลังมากกว่านี้อีก ดังนั้นต้องไปล่าพวกมอนฯในดันฯให้หมด

เมื่อพูดจบฉันก็เดินตรงไปทางตรงข้ามของกำแพงที่ถูกสร้างด้วยเวทมนต์ทันที

ฉันเดินลงบันไดที่ถูกทำมาอย่างดี ทีแรกก็ไม่ได้สังเกตุเห็น ในระหว่างที่เดินก็เห็นพวกรูปสลักที่ผนังข้างๆจำนวนมาก ถึงจะยังไม่ค่อยเข้าใจแต่ฉันก็เลือกที่จำเอาไว้ก่อน

“ประตูใหญ่ขนาดนี้ มอนฯภายในห้องนั้นเราจะรับมือไหวรึเปล่าเนี่ย?”

ฉันเดินลงมาถึงประตูบานใหญ่สองบานไม่มีทางอื่นให้ไปต่อดังนั้นก็ต้องจัดการมอนฯในห้องนั้นให้ได้

“เข้าไปเลยละกัน”

ฉันดันประตูเข้าไปจนถึงภายในห้องซึ่งกว้างใหญ่มากเมื่อมองไปรอบๆด้วยความระแวดระวังก็ไม่พบมอนฯตัวอื่นนอกจากสไลม์ยักษ์ข้างหน้าเพียงตัวเดียว

“สไลม์!? ไม่ๆ จะประมาทไม่ได้”

“เฮือก!!! เกือบไปแล้ว หอกร่วงลงมางั้นหรอ?”

ฉันสัมผัสถึงอันตรายจากบนหัวได้จึงรีบกระโดดถอยหลังมาให้ไว

“ฮึบ! เจ้านั่นยังคงหลับอยู่อีกหรอ?”

ฉันดึงหอกที่ปักอยู่ขึ้นมา เพราะไม่มีอาวุธอะไรนอกจากก้อนหิน

“ถ้ายังหลับอย่างนี้ ขอฆ่าเลยละกัน!!”

ฉันตั้งท่าจับหอกแล้วพุ่งเข้าไปโจมตีหวังจะแทงคอร์ของมันให้แตก เพราะสไลม์นั้นวิธีฆ่าคือการทำลายคอร์ข้างในตัวมัน ในหัวคิดว่ามันคงง่ายๆแต่ว่า…

ดึ๋ง!

“เอ๊ะ!? อ้าก!!!”

พอจะแทงเข้าไปกลับเด้งกระเด็นออกมา เท่านั้นไม่พอ มันยังยืดตัวมาแทงที่ขาซ้ายของฉันและปล่อยสายฟ้าใส่ด้วย

“ไม่ธรรมดาซะแล้ว เมื่อกี้ตอนที่เราแทงก็แทงไม่เข้า แล้วมันยังสวนกลับมาอีก ทั้งๆที่ไม่ขยับตัว”

“แล้วไอหอก…ขอเช็คดูหน่อยละกัน”

「

หอกเลียนแบบไร้ชื่อ

แม้จะเป็นหอกเลียนแบบแต่ความทนทานและความคมแทบจะไม่ต่างอะไรกับต้นแบบของมัน

」

“งั้นหมายความว่าเราต้องหาวิธีสร้างความเสียหายมันให้ได้ก่อนสินะ?”

“ฮึบ!”

ฉันลองปาก้อนหินใส่ก้อนหินก็เด้งออกมา แล้วมันจึงยืดตัวออกเพื่อโจมตีก้อนหินก้อนนั้นพร้อมปล่อยสายฟ้าใส่ทันที

“ไม่มีตา…ไม่สิถ้าไม่มีตาอย่างน้อยมันก็ยังเคลื่อนที่ไปมาได้อยู่ น้ำหนักเยอะ? ก็ไม่น่าใช่เพราะบันทึกเกี่ยวกับสไลม์พวกมันเคลื่อนที่ได้สบายไม่สนว่าจะตัวใหญ่หรือเล็ก”

“คิดต่ออีก การที่เราแทงก็กระเด้งออกมาแล้วมันจึงเริ่มยืดตัวมาโจมตีสวน ถ้ากระเด้งออกคือป้องกันตัว และสวนกลับคือการปลดป้องกัน งั้นหมายความว่า!!!”

พอคิดได้ดังนั้นฉันก็จับหอกพุ่งเข้าแทงเล็งไปที่คอร์เช่นเดิม แล้วก็กระเด้งออกมาเหมือนเดิมในจังหวะนั้นมันก็ยืดออกมาจะโจมตีสวนคืน

“อึก!!! อ้าก!!!”

“ฮ่าๆๆ แกปล่อยสายฟ้าออกมาแค่ครั้งเดียวแล้วรอไปครั้งต่อไปเมื่อถูกโจมตีนั่นและทันทีที่แกยังแทงขาของฉันแล้วไม่เอาหมายความว่า…มีช่องว่างที่โล่แสนภูมิใจของแกไงล่ะ!”

พอพูดจบฉันจับหอกฟาดไปมาๆไม่หยุดซึ่งการโจมตีก็ได้ผลสร้างความเสียหายได้สำเร็จ แม้มันจะปล่อยสายฟ้าตลอดเวลาให้ฉันต้องเสียมานาเพื่อฟื้นฟูก็เถอะ

“หืม? ฟื้นฟูตัวเอง? ไอบ้าเอ้ย!!”

พอรู้สึกตัวอีกทีก็โดนเด้งกระเด็นออกมาแล้ว ส่วนสไลม์ยักษ์ตัวนั้นก็ฟื้นฟูกลับมาสภาพเดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“เอาไงดีวะเนี่ย?…แบบนี้ก็ออกไปไม่ได้น่ะสิ!!”

ฉันนั่งเกาหัวคิดยกใหญ่จนเพิ่งสังเกตุเห็น ลูกบาศก์หินขนาดเกือบเท่าตัวอยู่4ก้อน

“มันมีอะไรเกี่ยวข้องรึเปล่าวะเนี่ย? อืม…ตั้งตรงกันเป็นเหมือน4ทิศเลย จะว่าไปเหมือนเราเคยเห็นมันมาก่อนรึเปล่าหว่า?”

ฉันเดินเข้าไปสำรวจดูลูกบาศก์หินแต่ละก้อน พลางนึกคิดดู

“เหมือนรูปสลักที่เห็นในผนังที่เราเดินผ่านก่อนจะมาในห้องนี้นี่!?! งั้นหมายความว่า ไอที่ตำน่าตะช่วยได้”

“ถ้าจำไม่ผิดคือน่าจะให้หมุนให้รูปสลักดอกไม้หันไปหาสไลม์ โอ๊ะส่องแสงแฮะ! งั้นทำต่อเลยละกัน”

พอฉันขยับแผ่นหินตามรูปสลักที่จำมาก็แสงขึ้นเมื่อหันรูปดอกไม้หาสไลม์ ฉันจึงรีบไปขยับอีก3ก้อนที่เหลือจนส่องแสงออกมาทั้งหมด

“เอาล่ะต่อไปก็–…..!!”

พูดยังไม่ทันขาดคำ สไลม์ก็เริ่มชิงโจมตีฉันก่อนแล้ว

“แบบนี้คือทำถูกแล้วรึเปล่าเนี่ย!?”

ฉันรีบจับหอกแล้วแล้วฟาดจนมันขาดออกไป จากนั้นจึงพุ่งเข้าไปโจมตีกลับ ซึ่งมันก็ยืดตัวออกมาจำนวนมากลักษณะเหมือนกับหอกไม่มีผิด

“เยอะซะจนน่ารำคาญเลย!!!”

“โอ๊ะ ตัวหดเริ่มเล็กลงรึเปล่าเนี่ย!? งั้นต่อเลยละกัน!”

เมื่อสังเกตุเห็นว่ามันไม่ฟื้นฟูตัวเองฉันจึงได้ทีเอาหอกฟาดมันต่ออย่างไม่ยั้ง จนในที่สุดก็สามารถทำลายคอร์ของมันได้สำเร็จ

『 ยินดีด้วยคุณเลเวลอัพแล้ว 』

『 ได้รับสกิล < ชำนาญอาวุธประเภททวน > 』

“เลเวลอัพเป็น31แล้วหรอเนี่ย? สกิลใหม่ไหนดูหน่อยซิ”

「

ชำนาญอาวุธประเภททวน เลเวล1

ได้รับค่าสเตตัสทั้งหมดเพิ่ม0.5เท่าเมื่อใช้อาวุธประเภททวน

」

“เห…งั้นน่าจะมีประโยชน์พอสมควรเลย แล้วก็สเตตัสของเราในตอนนี้”

「

สเตตัส

ชื่อ อรุณวัตน์ วิวัฒวงศ์

อายุ 26 ปี

อาชีพ ฮีลเลอร์

เลเวล 31

————————————

STR 60 (+30)

AGI 65 (+32.5)

VIT 80 (+40)

ST 110 (+55)

MG 445 (+222.5)

————————————

สกิล

ฟื้นฟู เลเวล5

ชำนาญอาวุธประเภททวน เลเวล1

————————————

」

“ถ้าเป็นแบบนี้ไหวแน่นอน ต่อไปจะไปเจอตัวไหนต่อนะ?”

ฉันดูสเตตัสเสร็จก็หันไปดูประตูที่เปิดเมื่อฆ่าสไลม์ยักษ์เสร็จแล้ว ฉันจึงเดินออกจากห้องไปที่ประตูนั้นทันทีโดยไม่สนว่ามอนฯตัวต่อไปจะเป็นตัวอะไร

• ───────────────── •