อัศวินดำคุงไม่อยากเป็นเซ็นไต - ตอนที่ 83.2 บันทึกการทดลองโปรโตเซโร่ (VS สัตว์ประหลาดคลื่นเสียง)

ตอนพิเศษ 2 บันทึกการทดลองโปรโตเซโร่ (VS สัตว์ประหลาดคลื่นเสียง)

 

บันทึกการทดลอง 1【20XX.01/21.XX:XX:XX:XX】

 

 

 

「เอาละตอนนี้ ฉันจะทำการเริ่มต้นทดสอบพลังของโปรโตเซโร่」

 

 

 

「ไฟล์นี้จะเป็นบันทึกการทดลองครั้งที่ 1」

 

 

「โปรโตเซโร่มีไว้เพื่อพัฒนาความแข็งแกร่งสำหรับมนุษย์โลก ถึงแกนพลังงานจะยังไม่สามารถวิเคราะห์ได้ชัดเจนนักก็เถอะ」

 

 

 

「การทดลองจะเริ่มด้วยการสร้างแบบจำลองสำหรับทดลองสวมโปรโตเซโร่」

 

 

 

「ไม่รู้เหมือนกันว่าเวลาของฉันจะมีมากแค่ไหน」

 

 

 

「ในกรณีเลวร้ายสุด ฉันอาจจะต้องลงเอยด้วยการสวมโปรโตเซโร่เสียเอง….แต่ตอนนี้ก็ลองทดสอบเท่าที่ทำได้ละกัน」

 

 

 

「หวังว่าจะไม่มีเหตุการณ์ให้ต้องระเบิดห้องทดลองอีกนะ」

 

 

 

 

「….ผลการทดลองครั้งที่ 1 แบบจำลองแสดงให้เห็นว่าโปรโตเซโร่ระเบิดร่างของผู้สวมมัน」

 

 

「ถ้าทุกอย่างเป็นไปตามแผน ตอนที่ใส่สูทนี้ ระดับพลังจะต้องโดดเด่นสุดๆ แหง」

 

 

「คุณพระคุณเจ้า น่าแขนฉันถึงกลับหลุดออกมาเลยเหรอฟะ…..น่าผิดหวังกับผลลัพธ์จริงๆ 」

 

 

 

「……เอาเป็นว่าจะเริ่มการจำลองครั้งถัดไป」

 

 

 

 

 

บันทึกการทดลอง 2【20XX.01/23.XX:XX:XX:XX】

 

 

 

「นี่คือบันทึกการทดลองครั้งที่ 2 เป็นการจำลองเหมือนเดิม」

 

 

 

「คงไม่มีอะไรผิดปกติมั้ง สูทก็ได้รับการปรับปรุงโดยสมบูรณ์แล้ว……..โฮ่ย ทำไมมันเปิดใช้งานไม่ได้ล่ะ」

 

 

 

「สาเหตุที่เป็นไปได้ที่สุดก็น่าจะเป็นตัวสูทไม่สามารถรองรับแกนพลังงานที่ทรงพลังเกินไปได้」

 

 

 

「อีกความเป็นไปได้ที่คิดออกก็คือเจ้าแกนพลังบ้านี่」

 

 

 

「หรือจะมีความเป็นไปได้อื่นที่ฉันยังไม่รู้อีกกัน」

 

 

 

「เป็นเป็นว่าจะทำการตรวจสอบต่อไป」

 

 

 

 

 

บันทึกการทดลอง 3【20XX.01/27.XX:XX:XX:XX】

 

 

 

「บันทึกการทดลองครั้งที่ 3……ชิบผาย……ทำไมตอนสวมสูทมันถึงได้ร้อนขนาดนั้นฟะ ตัวจะแห้งตาย」

 

 

 

 

 

บันทึกการทดลอง 4【20XX.01/30.XX:XX:XX:XX】

 

 

 

「บันทึกการทดลองครั้งที่ 4」

 

 

「ตอนนี้เป็นที่แน่ชัดแล้วว่าโปรโตเซโร่มีความสามารถในการดูดซับพลังชีวิตของผู้สวมใส่」

 

 

「ไม่แน่ใจว่าจะเรียกว่าปฏิกิริยาต่อต้านได้หรือเปล่า แต่ที่แน่ๆ สูทตัวนี้คงไม่สามารถใช้กับชาวโลกได้แหง」

 

 

 

「….ทำไมแกนกลางตัวนี้มันถึงได้ต่างจากที่ฉันทำมาทั้งหมดเลยน้อ」

 

 

 

「คิดแล้วก็ขนลุก」

 

 

 

 

 

……

 

 

 

 

 

บันทึกการทดลอง 38【20XX.02/22.XX:XX:XX:XX】

 

 

 

「โฮ่ย โปรโตเซโร่」

 

 

 

「ตอนนี้พวกเราอยู่กันแค่ 2 คนแล้ว แกจะพูดอะไรก็ได้จัดมาเลย」

 

 

「ก้มหัวไหม? ให้ฉันคุกเข่าก้มหัวให้เลยไหม? ถ้าฉันพูดว่า ได้โปรดเถิดท่านโปรโตเซโร่ขณะก้มหัวให้ แกจะตอบรับฉันหรือเปล่า? 」

 

 

 

「……เอ๋? 」

 

 

「เดี๋ยว?! นะ นี่เธอจะเปิดกล้องทำบ้าอะไรฟะ?! โอโมริคุง! ทำไมถึงมาเปิดกล้องบันทึกด้วยล่ะเห้ย?!」

 

 

 

บันทึกการทดลอง 39【20XX.02/23.XX:XX:XX:XX】

 

 

 

 

 

「ดะดะดะดะได้โปรดดดดด ท่านโปรโตเซโร่ ขอร้องงงงงงเถอะค๊าบบบบ!!」

 

 

 

 

 

……

 

 

 

บันทึกการทดลอง 45【20XX.03/01.XX:XX:XX:XX】

 

 

 

「บันทึกการทดลองครั้งที่ 45 เหมือนจะลืมบันทึกเสียงการทดลองไปเยอะเลยวุ้ย」

 

 

 

「โปรโตเซโร่คืออาวุธที่เตรียมไว้ให้กับชาวโลกเพื่อป้องกันภัยคุกคามที่จะมาถึง」

 

 

「ความสามารถของมันคือการขยายและพัฒนาขีดกำจัดของผู้ใช้ โดนมีแกนพลังงานสุดยอดเป็นตัวขับเคลื่อน」

 

 

 

「แต่สุดท้ายโปรโตเซโร่ก็เป็นได้เพียงตัวต้นแบบ ตอนนี้ฉันยังไม่มีของที่สามารถใช้ได้ทันที」

 

 

「มีความทนทานสูง ทนความร้อน ฟื้นฟูตัวเองได้ หากตัดเรื่องความอันตรายต่อผู้ใช้ออกไปก็เรียกว่าสมบูรณ์แบบ」

 

 

 

「ปัญหาประการแรกของมันเลยก็คือ ผู้ใช้ไม่สามารถทนรับเอาพลังของแกนพลังงานจำนวนมหาศาลได้ แถมยังดึงพลังออกมาได้เพียง 1 ใน 3 จากทั้งหมด」

 

 

「ดังนั้นฉันจึงคิดได้ว่า หากลองแบ่งแกนพลังงานออกเป็น 3 ส่วนเท่าๆ กัน เอาง่ายๆ ก็คือสร้างสูท 3 ตัวขึ้นมาแทน」

 

 

「….ตามทฤษฎีแล้วมันมีความเป็นไปได้ เอาเป็นว่าฉันจะลองสร้างมันดูโดยใช้แกนพลังงานอีกอันหนึ่ง」

 

 

 

「เพื่อจะทำแบบนั้นได้ก็ต้องหาคนที่เหมาะสมอีกตั้ง 3 คน งานยากชะมัด」

 

 

……

 

 

 

บันทึกการทดลอง 54【20XX.03/24.XX:XX:XX:XX】

 

 

 

「……โย้ช」

 

 

 

「ฟู้ววว……」

 

 

 

「องคาระ คิริโซวากะ!!」

 

 

 

「พินโคโร พินโคโร!」

 

 

 

「จัมโบเกะ!!」

 

 

 

「อะโพปิโรเปี้ยว!!」

 

 

 

「บูดิเดะ บาบิเบ้——」

 

 

 

「กำลังทำบ้าอะไรอยู่กันยะ ทั้งที่งานท่วมหัวขนาดนี้!!」

 

 

 

「โอ้ยยยย!? 」

 

 

 

「ถ้ามีเวลามาพ่นคาถาแปลกๆ กับโปรโตเซโร่ ก็ขยับมือทำงานได้แล้วย่ะ!!」

 

 

 

「อะ โอโมริคุง?! มะ ไม่ใช่นะ! นี่มันคือการร่ายพลังเวทย์ต่างหากล่ะ」

 

 

 

……

 

 

 

บันทึกการทดลอง 65【20XX.04/12.XX:XX:XX:XX】

 

 

 

「บันทึกการทดลองครั้งที่ 65 หากติดตั้งโปรโตเซโร่เข้ากับหุ่นยนต์ก็มีความเสี่ยงจะทำลายวงจรทั้งหมด」

 

 

「ฉันลองพยายามทุกทางเท่าที่ทำได้ดูแล้ว แต่มันก็ไม่ได้ผลเลยสักนิด การจำลองทั้งหมดที่ทำมาล้มเหลว」

 

 

 

「……สาเหตุมันคืออะไรกันแน่ฟะ」

 

 

「เพราะเจตจำนงของแกนพลังงานแข็งแกร่งเกินไปเลยเลือกผู้ใช้ยากกว่าเดิมหรือ หรือมีจุดผิดปกติกับตัวสูทที่ฉันสร้างขึ้นกัน ให้ตายเถอะด้วยความสามารถทางวิทยาศาสตร์ในปัจจุบัน ฉันทำความเข้าใจมันไม่ได้เลย」

 

 

 

「ฉันคงจะมาถึงทางตันแล้ว」

 

 

 

「…..เหลือเวลาอีกนานเท่าไหร่กันนะ ความไม่รู้ช่างเป็นสิ่งที่น่ากลัวเหลือเกิน」

 

 

 

……

 

 

 

บันทึกการทดลอง 102【20XX.06/14.XX:XX:XX:XX】

 

 

 

「บันทึกการทดลองครั้งที่ 102 ฉันได้ทำการทดสอบมากมาย แต่ไม่ว่าจะทำอะไรก็สรุปได้แล้วว่าโปรโตเซโร่ไม่สามารถใช้กับชาวโลกได้」

 

 

 

「ถึงจะน่าเสียดาย แต่โปรโตเซโร่คงต้องถูกทำลายและดึงแกนพลังงานออกมา」

 

 

 

「ฉันจะใช้ข้อมูลจากโปรโตเซโร่ในการสร้างสูทตัวใหม่ขึ้นมา….ต้องพยายามให้มากกว่านี้ในคราวหน้า เพื่อไม่ให้ทุกอย่างที่ทำมาสูญเปล่า」

 

 

 

「……หากทิ้งเอาไว้อาจจะมีคนเอาไปใช้ในทางที่ผิดได้ด้วยสิ」

 

 

 

「ฉันขอโทษนะ โปรโตเซโร่ที่ทำให้แกสมบูรณ์แบบไม่ได้」

 

 

 

 

 

บันทึกการทดลอง XXX【20XX.XX/XX.XX:XX:XX:XX】

 

 

 

「….อาวุธที่พวกเรามีตอนนี้ไม่สามารถทำอะไรสัตว์ประหลาดบนโลกได้เลย」

 

 

 

「นี่มันดาวบ้าบออะไรกันฟะ」

 

 

「แต่การที่สัตว์ประหลาดปรากฏตัวขึ้น ก็หมายถึงภัยคุกคามของมนุษยชาติบังเกิดแล้ว」

 

 

 

「บางทีมันอาจจะเป็นเพราะโอเมก้าของโลกได้ตื่นขึ้นมาแล้ว」

 

 

 

「….ครั้งต่อไปที่สัตว์ประหลาดแมงมุมปรากฏตัวขึ้น ฉันคงต้องสวมโปรโตเซโร่เพื่อต่อสู้」

 

 

 

「ดังนั้นบันทึกนี้อาจจะเป็นบันทึกสุดท้าย」

 

 

 

「ฉันขอขอบคุณทุกคนที่พยายามกันอย่างหนักจริงๆ จากใจ」

 

 

 

「ถ้างั้นก็….ลาก่อน」

 

**

 

แม้ว่าฉันจะเตรียมใจและทิ้งพินัยกรรมเอาไว้แล้ว แต่โปรโตเซโร่ดันถูกขโมยไปซะอย่างงั้น….

 

 

นี่มันเหตุการณ์บ้าบออะไรกันฟะ

 

ห้องทดลองที่เก็บสูทตัวนั้นเอาไว้ใช้เทคโนโลยีระดับสูงที่สุดของเท่าที่ฉันจะทำได้ จนเรียกได้ว่าแน่นหนาที่สุดในโลก

 

ทว่าก็ถูกใครบางคนบุกเข้ามาได้

 

สูทถูกขโมยและหายไปราวกับควัน กล้องวงจรปิดหรือเซ็นเซอร์ก็จับตัวคนร้ายไม่ได้เลยสักนิด

 

มีหนอนอยู่ในองค์กรเหรอ?

 

 

———ไม่สิไม่น่าจะเป็นไปได้

 

เพราะยังมีระบบที่มีเพียงฉันคนเดียวที่รู้อยู่ติดตั้งเอาไว้ด้วย

 

มีกลุ่มที่เล็งเทคโนโลยีของสูทเอาไว้เหรอ?

 

———ความเป็นไปได้ก็ดันต่ำสุดๆ

 

เพราะเทคโนโลยีของพวกมนุษย์โลกไม่สามารถเจาะระบบรักษาความปลอดภัยที่ฉันสร้างขึ้นได้แน่นอน

 

 

นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ฉันจำเป็นต้องออกตามหาโปรโตเซโร่ที่หายไป

 

ไม่ว่าจะทางไหนโปรโตเซโร่ก็เป็นเทคโนโลยีต่างดาว พวกที่ได้มันไปไม่มีทางถอดส่วนประกอบเพื่อวิเคราะห์ได้ง่ายแน่

 

ความกังวลเพียงอย่างเดียวที่ฉันมีก็คืออาจจะมีคนเผลอเอามันไปใส่นี่แหละ

 

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคนที่ลองสวมมันได้ตายแหง

 

 

เพราะมันคือสูทปีศาจที่จะกลืนกินตัวของผู้ใช้จนไม่เหลือซาก

 

ต้องรีบเอามันกลับมาก่อนจะมีความสูญเสียจากมัน

 

****

 

ตอนนี้ปัญหาดันโผล่มาเต็มไปหมดไหนจะเรื่องสัตว์ประหลาดปรากฏตัวขึ้นมาบนโลก

 

พวกมันไม่ใช่เอเลี่ยนอย่างพวกลำดับแห่งดวงดารา ไม่ใช่โอเมก้า หรืออัลฟ่า

 

 

แต่พลังของสัตว์ประหลาดที่ถูกเรียกว่าสัตว์ประหลาดแมงมุมนั้นดันสูงจนผิดปกติเสียจนฉันกังวล

 

เพื่อจะเอาชนะมันได้ ฉันจึงจำเป็นต้องสวมโปรโตสูทเพื่อแก้ไขสถานการณ์โดยเตรียมใจที่จะตายเอาไว้แล้ว….ทว่ามันก็ดันถูกขโมยไปอีก เรียกได้ว่าเคราะห์ซ้ำกรรมซัดของจริง

 

 

 

「ไม่อยากจะเชื่อ นี่มันเกินกว่าที่ฉันคิดอีกวุ้ย」

 

 

สัตว์ประหลาดแมงมุมพ่ายแพ้ให้กับคนที่สวมโปรโตเซโร่

 

นี่มันเกินกว่าที่ฉันคิดไปหลายเท่าเลย…ไม่สิ พลังที่เขาดึงออกมาได้มันหลายสิบเท่ากว่าที่คำนวณได้เสียอีก ใครจะไปคิดว่าสัตว์ประหลาดแมงมุมจะโดนหมัดซัดจนจอด

 

 

「……ได้ยังไง? 」

 

 

ไอ้นี่มันสูทที่ฉันสร้างขึ้นมาจริงเหรอ

 

หรือมันจะเป็นสูทที่คล้ายกันเฉยๆ นะ ไม่สิไม่มีทางเป็นไปได้หรอก

 

 

 

 

「ไม่เข้าใจเลยสักนิด…แต่ก็น่าสนใจชะมัด」

 

 

คนที่สวมโปรโตสูทคือมนุษย์โลก

 

นั่นก็หมายความว่าเขาทำลายสันนิษฐานที่ฉันสร้างขึ้นมาไปจนหมดในฐานะมนุษย์

 

จากคำให้การของฮารุ โคโนฮานะ ผู้ที่ได้เฝ้ามองการต่อสู้ของเขาอย่างใกล้ชิดกับอีกหลายๆ คน ฉันมั่นใจว่าเขาดึงพลังของมันออกมาได้จริง

 

 

 

「ต้องรีบหาเขาให้เจอโดยเร็ว……」

 

 

ไม่มีทางทีเขาจะมีชีวิตรอดได้นานแน่จากการสวมโปรโตเซโร่

 

นี่ก็ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์แล้ว สภาพร่างกายของเขาอาจจะเข้าขั้นวิกฤติ

 

ไม่สิ อาจจะตายไปแล้วก็ได้……。

 

 

 

「ประธาน! สัตว์ประหลาดปรากฏตัวขึ้นอีกแล้วค่ะ!!」

 

「ว่ายังไงนะ!? 」

 

 

ฉันรู้สึกประหลาดใจกับเสียงอันตื่นตระหนกของลูกน้อง

 

ถึงจะคิดเอาไว้แล้วว่าเป็นไปได้ แต่สัตว์ประหลาดปรากฏตัวขึ้นอีกจริงสินะ

 

ซวยชะมัด ตอนนี้พวกเราไม่มีอะไรจะรับมือกับมันได้เลย

 

 

「เอาเป็นว่าฉายภาพขึ้นมาก่อน!!」

 

「ค่ะ!!」

 

 

ภาพจากกล้องภายในเมืองฉายขึ้นภายในห้อง

 

สิ่งที่ปรากฏในจอคือสัตว์ประหลาดที่มีปีกเหมือนเต่าทอง แต่รูปร่างคล้ายมนุษย์แถมมีหนวดสีแดงงอกออกมาด้วย

 

เจ้านั่นมันกำลังสั่นปีกของมันไปมาด้วยความเร็วสูงพร้อมกับปล่อยคลื่นเสียงไปรอบตัวเพื่อทำลายอาคารในระยะ

 

 

 

『มนุษย์ มะ มนุษย์ มนุษย์!! อ่อนแอ!! อ่อนแอ!!』

 

 

 

「พูดภาษาญี่ปุ่นได้……? 」

 

 

สัตว์ประหลาดแมงมุมมันไม่เข้าใจภาษามนุษย์ แต่เหมือนเจ้านี่จะพูดได้

 

เสียงของมันถูกขยายให้ดังกว่าเดิมด้วยปีกจากข้างหลังราวกับอย่างประกาศให้คนรอบๆ รับรู้

 

 

 

『ท่าน โอเมก้า ตามคำสั่ง มนุษย์ จงหวาดกลัว!! ฆ่า!! ฆ่า!!』

 

 

 

「อึก……」

 

「จะเกิดอะไรขึ้นกับดาวของพวกเรากันนะ….」

 

「จะเอาชนะมันได้เหรอ……」

 

 

สัตว์ประหลาดตัวนั้นแสดงความอาฆาตอันน่าสะพรึงกลัวออกมาพร้อมกับขยับปีกไปมา อาคารรอบๆ เริ่มเกิดรอยแตกร้าว แม้กระทั่งถนนยางมะตอยก็ทนไม่ไหว

 

พวกลูกน้องของฉันเริ่มกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว แต่ฉันรู้สึกแปลกใจกับคำพูดของมัน

 

โอเมก้าเหรอ?

 

หากโอเมก้าถือกำเนิด ก็ต้องมีอัลฟ่าอยู่เบื้องหลัง

 

 

「มันเริ่มแล้วสินะ……? 」

 

 

ฉันเงยหน้าขึ้นมองเพดาน

 

ไอ้เจ้าพวกนั้น———กลุ่มคนโฉดที่ไล่ล่าของแปลกทั่วอวกาศ แค่นึกก็หงุดหงิดสุดๆ

 

 

 

「….ชิ รีบติดต่อพวกตำรวจให้เร่งอพยพซะ!!」

 

「ฮะ ฮ่ะ!!」

 

 

ก่อนอื่นต้องเรียงลำดับความสำคัญใหม่ พยายามช่วยชีวิตคนให้ได้มากที่สุด

 

แม้จะยังไม่พร้อมก็ต้องลุยกันก่อน

 

ไม่อย่างงั้นฉันคง———

 

 

 

「เอ๋!!」

 

「อะไรกัน!!」

 

 

อยู่ดีๆ พวกลูกน้องก็ส่งเสียงประหลาดใจออกมา

 

เกิดอะไรขึ้นกัน?

 

「ขะ เขาอยู่ตรงนั้น……」

 

「……หมายถึงอะไร? 」

 

「คนที่สวมโปรโตเซโร่」

 

 

 

ว่าไงนะ!?

 

ฉันรีบหันไปดูตามที่พวกลูกน้องบอกทันที———

 

 

 

『ฮ่า ฮ๊าๆๆๆ!! สังหาร!! อย่างสนุ——』

 

『ไอ้รำยำแมวเอ็งจะส่งเสียงดังหาป้าเอ็งเหรอฟะ! มันรบกวนเพื่อนบ้านนะเว้ย!!』

 

『แอ๊ะ』

 

 

 

ไรเดอร์สีดำปรากฏขึ้นจากข้างบนหัวของสัตว์ประหลาดที่กำลังหัวเราะพร้อมกับยัดหมัดใส่หัวของมัน

 

สัตว์ประหลาดคลื่นเสียงถูกบดขยี้ร่วงลงติดพื้นราวกับแมลงวันที่โดนทุบ ก่อนจะนอนแน่นิ่งไป

 

 

「……」

 

「……」

 

「……」

 

 

ฉันพูดอะไรไม่ออก

 

สัตว์ประหลาดคลื่นเสียงตายแล้ว

 

เอ๋ โปรโตเซโร่ยังใช้งานได้ตามปกติ

 

เอ๋ หมัดเดียวจอด?

 

เดี๋ยวสิ อะไรกันฟะ?

 

แม้แต่มันสมองของนักวิทยาศาสตร์อัจฉริยะอย่างฉันก็ไม่สามารถทำความเข้าใจได้

 

 

 

『….ไอ้ตัวปัญญาอ่อนนี่มันอะไรกันฟะ…เห้อ กลับไปนอนดีกว่า』

 

「กลับไปนอน!? 」

 

 

ฉันอดไม่ได้ที่จะถามกลับอีกฝ่ายทั้งที่มองผ่านจอแท้ๆ สัตว์ประหลาดมันอ่อนขนาดนั้นเลยเหรอ?!

 

นี่เขาไม่รู้ตัวเลยใช่ไหมว่าตัวเองทำอะไรลงไป?

 

ไรเดอร์สีดำคนนั้นได้หายตัวไปจากที่เกิดเหตุทันที

 

ฉันที่มองดูเหตุการณ์ทั้งหมด ทำได้เพียงล้มตัวลงกับพื้นด้วยความเหนื่อยล้าและโล่งอกในเวลาเดียวกัน

 

 

 

「ฮ่ะ ฮ่าๆๆ ….ยังมีความหวังแฮะ」

 

 

แต่ก็ไม่ใช่สถานการณ์ที่จะลดความระวังลงได้

 

อันตรายของโปรโตเซโร่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันจะมองข้ามได้เลย

 

ทว่าไรเดอร์สีดำคนนั้นก็ไม่ต่างอะไรกับความหวังของฉัน

 

 

「หึ หึ ฮ่าๆๆๆ! ไม่เข้าใจเลยสักนิด!! ความไม่รู้นี่มันน่าสนใจสุดๆ!! เฮ้อ ทั้งที่ลืมไปนานแล้วแท้ๆ ว่าความรู้สึกนี้เป็นยังไง!! กลับมาแล้วเว้ย!! ทั้งที่ไม่เข้าใจแต่สนุกสุดๆ!!」

 

 

ใช่แล้ว ยังเร็วไปที่จะยอมแพ้

 

ความสำเร็จที่ฉันสร้างขึ้นปรากฏออกมาอย่างไม่คาดคิด

 

สิ่งที่ฉันต้องทำตอนนี้คือการสร้างสูทตัวถัดไปโดยอ้างอิงจากของเก่าเพื่อเตรียมรับมือกับพวกสัตว์ประหลาดต่อ

 

 

 

「เอาสิฟะ!! มาลองกันอีกสักดอก!! มาเลย ไอ้พวกสัตว์ประหลาด! จากนี้ไปฉันจะสร้างสูทที่สมบูรณ์แบบสุดๆ ในการกระทืบพวกแก ว่ะ ฮ่าๆๆๆ!!」

 

「「「หนวกหูเฟ้ย!!」」」

 

「อ่ะ ขอโทษครับ……」

 

 

ความหวังเกิดขึ้นมาแล้ว

 

ดังนั้นฉันต้องทำในสิ่งที่ฉันทำได้

 

เพื่อรับมือกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต

 

***

คุยท้ายตอน

 

ประธานต้องพบกับความล้มเหลวครั้งแล้วครั้งเล่าเพราะในอดีตโปรโตสูทนั้นมีความดื้อดึงสุดๆ

 

 

【สัตว์ประหลาดคลื่นเสียง ซูซุนยะ】

 

สัตว์ประหลาดตัวแรกที่มีสติปัญญาเพียงพอจะพูดภาษามนุษย์ได้

 

พลังของมันคือการสั่นสะเทือนปีกด้วยความเร็วสูงและใช้คลื่นเสียงในการทำลายล้างสิ่งรอบตัว

 

ทว่ามันก็เป็นสัตว์ประหลาดที่โชคร้ายเพราะดันไปกระจายเสียงในแถวที่อัศวินดำอยู่จนเขานอนไม่หลับ เลยต้องออกมากระทืบมันทิ้งด้วยความหงุดหงิดเพราะรำคาญเสียง

 

–จบ–

สัตว์ประหลาดจะเกิดแต่โดนคุมกำเนิดเสียก่อน

 

มาเม้ามอยหลังอ่านกันได้ที่เพจนะครับ แล้วก็ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่ช่วยหารค่าไฟ  และสามารถช่วยค่าไฟคนแปลได้ที่ กสิกร 2092612913 หรือ QR Code