อัศวินดำคุงไม่อยากเป็นเซ็นไต - ตอนที่ 62 อัศวินขาว(?)เข้าสู่โลกแห่งการต่อสู้

 

ผลกระทบจากดาราเยือกแข็งอาริสต้า เอเลี่ยนที่สามารถควบคุมความเย็นได้นั้นถือว่าสยองสุดๆ

 

การเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อมไม่ได้เกิดขึ้นแค่ญี่ปุ่น แต่ประเทศอื่นเองก็ได้รับผลกระทบตามไปด้วย อากาศที่หนาวเย็นส่งผลทำให้แม้จะเป็นฤดูร้อนก็พบว่าคนล้มป่วยกันเป็นจำนวนมาก

 

หลายคนอาจจะมองว่าแค่เป็นหวัดมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

 

แต่ลองนึกภาพว่าหากมันไม่ถูกจัดการลง โลกของเขาจะเป็นเช่นไรต่อไป

 

ทว่า ตอนนี้มีเรื่องที่น่าหนักใจกว่านั้นอยู่….

 

นั่นคือคัตสึมิคุงเป็นหวัดเนื่องจากเข้าสู้กับอาริสต้า

 

ได้ออกโรงพยาบาลมาไม่นานแท้ๆ แต่ต้องกลับมาสู้อีก

 

จะป่วยซ้ำก็คงไม่แปลกนัก

 

แน่นอนว่าพวกเรากังวลเกี่ยวกับเรื่องของเขา  แต่ตอนนี้มีปัญหาอย่างหนึ่ง

 

 

 

「เอาเป็นว่า ฉันจะเป็นคนรับผิดชอบไปเยี่ยมแล้วดูแลคัตสึมิคุงเอง พวกเธอไม่ต้องเป็นห่วง..!」

 

「หยุดเลยนะหล่อน」

 

「ใครตัดสินกัน」

 

　

พวกเราสามสาวกำลังรวมตัวกันที่สำนักงานใหญ่เพื่อหาทางออกว่าใครจะเป็นคนไปเยี่ยมคัตสึมิคุง

 

เพราะการที่จะไปพร้อมกันทั้ง 3 คน คงจะสร้างความยุ่งยากให้กับคัตสึมิคุงแทน ดังนั้นในฐานะหัวหน้าทีมฉันจึงตัดสินใจอาสาแทน 2 คนที่เหลือ

 

　

 

「ก็ฉันเป็นหัวหน้าทีมนะ」

 

「นางเอกขี้แพ้สิไม่ว่า」

 

「หา เมื่อกี้หล่อนว่ายังไงนะ?」

 

「ม่ายรู้ววว～♪」

 

　

ฉันจ้องอาโออิที่พูดอะไรบางอย่างเกินจะให้อภัยได้ออกมา

 

ทางอาโออิเองก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ใส่ซะงั้น

 

　

 

「การเข้าไปดูแลรุ่นพี่ คือสิ่งที่รุ่นน้องผู้น่ารักสมควรทำ เหมาะสมที่สุด」

 

「ยัยเบียวรุ่นน้องนี่พูดบ้าอะไรออกมา」

 

「เธอเล่นเกมมาไหมหรือเปล่า?」

 

「อุ จะบอกว่าอาโออิคนนี้เป็นบ้าไปแล้วเหรอ…」

 

　

อาโออิก็ยังคงแสดงท่าทีประหลาดออกมาเหมือนเดิม แต่ท่าทางจะไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆ

 

ทว่าการให้เธอไปเจอเขาอันตรายกว่ามาก เพราะไม่รู้ว่าในหัวของเธอคิดอะไรอยู่

 

　

 

「แต่จะให้ปล่อยคิราระไปก็ไม่ได้」

 

「เห็นด้วย」

 

「ไหงงั้น……?」

 

　

คิราระแสดงท่าทางเหมือนไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าทำไมถึงถูกห้าม

 

 

ยัยนี่มักจะคิดว่าตัวเองไม่ค่อยมีอัตลักษณ์อะไร แต่อันที่จริงตัวเธอน่ะเด่นไม่แพ้คนอื่นเลยแหละ

 

อย่างน้อยเท่าที่ฉันมองมันก็เด่นกว่าใครเพื่อนในนี้แล้ว

 

 

「จะปล่อยให้ของใหญ่ๆแบบนั้นไปไม่ได้……เดี๋ยวจะเกิดเรื่อง」

 

「ความใหญ่คืออาชญากรรม」

 

「ไหงพวกเธอมองฉันเป็นแบบนั้นกัน?! ในสายตาพวกเธอฉันเป็นอันตรายในแง่นั้นอย่างเดียวหรือไงยะ?!」

 

　

อาโออิจ้องมองร่างของคิราระราวกับเป็นศัตรูของพ่อแม่ ทางคิราระเองก็พยายามปิดบังร่างกายตัวเองเอาไว้ก่อนใบหน้าจะแดงไปถึงหู

 

น่ารักชะมัด……!?

 

 

ว่าแล้วเชียว ฉันปล่อยให้ยัยนี่ไปเจอคัตสึมิคุงคนปัจจุบันไม่ได้แหง

 

ปีศาจผู้ปลุกสัญชาตญาณความเป็นแม่

 

 

 

「ตอนนี้ไข้ของเขาเหมือนจะลดลงแล้วและกำลังหลับพักผ่อนอยู่ แต่ชิราคาวะจังบอกว่าเขายังไม่ได้หายดีขนาดนั้น เพราะงั้นจะทำให้ร่างกายเขาสูบฉีดเลือดหรือทำอะไรรุนแรงไม่ได้เด็ดขาด เข้าใจไหมคิราระ?」

 

「เดี๋ยวนะ ฉันไม่เห็นจำได้เลยว่าเคยไปพูดหรือทำอะไรแปลกๆแบบนั้นจนต้องน่าเป็นห่วง」

 

　

ตอนนี้คัตสึมิคุงพักฟื้นอยู่ที่อพาร์ตเมนต์ของชิราคาวะจังและอัลฟ่า

 

ทั้งคนที่คอยดูแลและอุปกรณ์เครื่องใช้จำเป็นต่างๆ ประธานก็เตรียมไว้หมดแล้ว จึงไม่น่ามีอะไรต้องเป็นห่วง แต่ในกรณีที่อาจเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน การมีพวกเราสักคนคอยเฝ้ารับมือคงจะดีกว่า

 

พวกเราจึงมานั่งคุยกันตรงนี้นี่แหละ แต่ยังไม่ได้ข้อสรุปสักที

 

　

 

「ถ้างั้นก็มาตัดสินกันจากของฝากที่จะเอาไปให้เขากันดีกว่า」

 

「ฉันว่ามันไม่น่าใช่ของที่เอามาตัดสิน…」

 

「ชัยชนะของฉันคือประสงค์แห่งพระเจ้า」

 

　

พวกเราก็เลยหยิบเอาของที่เตรียมไว้ออกมา ในขณะที่อาโออิพูดบูชาเทพเจ้าอะไรสักอย่างที่ชวนสงสัย

 

 

「คิราระเอาอะไรมาล่ะ」

 

「อ๋อ เป็นของเอาไว้ทำโจ๊กน่ะ อัลฟ่าจังกับชิราคาวะจังต่างก็ทำอาหารกันไม่ค่อยเก่งซะด้วยสิ」

 

　

วัตถุดิบมากมายอยู่ภายในนั้น

 

อย่างที่คิด ยัยนี่รับมือไม่ง่ายเลย

 

　

 

「อากาเนะล่ะ?」

 

「ลูกพีชกระป๋องน่ะ เห็นว่าช่วยให้ย่อยง่าย」

 

「……」

 

「ทำไมถึงมองฉันด้วยสายตาที่ตกใจขนาดนั้นยะ?」

 

　

คิราระเบิกตากว้างราวกับไม่อยากเชื่อ

 

ไม่หยาบคายไปหน่อยเหรอ เห็นฉันเป็นคนยังไงกันยะ?

 

ระหว่างที่รู้สึกไม่พอใจ ก็หันไปมองทางอาโออิที่หยิบบางอย่างออกมา…เอ๋

 

　

 

「อาโออิ ถึงจะรู้อยู่แล้ว แต่ขอถามหน่อยสิไอ้นั่นมัน…」

 

「ต้นหอม」

 

「「……」」

 

　

คือ ฉันไม่ได้ถามว่ามันเรียกว่าอะไร แต่ทำไมเธอถึงเอาไอ้นี่มายะ

 

ยิ่งเป็นคนแบบเธอในสถานการณ์ตอนนี้อีก…

 

 

「คิราระเรามายึดต้นหอมจากอาโออิแล้วเอามาผสมโจ๊กของเธอดีกว่า」

 

「ตามนั้น」

 

「อุ อะไรกัน!?」

 

　

หากเป็นความคิดปกติก็คงจะเอามาพันไว้รอบคอ  แต่ฉันรู้สึกไม่ดีแปลกๆ

 

 

เป้าหมายที่เธอเอามันมาคือพันคอใช่ไหมนะ นี่อาโออิบอกทีสิ ใช่ไหม?

 

　

 

「สุดท้ายก็เหลือแค่ฉันกับคิราระสินะที่สมควรจะไป….」

 

「นั่นสิ คงจะเป็นฉันไม่ก็อากาเนะ」

 

 

「หัวหอมของฉัน……」

 

　

สรุปคือตัดอาโออิทิ้งไปก่อน

 

เธอพ่ายแพ้ไปตั้งแต่หยิบเอาต้นหอมมาแล้ว

 

ทว่าเอาไปเอามาสุดท้ายพวกเราก็ตัดสินใจว่าไปพร้อมกันทั้ง 3 คนนี่แหละ…ตตราบใดที่ไม่เข้าไปในห้องพักเขาพร้อมกันก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร

 

 

　

 

「…เห ทั้งชิราคาวะจังกับอัลฟ่าจังไม่มีใครรับสายเลย ยุ่งอยู่?」

 

　

ฉันที่โทรไปหาพวกเธอกลับไม่มีใครรับสาย

 

เอาไว้ไปถึงแล้วค่อยโทรหาอีกทีละกัน

 

 

「จากการต่อสู้คราวก่อน」

 

「หือ?」

 

「ดูเหมือนว่า คัตสึมิคุงคนเก่าจะเริ่มกลับมาแล้วสิ」

 

　

คำพูดของคิราระทำให้อาโออิกับฉันพูดไม่ออก

 

คัตสึมิคุงคนเก่า หรือก็คือตอนที่เขายังเป็นอัศวินดำ

 

ไรเดอร์ผู้ปราบศัตรูของเขาด้วยหมัดเพียวๆ

 

ในตอนที่พวกเรายังอ่อนหัด ก็รอดมาได้เพราะเขาที่ต่อสู้กับศัตรูด้วยความแข็งแกร่ง แม้จะเป็นศัตรูที่รับมือได้ยากก็ตามที

 

ใช่แล้วฉันเองก็เริ่มเห็นเงาของเขา ในการต่อสู้คราวก่อนจากอัศวินขาว

 

　

 

「คัตสึมิคุงกำลังจะกลับมา」

 

　

ในทางเทคนิคแล้วนิสัยเดิมของเขาอาจจะเริ่มกลับมา

 

เพียงแค่เขายังไม่รู้สึกตัว

　

 

「เอาเถอะ จนกว่าเขาจะกลับมาเป็นตัวเอง พวกเราก็ต้องพยายามกันต่อ」

 

　

ภาพที่เขาถูกห่อหุ้มไปด้วยแสงสีทองก่อนจะจากพวกเราไป….

 

ฉันไม่อยากจะรู้สึกแบบนั้นอีก

 

ฉันจะต้องแข็งแกร่งขึ้นเพื่อไม่ปล่อยให้เขาต้องแบกรับอะไรเอาไว้คนเดียว พวกเราจะไม่แพ้อีกแล้ว

 

 

「เพื่อที่จะทำแบบนั้นได้ เราต้องเอาชนะยัยสตอล์กเกอร์ที่เรียกตัวเองว่ารูอิน」

 

「นั่นสินะ」

 

「ต้องล้างแค้น」

 

เพราะรูอินทำการผนึกความทรงจำของคัตสึมิคุงเอาไว้ สถานการณ์หลายๆอย่างก็เลยซับซ้อนมาก

 

ถึงจะขอบคุณที่เป็นเพราะเขาโลกใบนี้ถึงยังรอดมาได้ แต่กลับกันตัวเขาตอนนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับนักโทษ

 

เมื่อเขาฟื้นตัวกลับมาแล้ว เราก็จำเป็นต้องลุยต่อเหมือนกัน

 

เพื่อให้คัตสึมิคุงแกร่งกว่าเดิมด้วย

 

 

 

 

「ดังนั้น――」

 

『จัสติสครูเซเดอร์!!　งานเข้าแล้ว!!』

 

เสียงของประธานดังขึ้น

 

แถมยังเป็นเสียงที่ดูค่อนข้างตระหนกอีก พวกเราจึงลุกขึ้นพร้อมกันแล้วเตรียมออกปฏิบัติการณ์

 

 

　

 

「ประธาน! เอเลี่ยนมันอยู่ไหน!」

 

『ตอนนี้มันกำลังเข้าโจมตีคัตสึมิคุง!!』

 

「หา!!」

 

　

มันแอบตามเขามาเหรอ?!

 

ังั้นก็เข้าใจได้แล้วว่าทำไมเสียงประธานถึงตื่นเบอร์นั้น

 

แต่ถ้าเขายังไม่ได้โวยวายหนักจะเป็นตาย แปลว่าคัตสึมิคุงน่าจะยังปลอดภัย

 

『การโจมตีของอีกฝ่าย ถูกกันเอาไว้ได้ด้วยบาเรียของฉัน แต่ในทางกลับกันความหนาแน่นของบาเรียที่ปกป้องเขาอยู่คงจะลดลงไปเรื่อย ขึ้นอยู่กับเวลาแล้วฉันขอสั่งให้พวกเธอ――เอ๋?!』

 

「เกิดอะไรขึ้นคะ ประธาน!?」

 

『อัศวินขาว ปรากฏตัวแล้ว……』

 

「คัตสึมิคุงน่ะเหรอ!?」

 

ตอนนี้เขายังป่วยอยู่นะ….

 

มันคงหนักหนามากแน่ๆที่จะต้องมาสู้กับเอเลี่ยนทั้งที่ยังป่วย

 

ฉันรีบแปลงร่างแล้วกระโดดขึ้นยานทันที

 

ต้องรีบไปช่วยเขาแล้ว——

 

 

　

 

『ไม่ คือ ไม่ใช่แบบนั้น แต่…หา….ชักจะสับสนแล้วสิ….……』

 

「ประธานอย่ามัวแต่บ่นอะไรไม่เข้าใจคนเดียวสิ!! มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?!」

 

　

น้ำเสียงของประธานดูสับสนมาก

 

หรือจะเกิดอะไรขึ้นกับเขา….ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ฉันจะคุมตัวเองอยู่ไหมนะ จากนี้ไป…..

　

 

『ผู้หญิงเหรอ……』

 

「「「หา？」」」

 

　

 

ผู้หญิง?　อะไรของตานี่?

 

　

 

『เดี๋ยวฉันจะส่งภาพไปให้พวกเธอดูละกัน』

 

　

ภาพที่ถูกส่งมาเป็นกล้องที่ติดเอาไว้บริเวณที่จอดรถ

 

แล้วภาพที่แสดงออกมาก็ทำให้พวกเราตกใจจนพูดไม่ออก

 

 

　

 

『ดะ เดี๋ยวสิ ทำไมฉันถึงแปลงร่างกันล่ะ～!?』

 

『หยุดเดี๋ยวเนนนนนนน้!!　อัศวินขาววววววว!!!』

 

『กรี๊ดดดด!?　งะงะงะไหงถึงตามฉันมากันยะ?!』

 

『ย้ากกกกก!!』

 

『โอ๊ย!? ชิโระ อย่าเอาไฟมาช็อตกันสิ สู้ก็ได้ ฉันจะสู้!!』

 

『Σ　SABER!』

 

『อึก ฉันจะปกป้องเขาเอง ตะ ต้องทำได้สิ!!』

 

　

 

　

ภาพที่ฉายออกมาคืออัศวินขาวกำลังถูกเอเลี่ยนที่มีหัวเป็นม้าแต่ดันมีเขางอกออกมาไล่ล่า

 

ทว่าสิ่งที่แตกต่างออกไปอย่างชัดเจนก็คือรูปร่างของอัศวินขาวคนนี้

 

มีใครบางคนกำลังแปลงร่างเป็นอัศวินขาวอยู่ แถมยังเป็นผู้หญิงอีกด้วย ในขณะนี้เธอกำลังโวยวายออกมาพร้อมกับชี้อาวุธที่คล้ายกับดาบไปตรงหน้าของเอเลี่ยนหัวม้า

 

 

「……」

 

「……」

 

「……」

 

『หน้ากาก ชุดเกราะ เหมือนอัศวินขาวทุกประการ แต่เพศนี่สิอิหยังวะ!!』

 

　

หมายความว่ายังไง?!

 

ถึงจะเห็นเองกับตาฉันก็ไม่เข้าใจเลยสักนิด

 

น้ำเสียง รูปร่าง และท่าทางที่แสดงออกมาไม่ใช่คัตสึกิคุงเลยสักนิด…ได้ยังไงกัน?!

 

 

「ตอนนี้จะกลายเป็นรูทรีเวิสกับคัตสึมิจังสินะ」

 

「บลู เสียสติไปแล้วหรือไง!?」

 

「ยัยนี่ก็เพี้ยนแต่แรกแล้วไหม?! เอาเป็นว่ารีบไปกันเถอะ!!」

 

 

อัศวินขาวได้หลุดออกไปจากกล้องแล้วกับบลูที่สติหลุดไปเพราะอัศวินขาวจัง

 

ถึงจะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ฉันมั่นใจว่าไม่ใช่เรื่องดีแหง!!

 

 

 

 

————-

Note 1 : ซิกม่าเข้าสู่สนามรบ…แต่สภาพตอนสู้คงทุลักทุเลสุดๆ

Note 2 : ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่ช่วยหารค่าไฟ  และสามารถช่วยค่าไฟคนแปลได้ที่ กสิกร 2092612913 หรือ QR Code