อัศวินดำคุงไม่อยากเป็นเซ็นไต - ตอนที่ 44 สายสัมพันธ์พี่น้อง (มุมของเรด)

ย้อนความ สายสัมพันธ์พี่น้อง (มุมของเรด)

 

 

โปรโตเชนเจอร์ x เป็นสิ่งที่คัตสึมิคุงไม่สามารถใช้งานได้เนื่องจากความทรงจำที่หายไป

 

ทว่ามันก็กลายเป็นดั่งไม้ตายก้นหีบที่รอสักวันหนึ่งเมื่อเขาความทรงจำกลับมา จะถูกปลดปล่อยสู่โลก

 

แต่ปัญหาตอนนี้ที่ยิ่งกว่าเรื่องความทรงจำของเขาก็คือโปรโตเชนเจอร์x มีจิตนึกคิดเป็นของตัวเองแล้ว

 

แม้ว่าจะยังสื่อสารได้ไม่ดีนัก แต่มันก็สามารถพูดภาษามนุษย์และพยายามกระตุ้นความทรงจำของคัตสึมิคุงให้ได้

 

 

 

 

 

『……เฮ้อ』

 

ปัจจุบัน มันถูกนำมาเก็บไว้ในห้องของคัตสึมิคุงโดยมีพวกเรานั้งล้อมมันเอาไว้

 

ตามที่ประธานบอกความคิดความอ่านของโปรโตเชนเจอร์ใกล้เคียงกับเด็กเล็ก หากเป็นพวกเราน่าจะพอโน้มน้าวความคิดของมันได้

 

 

 

 

『จัสติสครูเซเดอร์ ฉันเกลียดพวกเธอ』

 

「อะ เอ๋ ทำไมล่ะ? 」

 

 

อยู่ดีๆ คะแนนความชอบของพวกฉันก็ลดลงตั้งแต่แรก ฉันเลยถามว่าเพราะอะไร

 

 

 

『รังแก คัตสึมิ』

 

「ไม่ได้รังแกสักหน่อย!」

 

『ก็พวกเธอ 3 คน รุมคัตสึมิ ขี้ขลาด』

 

「หา แต่การต่อสู้มันไม่มีอะไรที่เรียกว่าขี้ขลาดหรอกนะ」

 

『……』

 

「……」

 

 

ไม่รู้ทำไมนอกจากโปรโตจัง อัลฟ่าก็จ้องมองฉันไม่วางตาเลย

 

คิราระกับอาโออิ ก็ไม่ต่างกัน ทำไมถึงจ้องมาที่ฉันเลยบอกประมาณว่า ถามจริง? อยู่เลยล่ะ

 

 

 

「คือว่านะ โปรโตจัง ถ้าความทรงจำของคัตสึมิคุงกลับมาตอนนี้เขาจะตกอยู่ในอันตราย」

 

『อันตราย? 』

 

「คือว่านะ ตอนนี้เขาถูกผูกพันธะกับศัตรูที่แข็งแกร่งมาก หากความทรงจำของเขากลับมา อีกฝ่ายจะทำการลบความทรงจำของเขาอีก」

 

『……』

 

「พวกเราจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องรอ」

 

 

เพื่อที่สักวันหนึ่งความทรงจำเขาจะกลับมา

 

ไม่ใช่แค่โปรโตจังหรอกแต่พวกเราก็รู้สึกเจ็บปวดไม่ต่างกันเมื่อเขาจำพวกเราไม่ได้

 

 

 

『……เข้าใจแล้ว จะรอ』

 

 

พอเห็นท่าทางของมันเสียใจขนาดนี้ฉันก็แอบรู้สึกเศร้าตามแล้วสิ เพราะปฏิกิริยาของมันเหมือนเด็กน้อยของแท้เลย

 

 

 

「จะ จริงสิ แล้วคิดยังไงกับพวกเราแต่ละคนล่ะ แบบไม่ใช่โดยรวมของจัสติสครูเซเดอร์? 」

 

『เรด ดุดันบ้าคลั่ง』

 

「……」

 

 

ฉันถึงกับเข่าทรุด

 

นี่ฉันเป็นผู้หญิงแบบนั้นในสายตาโปรโตจังเหรอ?

 

 

『บลู คนประหลาด』

 

「เรียกว่ามีเอกลักษณ์」

 

『เยลโล่……。……。……ร่าเริง』

 

「แม้จะเป็นเพียงคำเดียวสั้นๆ แต่ทำไมจิตใจของฉันมันเจ็บปวดขนาดนี้กัน」

 

 

ท่าทางคนที่ได้คิราระจะเป็นคนที่ได้รับความเสียหายเยอะสุด

 

นอกจากสำเนียงคันไซแปลกๆ ของเธอ แล้วเธอก็ไม่มีเอกลักษณ์อะไรให้พูดถึงอย่างชัดเจนนัก

 

 

 

『อัลฟ่า ฉันเกลียดเธอ』

 

「อ่ะ เอ๋ อะไรกัน……? 」

 

『ใช้ประโยชน์จากการที่คัตสึมิมองไม่เห็น ทำอะไรแปลกๆ 』

 

「「「……」」」

 

「อึก」

 

 

ฉันวางดาบเอาไว้ระหว่างคอของอัลฟ่าจังขณะที่เธอพยายามจะใช้พลังหลบหนี

 

ก่อนที่อีกสองคนจะล้อมอัลฟ่าจังในสภาพน้ำตาไหลเอาไว้

 

 

 

「ฉันคงได้ยินไม่ผิดใช่ไหม」

 

「จะฆ่าแกงกันเลยเหรอ……」

 

「อากาเนะ ใจเย็นๆ อย่างน้อยต้องสอบปากคำก่อนสิ」

 

「ไม่รู้ทำไม แต่อยากจะเอาปืนออกมาทำความสะอาดละสิ」

 

 

อาโออิเริ่มหยิบเอาชิ้นส่วนปืนของเธอมาตั้งไว้บนโต๊ะแล้วเช็ดมันด้วยผ้า

 

ในขณะที่ฉันกำลังจะสอบปากคำอัลฟ่าและพยายามให้เธอเผยความจริง ฉันก็ได้รับสายจากโทรศัพท์เสียก่อน

 

 

 

『จัสติสครูเซเดอร์และอัลฟ่า รีบมาที่ห้องทดลองของฉันเดี๋ยวนี้!』

 

 

เขาพูดแค่นั้นและวางสายไป

 

 

「อะไรของตานี่กัน? 」

 

「ห้องทดลองด้วยสิ」

 

「อาจจะเป็นอุปกรณ์ใหม่? 」

 

「……ฟู้ว」

 

 

อัลฟ่าจังทำท่าโล่งใจออกมา แต่คงไม่คิดหรอกใช่ไหมว่าฉันจะลืมและปล่อยผ่าน?

 

ไว้เดี๋ยวจบจากเรื่องนี้ฉันจะกลับมาถามแน่นอนว่าทำอะไรแปลกๆ กับคัตสึมิคุง

 

จากนั้นพวกเราก็มุ่งหน้าไปยังห้องทดลองของประธาน

 

***

「พวกเธอมากันได้สักที เอ้านั่งตรงว่ามันว่างได้เลย」

 

 

ห้องทดลองของประธานค่อนข้างกว้างก็เลยมีที่เหลือเยอะ

 

ซึ่งภายในนี้ก็มีอุปกรณ์ของมากมายที่ประธานสร้างขึ้นกับมือวางเอาไว้อยู่

 

 

「จริงสิ พวกเธอได้เอาโปรโตเชนเจอร์ x มาด้วยไหม? 」

 

「นี่ค่ะ」

 

「เป็นไงบ้างล่ะ? หลังได้พูดคุยกับเรดและคนอื่นๆ? 」

 

『……』

 

 

โปรโตจังเมินประธาน

 

ประธานที่ไม่ได้รับคำตอบใดๆ จากมันก็เหมือนจะเข้าใจ

 

 

 

「อย่างที่คิด ยังโกรธที่ฉันพยายามกำจัดโปรโตสูททิ้งไปสินะ?!」

 

「ถ้าประธานทำจริงฉันก็โกรธนะคะ」

 

「ใช่ซะสิไหนกันเล่า! ที่ฉันทำน่ะคือการดึงแกนพลังงานของสูทออกมาต่างหาก ถึงมันจะคล้ายกับการโล๊ะสูทใหม่ก็เถอะ!」

 

『……』

 

 

ถึงจะเป็นแบบนั้นโปรโตจังก็นิ่งเงียบ

 

ว่าแล้วประธานก็ลุกขึ้นยืนก่อนจะฉายภาพโฮโลแกรมกลางอากาศให้พวกเราดู

 

 

 

「นี่มันอะไรกันคะ? 」

 

「เป็นมุมมองของคัตสึมิคุงน่ะ ง่ายๆ ก็คือมันเป็นบันทึกการต่อสู้ของคัตสึมิคุงที่ชิโระเก็บเอาไว้ ส่วนที่ฉันจะให้ดูคือตอนที่เขาขึ้นยานอวกาศไปต่อสู้กับเวก้า….โปรโตเชนเจอร์ x แกเองก็มาดูซะสิ」

 

 

 

 

 

「เห้ยไอ้บ้านี่ อย่าเอาแต่หนีสิวะ!!!」

 

「มะ ไม่น้าาาา!」

 

 

 

 

คัตสึมิคุงกำลังไล่ล่าเวก้าที่สภาพเป็นไซบอร์กครึ่งตัวติดล้อกำลังหนีอยู่

 

เส้นทางที่เขากำลังวิ่งผ่านไปจะเกิดแรงระเบิดขึ้นตามเสมอ เป็นรูปแบบการต่อสู้ของอัศวินดำที่พวกเราคุ้นเคย

 

ทว่าไม่นานนักก็เหมือนเกิดสัญญาณรบกวนแล้วภาพก็ตัดไปอีกที่

 

 

 

「ตรงนี้บันทึกเหมือนจะมีความเสียหายค่อนข้างมากเลยใช้เวลานานหน่อยในการกู้ แต่ว่า….」

 

 

 

『ฟุฟุ เด็กดีๆ เป็นยังไงบ้างล่ะ? 』

 

『เวรเอ้ย ยัยนี่เคี้ยวยากชะมัด!!』

 

 

 

『หึ ฮ่าๆๆๆ!!』

 

『ฮ่าๆๆๆๆ!!』

 

 

 

『ฉันไม่อยากให้ช่วงเวลานี้จบลงเลย แกไม่คิดแบบเดียวกันเหรอ? 』

 

『พูดบ้าอะไรของเธอกันฟะ ย๊ากกก!? 』

 

『หืม? โล่งใจจริงๆ ที่แกกับฉันก็ไม่ต่างกัน』

 

 

『หากคิดเป็นเวลาของโลก ก็56ชั่วโมง 34นาที 57 วินาที สินะ』

 

『คุ อั๊ก……!」

 

 

 

 

『จากนี้ไปจะเลี้ยงให้กลายเป็นแบบที่ฉันชอบ…ไม่สิ ไม่ดีกว่าแค่เอามาเล่นด้วยเฉยๆ คงไม่น่าพอ ดังนั้น….』

 

『กลับไปยังดาวที่แกจากมาเสีย』

 

 

เขาถูกรูอินจัดการแล้วส่งกลับมายังโลกผ่านรูหนอน

 

มิติที่อยู่บนท้องฟ้าได้เปิดออก ร่างของเขาตกสู่ผืนป่าทึบ

 

 

 

「「「……」」」

 

「ก็อย่างที่เธอเห็น เขาได้ขึ้นไปบนยานและไล่ล่าเวก้า ก่อนจะพบเข้ากับรูอิน จากนั้นก็สู้กันเป็นเวลาสองเกือบสามวัน จนทำให้รูอินถูกใจเข้าเต็มๆ 」

 

 

คัตสึมิคุงต้องเผชิญกับตัวบ้าอะไรกันแน่?!

 

การต่อสู้ของเขาคราวนั้นกินเวลาไปเกือบสามวันเลยงั้นเหรอ ความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายมันขนาดไหนกัน

 

 

 

「มันเป็นเหตุผลทำให้ถูกใจได้เหรอ…?!」

 

「อย่างที่คิดเอาไว้ นี่สิคัตสึมิคุงตอนเป็นอัศวินดำ….」

 

「สู้นานขนาดนั้น จะหิวไหมนะ……」

 

 

ตอนแรกก็สงสัยว่ากลับมาได้ยังไง แต่เขาถูกส่งมานี่เอง…

 

อีกฝ่ายท่าทางจะชอบคัตสึมิคุงเอามากเสียด้วย

 

 

ความสามารถและพลังของอีกฝ่ายที่กำจัดเวก้าทิ้งได้ด้วยการสะบัดนิ้วเพียงครั้งเดียว มันคนละระดับจริงๆ

 

 

「เมื่อได้เห็นความเป็นจริงแบบนี้ฉันจึงเศร้าเสียใจมากและออกไปร้านเนื้อย่างเพื่อแก้ช้ำใจ」

 

「แค่บอกว่าแอบออกไปกินข้าวมาก็จบไหม」

 

「เอาเรื่องนี้ไปฟ้องโอโมริซังแน่」

 

「หยุดเลยนะพวกเธอ….เอาเป็นว่านั่นแหละความจริงที่น่าตกใจ แค่นี้ก็ยืนยันได้แล้วว่ารูอินตั้งใจส่งพวกลำดับแห่งดวงดารามาทำให้คัตสึมิคุงเติบโตขึ้น หากอ้างอิงว่าเป็นศัตรูที่ผลักดันให้เขาเก่งขึ้นเรื่อยๆ ก็ไม่น่ามีอะไรต้องห่วงนักถึงพลังของมันในแต่ละครั้ง」

 

 

สิ่งที่พวกเราทำได้คือการสนับสนุนเขาและเพิ่มความแข็งแกร่งของตัวเอง

 

ไม่ว่ายังไงก็ต้องแกร่งกว่านี้

 

 

 

 

 

「งั้นก็ตัดมาที่ช่วงเขากำลังเริ่มบทบาทในฐานะอัศวินขาวเลยละกัน ตรงนี้จะเป็นตั้งแต่คืนแรกเลย โปรโตเชนเจอร์X แกยังไม่เคยได้ยินเรื่องที่คัตสึมิคุงทำระหว่างนี้เลยสินะ!」

 

『อัศวินขาว? 』

 

 

โปรโตจังส่งเสียงสงสัยออกมา ก่อนประธานจะฉายภาพต่อ

 

 

 

 

『ฉันก็รู้แล้วว่าต้องทำยังไงกับเธอดี!!』

 

『AWAKENING!!』

 

『DUST→→→LUPUS DRIVER!!!!』

 

 

 

「อย่างแรกเลยคือเซพฟอร์ม เป็นร่างแรกที่เขาใช้หลังความจำเสื่อม ศัตรูคนแรกที่เผชิญหน้าก็คือแอ็กซ์ ผู้เหลือรอดคนเดียวจากตอนสู้กับพวกเวก้า มันพยายามแก้แค้นคัตสึมิคุงแต่ก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับร่างใหม่ของเขา」

 

 

「ร่างนี้ต่อสู้ด้วยการเตะกับใช้มีดสินะคะ? 」

 

「การมอบการศึกษาให้เขาของรูอินคงเริ่มจากจุดนี้แหละ」

 

 

ภาพได้ตัดไปเป็นคลิปที่ถ่ายมาจากอพาร์ทเมนท์ใกล้ๆ

 

ฉากหลังเป็นดวงจันทร์ เขาใช้ท่าพิเศษในการปิดฉากแอ็กซ์ ราวกับเป็นการประกาศถึงจุดเริ่มต้นของอัศวินขาว

 

「ย้ากกก!!」

 

『BITING! CRASH!!』

 

 

 

「ท่าพิเศษอย่างแรกคือBiting Crashเป็นท่าพิเศษที่เสริมพลังให้กับการเตะของเขาอย่างรุนแรง นับว่าเป็นท่าที่เขามักจะใช้อยู่บ่อยเลยทีเดียว」

 

 

มันเป็นตอนที่เขาออกไปต่อสู้โดยที่ชิราคาวะจังยังไม่รู้ จนกระทั่งคัตสึมิคุงมาบอกด้วยตัวเอง

 

 

 

『RE:BUILD!! SWORD RED!! → OK? 』

 

「โอเค!」

 

『CHANGE!! SWORD RED!!』

 

 

「ร่างต่อไปก็คือ การเปลี่ยนฟอร์ม เริ่มด้วยเรดฟอร์ม ศัตรูที่เผชิญคราวนี้ไม่สามารถใช้ร่างปกติในการจัดการได้ แต่ในขณะเดียวกันก็ทำให้เรดกลายเป็นตัวน่ารำคาญไปด้วยในเวลาเดียวกันเพราะฟอร์มนี้」

 

「ไม่เห็นจะจำได้เลยว่าไปทำตัวน่ารำคาญตอนไหน? 」

 

「กล้าพูดมาได้นะ……? 」

 

「มีปัญหาทางสมอง」

 

「ที่พูดนี่คิดก่อนแล้วใช่ไหม……? 」

 

 

ยัยพวกนี้อิจฉาฉันจนมาพูดเสียๆ หายๆ เลยสินะ

 

หุหุ แต่ไม่ว่าเยลโล่กับบลูจะพูดอะไรมากแค่ไหน ความจริงที่เขาเลือกฉันเป็นคนแรกก็ไม่เปลี่ยน

 

 

 

「พลังที่ได้มาคือดาบเพลิงสีแดงฉาน นับว่าเป็นพลังที่สมดุลที่สุดในทุกๆ ร่าง สำหรับคัตสึมิคุงน่าจะเป็นฟอร์มที่เลือกใช้บ่อยสุด」

 

 

 

 

 

「ย้าาาา!!」

 

『BURNING!! SLASH!!』

 

 

 

 

 

「ท่าพิเศษ Burning Slash ฟาดฟันอีกฝ่ายและแผดเผาร่างของพวกมัน!」

 

「……แล้วไหงเป็นหล่อนมาอธิบายแทนฉันล่ะ……? 」

 

 

ฉันอธิบายถึงลักษณะของท่าพิเศษแทนประธาน

 

ของแบบนี้มันยอมกันได้เสียที่ไหนละ ใครๆ ก็รู้อยู่

 

ถัดมาก็คือบลูฟอร์ม

 

 

 

『RE:BUILD!!』

 

『SHOT BLUE!! → OK? 』

 

「หา? 」

 

『CHANGE!! SHOT BLUE!!』

 

 

 

「เดี๋ยวสิยะ?! ทำไมถึงมีเสียงเหวอโง่ๆ ของฉันติดมาด้วยล่ะ!!」

 

 

「ก็เป็นความผิดของเธอเองที่ส่งเสียงนั่นออกมา!! Shot Blue เป็นร่างที่เชี่ยวชาญในการตรวจกับความเคลื่อนไหวและมีความแม่นยำในการยิงศัตรู เหมาะสำหรับจัดการกับศัตรูที่มีความเร็วสูง」

 

「หุหุ」

 

 

อาโออิแสดงความมั่นออกมาด้วยท่าทีสงบนิ่ง

 

คิราระเหมือนจะบังเอิญไปเจอเขาพอดีในตอนนั้น

 

โล่งอกเหมือนกันที่นานากะน้องสาวของเธอไม่โดนอะไรไปด้วย

 

 

 

 

 

 

『DEADLY!! SHOT BLUE!!』

 

「ฉันไม่มีทางยกโทษให้แกที่ทำแบบนั้นแน่!」

 

『AQUA!! FULLPOWER BREAK!!』

 

 

 

 

「ท่าพิเศษของฟอร์มนี้คือAqua Full Power Break เป็นท่าที่แสนวิเศษ โดยจะทำการควบแน่นพลังงานของปืนยิงไปยังศัตรู โดยมีอัตราการสังหารที่ 100% ซึ่งแตกต่างจากเรดฟอร์ม ใช่แล้ว เรดเทียบไม่ติด…..」

 

「เดี๋ยวนะ แล้วทำไมเป็นเธอมาแย่งกันอธิบายอีกคนล่ะ? 」

 

 

เอาเถอะ ยังไงร่างนี้ก็ไม่ใช่ร่างที่เขาหยิบมาใช้บ่อยนัก ฉันไม่ให้ค่ามากหรอก

 

ต่อไปก็เยลโล่

 

ในระหว่างที่ฉันกำลังตั้งใจดู ก็มีเสียงบางอย่างรบกวนภาพที่ฉายอยู่

 

 

『AXE YELLOW……ปี๊บๆ ……ERROR!!』

 

 

「หา? ทำไมภาพมันแปลกๆ ไปล่ะ……รอเดี๋ยวนะ」

 

 

ประธานเอียงหัวสงสัยแล้วจัดการอะไรกับอุปกรณ์ของเขา

 

จากนั้นไม่กี่วินาทีภาพก็กลับมาอีกครั้ง

 

 

 

『RE:BUILD!! AXE YELLOW→ OK? 』

 

「จัดมาดิ๊!!」

 

『CHANGE!! AXE YELLOW!!』

 

 

 

「เยลโล่ฟอร์ม เป็นร่างที่ทรงพลังที่สุดในด้านของพลังและความเร็ว ทว่ามันก็มีข้อจำกัดอยู่มากในการเลือกใช้เพราะพลังทำลายที่สูงจนคนรอบข้างได้รับผลกระทบ」

 

「ในขณะเดียวกันมันก็เป็นร่างที่เหมาะกับคัตสึมิคุงที่สุด เพราะพลังการขับเคลื่อนและอาวุธที่เป็นขวานที่มีพลังทำลายร่างของศัตรู」

 

เรด คือความสมดุล ใช้งานง่าย

 

บลู คือการใช้เทคนิค ควบคุมพื้นที่

 

เยลโล่ คือ พลังและความเร็ว

 

บทบาทของแต่ละฟอร์มถูกแบ่งอย่างให้เห็นอย่างชัดเจน

 

 

 

「「「โอ้ววววว!!!!」」」

 

『LIGHTNING!! FULL CRASH!!』

 

 

「ท่าพิเศษของร่างนี้――」

 

 

「ท่าพิเศษของร่างนี้คือ Lightning Full Crash!!เป็นท่าที่สุดแสนทรงพลังเหมาะสำหรับใช้ในการบดขยี้ศัตรู ด้วยการเตะอย่างต่อเนื่องจนถึงระดับความเร็วสูงสุด! นอกจากนี้ก็มีขวานยักษ์ที่สามารถใช้ปิดงานได้อย่างยอดเยี่ยมอีกด้วย นับว่าเป็นที่พิเศษในหมู่ท่าพิเศษ!!」

 

「ทำไมพอเป็นส่วนนี้ฉันถูกขัดตลอดเลยฟะ!? 」

 

「คนเรามันก็มีความภูมิใจในแบบของตัวเองนะคะประธาน!」

 

 

ท่าทางความแค้นของเขาที่มีต่ออีกฝ่ายจะสูงมากทีเดียว ภาพที่เขากระหน่ำเตะศัตรูก่อนจะระเบิดไปนั้นมันติดตาอยู่เลย

 

จากนั้น ร่างของมันก็ขยายใหญ่ขึ้นแล้วพวกเราก็โผล่มา

 

โดยมีฉันในสภาพเลือดท่วมตัว….อึก

 

 

 

『BLACK & WHITE!!』

 

 

 

『EVIL OR JUSTICE!!』

 

 

 

『ANOTHER FORM!! COMPLETE……』

 

 

「ร่างอีกร่างที่เขาสามารถใช้ได้ ซึ่งมีพลังในการควบคุมแรงโน้มถ่วง..ส่วนที่มาที่ไปยังคงเป็นปริศนา」

 

「ปริศนา? 」

 

ชุดสูทสีขาวสลับดำ

 

บริเวณเอวมีผ้าคลุมถูกติดเอาไว้กำลังปลิวไปตามสายลม

 

 

 

「นี่เป็นส่วนที่ฉันถ่ายเองได้……」

 

 

 

「เห้อ เอาเถอะ」

 

『DOMINATE……』

 

 

 

ดวงตาของคัตสึมิคุงกลายเป็นสีฟ้า โดยมีประธาน อัลฟ่าจัง ชิราคาวะจังอยู่ในเหตุการณ์

 

คงเป็นตอนที่เขาถูกลาสบอสยึดร่างสินะ?

 

ควันสีดำค่อยๆ กลืนกินร่างของเขาเข้าไป

 

 

 

 

『ENDLESS RAGE!! WEAR DEATH WARRIOR!!』

 

 

 

『EVIL BLACK!! → HAZARD FORM!! 』

 

 

 

『POWER IS JUSTICE……』

 

 

 

「แบบนี้นี่เอง ถ้าฉันควบคุมเองจะได้ประมาณนี้สินะ ฟุฟุฟุ น่าสนใจจริงๆ 」

 

 

 

 

「ร่างที่รูอินใช้ได้หลังยึดร่างของคัตสึมิคุง….ซึ่งน่าจะเป็นเพราะเหตุการณ์นี้เลยทำให้เวลาต่อมาเขาสามารถใช้ร่างใหม่ที่เรียกว่า Another Form โดยรับอิทธิพลมาจากร่างของรูอิน」

 

『ยัยนี่สินะ ที่ทำกับคัตสึมิ……』

 

 

Another Form เป็นร่างที่ทรงพลังมาก

 

เขาสามารถควบคุมแรงโน้มถ่วงและเอาชนะศัตรูได้อย่างสบายๆ

 

ฉันเองก็มองว่าที่ประธานพูดไม่ได้ผิดอะไร

 

เพราะจากการต่อสู้ล่าสุด พลังที่เขาใช้ก็ใกล้เคียงกับร่างนี้จริงๆ

 

 

 

「โถ่เว้ย!!」

 

『AMAZING!!』

 

 

 

『COMPLETE! TIME! HAZARD!!』

 

 

 

『COUNT START!!』

 

 

 

 

「ร่างนี้พวกเธอก็คงจะคุ้นเคยกันอยู่แล้วจากการต่อสู้ล่าสุด ส่วนชื่อก็คงจะเป็น Another Form Time Hazard ร่างพิเศษที่สามารถคงอยู่ได้เพียง 10 วินาที มีพลังในการสร้างรูหนอนและควบคุมแรงโน้มถ่วงตามแต่ใจต้องการ เรียกว่าเป็นร่างที่น่ากลัวที่สุดของเขาก็ว่าได้」

 

「เป็นร่างที่เกิดขึ้นมาเพราะอีกฝ่ายดูดเอาพลังงานด้านสีขาวของเขาออกไปสินะคะ? 」

 

「อ้า โดยปกติเขาควรจะคลั่งไปแล้วแท้ๆ แต่ดูเหมือนสุดท้ายเขาจะควบคุมมันเอาไว้ได้」

 

แต่ว่ามันก็มีเวลาจำกัดอยู่เพียงแค่ 10 วินาที

 

แถมหลังจากผ่านไป 10 วิ เขาจะถูกบังคับให้กลับไปร่างปกติ และพลังงานที่ใช้ก็สูงมาก

 

 

 

「นี่คือพลังทั้งหมดที่คัตสึมิคุงมี ในฐานะอัศวินขาว คิดว่ายังไงล่ะ โปรโตเชนเจอร์x ไม่สิโปรโต」

 

『ฉันเองก็ทำแบบนั้นได้』

 

「ไม่จำเป็นที่แกต้องทำแบบนั้น เพราะแกคือสุดยอดผลงานของฉันที่แกร่งและเหมาะสมที่สุดกับเขา」

 

『!』

 

「หากความทรงจำของเขากลับมา แกก็จะสามารถแสดงพลังที่แท้จริงออกมาได้เมื่อถึงเวลานั้น ฉันรับประกันว่าไม่มีใครสามารถเทียบแกได้แน่นอน」

 

 

โปรโตจังดูเหมือนจะแสดงท่าทีประหลาดใจกับคำพูดของประธาน

 

หลังเงียบไปไม่กี่วิ โปรโตจังก็พูดกับประธานด้วยท่าทีสงบนิ่ง

 

 

 

 

『ฉันขอคุยกับน้องสาวหน่อยได้ไหม? 』

 

「……กับน้องของแก? 」

 

『เพราะมีคอร์แบบเดียวกัน』

 

「……แบบว่า…เป็นพี่น้องกันจริงๆ เลยงั้นเหรอ? 」

 

『อื้ม』

 

 

น้องสาว? อย่าบอกนะว่าหมาป่าจักรกลLupus Driverนั่น?

 

สรุปคือทั้งสองเป็นพี่น้องกันเหรอ?!

 

 

 

『คัตสึมิถูกน้องสาวแย่งไป』

 

「ฉันเข้าใจเธอดีเลย โปรโตจัง…! กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็ถูกน้องสาวแย่งที่ไปแล้วสินะ ฉันเข้าใจมันดีเลย!」

 

 

 

「ส่วนฉันยังไม่เข้าใจเลยสักนิด……」

 

「เหมือนกำลังดูละครน้ำเน่า」

 

「เธอเคยดูอะไรแบบนั้นด้วยเหรอ อาโออิ……? 」

 

 

อัลฟ่าที่อยู่ดีๆ ก็มีน้องสาวอย่างชิราคาวะจังโผล่มาแล้วแย่งที่ของเธอไปออกอาการให้เห็นอย่างชัดเจน

 

….แบบนี้ถ้าโปรโตจังไปเจอชิราคาวะจังเข้าจะไม่แย่เอาเหรอ?

 

ไม่สิมันต้องหายนะแหงๆ

 

————-

Note 1 : มีย้อนความแบบตอนคั่นหลังจบบท ว่าแต่บอร์ดโม่งคนไหนมันเคยบอกไว้นะ ว่าหลังๆคงได้หึงแม้กระทั่งอุปกรณ์แปลงร่าง สปอยชัดๆเลยนี่หว่า

Note 2 : ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่ช่วยหารค่าไฟ  และสามารถช่วยค่าไฟคนแปลได้ที่ กสิกร 2092612913 หรือ QR Code