อัศวินดำคุงไม่อยากเป็นเซ็นไต - ตอนที่ 171 ความมั่นใจ
ฉันได้รับตำแหน่งลำดับที่ 2 มาไว้ในครอบครอง
พูดตามตรงฉันว่ามันเป็นตำแหน่งที่แย่สุดๆ
เพราะฉันไม่เคยทะเลาะตบตีกับใครมาก่อนเลยในชีวิต
ไม่สิ หากพูดถึงการทะเลาะก็คงมีกับแค่เจ้าพวกอิริสเตโอ้คนอื่นๆ ที่นับได้เป็นพันเป็นหมื่นครั้ง
ตัวฉันในตอนนี้ไม่ได้มีเจตนาจะทำร้ายผู้คนบนดาวโลก ก็แค่อยากจะใช้ชีวิตตามปกติ เป็นไปได้ก็อยากจะเก็บตัวอยู่เงียบๆ หรอก แต่ตัวตนของฉันดันไปแตะตาคัตสึมิ โฮมุระและเหล่าจัสติสครูเซเดอร์
คนพวกนั้นน่ากลัวสุดๆ ….ไหนจะเรื่องที่รับคำสั่งมาจากท่านรูอินอีก หากทำตัวลับๆ ล่อๆ อย่างการซ่อนตัวตนที่แท้จริงจากพวกเขาฉันคงโดนสั่งเก็บแหง
「อะ เอ่อ คือ….นี่คะ…」
แล้ววันนี้ฉันก็ได้นำมังงะเรื่องใหม่ที่วาดมายังร้านกาแฟเซอไซนัสที่คัตสึมิซังทำงานอยู่
ทว่านอกจากคัตสึมิซังแล้ว ด้วยเหตุบางอย่าง อาโออิ ฮินาตะหรือที่รู้จักกันในชื่อของบลูแห่งจัสติสครูเซเดอร์กลับอยู่ที่นี่ด้วย ตัวของฉันที่หดเล็กอยู่แล้วมันยิ่งเล็กกว่าเดิม
「คราวนี้เป็นเรื่องในรั้วโรงเรียนสินะ?」
「เอ่อ ค่ะ……」
「หื้ม……」
…เอ๋…ทำไมเขาทำสีหน้าแบบนั้นล่ะ?!หรือรั้วโรงเรียนมันขายไม่ออกกัน?!
คัตสึมิซังขมวดคิ้วหลังได้ยินคำพูดของฉัน ก่อนจะค่อยๆ พลิกหน้ากระดาษ
ข้างๆ เขาก็มีฮินาตะซังที่สวมแว่นตาสุดเท่กระดกไปมาขณะอ่านมังงะของฉัน
ช่างน่ากดดันอะไรเช่นนี้
เสียงพลิกหน้ากระดาษแต่ละครั้งมันทำให้ฉันรู้สึกทรมานเหลือเกิน ไม่นานนักฮินาตะซังก็ถอนหายใจออกมาแล้วดื่มกาแฟก่อนพูดกับฉัน
「ท่านอิริส」
「ค-ค่ะ??」
「จากลายเส้น วาดได้เก่งจริงๆ」
「อะ เอ่อ ขอบพระคุณมากขร่ะ」
ฉันดีใจมากเสียจนเผลอพูดลิ้นพันกันไป แต่ทำไมวิธีการพูดของเธอมันแปลกๆ นะ
จากนั้นเธอก็พูดต่อทั้งที่ฉันยังสงสัย
「ฉันจะขอพูดในฐานะผู้ที่มีความรู้เกี่ยวกับมังงะอย่างลึกซึ้งแล้วกันนะ」
「คะ-ค่ะ」
「ในความคิดของฉัน ฉันว่าให้นางเอกเรื่องนี้เป็นสาวผมน้ำเงินที่มีนิสัยเงียบขรึมจะดีกว่า」
「เอ๋? อันนี้รสนิยมส่วนตัวหรือเปล่าคะ?」
「หืม คิดไปเองหรือเปล่า?」
อุ…แรงกดดันช่างมากเหลือหลาย….น่ากลัวอ่ะ
ฮินาตะซังกระดกแว่นหนึ่งทีขณะพูด ไม่นานนักคัตสึมิซังที่เหมือนจะอ่านจบแล้วก็เงยหน้ามาพูดกับฉัน
「……อิริสซัง」
「คะ-ค่ะ」
「ฉันจะพูดตามตรงเลยนะ โอเคใช่ไหม?」
คัตสึมิซังพูดเชิงขอโทษก่อน ฉันที่ได้ยินก็พยักหน้าให้กับเขา
「มะ ไม่เป็นไรค่ะ ทางฉันก็เตรียมใจเอาไว้แล้วด้วย!!」
「……เข้าใจแล้ว ถ้างั้นฉันก็จะตอบในมุมของฉัน แต่ยังไงมันก็เป็นแค่ความเห็นของมือสมัครเล่น ไม่จำเป็นต้องเอาไปใส่ใจมากล่ะบางคำน่ะ」
โย้ช ฉันเตรียมใจพร้อมแล้ว
ที่เหลือก็แค่รับฟังคำพูดของคัตสึมิซังด้วยหัวใจที่เข้มแข็ง
「ก่อนอื่น การเปิดเรื่องมันยังใช้ไม่ค่อยได้ เอาตั้งแต่ตรงนี้ละกัน」
「อึก」
「เรื่องราวของเธอมันแนวรอมคอมในรั้วโรงเรียนใช่ไหมล่ะ?ตรงนี้ฉันเข้าใจนะ แต่เธอใส่ตัวละครเข้ามามากเกินไป」
「อั๊ค」
「ดูจากร่างแล้ว ตัวละครหลักนอกจากตัวเอกคงมีอยู่ด้วยกันถึง 5 คนสินะ ซึ่งจุดนี้น่ะมันมากเกินไปสำหรับตอนสั้นๆ ตอนหนึ่ง ฉันว่าเก็บตัวละครหลัก 2 หรือ 3 คนไปปล่อยทีหลังก็ยังได้」
「เอื้อ」
「ฉันเข้าใจว่าเธอพัฒนาขึ้นจากข้อติที่ฉันให้ไปก่อนหน้า ซึ่งมันก็ถือเป็นการพัฒนาการที่ดี แต่ในเรื่องคาแร็กเตอร์ดีไซน์ของตัวละครนี่ยังต้องปรับปรุงนะ」
「อุ๊บ」
「การกระทำของตัวเอกที่มักจะทำอะไรขาดสามัญสำนึกนี่มั่นใจใช่ไหมว่าจะไปรอด ตรงจุดนี้ฉันอยากให้เธอพิจารณาใหม่อีกที แม้ว่าการกระทำอะไรแปลกๆ มันจะช่วยชูตัวละครให้โดดเด่น แต่หากวางโครงสร้างคาแร็กเตอร์ตัวละครได้ไม่เข้มแข็งพอแล้วใช้จุดนี้ผิดพลาดไป ผู้อ่านอาจจะไม่ค่อยชอบใจนัก หรือหากต้องการใส่ลูกเล่นเข้าไปจริงๆ ค่อยเอาไปใส่ที่หลังจะดีกว่าในเชิงของการพัฒนาของตัวละคร」
「แง้……」
「โดยพื้นฐานแล้วความประทับใจแรกเป็นเรื่องสำคัญก็จริง การตอกย้ำความโดดเด่นของตัวละครก็จำเป็นไม่ใช่เรื่องผิดอะไร….แต่การใส่สุดแล้วผิดทางตั้งแต่ต้น ผู้อ่านก็พร้อมจะเททันทีเหมือนกันหากพลาด แม้ว่าหลังจากนั้นเนื้อเรื่องมันจะพัฒนาขึ้นหรือดีมากแค่ไหนก็ตาม」
ฉันได้รับคำวิจารณ์อย่างตรงไปตรงมาและแอบเจ็บปวดพอสมควรจนร่างทรุดลงกับโต๊ะเหมือนสัตว์กำลังใกล้ตาย
พอมาคิดดูมันก็จริงจนเถียงอะไรกลับไม่ได้
เพราะกลับมามองในมุมนักอ่านเข้าก็ชี้ในจุดที่เป็นฉันก็คงไม่ค่อยโอเคเหมือนกัน
「ฉันเข้าใจว่าเธอตั้งใจเขียนทดลองแนวอะไรใหม่ๆ ซึ่งนั่นมันก็เป็นเรื่องที่น่าชื่นชม」
「เอ๋」
「นอกจากนี้เนื้อเรื่องก็น่าติดตาม บทสนทนาของตัวละครก็ดูอ่านง่ายกว่าครั้งก่อน การแสดงสีหน้าของตัวละครก็ดีขึ้นสุดๆ」
「อะ หวาๆๆ ……」
「ฉันสัมผัสได้เลยว่าการวาดในคราวนี้คือสิ่งที่เธออยากจะทำมันจริงๆ และใส่พลังไปเยอะ」
「แหะๆ คือ ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ….」
「ฉันขอโทษที่ต้องบอกตามตรงในเรื่องก่อนหน้านี้นะ แต่โดยรวมแล้วฉันชอบผลงานที่เรื่องราวดูสดใสของเธอ」
หลังจากโดนดาเมจทางจิตใจ เขาก็ยิ้มให้กับฉันเหมือนเข้ามาลูบหลังปลอบ
「นี่อาจจะเป็นเพียงความเห็นส่วนตัวของฉัน แต่ฉันคิดว่าสไตล์งานแนวสดในและสนุกสนานในตอนนี้มันเข้ากับงานวาดของอิริสซังมากกว่าผลงานก่อน」
แม้จะได้รับคำวิจารณ์มากมาย เขาก็ยังบอกว่าฉันทำมันออกมาได้ดี
ไม่ใช่แค่การบอกว่ามันไม่ดี แต่เขายังไม่ลังเลและช่วยชี้ถึงจุดที่ผิดพลาดเพื่อแสดงให้เห็นว่าเขาตั้งใจอ่านผลงานของฉันอย่างจริงจัง
「คัตสึมิน อยากจะให้ช่วยวิจารณ์วิดีโอที่ฉันกับฮารุจังจะลงในครั้งต่อไปหน่อย ได้หรือเปล่า?」
「ฉันว่ามองจากมุมไหนแค่มีเธออยู่ด้วยมันก็เหมือนผีห่าซาตานลงแล้วนะ」
「เดี๋ยวนะ นายจะบอกว่าฉันคือตัวฉุดลงนรกเหรอ?นี่?โห่ย คัตสึมิน?」
เขาชี้ในจุดที่ฉันทำได้ยังไม่ดีพอและแนะนำว่าควรทำอย่างไรให้ดีขึ้น
จากนี้ก็คงต้องพยายามทำให้ได้ตามที่คัตสึมิซังคาดหวังแล้วสิ
「อะ คือ…อันที่จริงแล้ว ฉันค่อนข้างมีขีดจำกัดในการแต่งเติมเรื่องราวด้วยตัวเองค่ะ…ดังนั้น…หากไม่รังเกียจ…มาร่วมงานกันได้หรือเปล่าคะ?」
ฉันรวบรวมความกล้าในการพูดออกมา
ใบหน้าของคัตสึมิซังและฮินาตะซังดูตกใจไม่น้อยกับคำขอของฉัน
「เอ่อ…มันก็ค่อนข้างคิดหนักนะ อยู่ดีๆ มากถามอะไรแบบนี้」
「บางทีมันอาจจะมีอะไรน่าสนใจในประสบการณ์ของคัตสึมิซังก็ได้นะคะ」
「ไม่หรอกน่า ประสบการณ์ของฉันมันไม่ได้น่าสนุกอะไรสำหรับอิริสซังหรอก」
ว่ากันตามตรงฉันสนใจสุดๆ จนอยากจะเขียนออกมาเลยแหละ
「ถึงเป็นแบบนั้นก็อยากจะลองดูค่ะ」
「หือ?ไม่จำเป็นต้องฝืนตัวเองก็ได้นะ」
「ไม่หรอกค่ะ ก็ฉันชอบวาดรูปนี่นา!!」
「อะ อ้า」
คงเรียกประมาณว่าความอยากในการสรรค์สร้างของนักวาด
รู้สึกได้เลยว่าตัวเองมีแรงบันดาลใจในจุดนี้เยอะสุดๆ
「แต่จะให้เอาฉันไปอ้างอิงเป็นตัวเอกเลยมันก็แปลกๆ ลองเอาอากาเนะไปเป็นตัวเอกแทนดีไหม」
「คัตสึมิน มันจะกลายเป็นแนว 18+ แทนนะ」
「นี่เธอเห็นอากาเนะเป็นตัวอะไรฟะ」
ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรดมากนัก นอกเสียจากเธอเป็นคนน่าทึ่งสุดๆ ในหลายๆ ความหมายจากที่อ่านมาในเน็ต
เห็นล่าสุดคนในเน็ตทำเหมือนกับเธอคือสัตว์ประหลาดไปเสียแล้ว
「……อ๊ะ」
พอมาคิดดูแล้วหลังจบตรงนี้ไปฉันยังไม่ได้กลับบ้านี่นา
วันนี้ที่ออกมาข้างนอก นอกจากการเอามังงะมาให้คัตสึมิซังดูแล้ว ฉันยังนัดพบกับใครบางคนที่ซันนี่แนะนำมาให้ไปทำความรู้จัก
….บางที หากเอาเรื่องนี้ไปปรึกษากับเขาอาจจะช่วยอะไรฉันได้
「อันที่จริง ฉันมีอีกเรื่องที่อยากจะปรึกษาค่ะ…พอจะช่วยรับฟังได้ไหมคะ?」
「หือ? ก็เอาสิว่ามาเลย」
เขาเป็นเพียงคนเดียวที่ฉันพอจะพูดคุยด้วยได้ในตอนนี้ดังนั้นเลยอยากจะถามเขาสักหน่อย
「อันที่จริงแล้ววันนี้ ซันนี่แนะนำให้ฉันไปเจอกับใครบางคนค่ะ」
「ซันนี่นะเหรอ」
ฉันไม่ได้กังวลเกี่ยวกับคนที่ซันนี่ผู้แสนอ่อนโยนจะแนะนำให้รู้จักหรอก แต่ฉันกลัวการได้เจอกับคนอื่นเป็นครั้งแรก
ยิ่งไปกว่านั้น พวกที่ตามคนที่ซันนี่แนะนำดันเป็นลำดับแห่งดวงดาราลำดับต้นๆ ด้วย หากรู้ว่าฉันอยู่ในลำดับที่ 2 พวกเขาอาจจะทำอะไรแปลกๆ ก็ได้
「คะคะคะคะคะ คืออันที่จริงฉันไม่เคยมีเพื่อนมาก่อนค่ะ」
พูดออกไปซะแล้ว
ทั้งที่รู้ว่าการพูดแบบนั้นจะทำให้คนอื่นมองแปลกๆ
แต่ฉันก็รู้สึกว่ามันต้องพูดออกไป แม้ใจไม่อยากก็ตาม
「ดังนั้นฉันเลยวังวลว่าหากไปเจอคนคนนัั้นฉันจะพูดคุยได้ตามปกติไหม」
「……」
「ถ้าเกิดว่าเขาไม่ชอบฉันขึ้นมา……」
เหงื่อไหลซึมออกมาจากหน้าผากของฉัน
ความเงียบงันได้ก่อตัวขึ้น ก่อนที่ไม่นานนักคัตสึมิซังจะถอนหายใจออกมา
「ไม่จริงหรอก」
「……เอ๋」
「ตอนนี้พวกเราก็เอามังงะมาให้กันดูแล้วพูดคุยไม่ใช่เหรอ ดังนั้นฉันกับเธอก็ถือว่าเป็นเพื่อนกันแล้ว」
ฉันตกใจกับคำพูดที่ไม่คาดฝันของเขา
เจอกันแค่สองครั้งแต่เขากลับเรียกฉันว่าเพื่อนเหรอ ทั้งที่ฉันเป็นพวกพูดติดๆ ขัดๆ แถมทำตัวมีปัญหาอีก….
「เพื่อน…กับคนแบบฉันเหรอคะ….」
「อย่าให้ฉันต้องพูดอะไรแบบนี้ซ้ำสิ」
ในขณะที่ฉันเอาแต่ดูถูกตัวเอง เขาก็หยิบมังงะที่ฉันวาดขึ้นมา
เขาค่อยๆ เปิดมังงะนั้นให้ฉันดูแล้วพูดขึ้น
「การที่เธอสามารถวาดสิ่งที่สวยงามแบบนี้ออกมาได้มันน่าทึ่งสุดๆ เลยนะ」
「คัตสึมิซัง……」
「อย่าได้พูดจาดูถูกอะไรตัวเองอีกเลย เธอน่ะสามารถทำสิ่งที่น่าอัศจรรย์ได้อีกมากมาย ดังนั้นมั่นใจในตัวเองกว่านี้เถอะ」
「ขะ ขอบพระคุณมากเลยค่ะ」
คำพูดของคัตสึมิซังทำให้ใจของฉันเติมเต็มด้วยความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย
จนถึงตอนนี้ยังไม่เคยมีใครพูดกับฉันแบบนี้มาก่อน ฉันเลยไม่รู้ว่าต้องทำตัวยังไง
「แง่ง……」
「แล้วไหงหล่อนมาส่งเสียงขู่ใส่ฉันล่ะ」
「คัตสึมิคุง ทั้งที่ฉันลงทุนทุ่มสุดตัวเพื่อให้พวกเราได้เป็นเพื่อนกันแท้ๆ」
「ไม่อ่ะ ของเธอเรียกว่าทุ่มทำอะไรแปลกๆ สุดตัวมากกว่า……」
ดูเหมือนคัตสึมิซังจะโดนฮินาตะซังส่งเสียงขู่แบบน่ารักใส่ซะแล้วสิ
「แต่มันไม่สมเหตุสมผล ที่จะเรียกคนที่เจอกันแค่ 2 ครั้งว่าเพื่อนหากเทียบกับฉัน」
「เหตุผลที่ฉันสามารถทำแบบนี้ได้ก็เพราะพวกเธอที่คอยเคียงข้างและเปลี่ยนแปลงฉันยังไงเล่า」
「งื้อ」
「แล้วนี่ส่งเสียงบ้าอะไรออกมาอีกเนี้ย?」
หลังพูดคุยกันไปสักพัก คัตสึมิซังก็กอดอกแล้วคิด
「คนที่ซันนี่จะแนะนำให้สินะ….」
「คัตสึมิซัง? มีอะไรแปลกเหรอคะ?」
「เปล่าหรอก ไม่มีอะไร…อิริสซัง」
ในขณะที่ฉันประหลาดใจ เขาก็เรียกชื่อของฉัน
「ค-ค่ะ?」
「วันนี้เธอจะไปเจอกับเพื่อนคนใหม่สินะ?」
「กะ ก็ประมาณนั้นค่ะ」
「ถ้างั้นก็ไม่ควรจะออกไปแบบมือเปล่า หาอะไรติดมือไปฝากอีกฝ่ายน่าจะดี ….มาสเตอร์!」
หลังคัตสึมิซังเรียก มาสเตอร์ซังของร้านก็ปรากฏตัวขึ้นด้วยท่าทีสงสัย
「มีอะไรเหรอ?」
「ผมขอให้ช่วยทำขนมใส่กล่องให้หน่อยได้ไหม หักเงินจากค่าทำงานพาร์ทไทม์เลยก็ได้」
เอ๋?คัตสึมิซัง?
เขาพูดต่อโดยไม่ได้สนใจฉันที่กำลังงุนงง
「ไม่เป็นไรหรอกน่า คิดซะว่าเป็นการลงทุนให้บริการว่าที่ลูกค้าขาประจำก็แล้วกัน」
「ขอบคุณครับ…ถ้างั้นขอฝากด้วยนะครับ」
แค่ได้รับคำปรึกษาก็ดีมากพออยู่แล้ว นี่ยังได้รับขนมมาฟรีๆ อีก ฉันเลยรู้สึกอึดอัดนิดหน่อย
「ตะ ต้อง มารบกวนขนาดนี้เลย ขอโทษด้วยนะคะ!」
「ไม่ต้องคิดมากหรอกน่า เรื่องนี้ก็ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่เกี่ยวเสียทีเดียว」
ไม่เกี่ยวเสียทีเดียว?
เขาหมายความว่ายังไงกันนะ?
ในขณะที่ฉันกำลังสงสัย เขาก็ลุกจากเก้าอี้แล้วเดินออกร้านกาแฟไป
「คัตสึมิคุงจะไปไหนเหรอ?」
「ไปร้านสะดวกซื้อใกล้ๆ นะ เดี๋ยวกลับมา」
「ุถ้างั้นฉันฝากซื้อมันฝรั่งทอดกับโคล่า」
「นี่หล่อนจะเอาของพวกนี้มากินในร้านกาแฟทำไมฟะ」
คัตสึมิซังพูดเหมือนเหลือจะเชื่อกับนิสัยของฮินาตะซังก่อนจะเดินจากไป
「คงใช้เวลาสักพักกว่าคัตสึมิคุงจะกลับมา….อิริส」
น้ำเสียงของฮินาตะซังดูเปลี่ยนไปจนทำให้ฉันยืนหลังตรงขึ้นหลังได้ยิน
「เหตุผลที่ฉันมาในวันนี้ก็เพื่อตรวจสอบว่าเธอเป็นตัวอันตรายไหม」
「……ค่ะ เรื่องนั้นก็พอเข้าใจได้」
แม้ว่าคัตสึมิซังกับโกลดี้จะตัดสินว่าฉันไม่มีพิษภัยอะไร แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจัสติสครูเซเดอร์จะเห็นตรงกันเสมอไป
ฉันพยักหน้าให้กับเธอ
「หลังจากได้พูดคุยกันในวันนี้ ฉันคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจ คู่ควรกับการถูกหล่อหลอม」
「เอ๋?」
「อื้อ ไม่มีอะไร เอาเป็นว่าสำหรับตอนนี้ เธอไม่ใช่ตัวอันตรายสำหรับฉัน」
「ขะ ขอบพระคุณมากค่ะ」
เพราะฉันไม่ได้คิดจะทำอะไรแปลกๆ จริง ก็เลยดีใจที่ฮินาตะซังพูดแบบนั้น
「แต่ว่านะ ท่านไอริส」
「ท่านเหรอ……? มะ มีอะไรเหรอคะ?」
「ฉันคิดว่า ฉันน่าจะช่วยเรื่องการสรรค์สร้างมังงะของเธอได้」
「จะมาขอเป็นผู้ช่วยฉันเหรอคะ?!」
มะ ไม่ไหวหรอก ฉันยังเป็นแค่หน้าใหม่อยู่เลย จะให้มีผู้ช่วยนักวาดเลยมันก็ออกจะเกินตัวไปสักหน่อยนะ!!
「เรื่องผู้ช่วยนักวาดคงจะเร็วก่อนไปหน่อย แต่สิ่งที่ฉันจะช่วยคือการสอนวัฒนธรรมโอตาคุของโลกนี้ให้กับเธอ」
「จะว่าไปก็เคยได้ยินคำนี้เหมือนกันค่ะ……!!」
นอกจากมังงะแล้ว ฉันได้ยินว่ายังมีทั้งอนิเมะหรืออะไรทำนองนี้อีกมาก
ดังนั้นมันอาจจะเป็นข้อมูลอ้างอิงที่ดีในการวาดมังงะ ส่วนตัวฉันก็สนใจพอสมควรดังนั้นหากมีคนมาช่วยจุดนี้คงเป็นพลังให้ฉันได้มาก
「 (และในตอนจบฉันก็จะสามารถให้เธอเขียนโดจินระหว่างฉันกับคัตสึมิได้…) ……」
「ฮินาตะซัง?」
「อะแฮ่ม ดังนั้นเรามาแลกเปลี่ยนข้อมูลติดต่อกันเถอะ」
「ค่ะ」
ฉันหยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างมีความสุข———
「เอ่อ ขอโทษด้วยค่ะ แต่ฉันไม่รู้ว่ามันใช้ยังไง….」
「ไม่ต้องห่วงน่าบราเทอร์ ให้เป็นหน้าที่ฉันเอง」
「ฮินาตะซัง……」
「อาโออิจัง เรียกแบบนั้นก็ได้」
「อาโออิจัง……!」
…ว่าแล้วเชียวเธอคนนี้เป็นคนดีจริงๆ ด้วย
ในขณะที่ฉันกำลังสั่นด้วยความดีใจ ประตูร้านก็เปิดขึ้น แล้วคัตสึมิซังก็กลับมาพร้อมกับของในมือจำนวนหนึ่ง
「ขอโทษที่ให้รอนะ」
「อื้อ ฉันก็กำลังมาถึงเหมือนกัน」
「หล่อนนั่งแช่มาทั้งวันแล้วเถอะ」
ในขณะที่คัตสึมิซังกำลังเอาของมาวางที่เคาน์เตอร์ มาสเตอร์ซังก็ออกมาจากครัว
ดูเหมือนว่าขนมหวานที่เขาทำจะเสร็จแล้ว จึงนำมาใส่ในกล่องหิ้วกลับบ้าน
「มาสเตอร์ ช่วยเอาอันนี้ใส่ไปด้วยทีครับ」
「หือ? ไอ้นี่เหรอ? ทำไมล่ะ?」
「เผื่อไว้นะครับ」
「……อ้า เข้าใจแล้ว」
คัตสึมิซังเอาขนมและเครื่องดื่มกล่องใส่เข้าไปข้างในนั้นด้วย ก่อนจะหิ้วมันมาให้กับฉัน
「เอ้า」
「ขะ ขอบพระคุณมากค่ะ!」
「……คนที่เธอจะไปเจอด้วยน่ะเป็นคนดีแน่นอน ดังนั้นไม่ต้องเป็นห่วงหรอก สบายใจได้」
「ค-ค่ะ……」
หรือว่าคนที่ฉันจะไปเจอจริงๆ แล้วเป็นคนที่คัตสึมิซังรู้จักกันนะ
ถึงแบบนั้นฉันก็ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะทำเพื่อฉันมากขนาดนี้ ทั้งที่เคยเจอกันแค่สองครั้ง
「คัตสึมินๆ」
「อย่ามาเรียกกันแบบนั้นสิเห้ย ละมีอะไร? 」
「ฉันแลกข้อมูลติดต่อกับอิริสไปแล้ว คัตสึมิคุงล่ะ? 」
「……」
「ให้ฉันช่วยไหม? 」
「……รบกวนด้วย」
คัตสึมิซังตัวแข็งทื่อไปเลยพอถูกถาม แต่ก็หยิบโทรศัพท์ออกมาให้อาโออิจังที่ดูเชี่ยวชาญจัดการแทน
ฉันเองก็ยืนโทรศัพท์ให้กับเธออย่างเชื่อฟัง จากนั้นเธอก็จัดการทุกอย่างให้พวกเราทั้งสอง
「ขอบใจมาก เห็นทีว่าฉันต้องรีบเรียนรู้ให้มากกว่านี้แล้วสิ……」
「ไม่จำเป็นต้องฝืนมากหรอก แบบนี้ฉันว่าก็ไม่แย่」
「หา แต่มัน…」
「เพราะฉันจะเป็นผู้จัดการส่วนตัวให้นายเอง」
「…เอาเป็นว่าฉันเริ่มมีเหตุผลที่ต้องเรียนให้เร็วกว่าเดิมแล้ว」
อะ อาโออิจังพูดแบบนี้ตรงๆ เลยก็ได้งั้นเหรอ?
คัตสึมิซังเหมือนจะถอนหายใจออกมา ก่อนจะนึกอะไรขึ้นได้แล้วถามกับฉัน
「จริงสิ อิริสซัง เธอได้เล่นทมิสเตอร์หรือเปล่า? 」
「เอ๋ ฉันไม่ได้เล่นหรอกค่ะ…ทะ ทำไมเหรอคะ? 」
「ไม่อะไรหรอก พอดีว่าฉันเองก็เริ่มเล่นมันได้ไม่นานน่ะ」
ฉันก็เคยได้ยินชื่อนี้อยู่หรอก เห็นว่าเป็นแหล่งเปิดตัวนักวาดที่ดี
จากนั้นอาโออิจังก็พูดเสริม
「ฉันว่าเธอควรมีนะ」
「อะ เอ๋ ฉันเหรอคะ? 」
「ใช่แล้ว เพราะเธอจะสามารถปรับปรุงผลงานได้ดีกว่าเก่าหากมีคนมาช่วยดูเพิ่ม」
หากเป็นคำพูดของอาโออิจังละก็ต้องเป็นเรื่องจริงแน่นอน
เมื่อคัตสึมิซังให้กำลังใจผลงานวาดของฉัน ฉันเองก็อยากจะพัฒนาผลงานให้ดียิ่งขึ้นกว่าเดิม การมีคนเข้ามาดูมากขึ้นอาจจะช่วยเสริมกำลังใจให้ฉันยิ่งกว่าเก่า
「เข้าใจแล้วค่ะ ฉันจะพยายามสร้างบัญชีทมิสเตอร์ดู」
「ตอนเดบิวลงทมิสเตอร์ฉันว่าควรลงรูปผลงานประกอบด้วยน่าจะดี」
ก็แปลว่าต้องลองวาดอะไรสักอย่างลงไปด้วยสินะ ด้วยความสามารถที่ฉันสั่งสมมาถึงตอนนี้
แม้จะกังวลว่าจะถูกคนอื่นวิจารณ์แบบไหน แต่ก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องกล้าเข้าไว้
「หากสร้างบัญชีอะไรเสร็จแล้ว ติดต่อฉันด้วยล่ะ ฉันจะไปช่วยกดถูกใจกับติดตาม」
「ขะ ขอบพระคุณมากเลยขร่ะ……」
เผลอลิ้นพันอีกแล้ว
เอาเป็นว่ากลับบ้านไปจะรีบปั่นมันให้เสร็จในวันนี้เลยละกัน
ในขณะที่ฉันถอนหายใจ อาโออิจังก็มองไปที่คัตสึมิซังแล้วทำหน้าลำบากใจแปลกๆ
「เดี๋ยวก่อน หากใช้บัญชีของคัตสึมิคุงทำแบบนั้น….」
「หือ? 」
「….ช่างมันเถอะ ทั้งหมดก็เพื่อผลงานชิ้นเอก…อื้มๆ」
อาโออิจังมองมาที่ฉันและมังงะในมือฉันก่อนจะพยักหน้าโดยแฝงความหมายที่ฉันไม่อาจเข้าใจได้
ในขณะที่ฉันกำลังสงสัย อยู่ดีๆ เธอก็เดินมาวางมือบนไหล่ของฉัน
「อิริส ในอนาคตเธออาจจะกลายเป็นคุณแม่ของฉันก็ได้」
「? ……??? 」
「จากนี้ก็ขอฝากตัวด้วยล่ะ」
……。
……、หมายความว่ายังไงกัน???
ฉันไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าอยู่ดีๆ ทำไมฉันถึงจะกลายไปเป็นแม่คนได้
คนแบบฉันก็เกิดมาได้ยังไงก็ไม่รู้ จะกลายเป็นแม่คนเหรอ?
「บางทีอาโออิก็พูดอะไรที่คนทั่วไปเขาไม่เข้าใจแบบนี้แหละ ดังนั้นไม่ต้องเก็บไปใส่ใจนักหรอก」
「เอ๋? 」
「คัตสึมิน?รู้สึกว่าช่วงนี้นายจะหยาบคายกับฉันไปหน่อยไหม? 」
แม้จะไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่ แต่อย่างน้อยฉันก็รู้สึกสนุก
ความรู้สึกที่ไม่ต้องอยู่ตัวคนเดียว ได้พูดคุยและแลกเปลี่ยนเรื่องราวที่ตัวเองสนใจกับคนอื่น
ทว่า ตอนนี้ช่วงเวลาแห่งความสุขคงต้องจบลงเพียงเท่านี้ก่อน
「ขอบคุณสำหรับทุกอย่างเลยค่ะ…แล้วพบกันใหม่นะคะ」
พอฉันพูดจบก็โค้งลาพวกเขาไปหนึ่งครั้งพร้อมกับถือกระเป๋าที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์วาดและของฝากจากคัตสึมิซัง
อาโออิจังกับคัตสึมิซังที่เห็นก็ยิ้มให้
「การวาดมังงะอาจจะเป็นเรื่องที่ดีแต่อย่าได้ฝืนตัวเองเกินไปล่ะ」
「เดี๋ยวฉันจะส่งลิสมังงะกับอนิเมะที่น่าสนใจไปให้」
「ค่ะ」
ฉันโค้งให้กับพวกเขาอีกครั้งเพื่อแสดงความขอบคุณพร้อมกับความรู้สึกเสียดายที่ต้องจากลา
จากนี้ไปก็ค้องไปเจอกับใครบางคนต่อ แต่ในเมื่อคัตสึมิซังบอกว่าไม่เป็นไร ก็คงจะไม่เป็นไรจริงๆ นั่นแหละ
—จบ—
บัญชีทมิสเตอร์ของคัตสึมิ
โดยปกติแล้วบัญชีของเขาจะมีความเคลื่อนไหวแค่ในเรื่องของการรีทมิสประกาศจากบริษัทและติดตามเพียงคนในบริษัทเท่านั้น (แน่นอนว่าเขาไม่เข้าใจถึงอิทธิพลที่เขามีเลย)
อาโออิ…ร้ายกาจจจจจจ คิดจะใช้งานเด็กใสซื่อให้ทำตามความปรารถนาของตัวเองอย่างชัดเจน
ส่วนคัตสึมิคงรู้อยู่แล้วว่าคนที่อิริสจะไปเจอคือใคร….แต่เรื่องบัญชีทมิส…ไม่อยากจะนึกภาพ อัศวินดำกดฟอคนอื่นที่ไม่ใช่พวกสาวๆ ….เน็ตลุกเป็นไฟแหง
มาเม้ามอยหลังอ่านกันได้ที่เพจนะครับ แล้วก็ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่ช่วยหารค่าไฟ และสามารถช่วยค่าไฟคนแปลได้ที่ กสิกร 2092612913 หรือ QR Code