อัศวินดำคุงไม่อยากเป็นเซ็นไต - ตอนที่ 113

 

ไม่อยากจะเชื่อว่าอาสึจะใช้แผนแบบนี้

 

ก็รู้อยู่หรอกว่าต้องระวังเธอเอาไว้สักหน่อย แต่ถ้าคิดจากจุดที่เธอยืนอยู่จริงๆ การจะใช้แผนนี้ก็คงไม่แปลก

 

เพราะเธอคนนี้สติหลุดจนไม่สามารถใช้สมองแบบคนปกติคิดได้

 

นอกจากนี้เธอยังได้นำสัตว์ประหลาดที่มีไว้เพื่อต่อต้านกับลำดับแห่งดวงดาราออกมาด้วย

 

「ผู้หญิง เธอชื่อว่าอะไรนะ?」

 

「เอ๋ เอ่อ ฉันไฮรุ โคโนฮานะค่ะ」

 

「เป็นชื่อที่ดี!」

 

「อะ ขะ ขอบคุณมากค่ะ!!」

 

 

 

อยู่ดีๆ ก็ถามอะไรเนี่ย!!

 

ไอรีนจังที่กำลังปกป้องไฮรุจังพูดขึ้น

 

ฉันจำเป็นต้องปกป้องไฮรุจัง เพื่อนร่วมชั้นของคัตสึมิจังที่นั่งข้างๆ กัน นี่สิน้ารสชาติของวัยรุ่น หวานอมเปรี้ยว

 

 

「เด็กคนนั้นสำคัญพิเศษอะไรกับเธอด้วยเหรอ?」

 

「หือ? ดูเหมือนสายตาของเธอก็มีปัญหานะ」

 

 

เธอไม่ได้เข้าใจอะไรเลยสักนิด

 

ความพิเศษในตัวของเด็กคนนี้น่ะ

 

 

「ความพิเศษงั้นเหรอ?เธอนี่ไม่ได้เข้าใจอะไรเลยจริงๆ ไม่ว่าจะจักรวาล ดาวเคราะห์ ยุคสมัย หรือช่วงเวลาใด สาวน้อยที่อยู่ในห้วงรักก็ย่อมเป็นบุคคลพิเศษอยู่แล้ว」

 

「น่าขนลุกชะมัด」

 

 

อย่าทำสีหน้าแบบนั้นใส่ฉันสิยะ

 

 

「ไอรีนจัง」

 

「หือ」

 

「ฉันไม่อยากจะให้โกลดี้รับรู้ดังนั้นช่วงแยกพวกเราออกไปทีได้ไหม?」

 

「อื้อ」

 

 

ไอรีนจังใช้นิ้วมือของตัวเองดึงผ้าพันคอที่ปิดปากของตัวเองเอาไว้ออก เผยให้เห็นใบหน้าครึ่งล่างของเธอ

 

จากนั้นเธอก็สูดหายใจเข้าเหมือนกำลังจะพูดอะไรออกมา แต่ทางพวกสัตว์ประหลาดดาวโลกก็ไม่คิดอยู่เฉยๆ จึงเข้าไปโจมตีเธอ ฉันจึงใช้เครื่องยิงเสาเข็มสร้างเป็นกำแพงขึ้นมาเสียเลย

 

 

 

「อดทนรอกันสักหน่อยสิจ๊ะ เดี๋ยวฉันจะจัดการกับพวกเธอเอง」

 

 

เครื่องตอกเสาเข็มปล่อยควันสีขาวออกมา

 

ชื่อของมันคือ Passion Bunker

 

 

 

「เอาละ จงสั่นกลัวต่อหน้าปืนฉีดความรักโดโรเลิฟๆ ของฉันเสีย」

 

『Passion Bunker ต่างหากไอ้สัตว์ประหลาดนี่ อย่ามาตั้งชื่ออาวุธข้าแปลกๆ สิฟะ』

 

 

ฉันมองไปที่ศัตรูตรงหน้า

 

สัตว์ประหลาดดาวโลก

 

เพียงแค่ตัวเดียวก็สามารถล้างบางดวงดาวได้ทั้งดวง

 

อันที่จริงโอเมก้าของดาวโลกเองก็มีความสามารถที่รับมือยากสุดๆ เสียด้วย

 

 

「 (อยากจะครอบครองเธอ) 」

 

「 (ดวงใจที่ฉันนั้นคอยเฝ้าตามหา) 」

 

「 (จงเปลี่ยนรูปร่างกลายเป็นเขาวงกตแห่งน้ำแข็ง) 」

 

 

 

 

ไอรีนได้เริ่มบรรเลงบทเพลงออกมาขณะที่เอามือไปปิดหูของไฮรุจังเอาไว้

 

เสียงที่ดังก้องกังวาลทำให้ฉันและอาสึรับผลของพลังไอรีนจังเข้าไปเต็มๆ

 

 

 

「งดงามเสียจริง」

 

 

สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าของฉันคือโลกสีเงินที่ห่อหุ้มด้วยน้ำแข็ง

 

ฉันมองดูสัตว์ประหลาดตรงหน้าก่อนจะยิ้มออกมาให้กับความสามารถอันน่าทึ่ง

 

 

 

「มาลุยกันเถอะ ฉันไม่ได้ออกกำลังประมาณนี้มานานแค่ไหนแล้วน้า」

 

「「「……!」」」

 

 

เปลวไฟปะทุออกมาจากร่างของสัตว์ประหลาด

 

พลังที่ดูดไปจากฉัน…มันกำลังหลอมละลายพื้นที่รอบ

 

 

ในขณะที่ร่างของมันซึ่งปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิงกำลังเข้าใกล้ฉัน พวกมันก็ถูกเสาเข็มตอกเข้าที่ร่างทันที

 

 

「ถ้าไม่รู้ว่าอีกฝ่ายมีไม่เด็ดอะไรก็ควรดูก่อนไปจ๊ะ?」

 

「……! อาาาา」

 

「หืม ดูเหมือนจะมีพลังในการฟื้นฟูร่างกายระดับหนึ่ง นอกจากนี้ยังดูดซับพลังงานที่ปล่อยออกมาจากPassion Bunkerได้อีกด้วย….」

 

ฉันพิจาณาความสามารถของพวกมันขณะเฝ้าดูเสาเข็มที่ยิงไปค่อยๆ ถูกร่างกายพวกมันกลืนกิน

 

มันถูกสร้างขึ้นมาเพื่อรับมือกับฉันจริงๆ

 

นั่นก็หมายความว่าหากไม่ใส่เต็มแรกจนหายไปเลยมันก็จะกินพลังของฉันไปเรื่อยๆ

 

 

 

『เห้อ เป่าพวกมันให้เหี้ยนไปทีเดียวเลยสิฟะ』

 

「ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน แต่ศัตรูคราวนี้จริงๆ คืออาสึด้วยสิ สัตว์ประหลาดพวกนี้ยังไงก็เป็นแค่เบี้ย ไม่อยากจะเสียแรงเลยจริงๆ」

 

 

 

 

ถ้าจะพูดให้ชัด เจ้าพวกนี้มีสัตว์ประหลาดแมกม่าที่คัตสึมิจังเคยสู้เป็นต้นแบบ

 

 

 

 

 

「จากที่เห็นพวกมันน่าจะถูกปรับปรุงสายพันธุ์ให้กลายเป็นรุ่นผลิตจำนวนมากและไม่มีความนึกคิด ควบคุมได้ง่ายขึ้นแทน」

 

 

บางทีพวกมันอาจจะทนไม่ไหวแล้ว ก็เลยพุ่งเข้ามีโจมตีฉันพร้อมกันทั้ง 3 ตัว

 

 

 

 

「งั้นก็มาทดสอบความสามารถของพวกมันกันเลยดีไหม?」

 

「กุ———อะ!?」

 

「เอ้า เสียบไป 1 จ้า」

 

 

1 ใน 3 ตัวนั้นถูกโจมตีด้วยเสาเข็มสีแดงที่ร้อนฉ่าจนร่างกระเด็นไปในอากาศ

 

หากพวกมันไม่สามารถมองเห็นการโจมตีนี้ได้ก็แปลว่าไม่ใช่ศัตรูที่ต้องเอาจริงด้วยเลยสักนิด แต่ก็นะ ไม่ไหวๆ!

 

 

「อ้ากกก!!」

 

「กวาาาา!!」

 

『อย่าไปโดนตัวพวกมันอีกล่ะ ไม่งั้นโดนดูดพลังแหง!』

 

「ไม่มีปัญหาจ้า!!」

 

 

ฉันจงใจให้อีกสองตัวออกการโจมตีได้ และพวกมันก็ปลดปล่อยลาวาออกมาเต็มไปหมด ทว่าฉันก็ทำการปัดมันทิ้งไปด้วยการสะบัดแขนเพียงครั้งเดียว

 

ในจังหวะเดียวกันหลังพวกมันปล่อยลาวาก็รีบพุ่งเข้ามาประชิดตัวฉันเพื่อดูดพลัง ทว่าฉันก็จับร่างของพวกมันทุ่มกระแทกลงกับพื้นทันที

 

ผืนดินบุบสลาย ก้อนหินล่องลอยในอากาศ ฉันเหวี่ยงตัวหนึ่งที่จับติดมือขึ้นมาทุ่มไปใส่ตัวที่เหลือ

 

 

 

「โย้ช!!」

 

「อ๊าาา!!」

 

 

 

โลกาตัวหนึ่งกระแทกเข้ากับพวกของมันเต็มๆ

 

อีกฝ่ายเองก็เหมือนจะตั้งใจโต้กลับด้วยการพุ่งมาต่อย แต่ฉันก็หยุดเอาไว้ได้ด้วยมือซ้าย

 

ความร้อนระดับแค่นี้ฉันชินแล้วหรอกน่า

 

 

 

「!!?」

 

「จะดูถูกกันเกินไปหน่อยหรือไง ความร้อนแค่นี้จะมาสู้กับแสงอาทิตย์ได้ยังไง」

 

 

ว่าแล้วฉันก็กำหมัดของมันเอาไว้แน่นเพื่อไม่ปล่อยให้หลุด ก่อนจะใช้หัวโขกมันเข้าไปหนึ่งดอก

 

เสียงกระแทกนั้นทำให้หัวของโลกาตัวหนึ่งปลิวไปไกล

 

 

「หรือฉันจะคาดหวังว่าการต่อสู้มันต้องงดงามกว่านี้กันนะ?」

 

「……อุ」

 

 

ร่างของโลกาไม่ได้ปลิวไปด้วยเพราะฉันจับมือของมันเอาไว้อยู่

 

หัวที่ปลิวไปได้งอกขึ้นมาจากร่างอย่างรวดเร็ว

 

ความตายยากนี่ถือว่าเป็นจุดเด่นของสัตว์ประหลาดดาวโลกจริงๆ

 

 

 

「งั้นก็มาใส่ให้แรงกว่านี้ดีกว่า」

 

 

จากนั้นฉันก็ใช้มือขวาในการล็อคร่างของโลกาเอาไว้แทน ก่อนจะใช้นิ้วอีกมือในการกดปุ่มตรง Passion Bunker เพื่อเปิดใช้งานความสามารถพิเศษ

 

L E G A C Y

「ตำ น า น บ ท ที่ 1!!」

 

SPICA > REGULUS > ARCTURUS

 

สล็อตได้หมุนวนไปเรื่อยๆ ก่อนที่มันจะหยุดลงตรงหน้าปัดสีแดงซึ่ง Passion Bunker แสดงออกมาให้เห็น

 

 

 

 

 

『เปิดฉากตำนานองค์ 1!!』

 

 

『ความทรงจำแห่งยักษา ผู้ปกปักษ์ท้องนภา!!』

 

 

『ARCTURUS!!』

 

เมื่อตระหนักได้ถึงความอันตรายของแสงสีแดงที่ส่องออกมาพวกโลกาที่เหลือก็เหมือนจะพยายามหลบหนีจากจุดที่ฉันอยู่

 

ทว่าไม่พ้นหรอกนะ ฉันปลดปล่อยพลังที่อยู่ในมือขวาใส่ท้องของโลกาที่จับเอาไว้ ก่อนที่ร่างของมันจะปลิวไปหาอีกสองตัวที่พยายามหนี

 

ผืนดินตรงหน้าของฉันถูกคว้านออกไปก่อนจะเกิดไอร้อนขึ้น

 

 

「……เล่นแรงไปไหมน้า?」

 

 

พอสถานการณ์สงบลง โลกสีเงินเยือกแข็งก็ถูกเปลี่ยนภูมิประเทศเป็นผืนลาวาสีดำ

 

ทั้งที่พยายามจะยั้งมือแล้วแท้ๆ แต่เหมือนยังไม่พอ

 

 

『ยังไม่จบนะเห้ย』

 

「……ฉันรู้น่า」

 

 

สัตว์ประหลาด 3 ตัวพยายามลุกขึ้นยืนอีกครั้ง

 

มันได้รับความเสียหายไปไม่น้อย ความเร็วในการฟื้นฟูของมันก็ช้าลง แต่ถึงแบบนั้นมันก็ยังไม่จอดสักที

 

 

「ใช้พลังงานที่ดูดซับมาในการฟื้นฟู…..นี่สินะสัตว์ประหลาดของดาวโลก การที่คัตสึมิจังสามารถจัดการเจ้าพวกนี้ได้โดยที่โลกไม่ล่มสลายไปซะก่อนนี่สุดยอดจริงๆ」

 

 

สัตว์ประหลาดกลืนกินดวงดาว หากให้ฉันตั้งชื่อของสัตว์ประหลาดดาวโลกก็คงจะได้แบบนี้

 

แต่คัตสึมิจังที่รับมือและกำจัดพวกมันได้หมดสุดยอดกว่าเสียอีก

 

「กุ……」

 

「กะ……」

 

「อุ……」

 

 

 

「หืม?」

 

 

มีบางอย่างแปลกๆ เกิดขึ้นกับพวกมันทั้ง 3 ตัว

 

ตอนแรกก็คิดว่าจะงอกกลับมาสมบูรณ์เหมือนเดิม แต่รอบนี้มันต่างออกไป

 

『โฮ่ย ซันนี่ ไอ้เจ้าพวกนี้……』

 

「เป็นสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวเสียจริง」

 

 

พวกมันทั้งสามตัวหลอมละลายและรวมร่างเข้าด้วยกันกลายเป็น 1 หัว 3 หัว แขน 3 คู่พร้อมกับอาวุธในมือ

 

 

「ถ้าจะต้องตั้งชื่อให้มันคงจะต้องเป็นสัตว์ประหลาดอาชูร่าละมั้ง อุ้ย รู้สึกได้ถึงมิตรภาพที่ก่อตัวขึ้นแล้วสิ」

 

『ถ้าจะเล่นก็เอาไว้ก่อน!! มันมาแล้วเว้ย!!』

 

「อ้ากกกก!!」

 

 

ผืนดินตรงหน้าถูกทำลายลงจากพลังของอาชูร่า

 

เปลวไฟที่รุนแรงถูกปล่อยออกมาจากร่างกายของมันจนอากาศโดยรอบถูกทำลายไปจนหมด

 

ความร้อนระดับนี้สามารถละลายเมืองทั้งเมืองได้เลยละมั้งเนี้ย

 

 

 

「ท่าทางจะอันตรายแล้วสิหากไม่รีบจบมันเสียแต่ตรงนี้」

 

 

ถ้าฉันปล่อยพวกมันไป บางทีมันอาจจะทำลายมิติที่ไอรีนจังสร้างขึ้นมาก็ได้

 

อาชูร่าสร้างบอลพลังงานความร้อนจำนวนมหาศาลขึ้นจากแขนทั้ง 6 ของมันแล้วปล่อยมันออกมาพร้อมกันใส่ฉัน

 

 

「มีมือเยอะแบบนี้ขี้โกงจังน้า!!」

 

『หยุดเล่นแล้วเป่ามันให้หมดได้แล้วเว้ย!』

 

 

ฉันทำการยิงเสาเข็มจาก Passion Bunker ใส่บอลความร้อนที่ปล่อยออกมา

 

ในระหว่างที่กำลังรับมือกับการโจมตีต่อเนื่อง ฉันก็ต้องหาทางใช้ท่าแรงเพื่อเอาให้อาชูร่าจอดในทีเดียว

 

L E G A C Y

「ตำ น า น บ ท ที่ 1!!」

 

 

สล็อตตรงอาวุธของฉันได้หมุนอีกครั้ง

 

แต่คราวนี้มันต่างไปจากเดิม

 

 

『เปิดฉากตำนาน องค์ 2!!』

 

 

『ความทรงจำแห่งราชสีห์ ผู้ยืนอยู่เบื้องหน้าเหล่าวีรบุรุษ!!』

 

 

『REGULUS』

 

 

「ลุยกันเลยยยยยย!!」

 

 

แสงสีฟ้าก่อตัวขึ้นในหมัดขวาของฉัน ก่อนเงยหน้าขึ้นมองอาชูร่าที่พุ่งลงมาโจมตีฉันต่อจากบนฟ้าพร้อมเสียงคำราม

 

จะต้องไม่ให้มันรอดไปได้ ฉันโฟกัสพลังทั้งหมดที่มีไปในหมัดนี้เพื่อปิดเกม

 

 

「เอ้าาาาา!!」

 

 

เหมือนถึงจุดปะทะกันหมัดของฉันก็โดนเข้าไปที่ลำตัวของอาชูร่าจัดๆ

 

 

จากนั้นฉันก็ทำการถ่ายเทพลังงานเข้าไปยังการโจมตีครั้งนี้เพิ่ม กำปั้นได้เสยทะยานขึ้นไปถึงบนฟากฟ้าสรวงสวรรค์เพื่อปลดปล่อยพลังงานทั้งหมดที่มี

 

 

「เทคนิคลับ!! คลื่นปะทะจิตวิญญาณชายชาตรี!!」

 

『บัดซบที่สุดดดดด……』

 

 

แสงสีน้ำเงินทะลุร่างของอาชูร่าขึ้นไปบนท้องฟ้า

 

 

และในขณะที่ฉันชูกำปั้นขึ้นฟ้า ก็มีจอภาพโปร่งใสโผล่ออกมาจากด้านหลังของฉัน

 

『แม้ความรักจะทำให้ดวงตามืดบอด』

 

『แต่ถนนเบื้องหน้าจักส่องแสงออกมาให้เห็น』

 

『นี่คือวิถีแห่งหญิงสาวที่แกร่งที่สุด』

 

 

「ฟู้ว…จบเสียที」

 

 

ฉันที่ปลดปล่อยศาสตร์ลับแห่งสาวน้อยออกไป ได้ทำการลดหมัดลงเมื่อยืนยันแล้วว่าอาชูร่าถูกกำจัดไม่เหลือซาก

 

 

『ข้าถามเอ็งจริงๆ เถอะ ว่าไอ้ฉากข้างหลังนี่มันจำเป็นด้วยเหรอ?ไอ้กลอนหลังชนะเนี่ย มันมีไว้เพื่ออะไรฟะ?』

 

「ในการแข่งขันผู้ที่ได้รับชัยชนะมันก็ต้องมีประกาศอะไรน่ารักๆ หน่อยสิ」

 

『ก็ได้แต่หวังว่าสักวันเอ็งจะเป็นผู้เป็นคนกับเขาบ้าง……เฮ้อ』

 

 

ฉันหัวเราะให้กับคำบ่นของเวอร์โก้ จากนั้นพอไอรีนจังยืนยันแล้วว่าการต่อสู้ของฉันจบลง เธอก็ปลดปล่อยมิติให้สลายไป

 

ฉันที่กลับมายังตรอกก็พบว่าตอนนี้ ไฮรุ โคโนฮานะ กำลังถูกไอรีนจังกอดจากด้านหลังอยู่

 

 

「เสร็จแล้วเหรอ?ลำดับ6ล่ะ?」

 

「เธอหนีไปตั้งแต่แรกแล้วน่ะ เหมือนจะยังเก็บไพ่ตายเอาไว้ด้วยสิ」

 

 

เอาเป็นว่าวันนี้เธอคงจะถอยไปตั้งหลักก่อน

 

ยังไงเธอก็ไม่ใช่คนโง่ที่คิดจะเผชิญหน้ากับฉันตรงๆ อยู่แล้ว

 

 

「งั้นเหรอ」

 

「อะ เอ่อ คือ……」

 

「ไม่ต้องห่วงหรอกจ๊ะ ฉันกับคัตสึมิจังรู้จักกันดี」

 

「โฮมุระคุง……」

 

 

ทำไมต้องมามุ่งเป้าที่เด็กคนนี้ด้วยนะ

 

ทั้งที่เด็กคนนี้เป็นเพียงคนธรรมดาที่อาจจะพิเศษก็ตรงที่เป็นเพื่อนสาวของคัตสึมิจัง

 

 

「แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันคะ?ทั้งแม่แล้วก็เพื่อนต่างลืมฉันไปหมดเลย…บางทีโฮมุระคุงก็อาจจะ….」

 

「ไม่หรอก ฉันมั่นใจว่าหากเป็นเขา ไม่มีทางลืมแน่นอน」

 

 

ความสามารถในการเปลี่ยนการรับรู้ของอาสึนั้นทรงพลังก็จริง แต่มันไม่ค่อยจะได้ผลกับคนที่ถือครองแกนพลังงานเอาไว้กับตัว

 

แต่ก็ไม่ใช่ว่าทุกแกนพลังงานจะทนได้ อย่างน้อยๆ ที่ฉันมั่นใจเลยก็มีชิโระจังกับเลโอจังที่น่าจะไม่มีปัญหาอะไรเลย ไม่สิ หากเป็นคัตสึมิจังละก็ถึงไม่ถือครองแกนพลังงานพวกนี้ก็คงไม่ได้รับผลกระทบอะไร

 

 

 

「อันที่จริงก็อยากจะติดต่อกับคัตสึมิจังทันทีหรอกนะ แต่ว่า….」

 

「อุ งั้นฉันอาสาไปส่งเอง」

 

「ฉันว่าถ้าส่งเธอไปมีหวังเธอจะไปมอบตัวให้เขาจับเองน่ะสิ ไม่ไหวๆ!!」

 

 

ไอรีนจังอย่ามามองด้วยสายตาคาดหวังสิ

 

เอาเป็นว่าคนที่น่าจะช่วยเหลือไฮรุจังได้ในตอนนี้น่าจะเป็นอัลฟ่าจังที่มีพลังแบบเดียวกัน…หื้ม

 

 

「คงจะไม่ดีนักหากปล่อยเด็กคนนี้ไปที่สำนักงานใหญ่ของจัสติสครูเซเดอร์….」

 

 

ฉันได้ข้อมูลสำคัญบางอย่างมาระหว่างคุยกับอาสึก่อนหน้านี้

 

บางทีอาสึอาจจะไม่รู้ถึงตัวตนของเด็กคนนั้นจริงๆ ก็ได้

 

 

การเผยข้อมูลส่วนนี้ให้เธอรู้คงไม่ใช่ตัวเลือกที่ดี แถมมันอาจจะกลายเป็นกุญแจสำคัญในอนาคตก็ได้

 

「ไม่ควรจะเดินหมากโดยดึงความสนใจของทางนั้นสินะ….」

 

 

อาสึน่าจะยังไม่ยอมแพ้ในการจับไฮรุจังเป็นตัวประกัน

 

การมีอยู่ของเด็กคนนี้สำคัญมากสำหรับคัตสึมิจังจนไม่มีใครมาแทนได้

 

นอกจากนี้เธอคงไม่คิดจะเล็งเป้าไปหาพวกสาวๆ จัสติสครูเซเดอร์ที่แข็งแกร่งกว่าแน่นอน

 

หากอาสึพลาดไปแค่นิดเดียว พวกสาวๆ คงได้รุมจัดหนักจัดเต็มให้แหง

 

 

「เอาล่ะ ไฮรุ โคโนฮานะ….จากนี้ฉันขอเรียกเธอว่าไฮรุจังเฉยๆ ได้ไหม? 」

 

「เอ่อ ก็ได้หรอกค่ะ……」

 

「ต้องขอโทษด้วยนะ แต่ตอนนี้เธอคงจะกลับไปที่บ้านหรือไปหาคัตสึมิจังไม่ได้ซะแล้วสิ ใจจริงก็อยากจะพาไปอยู่ที่สำนักงานใหญ่ของจัสติสครูเซเดอร์หรอก แต่ตอนนี้ เธอคงต้องมาอยู่ภายใต้การดูแลของฉันไปสักพัก จะยินดีไหม?」

 

 

ไฮรุจังเบิกตากว้างกับคำถามของฉัน

 

พอโดนอาสึเล่นงานไป จะสงสัยพวกฉันก็คงไม่แปลกอะไร

 

 

「…จนถึงก่อนหน้านี้ ตัวฉันได้เสียความทรงจำไปจนหมด」

 

 

ระหว่างที่กำลังคิด ไฮรุจังก็พูดบางอย่างออกมา

 

「โฮมุระคุงได้ลบความทรงจำของฉันเพื่อช่วยเหลือฉันเอาไว้ นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมแม้ความทรงจำของฉันจะกลับมา ฉันก็พยายามห้ามใจไม่ให้ไปพบเขา ฉันไม่อยากจะเป็นภาระให้กับเขาอีกแล้ว……」

 

「……」

 

「ทั้งที่คิดว่าตัวเองไม่น่าจะได้ยุ่งเกี่ยวกับอะไรกับโลกที่เขาต้องเผชิญ แต่ตอนนี้ฉันจะไม่หนีอีกแล้วค่ะ」

 

 

แม้ว่าจะตัวสั่น แต่คำพูดของเธอก็เต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง

 

มันช่างเจิดจ้าเหนือแสงใดๆ ที่สาดส่อง

 

ที่ฉันพูดออกมาได้ก็เพราะตัวฉันเป็นร่างจุติแห่งดวงอาทิตย์นี่เนอะ

 

หลงรักความสดใสของมวลชีวิตเหล่านี้จริงๆ

 

 

 

「ฉันจะไม่ลังเลอีกแล้ว พอถึงเวลาฉันจะไปเจอกับเขาให้ได้เลยค่ะ」

 

「ตัดสินใจได้แล้วสินนะ」

 

 

หากเด็กคนนี้ตัดสินใจได้แล้วก็พาเธอไปยังที่ปลอดภัยดีกว่า

 

นอกเหนือจากสำนักงานใหญ่แล้วอาจจะนึกออกได้ยากว่ามีที่ไหนปลอดภัยอีก แต่ฉันขอบอกเลยว่าฉันมีในใจอยู่แล้ว

 

 

 

「คงต้องไปบอกเจ็มจังแล้วสินะว่าจะมีผู้ร่วมอาศัยคนใหม่」

 

「อื้อ ฉันไอรีน เป็นอัศวินดำ」

 

「อะ เอ่อ ขอฝากตัวด้วยค่ะ อัศวินดำคุง?」

 

「อัศวินดำเฉยๆ ก็ได้ หรือจะอัศวินดำจังก็ไม่ติด」

 

「เอ่อ?」

 

 

…หวังว่าจะไปรอดนะ

 

เพราะนอกจากเจ็มจังแล้ว เด็กคนนี้จะรับมือกับพวกที่เหลือไหวไหมนะ?

 

 

 –จบ–

สรุปคือทั้งสองฝ่ายยังไม่ได้เอาจริง แต่ก็สมกับเป็นลำดับที่ 3 ส่วนไฮรุน่าจะโดนไอรีนโอ๋เป็นน้องสาวไปละ แถมจากนี้ต้องไปอยู่กับพวกเจ็ม ไม่อยากนึกสภาพพพพพ

 

มาเม้ามอยหลังอ่านกันได้ที่เพจนะครับ แล้วก็ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่ช่วยหารค่าไฟ  และสามารถช่วยค่าไฟคนแปลได้ที่ กสิกร 2092612913 หรือ QR Code