เป็นเด็กผู้ชายที่มีเอวใหญ่ เอวกลม ใบหน้าของเขาเย่อหยิ่งและครอบงำ และเขาก็เป็นศูนย์กลางอย่างแท้จริงเมื่อเขานั่งอยู่ที่นั่น

บางคนเกิดมาพร้อมกับคุณสมบัติความเป็นผู้นำ

ที่สำคัญคือมีผู้หญิงนั่งอยู่ข้าง ๆ

หญิงสาวสวยมาก เธอทาอายแชโดว์และลิปสติก เธอสวมเสื้อชั้นในสีเขียว แขนเปล่าของเธอถูกแทงด้วยดอกกุหลาบสีแดง เธอยังมีบุหรี่บาง ๆ อยู่ในมือ เธอดูดื้อรั้น เห็นได้ชัดแฟนสาวของจ้าวฉีหาวหลี่เชี่ยนเชี่ยน

——ถึงแม้จะมีข้อกำหนดว่าเด็กผู้หญิงไม่สามารถเข้าหอพักชายได้ แต่ก็มีวิธีอยู่เสมอใช่ไหม

คนอื่น ๆ เป็นเด็กผู้ชาย เปลือยอกและหลัง หรือมีเจตนาฆาตกร แววตาดุร้ายเป็นบางครั้ง

นี่ก็เหมือนกลุ่มนักเรียนที่ไหน เหมือนกลุ่มอันธพาลมากกว่า …

ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวอาจไม่จบการศึกษา

เฉินตงคิดในใจ ถ้าเขาสามารถเข้าเรียนในโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายได้ สภาพแวดล้อมคงจะดีกว่านี้มากใช่ไหม?

“ใครคือเฉินตง?” จ้าวฉีหาวถาม น้ำเสียงของเขาไม่อ่อนน้อมถ่อมตนหรือเอาแต่ใจ และดวงตาของเขาไม่ได้หลบเลี่ยงหรือหลบตา

ลู่หยวนเกอแอบชื่นชมในขณะที่เขาเฝ้าดูอยู่ข้าง ๆ เขาคิดว่าเฉินตงมีกลิ่นอายบางอย่างจริง ๆ

ในเวลาเดียวกันลู่หยวนเกอก็ขึ้นไปสูบบุหรี่ จ้าวฉีหาวและคนอื่น ๆ พูดด้วยรอยยิ้ม “พี่น้องที่รัก ฉันชื่อลู่หยวนเกอ และฉันเป็นเพื่อนของเฉินตง เจอกันครั้งแรกโปรดดูแลกันดี ๆ นะ!”

ตามคำกล่าวที่ว่า ห้ามตีคนที่ยิ้มด้วยมือ กุญแจสำคัญคือ ลู่หยวนเกอปากหวาน บรรยากาศในหอพักผ่อนคลายลงมาก จ้าวฉีหาวห้อยบุหรี่ของเขา ตบไหล่ของหลี่เชี่ยนเชี่ยนและถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?”

เฉินตงกล่าวว่า “เมื่อสองสัปดาห์ก่อน พี่ต้าหลี่และฉันมีเรื่องกัน ตอนแรกเขาให้ซ่งเฉียวและเซี่ยวเซียวมาจัดการฉัน แต่มันก็ล้มเหลว ตอนนี้ให้ยวี่เฟยมาจัดการฉันอีกแล้ว …”

“อ่อ แล้วไงต่อ?”

“ฉันก็เลยอยากมาหาพี่เพื่อขอความร่วมมือ มาฆ่ายวี่เฟยด้วยกัน”

“เฮ้ …” จ้าวฉีหาวยิ้ม “ทำไมคุณถึงคิดว่าฉันจะร่วมมือกับนาย?”

“เป็นเพียงว่าพี่และยวี่เฟยต่อสู้กันมานานกว่าหนึ่งปีแล้ว” เฉินตงกล่าวว่า “เท่าที่ฉันรู้ มีข้อตกลงระหว่างพี่ ถ้ายวี่เฟยฆ่าพี่ได้ หลี่เชี่ยนเชี่ยนจะเป็นของเขาใช่ไหม?”

“ใช่” จ้าวฉีหาวจูบหลี่เชี่ยนเชี่ยนข้าง ๆ เขา “แล้วไง?”

หลี่เชี่ยนเชี่ยนไม่พูด แต่สูบบุหรี่อย่างเงียบ ๆ

การเดิมพันนี้ฟังดูไม่สุภาพต่อเด็กผู้หญิง ดังนั้นทำไมเด็กชายสองคนจึงควรตัดสินว่าเป็นเพราะผู้หญิงคนหนึ่ง?

หลี่เชี่ยนเชี่ยนกล่าวว่า “โอ้ ฉันดูแลเรื่องนี้ไม่ได้ นายควรคุยกับพี่หาวเอง”

หลี่เชี่ยนเชี่ยนกล่าว พลางรินไวน์ให้ตัวเองสักแก้ว หันศีรษะแล้วดื่ม

ลู่หยวนเกอก่นด่าในใจ เธอไม่ได้จะช่วย จะให้เรียกว่าพี่สาวทำไม ฟังดูแล้วมันน่าสนุกเหรอ?”

เฉินตงไม่สนใจ เขาไม่นับหลี่เชี่ยนเชี่ยนตั้งแต่แรก เพราะเขารู้สึกว่าผู้หญิงที่คิดริเริ่มเพื่อให้ผู้ชายสองคนต่อสู้เพื่อเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีจริง ๆ เขาจึงมองดูอยู่จ้าวฉีหาวอยู่เสมอ

จ้าวฉีหาวสูบบุหรี่จีนของลู่หยวนเกอ แต่ไม่ได้แสดงสีหน้าใด ๆ และพูดช้า ๆ “ไม่”

“ทำไม?” เฉินตงสงสัย

จ้าวฉีหาวยิ้ม “เพราะฉันรู้ว่าความทะเยอทะยานของนายคือพระเจ้า! ถ้านายต้องการที่จะเป็น หลังจากที่นายฆ่ายวี่เฟยแล้ว ฉันจะเป็นคนต่อไป!ฉันช่วยนายซึ่งเทียบเท่ากับการขุดหลุมฝังศพของฉันเอง”

เฉินตงรู้ว่าจ้าวฉีหาวจะพูดแบบนี้ และเขาก็คิดเกี่ยวกับมันแล้ว เขาตอบว่า “ถ้าอย่างนั้นพี่กลัวฉันเหรอ?”

“ฉันกลัวนาย?” จ้าวฉีหาวเยาะเย้ย “นับมันแค่ขนนก!”

“จริงเหรอ?” เฉินตงพูด “ในเมื่อพี่ไม่กลัวฉัน ทำไมพี่ไม่กล้าร่วมมือกับฉันล่ะ มาฆ่ายวี่เฟยด้วยกัน ฉันไม่สามารถคุกคามสถานะของพี่ได้ เราจะฝังศพพี่ได้ยังไง หลุมศพของเราเองหรือความร่วมมือระหว่างทั้งสองนั้นให้ผลกำไร และไม่เป็นอันตรายอย่างแน่นอน”

คำพูดของเฉินตงฉลาดมาก ถ้าจ้าวฉีหาวไม่ตกลงที่จะร่วมมือ เขาจะกลัวเฉินตง และเขาจะไม่มีวันสูญเสียเขาอย่างแน่นอน

“พัฟ” หลี่เชี่ยนเชี่ยนหัวเราะออกมา “พี่หาว พี่ตกหลุมพรางแล้ว!”

แน่นอนจ้าวฉีหาวเข้าใจ เขาแตะจมูกของเขา แต่เขาทำได้เพียงพูดอย่างช่วยไม่ได้ “ดูเหมือนว่าจะเป็นเหตุผลดังกล่าว ความร่วมมือกับเราไม่มีอันตรายอย่างแน่นอน แต่ฉันอยากรู้ว่านายมีทุนอะไรในการร่วมมือกับฉัน?”

ลู่หยวนเกอกล่าวทันทีว่า “ตอนนี้เรามีพี่น้องหลักเจ็ดหรือแปดคน นอกจากนี้พี่ตงของเรามีสถานะที่สูงในหัวใจของนักเรียนคนอื่น ๆ และเขาสามารถเรียกคนจำนวนมากด้วยคลื่นแขนของเขา”

จ้าวฉีหาวยังเป็นนักเรียนนอกเมือง และจำกัดระยะทางให้แคบลงจนมองไม่เห็น

จ้าวฉีหาวพยักหน้าและพูดว่า “ฟังดูน่าสนใจ …”

“น่าสนใจอย่างยิ่ง!” ลู่หยวนเกอรีบหยิบแก้วจากขอบหน้าต่างอย่างรวดเร็ว “กู่ตงตง” เทไวน์แล้วยัดเข้าไปในมือของเฉินตง “การร่วมมือกับพี่ตงของเรา จะไม่เกิดปัญหาอย่างแน่นอน”

เฉินตงก็มอบถ้วยด้วยหัวใจของเขา และสัมผัสจ้าวฉีหาว

จ้าวฉีหาวลังเลและหยิบถ้วยขึ้นมา

ทันทีที่สัมผัสไวน์ ความร่วมมือก็สำเร็จ

แต่ในขณะนั้น จู่ ๆ ก็มีเสียงฝีเท้าที่ยุ่งเหยิงที่ทางเดินด้านนอกประตู และมีคนอย่างน้อยหกหรือเจ็ดคนกำลังฟังอยู่

ทุกคนคิดว่าเป็นครูที่มาตรวจ และทุกคนก็สงบลงและไม่พูดอะไรอีก

เสียงฝีเท้าหยุดอยู่หน้าประตู

“ตูม ตูม ตูม” มีคนมาเคาะประตู

“ใคร!” จ่าวฉีหาวถาม

“ฉันเอง ยวี่เฟย” คนที่อยู่นอกประตูตอบ