“แต่…”

“ไปสิ หรืออยากให้ฉันจับโยนออกไป หึ!”

แสนดีมองหน้าคนออกคำสั่งด้วยความน้อยใจ ก่อนจะหมุนตัวและวิ่งออกไปอย่างไม่คิดชีวิต

“คนใช้เมื่อกี้นี้ลูกของป้าโซเฟียใช่ไหมคะ”

“ครับ”

“สวยมากเลยนะคะ หน้าตาหวานเชียว แต่ดวงตาเศร้าไปหน่อย ว่าแต่เธอมีคนรักหรือยังคะ”

“พี่ไม่รู้ครับน้องแพท”

“งั้นแพทไปถามเองก็ได้ค่ะ”

เพเรอคลิสหรี่ตามองหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างตัว “ทำไมน้องแพทถึงต้องอยากรู้เรื่องของคนใช้คนนั้นด้วยล่ะครับ”

พิมรักยิ้มกว้างสดใส “ก็แพทเห็นว่าเธอสวยดีนี่คะ เลยอยากจะติดต่อให้กับพี่อแมนโดน่ะค่ะ ญาติของแพทยังไงล่ะคะ”

เมื่อเห็นสีหน้าของเพเรอคลิสเรียบเฉยจนเข้าขั้นเย็นชา พิมรักจึงสาธยายออกไปอีก

“พี่เพนน์สบายใจได้เลยค่ะ พี่อแมนโดของแพทเป็นผู้ชายนิสัยดีมากค่ะ ไม่เจ้าชู้ด้วย แถมยัง…”

“พอเถอะครับน้องแพท”

“แต่แพทยัง…”

หญิงสาวกำลังจะบอกว่าตัวเองยังพูดไม่จบเลย แต่เพเรอคลิสตัดบทด้วยการลุกพรวดขึ้นยืนเสียก่อน

“พี่ไม่ชอบเป็นพ่อสื่อให้กับใคร”

“พี่เพนน์ไม่ได้เป็นสักหน่อยค่ะ แพทต่างหากที่จะเป็นแม่สื่อให้”

“น้องแพท”

เพเรอคลิสหันมาจ้องหน้าพิมรักด้วยสายตาจริงจัง และดุดันอย่างที่หญิงสาวไม่เคยเห็นมาก่อน

“คะ พี่เพนน์”

“อุ๊ย…”

“มาทำอะไรตรงนี้ หึ!”

แสนดีไม่อาจจะตอบได้ เพราะมัวแต่ตกใจกับแผงอกกว้างที่เต็มไปด้วยเส้นขนตรงหน้า หล่อนพอจะมองออกว่าเพเรอคลิสเป็นผู้ชายขนดกเพราะตามท่อนแขนท่อนขาของเขามีขนขึ้นมากมาย แต่… แต่ไม่คิดว่าที่หน้าอกของเขาจะดกหนาขนาดนี้

“ฉันถามหูแตกหรือไง แม่คุ๊ณ?!”

“ดิฉัน… จะไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ” หญิงสาวดิ้นรนจนหลุด และรีบถอยหลังหนี หน้าตายังคงแดงก่ำกับร่างกายเกือบเปลือยของบุรุษเพศที่พึ่งได้เห็นใกล้ชิดเป็นครั้งแรกแต่สติยังกลับมาไม่เต็มร้อย ทำให้การถอยหลังของหล่อนพุ่งตรงไปยังขอบสระ

“ระวัง…”

เพเรอคลิสเตือนไม่ทันขาดคำ ร่างอรชรก็หงายหลังตกตู้มลงไปในสระน้ำทันที

“บ้าชิบ!”

ชายหนุ่มสบถอย่างหัวเสีย แต่ก็ไม่อาจจะนิ่งเฉยไม่ยื่นมือเข้าไปช่วยได้

ตู้ม!

สายน้ำสาดกระเซ็นเมื่อเรือนร่างกำยำของเพเรอคลิสกระโจนลงไปในสระน้ำที่มีร่างของแสนดีตะกุยตะกายขอความช่วยเหลืออยู่

“ช่วย… ช่วยด้วย…”

มือเล็กพยายามไขว่คว้าหาที่ยึดเกาะเพื่อประคองให้ตัวเองมีชีวิต และเมื่อคว้าร่างกำยำของเพเรอคลิสได้ หล่อนก็กอดรัดเขาแน่น จนเพเรอคลิสจำต้องรวบร่างอรชรเอาไว้แทนการล็อกคอจากทางด้านหลัง

ไม่ช้าร่างของแสนดีก็ถูกพาขึ้นมาจากสระน้ำได้สำเร็จ เพเรอคลิสโน้มหน้าลงไปหา และตบแก้มนวลเพื่อเรียกสติให้กับหญิงสาว

“แซนดี้… แซนดี้เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม”

แม้จะถูกเรียกและเขย่าแรงๆ แต่ก็ยังไม่รู้สึกตัว ทำให้เพเรอคลิสต้องก้มหน้าลงไปเป่าปากอิ่ม แม้สัมผัสจากกลีบปากอิ่มจะเย็นชืด แต่ไฟร้อนบางอย่างกลับก่อตัวอยู่ในช่องท้องของชายหนุ่ม

“แซนดี้… แซนดี้ตื่นสิ”

หลังจากถูกผายปอดด้วยปากอยู่พักใหญ่ๆ แสนดีก็สำลักเอาน้ำออกมา และรู้สึกตัว

เพเรอคลิสถอนใจอย่างโล่งอก และหันไปคว้าเสื้อของตัวเองที่ถอดทิ้งเอาไว้ไม่ไกลมาคลุมร่างให้กับหญิงสาว

“เห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว”

คนถูกตำหนิหน้าเจื่อน แต่ก็ยังกล่าวขอบคุณผู้ช่วยชีวิต “ขอบคุณคุณชายใหญ่มากค่ะ ขอบคุณ…”

“ถ้าจะขอบคุณฉันจริงๆ ออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด”

แล้วคนตัวโตก็หมุนตัวเดินหายไป ทิ้งให้หล่อนนั่งน้ำตาซึมอยู่ที่ริมสระว่ายน้ำเพียงลำพัง