แสนดีสั่งตัวเองให้ยิ้มกว้าง บอกตัวเองให้ทำทุกอย่างให้เหมือนเดิม ที่สุด อย่าได้มีพิรุธใดๆ เล็ดลอดออกไปเด็ดขาด แต่กระนั้นหยาดน้ำตาที่ล้นอยู่ภายในอกกลับยิ่งท่วมท้นมากขึ้นเรื่อยๆ หล่อนกำลังจะร้องไห้ น้ำตาที่ซ่อนเอาไว้ใกล้จะทะลักออกมาร่อมร่อ
หล่อนจำเป็นต้องเสหลบตาคมกริบที่จ้องมองมาด้วยความพึงพอใจ เขาจะเห็นน้ำตาของหล่อนไม่ได้ แสนดีกลืนก้อนสะอื้นลงไปในอก และกัดฟันเงยหน้าขึ้นปั้นยิ้มให้
“แซนดี้… มาแล้วค่ะ…”
สองแขนกำยำของคนที่กึ่งนอนกึ่งนั่งอยู่บนเตียงอ้ากว้างออก แสนดีถลาเข้าไปซุกในอ้อมอกอุ่นนั้นทันที
“แซนดี้รักคุณชายใหญ่นะคะ”
เพเรอคลิสอมยิ้ม ยกมือขึ้นลูบศีรษะทุยแผ่วเบา “หวานไปทั้งตัวแล้วยังไม่พออีกหรือ ยังจะมาปากหวานให้ฉันละลายอีก”
“แซนดี้พูดจากหัวใจจริงๆ นะคะ”
หล่อนเงยหน้าขึ้นสบประสานสายตา มองใบหน้าหล่อคมคายนิ่งนานราวกับต้องการเก็บทุกรายละเอียดของผู้ชายที่ตนเองรักเอาไว้ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
“แซนดี้ขอให้คุณชายใหญ่มีความสุขตลอดไปนะคะ”
“มันแน่นอนอยู่แล้ว”
อ้อมแขนกำยำรัดแนบขึ้น ก่อนจะก้มลงจูบปากอิ่มหนักๆ หญิงสาวเผยอปากรับอย่างเต็มใจ
นานเลยทีเดียวว่าเพเรอคลิสจะตัดใจยุติจุมพิตหวานได้ “พรุ่งนี้ย้ายขึ้นมาอยู่กับฉันในห้องนอนนะแซนดี้”
คนถูกถามเสหลบตา “คือ…”
“ทำไมล่ะ หรือว่าจะให้ฉันย้ายลงไปอยู่กับเธอในห้องพักแทน” เขาหัวเราะขบขัน
“ไม่… ไม่ต้องค่ะ”
“งั้นก็ย้ายขึ้นมาอยู่ด้วยกันเสียดีๆ โอเคไหม”
แสนดีไม่มีทางเลือกจำต้องผงกศีรษะรับคำสั่ง
เพเรอคลิสเห็นสาวน้อยว่านอนสอนง่ายก็จูบให้รางวัลอีกครั้ง และครั้งนี้ก็ร่ำๆ จะเดินหน้าเลยเถิดไปไกลเสียให้ได้ ถ้าแสนดีไม่ขัดขืนเอาไว้เสียก่อน
“ทำไมล่ะ ไม่อยากให้ฉันเข้าไปในตัวของเธอแล้วหรือ”
คนถูกถามหน้าแดงก่ำ “คุณชายใหญ่น่ะ พูดอะไรก็ไม่รู้”
“ก็ฉันอยากรู้จริงๆ นี่”
“แซนดี้แค่…”
“แค่อะไรหรือ”
แสนดีช้อนตาขึ้นมองคนที่คร่อมทับอยู่บนร่าง “แค่… แค่อยากถามอะไรบางอย่างกับคุณชายใหญ่ก่อนน่ะค่ะ”
เพเรอคลิสอมยิ้มและเอ่ยอนุญาต ในขณะที่ดวงตาคมกริบหวาดมองไปทั่วร่างงดงามที่ตัวเองพึ่งเปลื้องเสื้อผ้าออกจนหมดเกลี้ยงด้วยความลุ่มหลง
“ว่ามาสิ”
“อื้อ… อย่าพึ่ง… แตะหน้าอกของแซนดี้สิคะ อา…”
“ก็ขยำไป ฟังไปไม่ได้หรือไง”
คนตัวเล็กหน้าตาแดงก่ำ ซ่านสยิวรุนแรง “แต่… แต่แซนดี้จะพูดไม่รู้เรื่องน่ะสิคะ… อา… อย่าพึ่งดูดนะคะ”
คนถูกห้ามหัวเราะ “ก็ได้ จับเฉยๆ ไหนว่ามาสิ”
เส้นประสาทภายในกายของแสนดีตื่นเร้า แต่หล่อนก็พยายามสะกดกลั้นเอาไว้
“คุณชายใหญ่… รักคุณแพทใช่ไหมคะ”
“อืม ใช่ ถามทำไมหรือ”
คนตัวเล็กอ้าปากค้าง ดวงตาไหววูบ แต่ก็พยายามฝืนยิ้มเอาไว้
“คุณแพทเธอคู่ควรกับคุณชายใหญ่มากนะคะ”
“ก็ใช่อีกนั่นแหละ”
เพเรอคลิสแกล้งยั่ว ก่อนจะก้มลงกระซิบถามชิดปากอิ่ม
“มีอะไรจะถามอีกไหม แซนดี้”
“มะ ไม่มีแล้วค่ะ”
ดวงตากลมโตกะพริบเร็วๆ เพื่อขับไล่น้ำตาแห่งความรวดร้าว และก็ฝืนยิ้มเอาไว้ให้ได้นานที่สุด
“เสียใจหรือ”
“ปละ… เปล่านะคะ แซนดี้เจียมตัวดีค่ะว่าตัวเองอยู่ตรงไหน”
“ฉันจะบอกอะไรให้นะ ถึงน้องแพทจะเหมาะกับฉันแค่ไหน แต่ฉันก็ไม่เคยต้องการน้องแพท เท่ากับที่ต้องการเธอเลย แซนดี้…”
แล้วเขาก็ประกบปากลงมาหาอย่างดูดดื่ม ขับไล่ทุกความสงสัยของหล่อนให้สลายหายไป ตอนนี้มีแต่เขา… มีแต่เพเรอคลิสเท่านั้นที่เต้นเร่าอยู่ในร่างของหล่อน
“อา…”
หล่อนคราง เมื่อเขาก้มหน้าลงดูดอมยอดถันชูชัน ร่างสาวหยัดยกขึ้นหา มือเล็กกดทึ้งศีรษะทุยทระนงเอาไว้มั่น
“อา… คุณชายใหญ่…”
“ฉันไม่เคยต้องการผู้หญิงคนไหนเท่าเธอมาก่อนเลย แซนดี้ อืม… หวานลิ้นเหลือเกิน”
ความต้องการมากล้นจนปวดหนึบไปทั้งร่างทำให้เพเรอคลิสไม่อาจจะรั้งรอได้อีกต่อไป เขาพุ่งผงาดเข้าใส่ความคับแน่นเต็มแรง สอดประสานกับความนุ่มนวลแสนหวานอย่างดุดัน
“โอว… บีบแน่น… รัดแน่นมาก”
เขาครางคำรามหน้าตาบิดเบี้ยวเหยเกทรมาน ปากหยักสวยสูดเข้าออกด้วยความกระสันตลอดเวลา
“โอว… โอว…”
ยิ่งเจ้าหล่อนเผยอร่างขึ้นรับราวกับหญิงคลุ้มคลั่ง สติสตังที่เหลืออยู่น้อยนิดก็แตกซ่านกระเด็นกระดอนหายไปในพริบตา ชายหนุ่มกัดฟันแน่น อดทนต่อความหวานร้อนจัดที่บีบรัดอยู่รอบแก่นกายในทุกทิศทาง ครั้งแรกของค่ำคืนจะเป็นแบบนี้ทุกครั้ง แตกระส่ำออกมาอย่างรวดเร็วราวกับหนุ่มน้อยคลั่งฮอร์โมน
“โอว… โอว… ไม่ไหวแล้ว ทูนหัว”
เขาสอดใส่ด้วยจังหวะกระชั้นถี่ระรัว ร่างเล็กยกหยัดขึ้นหา ตอบรับการบดคลึงดุดันของเขาตลอดเวลา ภาพที่เห็นสวยงามเหลือเกิน มันยิ่งทำให้เขาเกร็งกระตุกไปถึงจิตวิญญาณ
“แซนดี้… วิเศษเหลือเกิน เมียจ๋า…”
เขาเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง คาดหวังว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามที่คิดเอาไว้ เขาจะต้องฝังตัวอยู่ในความอ่อนหวานร้อนฉ่ำของแสนดีให้นานกว่าครั้งแรก จะต้องบดคลึงหล่อนให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้
“โอว… แซนดี้… เธอทำอะไรฉันกับฉัน… โอว… โอว…”
MANGA DISCUSSION