อหังการซาตานเถื่อน ซีรีส์ชุด ซาตานเมดิเตอเรเนียน - ตอนที่ 47
“แซนดี้ หายไปไหนมาครึ่งวันน่ะ ฉันตามหาจนทั่วไม่เห็นเลย นึกว่าหนีออกจากบ้านไปเสียแล้ว”
เดลล่าเจอหน้าเพื่อนก็รีบถามอย่างสงสัยทันที แสนดีหน้าตาแดงก่ำ หล่อนจะบอกได้ยังไงล่ะว่า ครึ่งวันที่ผ่านมาหล่อนนอนอยู่ใต้ร่างของ เพเรอคลิส
“ฉัน… ฉันขึ้นไปทำความสะอาดข้างบนน่ะ”
“ห้องไหน ทำไมฉันไปตามหาไม่เจอล่ะ”
“ก็… ทุกห้องนั่นแหละ ว่าแต่เธอเถอะมีอะไรกับฉันหรือเปล่า” แสนดีเดินหนี และเปลี่ยนเรื่องคุย
“มีข่าวดีมาบอกน่ะสิ”
“ข่าวดี?” คนที่เดินหนีอยู่ชะงักเท้า และหันกลับมาหา “ข่าวดีอะไรเหรอเดลล่า”
เดลล่ายิ้มกว้าง เข้ามาจับมือเพื่อนรักเอาไว้ “ฉันได้ยินมาว่าคุณชายใหญ่มีคำสั่งให้ป้าโซเฟียกลับมาที่ดาร์กอน คาสเทลโลแล้วนะ”
“จริงเหรอเดลล่า”
“จริงสิ ฉันจะโกหกทำไมกันล่ะ” เดลล่าพยักหน้า ก่อนจะทำหน้าสงสัย “ว่าแต่ทำไมคุณชายใหญ่เปลี่ยนใจไปมาแบบนี้นะ ปกติสั่งแล้วสั่งเลยนี่น่า” แล้วเดลล่าก็หันมาจ้องหน้าแสนดี “เธอว่าไหมแซนดี้”
“ฉัน… ฉันจะไปรู้ได้ยังไงกันล่ะ”
แสนดีรีบหันหน้าหนี ภาพที่ตัวเองกลืนกินความใหญ่โตของ เพเรอคลิสเอาไว้ในอุ้งปากยังคงชัดเจน เพราะเซ็กซ์สินะ เขาถึงได้ยอมปล่อยแม่ของหล่อน
“นั่นสิ เธอจะไปรู้ได้ยังไงกันเนอะ” เดลล่าพึมพำ
“ฉัน… ฉันขอตัวไปอาบน้ำแปบนะ รู้สึกร้อนน่ะ”
“ไปเถอะ แล้วออกมาช่วยฉันเช็ดระเบียงด้วยล่ะ”
“อืม”
แสนดีพยักหน้ารับ ก่อนจะรีบเดินจากไป เนื้อตัวยังคงอุ่นซ่านกับสัมผัสร้อนรุ่มของเพเรอคลิสไม่จาง
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
หลังจากจบมื้อค่ำ ห้องนอนของแสนดีก็ถูกบุกรุกจากเพเรอคลิส อย่างอุกอาจ
“คุณ… คุณชายใหญ่เข้ามาทำไมคะ”
คนตัวเล็กที่พึ่งก้าวออกมาจากห้องน้ำสะดุ้งตกใจ สองมือยกขึ้นกอดอกเอาไว้ เพราะเกรงว่าผ้าขนหนูที่พันอยู่รอบกายจะร่วงหล่น
เพเรอคลิสล็อกประตู และเดินมาทรุดตัวลงนั่งบนเตียงเล็กแคบของหล่อนด้วยท่าทางราวกับเป็นเจ้าของห้อง
“มาหาเธอไง”
“แต่… แต่นี่มันเป็นเวลาพักผ่อนของแซนดี้นะคะ”
“ฉันต้องสนใจด้วยหรือ”
หญิงสาวขยับกายตรงไปยังตู้เสื้อผ้า แต่คนตัวโตลุกขึ้นและเพียงก้าวเดียวเขาก็สามารถคว้าหล่อนมากอดรัดได้สำเร็จ
“จะใส่ไปทำไม เดี๋ยวก็ต้องถอดอยู่ดี”
“อย่านะคะ”
“เมื่อตอนบ่าย ไม่เห็นพูดแบบนี้เลย” เขาอมยิ้ม นัยน์ตาเต็มไปด้วยความหิวกระหาย “แถมยังยั่วจนฉันตบะแตกอีกด้วย”
“ปล่อย… ปล่อยแซนดี้เถอะค่ะ”
“ไม่ปล่อย… อยากให้เธอทำแบบเมื่อเช้านี้อีก”
คนฟังหน้าร้อนผ่าว แก้มนวลแดงจัดแทบไหม้ “คุณ… คุณชายใหญ่อย่า… อย่าพูดแบบนี้สิคะ”
“ทำไมล่ะ พอฉันให้ในสิ่งที่เธอต้องการแล้ว ก็จะไม่ยอมทำอีกหรือไง” เพเรอคลิสรัดร่างเล็กแน่นขึ้น จนสองร่างแทบจะหลอมละลายเข้าด้วยกันเลยทีเดียว “แต่ฉันไม่ยอมหรอก เธอทำให้ฉันติดใจ แล้วจะหนีไม่ยอมทำอีกไม่ได้หรอกนะ แซนดี้”
“ตะ… แต่…”
เพเรอคลิสอมยิ้ม มองคนที่กำลังอายจนตัวแทบแตกอย่างขบขันระคนพิศวง “ฉันแทบไม่เชื่อนะว่าผู้หญิงเรียบร้อย และมีฉันเป็นผู้ชายคนเดียวในชีวิต จะใช้ปากได้เก่งเหลือเกิน”
“คุณชายใหญ่อย่าพูดค่ะ”
“ไม่เห็นต้องอายเลย… เราอยู่กันแค่สองคน”
“แต่… แต่แซนดี้อาย”
“จะอายทำไม ฉันกับเธอก้าวผ่านคำนั้นมาตั้งนานแล้ว เธอน่ะเป็นของฉันทั้งตัว ตั้งแต่ครั้งแรกที่เราร่วมรักกัน”
แล้วผ้าขนหนูสีชมพูก็ถูกกระชากออกไป มือเล็กยกขึ้นปิดปทุมถันอย่างเอียงอาย แต่ไม่ช้าก็ถูกดึงออก
“ฉันไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนมีรูปร่างดีขนาดนี้มาก่อนเลย แซนดี้ ยิ่งมองก็ยิ่งสวย”
มือใหญ่เอื้อมมากอบกุมเต้าสวย ในขณะที่ดวงตาลดต่ำลงไปมองที่ซอกขาอย่างหวงแหน
“ฉันจะไม่มีวันปล่อยเธอไปเด็ดขาด”
“คุณชายใหญ่…”
“มานี่…”
“อุ๊ย…”
ร่างอรชรเปลือยเปล่าถูกกระชากเข้ามากอดรัด และถูกประเดิมจูบดูดดื่มจนสติสตังของแสนดีลอยหาย หล่อนไม่อาจจะรู้ได้ว่าเพเรอคลิส เปลื้องผ้าออกตอนไหน เพราะมือของเขายุ่มย่ามอยู่บนร่างสาวตลอดเวลา มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เขาเปลือยเปล่าแข็งชันไปทั้งตัวเสียแล้ว
“อวบเต็มมือเหลือเกิน แซนดี้จ๋า”
ร่างอรชรถูกอุ้มไปวางบนเตียง คนตัวโตทาบทับลงไปหา คลุกเคล้าโลมเลียจนหญิงสาวกรีดร้องปริ่มจะขาดใจ
“อา… อา…”
นิ้วแกร่งถูไถยอดถันจนแข็งชัน ก่อนลงไปบดคลึงเกสรสวาทจนสะโพกอวบยกร่อนพลิ้วไหว
“อา… คุณชายใหญ่ขา… อา…”
เสียงคำรามพึงพอใจดังกระหึ่มห้อง พร้อมกับคนตัวโตที่กลับหันศีรษะไปทางปลายเท้าเล็ก
“ใช้ปากกับฉัน แซนดี้…”
คนตัวเล็กตื่นเต้นกับท่าทางใหม่เอี่ยมอ่องและทำตามคำสั่งอย่างกระตือรือร้น จนคนที่กำลังโลมเลียกลีบสาวอยู่ถึงกับเกร็งยะเยือกไปทั้งตัวอย่างรุนแรง
“โอว… ฉันชอบปากของเธอแซนดี้ อืม…”
“อา… อืม…”
สองหนุ่มสาวต่างผลัดกันปรนเปรอเล้าโลมด้วยลิ้นและปากกันอย่างเร่าร้อน จนทั้งคู่สุขสมแตกระส่ำครั้งแล้วครั้งเล่า ผู้เป็นบุรุษจึงลุกขึ้น และสอดใส่เข้าหาสุดแรง
“อา…”
ชายหนุ่มโยกคลึงเมามัน กระแทกกระทั้นจนร่างเล็กสั่นคลอนราวกับจะแตกหัก
“คุณชายใหญ่ขา… อา… อา…”
เพเรอคลิสกัดฟันแน่น พยายามที่จะยืดเวลาออกไป แต่กล้ามเนื้อสาวหวานร้อนรัดรึงรอบท่อนกายแน่นเหลือเกิน ทุกครั้งที่เขาขยับ ความเสียวซ่านก็ทวีความรุนแรงมากขึ้นทุกขณะ
“ไม่ไหวแล้ว… แซนดี้… โอว… โอว…”
ในที่สุดสองร่างก็เกร็งกระตุกพร้อมเพรียง สองเสียงสอดประสาน ส่ายสะบัดราวกับบ้าคลั่ง หยาดรักทะลักล้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่มีความสุขใดจะมากมายเท่านี้อีกแล้ว
เพเรอคลิสกอดร่างชื้นเหงื่อของแสนดีแน่น จูบแผ่วเบาที่หน้าผากมนอย่างลุ่มหลง
“พรุ่งนี้แม่ของเธอจะกลับที่นี่… และฉันก็จะรีบจดทะเบียนสมรสกับเธอให้เร็วที่สุด เธอจะได้ไม่ต้องถูกแม่ตีอีก”
“คุณชายใหญ่…”
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองอย่างพิศวง เพเรอคลิสรู้ได้ยังไงกันว่าหล่อนถูกแม่ตี แต่ยังไม่ทันจะได้ถาม ปากอิ่มก็ถูกปิดสนิทลงอีกครั้ง และครั้งนี้เนิ่นนานเหลือเกิน
YOU MAY ALSO LIKE
