อหังการซาตานเถื่อน ซีรีส์ชุด ซาตานเมดิเตอเรเนียน - ตอนที่ 44
“ทำไมฉันจะต้องไม่กล้าด้วย ผู้ชายอย่างนายมันต้องถูกชกจนสลบเลยถึงจะสาสม”
โทสะของมาริออสพุ่งพล่านสูงจัด “งั้นก็คงพร้อมที่จะรับกรรมจากฉันแล้วสินะ”
“นาย… นายหมายความว่ายังไง นายจะทำอะไรน่ะ” คนตัวเล็กพยายามจะหาทางหนี แต่เขากักกันเอาไว้ทุกทิศทาง
“นี่… อย่าคิดจะทำอะไรบ้าๆ กับฉันเชียวนะ” หล่อนห้ามปากคอสั่น
มาริออสระบายยิ้มเลือดเย็น มือทั้งสองข้างที่ดันกำแพงเอาไว้เปลี่ยนมาปลดกระดุมเสื้ออย่างคล่องแคล่ว ดวงตาสีน้ำเงินเข้มซึ่งเป็นสีเดียวกับเพเรอคลิสจ้องหล่อนเขม็ง
“นาย… นายถอด… ถอดเสื้อทำไม”
“ก็อยากได้ผัวไม่ใช่หรือ จะจัดให้ไง”
พิมรักหน้าซีดสลับแดง “จะ… จะบ้าหรือไง ฉัน… ไม่ได้อยากมีผัว นี่นาย… ปล่อยฉันไปนะ”
ไม่มีเสียงตอบ มีแต่เสียงหัวเราะน่าสะพรึงกลัวที่เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากเซ็กซี่ของมาริออสเท่านั้น หัวใจของพิมรักเต้นระรัว ความหวาดกลัวพุ่งเข้าใส่ร่างอย่างอำมหิต หล่อนหันไปมองเพเรอคลิสที่นอนหลับลึกอยู่บนเตียงอย่างขอความช่วยเหลือ
“พี่… พี่เพนน์ช่วยแพทด้วยค่ะ พี่เพนน์”
คนตัวโตสลัดเสื้อเชิ้ตออกจากตัว เผยแผงอกกว้างที่อุดมไปด้วยกล้ามเนื้อ และเส้นขนสีเข้มมากมาย
ลมหายใจของพิมรักราวกับถูกสูบออกไปจากปอดจนหมด หล่อนเผยอปากค้างเติ่งกับความสมบูรณ์แบบของมาริออส นี่ใช่ไหม หุ่นของผู้ชายที่สาวๆ คลั่งไคล้
ไม่… หล่อนจะชื่นชมหมอนี่ไม่ได้
พิมรักกัดฟันละสายตาจากกล้ามเนื้อมัดงามที่บริเวณหน้าอก ขึ้นมาจ้องหน้าของมาริออส ก่อนจะพบว่าวันนี้มาริออสหล่อเหลายิ่งกว่าในทุกๆ วันที่เคยพบเจอมากนัก
นี่หล่อนเป็นบ้าอะไรไป พิมรักร้องด่าตัวเองลั่นอก พร้อมกับสะบัดศีรษะแรง
“ถอยออกไปนะ”
“หากเป็นในเวลาปกติฉันคงไม่คิดจะเข้าใกล้ผู้หญิงปัญญาอ่อนแบบเธอให้เสียเวลาหรอก”
คนถูกด่าทอเจ็บลึกเข้าไปในอก หล่อนโต้กลับปากคอสั่น “ไม่อยากเข้าใกล้ก็ถอยออกไปสิ มาถอดเสื้อให้ฉันเห็นทำไม ออกไปนะ ไอ้เด็กไม่รู้จักโต ออกไปสิ”
“แต่วันนี้เธอต้องได้รับบทเรียน”
“นาย… นายหมายถึงอะไร” หญิงสาวกลืนน้ำลายเหนียวข้น ดวงตาเบิกกว้างตกใจกับโทสะของมาริออส “คงไม่… ข่มขืนฉันหรอกนะ”
“ไม่ข่มขืนหรอก เพราะผู้หญิงปลวกๆ แบบเธอทำให้สมยอมได้ไม่ยาก”
“ไอ้บ้า! ฉันไม่ใช่ปลวกนะ ว๊าย…” หญิงสาวหวีดร้องตกใจ เมื่อจู่ๆ ร่างของตัวเองก็ถูกกระชากลอยเข้าไปในอ้อมแขนกำยำของมาริออส แผงอกเปลือยเปล่าของเขาทำให้คล้ายกับจะหายใจไม่ออก
“ปล่อยนะไอ้บ้า!”
หล่อนดิ้นรน แต่ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเหมือนจุดไฟโทสะให้กับมาริออสยิ่งขึ้น “บอกให้ปล่อยไง นายไม่มีสิทธิ์มากอดฉันแบบนี้นะ”
มาริออสแค่นยิ้ม นัยน์ตาลุกเป็นไฟด้วยความชิงชัง “ผู้หญิงร้ายๆ แบบเธอมันต้องเจอฉัน ถึงจะสมน้ำสมเนื้อกัน พิมรัก”
“ไม่นะ!”
“เดี๋ยวก็รู้…”
แม้เขาจะหัวเราะแต่หล่อนรู้ดีว่ามาริออสกำลังถูกโทสะแผดเผารุนแรงแค่ไหน
เขาโกรธอะไรนักหนาที่หล่อนพาเพเรอคลิสเข้าโรงแรม คงเพราะเขาไม่ต้องการได้พี่สะใภ้เช่นหล่อนล่ะมั้ง
“บอกให้ปล่อย” หญิงสาวดิ้นหนี และทุบหน้าอกกว้างแรงๆ “ฉันจะฟ้องคุณพ่อ ว่านายกอดฉัน”
มาริออสไม่โต้ตอบ แต่โน้มหน้าต่ำลงมาหา พิมรักเอียงหน้าหนีด้วยความตื่นตกใจ
“อย่านะ”
“ดูสิว่าต่อจากนี้ไป เธอยังจะมีหน้าตามตื้อพี่เพนน์อีกไหม”
“อ๊ะ ว๊าย…”
แม้แต่ในความฝันพิมรักก็ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะมีผู้ชายคนไหนกล้าแตะต้องจุดกลางลำตัวของหล่อนแบบนี้ แบบที่มาริออสทำอยู่ เขาขยำเต็มแรงอย่างหยาบคาย
“อย่า… อย่านะ อื้อ…”
หล่อนถูกมาริออสบดปากลงมาจูบอย่างดุดัน ขยี้บดคลึงด้วยโทสะร้าย ปากอิ่มไร้ราคีแตกยับ และไม่ว่าจะต่อต้านสักแค่ไหน ซาตานตัวร้ายก็ยังคงตามติดประกบปากอย่างแน่นหนา
“อื้อ…”
หล่อนส่ายหน้าหนี พยายามอย่างสุดชีวิต แต่มือใหญ่ที่สอดอยู่ใต้กลุ่มผมกระชากเส้นผมแรงๆ จนหล่อนไม่อาจจะหลีกหนีได้ เขาจูบหล่อนอย่างตะกละตะกลามไร้ความนุ่มนวล ไม่มีเสี้ยวเศษของการให้เกียรติเลยสักนิด
จุมพิตของซาตานที่ชื่อมาริออสยังคงรุนแรง และสร้างความเจ็บปวดให้ระบมไปทั้งเรียวปาก ลิ้นของเขาดุดันวนเวียนจะบุกรุกเข้ามาภายใน แต่สติที่ยังพอหลงเหลือทำให้พิมรักเม้มปากแน่น เป็นตายอย่างไรหล่อนก็ไม่มีวันยอมให้เขารุกล้ำมากไปกว่านี้อีกแล้ว
มาริออสครางเบาๆ ด้วยน้ำเสียงที่เหี้ยมเกรียม กระชากกระโปรงตัวสวยของพิมรักจนขาดวิ่นติดมือ ก่อนจะบดนิ้วแกร่งกับกลีบสาวโหนกนูนที่ซ่อนอยู่ภายใต้กางเกงชั้นในลูกไม้ตัวจิ๋ว
“อ๊ะ… อา…”
ได้ผลชะงัดนัก เมื่อปากอิ่มเผยอครางตกใจกับสัมผัสดุดันที่กลางลำตัว และนั่นก็ทำให้ลิ้นแกร่งบุกรุกเข้าไปภายในอุ้งปากสาวได้อย่างง่ายดาย เขาตวัดเลียดุดัน สำรวจปลุกเร้าสร้างความปั่นป่วนให้กับสาวอ่อนเดียงสาอย่างบ้าคลั่ง
พิมรักเริ่มจะหายใจไม่ออก อาการขัดขืนต่อต้านเริ่มอ่อนแรงลงทุกขณะ ยิ่งปากของเขาขยับบดคลึงกลีบปากของหล่อนรุนแรงเท่าไหร่ ร่างสาวก็ยิ่งรุ่มร้อนทรมานมากขึ้นเท่านั้น
“อื้อ…”
สะโพกอวบส่ายหนีความอุ่นซ่านแปลกใหม่ที่ไม่เคยได้รู้จักมาก่อนอย่างหวาดกลัว แต่นิ้วแกร่งตามติด บี้คลึงสะกดความอ่อนไหวใต้กางเกงในเนื้อผ้าจนเริ่มเปียกชื้น
“อย่า…”
หล่อนร้องวิงวอนต่อต้านเสียงอ่อนแรง เมื่อปากกระด้างร้อนจัดเลื่อนลงไปทรมานที่เนื้อนุ่มซอกคอแทน
ทำไมอ่อนแรงแบบนี้ ทำไมเนื้อตัวถึงได้อ่อนเปลี้ย สองแขนที่เคยผลักไสกลับทิ้งลงข้างตัว ปากที่เคยเม้มสนิท เผลอเผยอสูดลมแผ่วเบาอย่างน่าละอาย
นี่หล่อน… หล่อนกำลังเป็นบ้าอะไรไป ผู้ชายที่กำลังดูดเม้มเนื้อสาวอยู่ไม่ใช่เพเรอคลิสนะ แต่เป็นผู้ชายปากร้ายอย่างมาริออส ผู้ชายที่เกลียดชังหล่อนพอๆ กับที่หล่อนเกลียดชังเขานั่นแหละ
แล้วทำไม…
“อา…”
ทำไมหล่อนถึงได้รู้สึกซ่านสยิวแบบนี้ รู้สึกร้อนฉ่าทุกครั้งที่ถูกปากร้อนๆ ของเขาดูดเม้ม
“อย่า… ได้โปรด ปล่อย… ปล่อยฉัน…”
ไม่มีเสียงตอบโต้ใดๆ ออกมาจากมาริออส อาจจะเป็นเพราะปากของเขาไม่ว่าง เพราะกำลังซุกไซ้กลืนกินผิวกายของหล่อนอยู่ หรือว่าไม่ได้ยินเสียงวิงวอนของหล่อนกัน เพราะมันแผ่วเบาเหลือเกิน
จากที่เคยต่อต้านกลับเอนซบร่างกำยำ สะโพกอวบที่เคยส่ายหนีนิ้วแกร่ง ยามนี้ยกหยัดตามติดนิ้วยาวอย่างติดอกติดใจ เสียงต่อต้านถูกเปลี่ยนเป็นเสียงครางหวานแหลม
“อา…” เส้นผมยาวสีดำขลับสลายไปด้านหลัง ความต้องการที่ไม่เคยรู้จักทำให้หล่อนจิกเล็บลงบนต้นแขนกำยำเต็มแรง จากนั้นก็ส่งเสียงครางระรัวด้วยความกระสันซ่าน
“อา… อา…”
ร่างเล็กสั่นไหวเมื่อได้สัมผัสกับท่อนชายใหญ่โตที่ตุงรั้งกางเกงของมาริออสออกมา หล่อนหน้าแดงก่ำ ตกใจอยากจะผละหนี แต่กลับยิ่งบดเบียดกระแซะเข้าหา
หล่อนได้ยินเสียงครางแผ่วเบาจากคนตัวโตแสนช่ำชองในเกมสวาท เขาเงยหน้าขึ้นจากการขบกัดเนื้อนุ่มที่บ่าเนียน และบดจูบลงมาหาอีกครั้ง จูบจนหล่อนมึนเมาในหมอกสวาท จนไม่ทันรู้ว่าตัวเองถูกเปลื้องผ้าจนเปลือยเปล่าตั้งแต่เมื่อไหร่ มารู้อีกทีว่าตัวเองไม่เหลืออาภรณ์ติดตัวแล้วก็ตอนที่ถูกนิ้วแกร่งบี้คลึงยอดอกจนแข็งเป็นไตแล้วนั่นแหละ
“อ๊ะ… อื้อ…”
หล่อนขยับตัวหนีตามสัญชาตญาณ แต่มาริออสก็ยังตามติดชนิดที่เรียกได้ว่าตามติดทุกกระเบียดนิ้ว หล่อนเห็นสายตาคมกริบจ้องมองมา ไม่มีความเกลียดชังในดวงตาสีน้ำเงินเข้มอีกแล้ว มีแต่ความกระหายใคร่สวาทเท่านั้นที่ลุกโชนจนน่ากลัว
ความตื่นตระหนกทำให้พิมรักได้สติอีกครั้ง หล่อนผลักไส แต่กลับถูกเขาก้มลงมาดูดกลืนยอดถันชูชันเข้าไปในอุ้งปาก ทั้งลิ้นทั้งฟันคมกริบกัดกินจนยอดถันขยายบวมเป่ง
“อา… อา…”
หล่อนดิ้นพล่าน คราวนี้ไม่เหลือสติอะไรให้ยับยั้งอีกแล้ว สองมือกอดรัดเรือนร่างกำยำเอาไว้แน่น แอ่นหยัดตัวเข้าหา ถูไถหน้าอกกับใบหน้าหล่อจัดของมาริออสอย่างสิ้นความละอาย
“อา…”
เขาดูดอมหล่อนครั้งแล้วครั้งเล่า ยอดทรวงทั้งสองข้างเปียกชุ่มและบวมเป่ง แต่มาริออสก็ยังคงดูดเลีย ฝ่ามือบีบเคล้นด้วยความกระหาย นี่น่ะหรือวิธีลงโทษของเขา ทำไมมันเสียวซ่านขนาดนี้นะ
“อา… อา…”
หล่อนกดทึ้งศีรษะทุยให้แนบแน่นลงกับเต้าอวบตึงเต่งอย่างเรียกร้องเร่งเร้า สะโพกก็ส่ายระริกถูไถกับความเป็นชายที่ยังซ่อนตัวอยู่ในกางเกงขายาวตลอดเวลา
นี่มาริออส ผู้ชายปากร้ายทำอะไรกับหล่อนกันนะ ทำไม… ทำไมหล่อนถึงได้ร้อน… ร้อนจัดไปทั้งตัวแบบนี้ โดยเฉพาะที่ซอกขา ทำไมมันชุ่มฉ่ำอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“อา… ได้โปรด…”
ร่างสาวของหล่อนถูกดันให้นอนราบลงกับพื้นห้องเย็นเฉียบ แต่เพียงไม่นานความเย็นยะเยือกนั้นก็จางหายไป เมื่อมาริออสที่สลัดกางเกงออกไปจากตัวแล้วทาบทับลงมาหา เขาบดปากลงมาอีกครั้ง ขยี้จนปากอิ่มชอกช้ำด้วยแรงพิศวาส มือใหญ่บีบเค้นเต้าสวย ก่อนจะเลื่อนใบหน้าหล่อจัดมีหนวดพองามลงมาคลุกเคล้า หล่อนครางสะท้าน กับปากร้อนจัดที่ดูดอมยอดถันอีกครั้ง
“อา… ได้โปรด… มาร์ซ… ได้โปรด…”
หล่อนดิ้นพล่านราวกับคนคลั่ง ยิ่งเขาดูดอมด้วยความช่ำชองเท่าไหร่ หล่อนก็ยิ่งกรีดร้องทรมานมากเท่านั้น หลงลืมทุกอย่างบนโลกใบนี้ ลืมแม้กระทั่งว่าในห้องนี้มีเพเรอคลิสนอนหลับลึกอยู่ด้วยอีกคน มีแต่ มาริออสเท่านั้นที่หล่อนระลึกถึง สัมผัสของผู้ชายคนนี้เท่านั้นที่สามารถทำให้หล่อนหายใจต่อไปได้
“ได้โปรด… มาร์ซ… มาริออส ได้โปรด…”
มาริออสเงยหน้าขึ้นจากร่องอกอวบ ก่อนจะระบายยิ้มพึงพอใจออกมา เมื่อเห็นแม่สาวสวยปากกล้าดิ้นพล่านตกเป็นทาสสวาทของตัวเองไปเรียบร้อยแล้ว
“ยังมีอะไรที่จะทำให้เธอกรีดร้องดังกว่านี้อีก พิมรัก”
ดวงตาคมกริบวาววับไปด้วยความปรารถนา เขาเลื่อนหน้าจูบต่ำลงไปเรื่อยๆ แต่มือใหญ่ยังคงยึดปทุมถันเต่งตึงเอาไว้ ขยำหนักๆ จนมันแดงก่ำเพราะความชอกช้ำ
พิมรักหดเกร็งหน้าท้องด้วยความซ่านกระสัน เมื่อลมหายใจและ ริมฝีปากกระด้างลดต่ำลงใกล้บางส่วนที่อ่อนไหวมากขึ้นเรื่อยๆ
“มา… มาริออส”
หล่อนครางชื่อเขาได้แค่นั้นก็ต้องเบิกตากว้าง ร้องไม่มีเสียง เมื่อต้นขาถูกกระชากให้แยกกว้างออก และใบหน้าหล่อจัดที่ซุกไซ้ลงไปหาในทันที หล่อนตื่นตกใจ สะโพกอวบพยายามหนี แต่ก็หนีไม่พ้น
“อย่า… อา…”
แม้จะตกใจจนแทบช็อกแค่ไหนกับการเล้าโลมแสนเชี่ยวชาญของมาริออส แต่หล่อนก็ไม่อาจจะหนีปากและลิ้นของเขาพ้น ไม่ช้ากลีบสาวเปียกชุ่มก็ถูกแย้มให้คลี่ออก พร้อมกับลิ้นแกร่งที่ตวัดโลมเลียชิมรสความหวาน
“อา… อา…” พิมรักครางลั่นแทบเสียสติ
ทั้งทรมาน และทั้งเสียวซ่านไปทั้งตัว
หล่อนจิกทึ้งศีรษะของมาริออสเอาไว้ สมองสั่งให้กระชากเขาออกไป แต่ร่างกายกลับทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม เพราะหล่อนกลับกดศีรษะทุยนั้นให้แนบแน่นกับเนินสาวมากที่สุดเท่าที่จะทำได้
“อา… ได้โปรด… ได้โปรด…”
พิมรักไม่อาจรู้ได้เลยว่าตัวเองจะหยุดหายใจตอนไหน เพราะความร้อนจากลิ้น และริมฝีปากของมาริออสกำลังจะทำให้หล่อนขาดใจ
“อา… ได้โปรด… อื้อ…” ความเสียวซ่านก่อตัวอยู่ภายในอย่างรุนแรง มันบีบเคล้นจิตวิญญาณของหล่อนให้ร้อนจัดจนเจียนจะระเบิด นี่หล่อนกำลังจะตายใช่ไหม
“อา… ไม่ไหว… ไม่ไหวแล้ว… อา…”
ในที่สุดความสุขสมแรกในชีวิตสาวก็ระเบิดขึ้น ร่างอรชรเปลือยเปล่าโก่งโค้งขึ้นหาปากลิ้นของมาริออสด้วยจังหวะกระชั้น หยาดรักทะลักออกมาท่วมท้น
ทำไม… เมื่อกี้ถึงรู้สึกเหมือนได้แตะดวงดาวเลย ทำไมถึงได้รู้สึกมหัศจรรย์แบบนี้
พิมรักลืมตาขึ้น และก็ต้องแก้มแดงระเรื่อ เมื่อใบหน้าหล่อเหลาของมาริออสเลื่อนขึ้นมาอยู่ตรงหน้า
YOU MAY ALSO LIKE
