อหังการซาตานเถื่อน ซีรีส์ชุด ซาตานเมดิเตอเรเนียน - ตอนที่ 41
“นี่เธอ ฉันน่ะสงสารแซนดี้มันจริงๆ เลย ถูกคุณชายใหญ่เขี่ยทิ้งยังไม่พอ แม่แท้ๆ ก็ยังมาตบตีซ้ำเติมเสียจนปางตายอีก”
“นั่นสิ ไม่รู้ว่าทำเวรทำกรรมอะไรไว้นักหนาเนอะ น่าสงสารจริงๆ เลย”
เพเรอคลิสชะงักกับสิ่งที่ได้ยิน ดวงตมคมกริบลุกโชนเป็นไฟ กรามแกร่งขบแน่นเป็นเป็นสันนูนเป่ง ตั้งแต่เกิดมาเขายังไม่เคยรู้สึกโมโหใครเท่ากับที่กำลังโมโหโสภาอยู่ในตอนนี้เลย
เท้าใหญ่ก้าวเร็วๆ ตรงไปยังจุดหมายที่หัวใจไปรออยู่ก่อนหน้าแล้ว แต่มันยังไม่ทันใจ เขาเริ่มซอยเท้าถี่มากขึ้น ก่อนจะกลายเป็นวิ่งด้วยความเร็วในที่สุด
“คุณชายใหญ่…?”
เดลล่าที่พึ่งออกมาจากห้องพักของแสนดีตกใจที่เห็นเพเรอคลิสวิ่งกระหืดกระหอบมาหยุดตรงหน้า
“แซนดี้ล่ะ”
“อยะ… อยู่ในห้องค่ะ”
คนตัวโตผลักเดลล่าที่ขวางประตูไว้ให้พ้นทางจะเปิดเข้าไป แต่ เดลล่าร้องค้านเสียก่อน
“คุณชายใหญ่มีธุระอะไรกับแซนดี้เหรอคะ”
“ฉันต้องรายงานเธอด้วยหรือ”
ดวงตาของเพเรอคลิสน่ากลัวจนเดลล่าสยอง “ก็… ก็ไม่ต้องหรอกค่ะ แต่… แซนดี้หลับค่ะ”
“นั่นไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเธอ ไสหัวไปให้พ้นหน้าฉันได้แล้ว และไม่ต้องเข้ามาหาแซนดี้อีกจนกว่าฉันจะกลับออกไป”
“แต่ว่า…”
“หรือจะออกไปจากที่นี่ตลอดกาลเลยดีล่ะ”
“ไป… ไปแล้วค่ะ ไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะคุณชายใหญ่”
แม้จะเป็นห่วงเพื่อน และหมั่นไส้เพเรอคลิสสักแค่ไหน แต่เดลล่าก็จำต้องเดินจากไปอย่างไม่มีทางเลือก
เพเรอคลิสมองตามไปอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะหมุนบานประตูห้องของแสนดีให้เปิดกว้างออก และแทรกตัวเข้าไปภายใน
คนตัวเล็กนอนหลับใหลอยู่บนเตียง ยามนี้แสนดีดูบอบบางและน่าสงสารเหลือเกิน จนหัวใจของเขาสั่นไหวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ความรู้สึกอยากปกป้องใครสักคนกระหึ่มอยู่กลางหัวใจ
เขาผ่อนลมหายใจออกมาแผ่วเบา ขณะทรุดกายลงนั่งบนส้นเท้าและจ้องมองดวงหน้านวลที่เต็มไปด้วยรอยแดงจากนิ้วของใครบางคน หยาดน้ำตาของหล่อนยังเปรอะเปื้อนสองแก้ม
เขารู้สึกอื้ออึงทรมานในอก รู้สึกเหมือนถูกชกเข้าแรงๆ ที่ปลายคางจนร่วงไปกองกับพื้น
“แซนดี้… เจ็บมากไหม” หลังมือใหญ่ไล้แก้มนวลแผ่วเบา “ฉันจะไม่ยอมให้เธอถูกทำร้ายแบบนี้อีกแล้ว แม้คนนั้นจะเป็นแม่แท้ๆ ของเธอก็ตาม” คนตัวโตเต็มไปด้วยความเจ็บแค้น ไล้แก้มนวลด้วยสงสาร เขาเหมือนจะตายแค่ได้ยินว่าหล่อนเจ็บ
นี่เขา… เขารักแสนดีแล้วสินะ
เพเรอคลิสสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ ลุกขึ้นยืนพร้อมกับหันหน้ามาหาร่างบอบบางอีกครั้ง เขาจ้องหล่อนนิ่งนาน ก่อนจะก้มลงดึงผ้าห่มคลุมกายให้ด้วยความนุ่มนวล จากนั้นก็เดินออกไปเงียบๆ
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
โสภากระหยิ่มยิ้มย่องเมื่อมีคำสั่งจากเพเรอคลิสให้ตัวเองเข้าพบด่วน หล่อนรู้ทันทีว่าจะต้องเกี่ยวกับแสนดีลูกสาวของตัวเองแน่นอน
“คุณชายใหญ่คงเปลี่ยนใจแล้วใช่ไหมคะ” ทันทีที่ก้าวเข้ามา โสภาก็รีบพูดขึ้นอย่างรู้ทัน
“ครับ ผมเปลี่ยนใจแล้ว”
คนฟังหัวเราะชอบใจ “ก็บอกแล้วไงคะว่าคุณชายใหญ่น่ะหนีเงื้อมือของแซนดี้ลูกสาวของดิฉันไม่พ้นหรอกค่ะ โชคดีจังเลยนะคะที่ดิฉันมีลูกสาวที่สวยและก็หวานไปทั้งตัว จนทำให้คุณชายใหญ่ผู้ทรงอำนาจลุ่มหลงจนโงหัวไม่ขึ้นได้”
เพเรอคลิสแค่นยิ้มหยัน นัยน์ตาน่ากลัว “ผมเปลี่ยนใจจะไม่เก็บคุณแม่บ้านใหญ่เอาไว้ตามที่คุณพ่อสั่งเสียต่างหากล่ะครับ”
ใบหน้าที่เปื้อนยิ้มอยู่ซีดเผือด ตกใจ “คุณชายใหญ่… หมายความว่ายังไงคะ”
ประตูห้องทำงานของเพเรอคลิสถูกเปิดเข้ามา พร้อมกับผู้ชายในชุดดำสองคนก้าวเข้ามาคำนับให้กับเจ้าของห้อง
“พวกผมมาแล้วครับ”
เพเรอคลิสยิ้มเลือดเย็น มองจ้องมาที่โสภา “ผมควรจะฆ่าคุณแม่บ้านใหญ่ยังไงล่ะครับ”
“อย่านะคะ อย่าเด็ดขาด ดิฉันเป็นแม่ของแซนดี้นะคะ แม่ของผู้หญิงที่คุณชายใหญ่หลงจนโงหัวไม่ขึ้น” โสภาตัวสั่นเทา ถอยหลังหนีลนลาน
“หุบปาก” ชายหนุ่มตวาดลั่น “ผมทนมองคุณตบตีทำร้ายแซนดี้ไม่ได้อีกแล้ว คุณแม่บ้านใหญ่”
“แต่… แต่แซนดี้เป็นลูกของดิฉัน ดิฉันมีสิทธิ์จะทำอะไรมันก็ได้”
“แต่ต้องไม่ใช่ที่นี่”
“คุณชายใหญ่หมายถึง…”
“คุณแม่บ้านใหญ่มีที่อยู่ใหม่แล้วยังไงล่ะครับ”
น้ำเสียงของเพเรอคลิสนุ่มทุ้ม แต่สายตาสีน้ำเงินเข้มนั้นดุร้ายน่ากลัวจนแทบตะลึง
“ไม่นะคะ”
“คุณแม่บ้านใหญ่จะได้กลับมาที่นี่อีกครั้งก็ต่อเมื่อความโหดร้ายในใจถูกรีดออกไปหมดแล้ว”
“ไม่!”
โสภาขัดขืน แต่ก็ไม่อาจสู้แรงของผู้ชายสองคนที่ปราดเข้ามาหาได้ “ปล่อยนะ ปล่อยสิ”
“พาคุณแม่บ้านใหญ่ไปสงบจิตใจที่เกาะมืด หายบ้าแล้วค่อยพากลับมา”
“ครับคุณชายใหญ่”
“ไม่ได้นะ คุณชายใหญ่จะทำแบบนี้กับดิฉันไม่ได้ ปล่อยนะ ปล่อยสิ” ไม่ว่าโสภาจะดิ้นรนขัดขืนยังไง แต่ก็ถูกหิ้วปีกขึ้นรถตู้หายไปจาก ดาร์กอน คาสเทลโลตามคำสั่งของเพเรอคลิสไปในที่สุด
“ผมน่าจะทำแบบนี้มาตั้งนานแล้ว ไม่น่าปล่อยให้คุณทำร้ายแซนดี้จนบอบช้ำขนาดนี้เลย”
เพเรอคลิสนั่งหน้าเครียดอยู่หลังโต๊ะทำงาน เขารู้ดีว่าทำแบบนี้ไม่ถูกต้องมันเผด็จการเกินไป แต่เขายอมถูกกล่าวหาว่าเป็นซาตาน ดีกว่าทนมองแสนดีถูกทำร้ายต่อไป
“ต่อให้ต้องถูกเธอเกลียด ฉันก็ต้องทำแบบนี้ แซนดี้”