“แซนดี้ไม่ได้งอนค่ะ”

“ไม่ได้งอนแล้วสะบัดหน้าหนีทำไม หึงหรือ”

เขากระชับอ้อมแขนแน่นขึ้น กอดแน่นจนแผ่นหลังของหล่อนเสียดสีกับแผงอกกว้างเต็มแรง

“ทำไมแซนดี้ต้องหึงคุณชายใหญ่ด้วยคะ”

“ก็เมื่อเช้าฉันคุยกับสาวๆ ยังไงล่ะ”

“มันก็เรื่องของคุณชายใหญ่ค่ะ และที่สำคัญคุณชายใหญ่จะคุยกับผู้หญิงคนไหนอีกสักกี่คน แซนดี้ก็ไม่มีสิทธิ์หึงค่ะ”

“ไม่หึงก็อย่าทำหน้าบูดสิ หันมาซะดีๆ”

นิ้วแกร่งตรึงที่ปลายคางมน และบังคับอย่างเผด็จการให้หันมาหา แสนดีพยายามขัดขืน แต่ไม่สำเร็จ

“คนไม่หึงเค้าทำหน้ากันแบบนี้นี่เอง”

แสนดียังคงไม่ยอมพูด สีหน้ายังคงบึงตึงเช่นเดิม

เพเรอคลิสหัวเราะร่วนชอบใจ “แล้วทำยังไงนะ แซนดี้คนสวยจะยิ้มหวานๆ เหมือนเดิม หรือว่าต้องทำแบบเมื่อคืน” คนตัวโตกระซิบเสียงแหบพร่า “ที่ระเบียงน่ะ”

แก้มนวลแดงระเรื่อขึ้นมาทันที “คุณชายใหญ่ลามก ปล่อยแซนดี้นะคะ”

“ไม่ปล่อย”

“ปล่อยค่ะ แซนดี้จะลงไปเล่นน้ำกับเดลล่า”

คนตัวโตก็ยังไม่ยอมปล่อย แถมยังก้มหน้าลงดูดเนื้อนุ่มที่ซอกคอหอมกรุ่นแรงๆ จนสาวน้อยสยิวไปทั้งตัว

“อย่าค่ะ คุณชายใหญ่…”

“หอมจัง”

“ปล่อยเถอะค่ะ”

เพเรอคลิสจ้องมองดวงหน้างามที่แดงระเรื่อด้วยความขบขัน “เล่นน้ำต้องใส่บิกินีสิ ไม่ได้ใส่มาแบบนี้จะเล่นได้ยังไง”

“แซนดี้ขึ้นไปเปลี่ยนได้นี่คะ” ว่าแล้วก็จะลุกหนี แต่คนตัวโตคว้าเอาไว้

“ไม่ใส่น่ะดีแล้ว ฉันหวง”

“หวง?”

“อืม หวงไม่อยากให้ใครมองเธอ”

แสนดีรู้สึกได้ถึงหัวใจที่เต้นแรงแทบจะทะลุออกมานอกอก

“เก็บไว้ให้ฉันมองคนเดียวพอแล้ว เข้าใจไหม”

“แซนดี้…”

มือใหญ่ไล้แก้มนวลชุ่มชื้น ขณะดันร่างเล็กจนชิดกับโขดหินขนาดใหญ่

คนถูกเรียกตัวสั่นเทา ดวงตาสองคู่สบประสานกัน น้ำทะเลที่ว่าเย็นฉ่ำตอนนี้กลับร้อนเป็นไฟ

“คุณ… คุณชายใหญ่…”

ดวงตาของเพเรอคลิสเต็มไปด้วยความหิวกระหาย

“ฉันต้องการเธอ… แซนดี้…”

สมองร้องบอกว่าไม่สมควร แต่ร่างกายกลับขานรับความอหังการเย้ายวนของเพเรอคลิสอย่างยินดี

“แต่… แต่ว่า…”

“ฉันทนไม่ไหว…”

“คุณ… คุณชายใหญ่”

“ระหว่างที่เธอสนุกกับการกวักน้ำสาดหน้าฉัน รู้ไหมว่าในหัวของฉันกลับมีแต่ภาพที่เราร่วมรักกันอยู่ที่ริมระเบียง”

“คุณ… คุณชายใหญ่…”

“ฉันกัดฟันอดทน พยายามรอให้ถึงตอนที่เราจะกลับห้องกัน แต่มันก็ล้มเหลว ฉันทนไม่ไหวแล้ว” มือใหญ่รวบเอวคอด และกระชากเข้ามาหา ปากร้อนจัดกดนาบลงบนลำคอระหงอย่างหิวกระหาย

“อย่า… อย่าค่ะ…”

“อย่าคำเดียวที่ฉันอยากได้ยินจากปากของเธอคือ ‘อย่าหยุด’ ”

“คุณชายใหญ่บ้าไปแล้ว…” คนตัวเล็กขัดเขินยิ่งนัก

“อย่าหยุด… บอกฉันแบบนี้นะ เวลาฉันอยู่ในตัวของเธอ”

“เดี๋ยว… เดี๋ยวมีใครมาเห็นนะคะ”

ศีรษะทระนงส่ายน้อยๆ “ซอกหินใหญ่ขนาดนี้ ไม่มีใครผ่านมาหรอก ฉันมาสำรวจตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้ว”

คนฟังตาโต “มาสำรวจตั้งแต่เมื่อวาน?”

“อืม มันน่าตื่นเต้นจะตาย ถ้าเราจะครางกันอยู่ในนี้”

“คนลามก”

“ก็ไม่เคยอยากเป็นคนลามกมาก่อน จนกระทั่งได้เจอเธอนี่แหละ เป็นจนถอนตัวไม่ขึ้นเลยล่ะ”

“อ๊ะ… อา…” ว่าแล้วเขาก็ล้วงมือเข้าไปที่หว่างขาของหล่อน นิ้วแกร่งช่ำชองบี้คลึงเป้าหมายอย่างหวังผล

“อา…”

“ฉันชอบ… เวลาเธอคราง”

“คุณชายใหญ่… อย่า… อา… อย่านะคะ…”

เขาหยุดได้ก็ดีสิ ตอนนี้เนื้อตัวของเขามันอึดอัดกระสับกระส่ายต้องการปลดปล่อยเจียนคลั่ง ถ้าไม่ได้เข้าไปในตัวของแสนดีตอนนี้ เขาอาจจะขาดใจก็เป็นได้

“โอว วิเศษ ในน้ำก็เลอค่าเหลือเกิน แซนดี้จ๋า”

เพเรอคลิสครางแข่งกับเสียงคลื่น ขณะจ้วงจุ่มเข้าไปในความอ่อนนุ่มชุ่มชื้นเต็มพลัง