“แซนดี้… รักคุณชายใหญ่ค่ะ…”

เพเรอคลิสที่ยังไม่หลับ ผงกศีรษะขึ้นมองเจ้าของเสียงหวานด้วยใบหน้าที่อิ่มเอมใจ แต่สักพักก็เครียดขรึมขึ้น

มันควรจะเป็นแค่เกมสวาทที่อายุสั้น แต่ทำไมนะถึงดูท่าทางจะยืดยาวไม่เห็นหนทางจบสิ้นแบบนี้ เขาไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย ความรู้สึกเหมือนกับถูกควบคุม ด้วยอะไรสักอย่าง?

เสน่หา…

หิวกระหาย…

หรือลุ่มหลง…

ใช่ เขากำลังเผชิญหน้ากับมันครบทุกอย่างเลย

ชายหนุ่มถอนร่างออกจากกายสาวหอมหวานของแสนดี และผุดลุกขึ้นนั่ง แต่ก็อดที่จะชำเลืองมองคนที่หลับใหลข้างตัวไม่ได้

มันผิดปกติตั้งแต่เขายอมลางานเพื่อตามเจ้าหล่อนมาแล้วล่ะ และมันก็ผิดปกติมากที่เขานอนกับหล่อนซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบนี้ ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้เขาเป็นบ้าได้แบบนี้มาก่อน

มือใหญ่ยกขึ้นลูบใบหน้าอย่างหงุดหงิด แต่เมื่อก้มลงไปมองเจ้าความอหังการที่กลางลำตัวแล้วก็ต้องหงุดหงิดมากยิ่งขึ้น ทั้งๆ ที่เสพสมกับร่างงดงามของแสนดีไปแล้วนับครั้งไม่ถ้วน แต่เขาก็ยัง… ยังไม่ยอมสงบ

หรือว่าเขา… จะหนีไม่รอดเสียแล้ว?

ชายหนุ่มเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด ตวัดขาลงจากเตียง และมุ่งหน้าเข้าสู่ห้องน้ำ เพราะถ้าไม่อาศัยน้ำเย็นๆ มาดับตัณหาราคะภายในกายเสียเดี๋ยวนี้ เขาคงต้องปลุกแสนดีขึ้นมาต่ออีกรอบแน่นอน

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%

แสนดีรู้สึกตัวตื่นขึ้นในตอนสายของวันถัดมา หญิงสาวผุดลุกขึ้นนั่ง แต่ก็ต้องนิ่วหน้าเพราะเจ็บที่ซอกขา

“อุ๊ย…”

“เป็นอะไรไปน่ะแซนดี้”

เสียงของเดลล่าทำให้แสนดีหันไปมองอย่างพิศวง

“เดลล่า?”

“ก็ฉันน่ะสิ เธอคิดว่าใครเหรอ”

“ไม่ต้องมาขำเลย เราลาพักผ่อนกัน แต่คุณชายใหญ่ยังตามมาราวีอีก แบบนี้ฉันจะสนุกได้ยังไงเนี่ย”

“งั้นเราแอบกลับกันไหมเดลล่า”

แสนดีสงสารเพื่อน

“คุณชายใหญ่คงคลั่งตาย และตามไประเบิดหัวฉันแน่”

“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกมั้งเดลล่า คุณชายใหญ่อาจจะแค่แวะมาเที่ยวเฉยๆ ก็ได้ ก็แค่ความบังเอิญน่ะที่เจอกัน”

เดลล่ารีบขยับไปหยุดตรงหน้าเพื่อนรักที่นั่งตัวเปลือยอยู่ใต้ผ้าห่ม

“ไม่มีอะไรบังเอิญขนาดนี้หรอกมั้ง ปกติเธอเคยเห็นคุณชายใหญ่เที่ยวทะเลไหมล่ะ เห็นเข้าแต่ผับแต่บาร์ ฉันว่าตามเธอมาแหงๆ”

“ไม่หรอก… คุณชายใหญ่ไม่ได้พิศวาสอะไรฉันสักหน่อย เธอก็รู้”

“รู้อะไรล่ะ พิศวาสมากจนน่าตกใจต่างหาก นี่เธอรู้ไหม ที่ฉันชวดผู้ชายคนเมื่อคืนน่ะก็เพราะคำสั่งคุณชายใหญ่นั่นแหละ คิดแล้วยังโมโหไม่หาย อดมีสามีเลย”

เดลล่าบ่นอุบเพราะยังไม่หายขุ่นเคืองใจ

“คุณชายใหญ่สั่งอะไรเธอเหรอเดลล่า”

“ยังจะมาทำหน้าไร้เดียงสาอีก คุณชายใหญ่สั่งให้ฉันกันผู้ชายทุกคนให้ออกห่างจากเธอไงล่ะ”

แสนดีฟังแล้วก็ยิ้มเศร้าๆ

“คงเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันมากกว่า คุณชายใหญ่ไม่มีทางทำแบบนั้นหรอก”

“เหรอยะ คุณชายใหญ่ทำขนาดนี้เธอยังจะคิดว่าคุณชายใหญ่มาที่นี่เล่นๆ อีกหรือ ยายแซนดี้”

เดลล่าประชดเพื่อนอย่างหมั่นไส้

“แล้วดูสิ โดนฟาดเสียจนแดงไปทั้งตัวแบบนี้ ยังจะคิดได้ว่าคุณชายใหญ่ไม่สนใจอีก”

“ก็ฉัน…”

“ไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะ จะได้ไปกินข้าว และไปเล่นน้ำทะเลกัน”

“จ้ะ”

เดลล่ามองแสนดีที่ห่อตัวด้วยผ้าห่มหายเข้าไปในห้องน้ำด้วยความอ่อนอกอ่อนใจ

“นี่คุณเพื่อนรักของฉันไม่รู้จริงๆ ใช่ไหมว่าคุณชายใหญ่หวงน่ะ” ว่าแล้วก็ถอนใจเฮือกใหญ่