อหังการซาตานเถื่อน ซีรีส์ชุด ซาตานเมดิเตอเรเนียน - ตอนที่ 35
หลังจากรับประทานอาหารเย็นเสร็จแล้ว แสนดีก็ชวนเดลล่ามาเดินรับลมที่ชายหาด เดลล่าไม่มีกระจิตกระใจจะเที่ยวแล้วเพราะมัวแต่ระแวง เพเรอคลิส แต่ก็ไม่อาจจะบอกแสนดีไปตรงๆ ได้
“ตอนมาถึงที่นี่ใหม่เธอดี๋ด๋ามาก แล้วทำไมตอนนี้กลายเป็นไก่หงอยไปได้ล่ะเดลล่า”
“ฉันคงเพลียน่ะ”
“เหรอ งั้นกลับขึ้นไปพักก่อนก็ได้นะ ฉันเดินอีกสักแปบก็จะตามขึ้นไป”
“ไม่ได้หรอก” เดลล่าตอบกลับเสียงแข็งขัน “ฉันทิ้งเธอไว้คนเดียวได้ที่ไหนกันล่ะ ถ้าเกิดมีผู้ชายเข้ามาวอแว ฉันถูกเล่นงานแน่”
“อะไรนะเดลล่า ใครจะเล่นงานเธอ”
“ปละ… เปล่าหรอก ฉันหมายถึง ถ้ามีใครมาจีบเธอ แล้วฉันไม่อยู่ ใครจะช่วยสกรีนให้เธอล่ะ”
เดลล่าแก้ตัวจนรอดพ้น ก่อนจะหันหน้าไปถอนใจอย่างโล่งอก แต่ก็โล่งอกได้ไม่นาน เพราะสักพักก็มีผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งเดินตรงเข้ามาหาแสนดี
ตายแล้ว!
“สวัสดีครับ พึ่งมาถึงวันนี้เหรอครับ”
แสนดีหันไปทางเสียงทัก ก่อนจะระบายยิ้มให้ตามมารยาท กำลังจะอ้าปากตอบ แต่เดลล่าก้าวมาขวางหน้าไว้ และตอบเสียเอง
“ใช่ค่ะ พึ่งมาถึง แต่พวกเราไม่ได้ต้องการเพื่อนร่วมทริปเพิ่มค่ะ”
“เดลล่า” แสนดีสะกิดแขนเดลล่า
“และถ้าคุณคิดจะมาจีบเพื่อนฉัน รบกวนให้ไปห่างๆ นะคะ เพราะสามีของเพื่อนฉันดุมาก แถมสายตายังฆ่าคนได้อีกด้วย”
“เดลล่าพูดอะไรของเธอน่ะ”
“เอาเถอะน่า เงียบๆ ไว้แล้วจะดีเอง” เดลล่ากระซิบตอบเพื่อน ก่อนจะหันไปพูดกับผู้ชายตัวสูงตรงหน้าอีกครั้ง
“เชิญค่ะ เชิญป้ายหน้านะคะ”
“เพื่อนคุณมีสามีแล้ว แต่คุณยังไม่มีใช่ไหมครับ”
“ใช่ค่ะ ฉันยังไม่มี กำลังหาอยู่ เฮ้ย ไม่ใช่… คุณไปได้แล้ว”
เดลล่าแก้ตัวตะกุกตะกัก ก่อนจะรีบดึงแขนแสนดีให้เดินจากไป
“เดลล่า ไปพูดแบบนั้นทำไม เขาอาจจะมาคุยดีๆ ก็ได้นะ”
“ไม่ได้หรอก เธอคุยกับผู้ชายคนอื่นได้ที่ไหนกันล่ะ”
เดลล่าพูดออกมาอย่างอ่อนใจ “แต่ฉันก็เสียดายแทนเธอนะ ผู้ชายคนเมื่อกี้ก็หล๊อหล่อ พลาดไปเลย”
แสนดีหัวเราะขบขัน “จะมาเสียดายแทนฉันทำไม เขาไม่ได้มองฉันสักหน่อย”
“อ้าว ไม่ได้มองเธอแล้วมองใครล่ะ”
“ก็เธอไง เดลล่า”
“ว่าไงนะ?!” เดลล่าตกใจยิ่งกว่าพลาดลอตตารี่รางวัลที่หนึ่งอีก “ผู้ชายคนนั้นมองฉันเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ ฉันเห็นเขามองแต่เธอไม่วางตาเลย”
เดลล่ายกมือขึ้นกุมหน้า ก่อนจะร้องออกมาอย่างเสียดาย “นี่ฉันพลาดลงจากคานได้ยังไงกันเนี่ย” เพราะคุณชายใหญ่คนเดียวเลย เดลล่าคิดต่อในใจอย่างขุ่นเคืองเป็นที่สุด
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
“นั่นจะออกไปไหนน่ะเดลล่า”
แสนดีผงกศีรษะขึ้นจากหมอน มองเพื่อนที่กำลังจะย่องออกไปนอกห้องพักด้วยความแปลกใจ
เดลล่าสะดุ้งโหยง ก่อนจะหันมายิ้มแห้งๆ “จะออกไปทำธุระข้างนอกแปบน่ะแซนดี้ เดี๋ยวมานะ”
“ให้ฉันไปด้วยไหม” แสนดีจะผุดลุกขึ้นนั่ง แต่เดลล่ารีบร้องห้ามเสียงดังเสียก่อน
“ไม่ต้องหรอก แค่นี้เอง ฉันไปแปบเดียวเดี๋ยวก็กลับ เธอปิดไฟนอนไปเถอะนะ”
“แต่…”
“ฉันจะไปเดินหาสามีในอนาคตน่ะ เผื่อตอนนี้จะร่วงลงมาจากฟ้าสักคนสองคน”
แสนดีหัวเราะ จากที่เป็นห่วงก็กลายเป็นขบขันไปแทน “แล้วอย่ากลับดึกล่ะ ฉันเป็นห่วง”
ไม่ดึกหรอก เช้าเลยแหละ
เดลล่าคิดในใจแต่ไม่กล้าพูดออกมา
“จ้า ไว้เจอกันนะ”
แสนดีพยักหน้ารับ ก่อนทิ้งศีรษะลงบนหมอนเหมือนเดิม เสียงปิดประตูดังขึ้นหนึ่งครั้ง และเงียบสงัดไปในที่สุด
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
ที่ด้านนอกห้องพักภายในโรงแรม เดลล่ากำลังยืนทำหน้าบูดอยู่กับเพเรอคลิส
“เรียบร้อยแล้วค่ะ คุณชายใหญ่”
“ขอบใจมาก แล้วฉันจะขึ้นเงินเดือนให้นะ”
“เงินเดือนไม่อยากได้เท่าสามีหรอกค่ะ”
“หือ?”
พลั้งหลุดปากออกไปก็รีบแก้ตัว “คือเดลล่าแค่รู้สึกเสียดายน่ะค่ะ ชวดผู้ชายที่เข้ามาจีบ เพราะเข้าใจผิดว่าจะมาจีบแซนดี้ ก็เลยไล่ตะเพิดไปตามคำสั่งของคุณชายใหญ่”
เพเรอคลิสแทบกลั้นหัวเราะไม่อยู่ ชายหนุ่มยกมือขึ้นแตะบ่าของเดลล่าเบาๆ
“ไม่ต้องคิดมาก เดี๋ยวกลับไปถึงดาร์กอน คาสเทลโล ฉันจะพามาให้เลือกสักสิบคน รับรองเธอเลือกไม่ถูกแน่นอน”
“จริงเหรอคะคุณชายใหญ่” จากหน้าหงอยกลายเป็นหน้าบานตื่นเต้นทันที
“จริงสิ ตอบแทนที่เธอทำตามคำสั่งของฉันยังไงล่ะ”
“แหม ไม่ทำก็ถูกไล่ออกสิคะ”
“ไปได้แล้ว ห้องเธออยู่ชั้นห้า” เพเรอคลิสส่งคีย์การ์ดให้กับเดลล่า
“ขอบคุณค่ะ”
“ก็ไปสิ”
“คุณชายใหญ่อย่ารุนแรงกับแซนดี้มากนะคะ”
“นี่เธอหาว่าฉันเป็นคนซาดิสชอบความรุนแรงหรือไง”
“ปละ เปล่าค่ะ แต่… แต่เห็นแซนดี้ช้ำไปทั้งตัวหลังจากนอนกับคุณชายใหญ่น่ะค่ะ”
“เดลล่า ถ้ายังไม่ไป ฉันจะจับเธอโยนออกไปนอกระเบียงเดี๋ยวนี้แหละ”
คำขู่ของเพเรอคลิสทำให้เดลล่ารีบวิ่งหายไปอย่างรวดเร็ว
เพเรอคลิสมองตามไปตาขุ่น “เราเนี่ยนะรุนแรง ไม่จริงสักหน่อย ออกจะนุ่มนวลเกินไปด้วยซ้ำ” ว่าแล้วก็ผิวปากเดินตรงไปยังห้องที่แสนดีพักผ่อนอยู่อย่างอารมณ์ดีเป็นที่สุด
YOU MAY ALSO LIKE
