อหังการซาตานเถื่อน ซีรีส์ชุด ซาตานเมดิเตอเรเนียน - ตอนที่ 31
แก้มนวลแดงระเรื่อ ดวงตากลมโตฉายแววตื่นตระหนกแค่ถูกเพเรอคลิสจ้องมอง แค่มองด้วยสายตาธรรมดาเท่านั้น ร่างกายของหล่อนก็สั่นไหวหิวกระหายขึ้นมาอย่างน่าละอายแล้ว
อยู่ใกล้กับเขาทำให้หล่อนอดคิดถึงเตียงนอนไม่ได้เลย… โอ้ ทำไมหล่อนช่างไร้ยางอายแบบนี้นะ
แสนดีหน้าตาร้อนจัด พยายามดิ้นหนี แต่เพเรอคลิสไม่อนุญาต สักพักก็ถูกผลักให้เข้าไปในห้องทำงาน และเขาก็เดินตามเข้ามา
“คิดถึงเรื่องเมื่อคืนอยู่หรือ”
“ห๊ะ…” หล่อนอ้าปากค้าง เบิกตากว้างเมื่อถูกรู้ทัน “ปละ เปล่าค่ะ ไม่ได้คิด…”
เพเรอคลิสอมยิ้ม เห็นได้ชัดว่าเจ้าหล่อนกำลังหมกมุ่นอยู่กับเรื่องเดียวกันกับตัวเอง
“แต่แก้มเธอแดงนี่”
“เอ่อ…” แสนดีรีบยกมือขึ้นจับแก้มของตัวเอง “ฉัน… ดิฉัน… ร้อนน่ะค่ะ”
ศีรษะทุยทระนงโน้มเข้ามาหา ปากเซ็กซี่อยู่ห่างแค่ไม่ถึงคืบ และมันก็ทำให้หล่อนจะเป็นลม
“ร้อนเพราะอะไรหรือ ห้องนี้ออกจะเย็น”
“แดด… แดดค่ะ แดดร้อนมาก”
ถึงแม้แสนดีจะปฏิเสธ แต่เขารู้ดีว่าหล่อนโกหก
ชายหนุ่มดันร่างเล็กให้ไปนั่งบนเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงาน ส่วนตัวเองก็เดินกลับไปนั่งหลังโต๊ะทำงานตามเดิม
“ที่ฉันเรียกเธอมาพบ เพราะมีเรื่องสำคัญจะบอก”
น้ำเสียงเป็นทางการของเพเรอคลิส ช่วยให้สติสตังของหล่อนทำงานมากขึ้น
“คะ?” ดวงตากลมโตช้อนขึ้นมองด้วยความสงสัย ก่อนจะรีบเสหลบตาด้วยความเอียงอาย
เพเรอคลิสต้องสะกดกลั้นความต้องการมากมายเอาไว้อย่างสุดกำลัง ถ้าเขาจะจับหล่อนเปลื้องผ้า และสอดใส่เสียเดี๋ยวนี้ก็คงไม่มีใครหยุดยั้งได้ แต่เพราะรู้ตัวว่าถูกเซ็กซ์ร้อนฉ่าของแสนดีครอบงำจนน่าขลาดกลัว ทำให้เขาจำต้องหักห้ามใจเอาไว้
“ผลตรวจสารในแก้วนมของฉัน”
กระดาษสีขาวถูกเลื่อนให้มาหยุดตรงหน้าของหล่อน แสนดีมองหน้าเพเรอคลิส สลับกระดาษตรงหน้า
“อ่านเสียสิ”
แสนดีไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก นอกจากดึงกระดาษมาไว้ตรงหน้าเพื่อที่จะได้อ่านถนัดตา สักพักก็หน้าตาตื่นตระหนก
“คือ… คือว่า…”
“ในนมมียาปลุกเซ็กซ์”
“คือว่า… คุณชายใหญ่คะ”
“เธอเป็นคนยกแก้วนมมาให้ฉัน ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้ดื่ม แต่จุดประสงค์มันชัดเจนอยู่แล้ว จริงไหม”
เพเรอคลิสลุกขึ้นยืน เดินอ้อมโต๊ะมาหยุดยืนอยู่ด้านหลังของแสนดีที่นั่งตัวสั่นเทา
“ถ้าเธอไม่ใช่คนใส่ยาลงไป ก็ต้องเป็นแม่ของเธอ” ชายหนุ่มโน้มตัวลงมาหา
“ไม่… ไม่นะคะ ไม่ใช่แม่” แสนดีหันขวับไปหาอย่างตกใจ เพราะ เพเรอคลิสก้มหน้ามาหาอยู่แล้ว ทำให้ปากอิ่มชนเข้ากับแก้มสากอย่างจัง หญิงสาวตกใจ
“ขอ… ขอโทษค่ะ”
เพเรอคลิสยืดตัวตรง และถอยออกห่าง พยายามหยุดความปรารถนาที่มีต่อแสนดีเอาไว้อย่างสุดความสามารถ แม้ว่าที่กลางลำตัวจะปวดร้าวสักแค่ไหนก็ตาม
“ถ้าไม่ใช่แม่บ้านใหญ่ ก็คงเป็นเธอ”
“เอ่อ… คือ…”
แสนดีน้ำตาซึม หล่อนไม่อาจจะทนเห็นมารดาถูกเอาผิดได้ แม้ว่าท่านจะทำผิดจริงๆ ก็ตาม
“บอกมาสิว่าเธอเป็นคนใส่ยาปลุกเซ็กซ์ลงไปในแก้วนมของฉันจริงๆ”
ไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว
“ค่ะ ดิฉัน… ใส่ยา… ยา… ยาปลุกเซ็กซ์ลงไปเองค่ะ”
เพเรอคลิสหัวเราะเบาๆ เดินกลับเข้ามาหา และก็รั้งร่างอรชรให้ขึ้นไปเผชิญหน้า
“ใส่ทำไม”
“ใส่… ใส่เพื่อ…”
“เพื่ออะไร ไหนตอบมาสิ” คนตัวโตจอมเจ้าเล่ห์ก้มหน้าลงมาใกล้ ซุกไซ้ที่ซอกคอระหงอย่างอดใจไม่ไหว แสนดีกัดฟันอดทนต่อสู้กับความอุ่นซ่านที่ได้รับ
“เพื่อ… เพื่อ…” ปากสั่น น้ำตาหลั่งริน
“เพื่อให้ฉันอยากนอนกับเธอหรือ”
“ค่ะ ใช่ค่ะ”
เพเรอคลิสอมยิ้ม ดันร่างอรชรไปชนบั้นท้ายอวบชนกับขอบโต๊ะทำงาน จงใจถูไถความตื่นตัวกับร่างสาวอย่างหวังผล แสนดีหน้าร้อนจัด ไหวระทึกไปทั้งเรือนร่าง
“ชอบฉันหรือ”
“คือ…” สาวน้อยเบิกตากว้าง ช้อนตาขึ้นมอง “ไม่… ไม่ได้ชอบ… ไม่ได้ชอบค่ะ”
“แต่ฉันได้ยินที่เธอพูดกับเดลล่า เธอชอบฉัน แอบมองฉันทุกวัน แซนดี้ ยอมรับความจริงมาเถอะ”
“ไม่… ไม่ใช่นะคะคุณชายใหญ่ คือว่า…”
ชายหนุ่มบดเบียดลงมาอีก จนแสนดีสัมผัสได้ถึงเจ้าท่อนกายที่กำลังขยายใหญ่ได้เต็มความรู้สึก
“เธอรักฉัน”
“คือ… ไม่…”
“เธอรักฉัน”
คางมนถูกบีบด้วยนิ้วเรียวสีแทน บังคับให้แหงนเงยขึ้นสบประสานสายตา
“เพราะถ้าไม่ใช่ เธอก็คงไม่มีแรงจูงใจอะไรในการใส่ยาปลุกเซ็กซ์ลงในแก้วนมของฉันหรอก จริงไหม”
“คุณชายใหญ่” กลีบปากอิ่มบวมช้ำเผยอกว้างตื่นตระหนก “คุณชายใหญ่หมายความว่ายังไงคะ”
“ฉันก็แค่สงสัยแม่ของเธอมากกว่าเธอเท่านั้นเอง”
เขาจะผละออกห่าง แสนดีรีบคว้าเอาไว้ กอดร่างกำยำแน่น
“ค่ะ ดิฉัน… ดิฉันอาจเอื้อม… รักคุณชายใหญ่ค่ะ”
หล่อนมั่นใจว่าเพเรอคลิสจะต้องโกรธ จะต้องพิโรธอย่างบ้าคลั่ง จะต้องดูถูกดูแคลนหล่อนจนไม่เหลือความเป็นคนอย่างแน่นอน
“จะด่า… จะว่าอะไรดิฉันก็เอาเลยค่ะ ดิฉัน… ไม่เจียมตัวเอง”
ไม่มีสุ่มเสียงใดดังออกมาจากลำคอของเพเรอคลิส นอกจากการเคลื่อนไหวเร็วๆ ของเขาเท่านั้น ร่างของหล่อนถูกยกให้นั่งบนโต๊ะทำงานไม้ตัวใหญ่ สองเรียวขาถูกแยกกว้างออกจนเรือนร่างกำยำแทรกเข้ามาอยู่ตรงกลางได้โดยง่าย
“คุณ… คุณชายใหญ่ไม่ดุ ไม่ด่าดิฉันเหรอคะ”
“เอาไว้ด่าที่หลัง ตอนนี้อยากจูบก่อน”
“คุณ… คุณชายใหญ่”
เพเรอคลิสระบายยิ้ม “
คนตัวโตอมยิ้ม นัยน์ตาเต็มไปด้วยความหิวกระหาย “ถ้าไม่อยากให้แม่ของเธอเดือดร้อน อย่าขัดใจฉัน เข้าใจไหม”
“คุณ… คุณชายใหญ่”
ชุดฟอร์มของหล่อนกำลังถูกปลดกระดุม แต่สักพักก็ถูกกระชากจนกระดุมหลุด ด้วยความใจร้อนของคนตัวโต
“ว๊าย…”
“ปีหน้าฉันจะเปลี่ยนแบบชุดฟอร์มของเธอใหม่ เกลียดที่สุดเลยกระดุมบ้าบอเนี่ย”
“คุณชาย… คุณชายใหญ่จะทำอะไรคะ”
เพเรอคลิสอมยิ้มพึงพอใจ ดวงตาจ้องมองปทุมถันแฝดงามที่ซ่อนอยู่ใต้บราเซียร์ลูกไม้สีขาว สักพักก็ยื่นมือไปกอบกุมเอาไว้ บีบเค้นนุ่มนวล ก่อนจะหนักหน่วงขึ้นในวินาทีต่อมา
“อา…”
หล่อนร้องครางเมื่อเขาดันบราเซียร์ขึ้นไปด้านบน และหยอกเย้ายอดถันไหวระริกด้วยนิ้วแกร่ง
“ฉันจะเก็บค่าปิดปากจากเธอ”
“แต่…”
“ฉันจะถอนแจ้งความ และไม่เอาเรื่องแม่ของเธอ”
“คุณชายใหญ่”
“เอนตัวลงไปแซนดี้ เอาแขนยันตัวเอาไว้ และมองดูฉันเคลื่อนไหวในกายของเธอ”
“คุณชายใหญ่… อย่า… อย่าเลยค่ะ”
“ฉันตั้งใจว่าจะไม่แตะต้องเธออีกจนกว่าจะครบสามวัน
“อ๊ะ อา…”
หญิงสาวดิ้นพล่านเมื่อถูกบีบคลึงที่ซอกขานักหน่วง
“แต่ฉันทนไม่ไหว เธอยั่วยวนเก่งเหลือเกิน”
“ดิฉันไม่ได้… ยั่ว… อา…”
คนตัวโตรูดซิปกางเกง ปลดปล่อยความอหังการแข็งชันออกมา เจ้าความใหญ่โตร้อนจัดถูไถดุนดันอยู่กับกลีบสาวชุ่มชื้นเพียงแค่ไม่กี่อึดใจ มันก็ทะลุทะลวงเข้ามาภายในอย่างดุดัน
“อ๊ะ… อา… คุณชายใหญ่… อา…”
“โอว…”
สะโพกเพรียวของเพเรอคลิสโยกไหว เขากระแทกเข้าใส่ร่างเล็กที่ดิ้นพล่านอยู่บนโต๊ะทำงานอย่างบ้าคลั่ง มือใหญ่ข้างหนึ่งกุมเอวคอดเอาไว้ อีกข้างก็บีบเคล้นปทุมถันอวบเอาไว้สุดแรง
“โอว… โอว… สุดยอด แซนดี้”
ชายหนุ่มโยกคลึงจนเสร็จสมบ้าคลั่งจบไปหนึ่งรอบ ก็จับร่างอรชรให้ลงมายืนคว่ำหน้าลงกับโต๊ะทำงาน และเขาก็เข้ามาหาทางด้านหลัง
“อ๊ะ… อา… คุณชายใหญ่ขา… แซนดี้ไม่ไหวแล้ว อา…”
เพเรอคลิสโยกไม่หยุด เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าเซ็กซ์ในห้องทำงานจะวิเศษขนาดนี้
“โอว… โอว…”
เวลาผ่านไปไม่กี่นาทีชายหนุ่มก็กระฉูดออกมาอีกรอบ เขาโน้มตัวลงหอบกับแผ่นหลังเนียน
“ค่าปิดปากจากเธอ วิเศษเหลือเกิน”
แสนดีอยากจะโต้เถียง แต่ก็ไม่มีแรงพอจะเปล่งคำพูดออกมา จำต้องคว่ำหน้าอยู่แบบนั้น จนเพเรอคลิสผงะออกห่าง แล้วรั้งร่างของหล่อนไปนั่งบนโซฟานั่นแหละ หล่อนถึงพอมีแรงพูด
“พอ… พอใจแล้วใช่ไหมคะ”
“ยัง…”
คนตัวเล็กเบิกตากว้าง มองคนที่อมยิ้มอยู่อย่างน้อยใจ “แต่ดิฉันไม่มีอะไรให้คุณชายใหญ่อีกแล้วนะคะ”
“แทนตัวเองว่าแซนดี้กับฉันเถอะ ฟังดูน่ารักดี”
“ไม่… ไม่ค่ะ…”
“ฉันสั่ง”
หญิงสาวไม่มีทางเลือก
“ก็ได้ค่ะ”
เพอเรอคลิสระบายยิ้ม ก้มลงปิดปากอิ่มหนักๆ จูบอยู่พักใหญ่ก็ถอนปากออก และจ้องดวงตากลมโตนิ่ง
“ต่อไปเวลาฉันอยู่บ้าน ขึ้นมาหาฉันแทนการทำงานบ้านรู้ไหม”
“แต่ดิฉัน… เอ่อ แซนดี้เป็นคนใช้ค่ะ ต้องทำงานบ้าน”
“ก็เจ้านายของเธอสั่งให้ขึ้นมารับใช้แบบตัวต่อตัว ยังจะเถียงอีก หรือว่าอยากโดนแบบเมื่อกี้อีกรอบ”
“คุณชายใหญ่บ้า…” แก้มนวลแดงก่ำ และหญิงสาวก็ดิ้นรนจะลงจากตักแกร่ง แต่ไม่สำเร็จ
“ดิ้นเข้าไป เดี๋ยวโดนอีกรอบหรอก”
แสนดีหยุดชะงักทันที เพเรอคลิสหัวเราะร่วนชอบใจ ชอบที่เห็นแก้มนวลแดงก่ำแบบนี้เหลือเกิน
“เมื่อสักพักฉันเรียกนายเพอร์ซูสมาหา”
“ค่ะ แซนดี้เดินสวนกับเขาพอดี แต่ว่าทำไมเขาดูท่าทางหวาดกลัวแซนดี้นักละคะ”
ไหล่กว้างของเพเรอคลิสไหวน้อยๆ “ไม่รู้สิ ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรเขาสักหน่อย”
“ไม่จริงหรอกค่ะ คุณชายใหญ่ต้องทำอะไรแน่ๆ ไม่อย่างงั้นคุณ เพอร์ซูสคงไม่ดูเคร่งเครียดน่าสงสารแบบนั้นหรอกค่ะ”
“น่าสงสารมากหรือ”
“ค่ะ”
“ฉันก็แค่ลดออร์เดอร์จากเขาลงน่ะ ไม่มากหรอกนะ แค่ 60% เอง”
“คุณชายใหญ่”
“น้อยไปหรือ งั้นเดี๋ยวฉันลดลงอีกก็ได้”
แสนดีจ้องหน้าชายหนุ่มอย่างหมั่นไส้ “คุณชายใหญ่เผด็จการ ไม่มีเหตุผล ทำไมจะต้องไปทำร้ายคนอื่นแบบนั้นด้วยล่ะคะ ทั้งๆ ที่คุณเพอร์ซูสไม่ได้ทำอะไรให้เลยสักนิด”
“ใครว่าไม่ได้ทำกันล่ะ”
“แต่แซนดี้ไม่เห็นว่าคุณเพอร์ซูสทำอะไรคุณชายใหญ่เลยนี่คะ”
“ก็ไอ้แก่บ้าตัณหานั่นมันมองเธอราวกับจะกินเข้าไปทั้งตัวนี่ เมื่อคืนนี้จำไม่ได้หรือไง” เพเรอคลิสจ้องหน้าแสนดีอย่างโมโห “หรือว่าเธอชอบให้ผู้ชายมองแบบนั้นกันล่ะ”
“อ๊ะ…”
ด้วยความหึงหวงทำให้เพเรอคลิสยกร่างเปลือยขึ้นแล้วกดให้สวมทับลงมาบนความแข็งชันของตัวเองอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
แสนดีตกใจแต่ก็เสียววาบให้เวลาเดียวกัน “คุณชายใหญ่… อา… อื้อ…”
“บอกมาสิว่าชอบถูกมองแบบนั้นหรือไง”
“ไม่… ไม่ค่ะ แซนดี้ไม่ชอบ”
“แล้วไปเดือดร้อนแทนมันทำไม”
“ก็… อา…”
แสนดีพยายามจะตอบ แต่ความกระสันซ่านทำให้หล่อนต้องครางออกมาแทน
“ฉันถามว่าไปเดือดร้อนแทนมันทำไม”
“แซนดี้ไม่ได้เดือดร้อนสักหน่อยค่ะ คุณชายใหญ่ต่างหากที่ต้องเดือดร้อน”
“ทำไมฉันต้องเดือดร้อนด้วย”
แสนดีจ้องหน้าชายหนุ่มเขม็ง ก่อนจะระบายความหึงหวงออกมาบ้าง
“อย่าลืมสิคะว่าคุณแพทคนรักของคุณชายใหญ่เป็นลูกสาวของคุณเพอร์ซูส”
“ใครบอกเธอว่าน้องแพทเป็นคนรักของฉัน”
“ไม่มีใครบอกหรอกค่ะ แต่คนที่มีตาก็รู้กันทั้งนั้นแหละ อ๊ะ… อา… คุณชายใหญ่ อย่า… อย่าทำแบบนี้สิคะ อา…”
เพเรอคลิสดันร่างเล็กให้นอนลงกับโซฟา สองขาเรียวถูกจับงอจนหัวเข่าชนกับหน้าอกกว้างกำยำ ในขณะที่สะโพกเพรียวโยกเข้าใส่ไม่หยุด
“ฉันกับน้องแพทไม่เคยทำแบบนี้ด้วยแม้แต่ครั้งเดียว โอว… แล้วจะเป็นคนรักกันได้ยังไง โอว… บีบแรงเหลือเกิน แซนดี้ อืม…”
“แต่…”
“หยุดพูดเถอะ แล้วรู้สึกถึงฉันอย่างเดียวพอ”
ถึงเพเรอคลิสไม่สั่ง หล่อนก็ไม่เคยหยุดรู้สึกถึงเขาเลยแม้แต่วินาทีเดียวอยู่แล้ว
“อา… คุณชายใหญ่ขา ไม่ไหวแล้ว… อา…”
YOU MAY ALSO LIKE
